ซงเก้นต้องการโทรหาแผนกต้อนรับให้นำยาแก้แพ้มาให้ เขาก็วางโทรศัพท์ลงแล้วไปเปิดประตู
ทันทีที่มือของเขาแตะลูกบิดประตู ไฟทั้งหมดบนชั้นนี้ก็ดับลงอย่างกะท้นหัน มันเป็นมีดสนิทและสามารถมองไม่เห็นอะไรได้เลย
ก่อนที่เขาจะคลายความประหลาดใจจากไฟฟ้าที่ดับกะทันหัน ก็ถูกดึงเข้าไปในอ้อมแขนของร่างกายที่มีกลิ่นเหมือนน้ำหอม
รูม่านตาของซงเก้นเบิกโพลง เกิดอะไรขึ้น? ไฟดับในโรงแรมได้อย่างไร?
ในวินาทีต่อมา เขาผลักคนๆนั้นออกไปโดยไม่แม้แต่จะคิดด้วยซ้ำ “ใคร?!”
เกิดเสียงดังขึ้น ตามมาด้วยเสียงกรีดร้องพร้อมกับเสียงของตกลงมา
หลี่เสี้ยวหุ้ยจับศีรษะของเธอ ขดตัวกับพื้นและร้องด้วยความเจ็บปวด
ซงเก้นไม่ได้ถามอะไร แต่หันหลั่งและเดินกลับไปที่ห้องเพื่อหาโทรศัพท์
ไม่นานเขาก็หยิบโทรศัพท์บนโต๊ะ เมื่อเปิดเครื่องก็เกิดมีแสงริบหรี่ เขาเปิดไฟฉายของโทรศัพท์แล้วถ่ายรูปข้างนอก คราวนี้ มีคนในห้องอื่นออกมาเพราะไฟดับ
ทุกคนไม่พอใจอย่างมากกับไฟฟ้าที่ดับกะทันหัน พร้อมตะโกนว่า “โรงแรมห่วยๆ นี่มันอะไรกันเนี่ย อยู่ ๆ ก็ไฟดับเนี่ยนะ? ฉันอยู่ในห้องอาบน้ำ เกือบจะตายในนั้นแล้ว”
มีเสียงตะโกนแสดงความไม่พอใจในทางเดิน
ซงเก้นเพิกเฉยต่อเสียงที่ยุ่งเหยิงในหูของเขาและหันโทรศัพท์ออกจากทางเดิน เขาเห็นขาเรียวเล็กสีขาวคู่หนึ่ง ตามด้วยกระโปรง…
จู่ๆ ไฟก็เปิดขึ้นอย่างกะทันหัน
มีเสียงดังขึ้นจากในทางเดิน
“ไฟมาแล้ว”
ซงเก้นมองเห็นอย่างได้ชัดเจนว่าคนที่ขดตัวอยู่บนพื้นกุมศีรษะและกำลังกรีดร้อง เป็นผู้หญิงในชุดเซ็กซี่ เธอกำลังกุมศีรษะทำให้มองไม่เห็นใบหน้าของเธอ
“เฮ้ย มีคนล้มเหรอ?” ใครบางคนที่ทางเดินเห็นคนนอนอยู่บนพื้น มองมาที่ผู้หญิง บางคนก็อยากดูเรื่องตลก และบางคนก็อยากดูความตื่นเต้น พวกเขาต่างกรูเข้ามาดู
“คุณเป็นใคร? ” ซงเก้นถาม
เสียงนี้ฟังดูแปลก ๆ ไม่เหมือนเสียงของเจียงโม่หาน หลี่เสี้ยวหุ้ยเงยหน้าขึ้นพร้อมกับผมลอนที่ยุ่งเหยิงของเธอ
เมื่อเห็นคนที่ยืนอยู่ที่ประตู เธอจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าเธอเคยเห็นเขาในร้านกาแฟ
ซงเก้นยิ่งตกใจ “ทำไมเธอมาอยู่ในห้องนี้? ”
“แต่เดิมที่นี่คือห้องของฉัน” น้ำเสียงของซงเก้นเย็นชา เห็นได้ชัดว่าไม่พอใจที่เกิดเรื่องน่าขันเช่นนี้ขึ้นกับเขา
“ห้องของคุณ?” หลี่เสี้ยวหุ้ยต้องการลุกขึ้น เมื่อพบว่าสภาพของตนในตอนนี้เป็นอย่างไร
บางคนจ้องไปที่ร่างของเธอและพูดว่า “ว้าว”
เธอกุมอกตัวเองไว้แล้วลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว แต่รองเท้าสั่นสูงของเธอไม่มั่นคง ทำให้เธอล้มลงไปอีกครั้ง
เจ็บ!!!
ใบหน้าของเธอบิดเบี้ยว
บรรดาผู้เห็นหตุการณ์หัวเราะอย่างไม่ปรา และชายคนนั้นก็แซวว่า “ล้มจนแขนขาหักหมดแล้วรึเปล่าน่ะ? ”
นี่เป็นครั้งแรกที่ หลี่เสี้ยวหุ้ยขายหน้าครั้งยิ่งใหญ่ต่อคนจำนวนมาก
เธอปิดหน้า แก้มของเธอร้อนผ่าว
ในเวลานี้ หนานเฉิงได้พาจงเหยียนซีมา
เดิมทีอยากให้หล่อนเห็นภาพของซงเก้นกับหสี่เสี้ยวหุ้ย เพื่อที่หล่อนจะได้ผิดหวังกับซงเก้น ก็ถือว่าเขาช่วยเจียงโม่หาน
แต่เมื่อลงจากลิฟต์ สิ่งที่เห็นคือหลี่เสี้ยวหุ้ยนั่งอยู่บนพื้นอย่างเขินอายและถูกมองว่าเป็นเรื่องตลก
นี่ นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย?
จงเหยียนซีเหลือบมองผู้คนบนพื้น ก่อนจะเดินไปหา ซงเก้นและพบว่าใบหน้าของเขาแดงกว่าที่ร้านอาหารหม้อไฟเสียอีก
“ซงเก้น คุณโอเคไหม? ” เธอถามด้วยความห่วงใย
ซงเก้นส่ายหน้า “ไม่เป็นไร ก็แค่ร้อน”
จงเหยียนซีเลิกคิ้ว ร้อนเหรอ?
ตอนไปดื่มเหล้าที่ร้านอาหารชั้นล่าง สีหน้าของเขาดีขึ้นมากแล้ว ในโรงแรมก็มีแอร์ มันจะร้อนอะไรขนาดนั้น?
ซงเก้นพูดย้ำ “ผม ผมอาจจะแพ้”
ไม่อย่างนั้นคงไม่อึดอัดขนาดนี้
“คุณใส่เสื้อผ้าก่อน ฉันจะพาคุณไปโรงพยาบาล” จงเหยียนซีกล่าวขอโทษ “ฉันขอโทษ ฉันแค่อยากจะล้อเล่นกับคุณ แต่ฉันไม่ได้คิดว่า….
“มันไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ” ซงเก้นพูด “ผมอาจจะต้องกินยาสักหน่อย”
“ไปโรงพยาบาลกันเถอะ” เธอไม่วางใจ
“หนานเฉิง อธิบายให้ฟังซัดๆสิ นี่มันเกิดอะไรขึ้น ผู้ชายต่างชาติคนนั้นมาโผล่ที่ห้องนี้ได้ยังไง เจียงโม่หานอยู่ที่ไหน? !!” หลี่เสี้ยวหุ้ยรู้สึกรำคาญมานานแล้วกับการแกล้งเล่น
ตลกครั้งใหญ่ แต่ตอนนี้ได้โอกาสแล้ว
แน่นอน หนานเฉิงไม่ยอมรับว่าเขาจงใจจัดเตรียมสิ่งเหล่านี้ และต้องการให้ซงเก้นไม่มีโอกาสแข่งข้นกับเจียงโม่หน ใครจะรู้ว่า… แผนการดูเหมือนไม่ประสบความสำเร็จ
มีข่าวมาแจ้งสำหรับผู้อ่านนิยายเรื่อง กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม บทสรุปนิยายเรื่องนี้ใกล้ถึงจุดจบในเร็วๆนี้
ผู้อ่านสามารถอ่านตอนจบได้ที่ Novel00.com ที่เดียวเท่านั้น และ แฟนเพจบนเฟสบุ๊ค
