อ่านนิยาย เรื่องนี้ ก่อนใคร ที่ Novel00.com
มู่เยวียนเอ๋อร์กะพริบตามองเขา “ไม่เชื่อฉันเหรอ? หรือกลัวว่าฉันจะรักษาดวงตาของคุณไม่ได้?”
“อันที่จริง ผมคิดว่าเป็นแบบนี้ก็ดีแล้ว” จงเหยียนเฉินหัวเราะเบาๆ
“คุณมองไม่เห็นฉัน ดีตรงไหนคะ?” ท่าทางของมู่เยวียนเอ๋อร์จริงจังมาก “ฉันต้องรักษาคุณให้หายแน่”
จงเหยียนเฉินโบกมือให้เธอ “มานี่สิ”
มู่เยวียนเอ๋อร์ วางยาจีนในมือของเธอแล้วเดินไปนั่งบนตักของเขาอย่างเป็นธรรมชาติ ร่างของเธอมีกลิ่นยาจางๆอยู่ แต่ไม่ได้ทำให้อารมณ์เสียเลย ตรงกันข้าม กลิ่นนั้นทำให้เขาสดชื่น
จงเหยียนเฉินค่อยๆ คลำไปที่แก้มของเธอ จากนั้นบีบเบาๆ “ผมกลัวว่าคุณจะน่าเกลียดจนทำให้ผมตกใจน่ะสิ”
มู่เยวียนเอ๋อร์ พิงไปที่หล่ของเขา “คุณเคยบอกว่าคุณจะไม่เกลียดฉันเพียงเพราะฉันน่าเกลียด จู่ๆจะมากลับคำได้ยังไงคะ?”
“ไม่ได้กลับคำครับ” เสียงของจงเหยียนเฉินเริ่มลึกซึ้งจริงจัง “ต่อให้คุณน่าเกลียดจริงๆ ผมก็จะแต่งงานกับคุณ”
“ถ้าฉันน่าเกลียดและยังไม่มีเงิน คุณจะได้อะไรจากฉันล่ะคะ?”มู่เวียนเอ๋อร์ มองมาที่เขา จมูกของเธอแะใบหน้าเขาเล็กน้อย ลมหายใจของเธอรดไปที่ผิวของเขา
มันช่างอบอุ่นเหลือเกิน จงเหยียนเฉินไม่ต่อต้านความรู้สึกนี้ อีกทั้งรู้สึกชื่นชอบด้วยซ้ำ
เขาชอบเธอตรงไหน? เสียงไพเราะ? มีความรู้เรื่องยาจีน? อ่อนโยน?
เขาเองก็ไม่รู้ แต่เขาชอบที่จะได้ใกล้ชิดกับเธอแบบนี้ แม้ว่าเขาจะไม่เคยเห็นหน้าเธอมาก่อน แต่เสียงของเธอก็หวานและนุ่มนวลมาก
เสมือนสายลมเย็นในฤดูร้อนพัดมาให้สดชื่น
เมื่อเขากอดมู่เยวียนเอ๋ร์ ก็สามารถสัมผัสได้ถึงร่างกายที่บางและอ่อนนุ่มของเธอ ก็อดไม่ได้ที่หัวใจจะรู้สึกเกิดเป็นคลื่น อ่านนิยาย เรื่องนี้ ก่อนใคร ที่ Novel00.com
บางที เขาอาจจะเพียงชอบความรู้สึกนั้น
ความรู้สึกที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อนกับผู้หญิงคนไหนๆ
“คุณผอมขนาดนี้ อุ้มผมลงจากภูเขาได้ยังไง?” เขานึกไม่ออกจริงๆว่าผู้หญิงที่อ่อนแออย่างเธอจะพาแบกเขาลงมาได้อย่างไร
“ถึงฉันจะผอม แต่ก็ไม่ได้อ่อนแอนะคะ” มู่เยวียนเอ๋อร์ ย้ำอีกครั้งว่า “คุณอาจจะต่อยสู้ฉันไม่ได้ด้วยซ้ำ”
คุณย่าของเธอได้ฝึกร่างกายของเธอมาตั้งแต่ยังเด็ก ภายนอกอาจดูอ่อนแอ แต่แท้จริงแล้วเธอมีแรงมากทีเดียว ก่อนหน้านี้เธอยังเคยเรียนศิลปะการต่อสู้จากชายชราสนโดษคนหนึ่งมาก่อน
เพื่อใช้เป็นการป้องกันตัว เธอเป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ คุณย่ากลัวว่าเธอจะถูกรังแกจึงให้เรียนรู้ติดตัวไว้ แต่ปรากฎว่าเธอเรียนรู้ได้ดี ผู้ชายทั่วไปไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเธอด้วยซ้ำ
“จริงเหรอ?” จงเหยียนเฉินยิ้มขึ้น ด้วยน้ำเสียงไม่เชื่ออย่างเห็นได้ชัด
มู่เยวียนเอ๋อร์ ขมวดคิ้วเล็กน้อย “เรามางัดข้อกันดูหน่อยไหม?”
“โอเค แต่ต้องมีรางวัลมันถึงจะน่าสนใจ” จงเหยียนเฉินเม้มริมฝีปากของเขา แฝงความคิดอันเจ้าเล่ห์ไว้ในใจ
มู่เยวียนเอ๋อร์ ไม่สนใจ เพราะไม่ว่าจะเดิมพันอะไรเขาก็ได้เปรียบอยู่ดี
“คนที่แพ้จะต้องทำตามคำสั่งของคนชนะอย่างไม่มีเงื่อนไข ว่าไงคะ?” จงเหยียนเฉินพูดขึ้นอีกครั้ง
มู่เยวียนเอ๋อร์ ช่วยชีวิตจงเหยี่ยนเฉินและรักษาเขาตลอดมา จึงรู้ว่าแม้เขาจะสูงแต่อ่อนแอเหลือเกิน เธอสามารถเอาชนะ2ชายหนุ่มสองคนได้ง่ายๆ การจัดการกับจงเหยียนเฉินคนเดียวคงไม่มีปัญหา
แต่กลับลืมไปว่าเขาเป็นทหาร จะอ่อนแอได้อย่างไร?
อ่านนิยาย เรื่องนี้ ก่อนใคร ที่ Novel00.com
