อ่านนิยาย เรื่องนี้ ก่อนใคร ที่ Novel00.com
“เหยียนซี……”
ในกลุ่มควันหนา จงเหยียนซีมองเห็นเงาคนฝ่าเข้ามา
แคะๆ………..
เป็นเสียงไออย่างแรงอีกครั้ง
ซงเก้นเหลือบไปเห็นจวงจื่อจี๋นส้มอยู่บนฟื้น ขาก้ตัวลงไปอุ้มขึ้นมา วิ่งออกไปข้างนอก ด้านนอกได้ว่างเปล่าไปนานแล้ว คนขับรถ
แท็กซี่ที่เกรงว่าจะหาเรื่องใส่ตัว ได้ขับรถจากไปแล้ว
เขาวางจวงจื่อจิ่นลงบนผืนหญ้าที่ค่อนข้างจะปลอดภัย โทร120 110 แล้วก็วิ่งเข้ไปข้างในอีกครั้ง ไฟลุกโชกโชน กลิ่นเผาไหม้รุนแรง
คุ้มไปในอากาศ
จงเหยี่ยนซีถูกไฟใหญ่ล้อมรอบ เธอถูกควันสำลักจนใกล้จะหมดสติแล้ว ยังมีสติสุดท้ายเหลืออยู่ เพราะว่าเธอเห็นคุณยายถูกช่วยออก
ไปแล้ว เพียงแต่เห็นไม่ซัดเจนว่าเป็นใคร
เธอฝืนทนจนสติสุดท้าย อยากจะดูว่าใครเป็นคนช่วยคุณยายของเธอ
“เหยียนซี….. ซงเก้นพุ่งเข้ามาจากเปลวไฟข้างนอกโดยไม่คำนึงถึงอันตราย
ลำคอของจงเหยียนซีถูกไฟสำลักจนพูดไม่ออกแล้ว ใบหน้าก็ถูกย่างจนแดงก่ำ เธอลืมตาขึ้นอย่างอ่อนแรง เห็นคนตรงหน้าซัดเจนแล้ว
อ่านนิยาย เรื่องนี้ ก่อนใคร ที่ Novel00.com
กระตุกริมฝีปากยิ้มเล็กน้อยออกเสียงแหบแห้งไม่ชัดมาสองคำ”เป็น…..คุณ”
ซงเก้นพบว่าสิ่งที่มัดเธอไว้ไม่ใช่เชื่อกธรรมดาที่เขาจะใช้ไฟเผาให้ขาดด้ สิ่งที่มัดจงเหยียนซีไว้คือโซ่เหล็ก
นี่เป็นเรื่องที่ยากมาก
เขาตบไปที่หน้าของจงเหยียนซีเบาๆ”ไม่ต้องกลัว ผมจะช่วยคุณออกไปอย่างแน่นอน”
จงเหยียนซีอาริมฝีปากที่แห้งกร้าน พูดด้วยเสียงแหบแห้งว่า”ไม่ต้อง…..สนใจฉัน คุณรีบไป”
“ผมจะไม่ทิ้งคุณไโดยไม่สนใจ”เขาฝ่าออกไปจากกองไฟ ไปหาสิ่งของที่สามารถมาทำให้โซ่เหล็กขาดได้
แต่ว่าที่นี่ไม่มีอุปกรณ์ที่สามารถจะทำให้โซ่เหล็กขาดได้ ขณะที่เขาเองก็ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร ก็เห็นในโพรงหญ้า มีเหล็กเส้นที่เต็มไปด้วย
สนิมหนึ่งเส้น ยาวประมาณหนึ่งเมตร เขาเก็บขึ้นมา แล้ววิ่งเข้าไปข้างใน
สติเพียงน้อยนิดที่เหลืออยู่ประคับประคองให้จงเหยนซียังไม่สลบไป เธอรู้ว่า ตัวเองอาจจะไม่มีชีวิตแล้ว”ไม่ต้องฝ่าอันตราย…….เพื่อ
ฉัน”
ซงเก้นไม่ได้สนใจเธอ แต่พยายามทำให้ซ่เหล็กขาดด้วยเหล็กเส้น แต่มันไม่ง่ายเลย
“รีบไป ! “น้ำเสียงของเธอแหบแห้งมาก ราวกับเสียงจากเครื่องสูบลมเก่าๆ
ซงเก้นหยุดไปครู่หนึ่ง มือที่สกปรกของเขา จับไปที่แก้มของจงเหยียนชี ด้วยสายตาลุมลึก”ผมคิดว่าเคารพการเลือกของคุณเป็นสิ่งที่ดี
กับคุณ แต่ตอนนี้ผมรู้สึกว่า ผมอาจจะผิด บ่อยครั้งที่คนที่อยู่ในเหตุการณ์ จะมองเรื่องบางอย่างไม่ชัดเจนว่าสิ่งไหนดีกับตัวเอง ”
ลูกกระเดือกของเขาขึ้นลง พูดต่อว่า”ผมชอบคุณจริงๆ คุณจะยอมรับผมไหม? ”
จงเหยียนซีเงยหน้ามองดูเขา ในรูม่านตาของเขา มีภาพสะท้อนสภาพของตัวเองในเวลานี้ และยังมีไฟลุกโชนข้างหลังของเธอ ช่าง
ชัดเจนและอบอุ่น
ในใจของเธอหวั่นไหว แต่ก็รู้สถานการณ์ของตัวเองในขณะนี้
ซงเก้นกอดเธอไว้ เขาไม่ได้จะฉวยโอกาสเวลาที่คนอื่นอยู่ในอันตราย แต่เวลาที่เขาไม่อาจจะช่วยเธอได้ ในใจก็มีความคิดหนึ่งแวบผ่าน
หากว่าเธอตาย ตัวเองจะเสียใจหรือไม่
คำตอบคือ มี
ยังไม่พยายามเลย ก็ยอมแพ้แล้ว สำหรับเขาถือว่าน่าเสียใจ
เขาไม่ต้องการให้ชีวิตในอนาคต ทุกครั้งที่นึกถึงขึ้นมา ก็จะเสียใจ
เพราะฉะนั้นเขาอยากจะสู้เพื่อมั่นสักครั้ง
เขาก้มไปที่ข้างหูของเธอ “เรายังสามารถมีชีวิตออกไปได้ ผมหวังว่า ในโลกใบนี้ คุณจะอยู่ดูด้วยกันกับผม เดินไปด้วยกัน ดิไหม? ”
บางทีเวลานี้จิตใจของจงเหยืยนซี ถูกซงกันกระตุ้น และบางที่อาจจะ เป็นเพราะอยู่ในอันตราย เขายังสามารถกอดตัวเองแล้วพูดค่นี้
ออกมา เพียงพอที่จะแสดงว่าเขาไม่ได้เสแสรั่ง
“……..ตกลง”
เธอพูดออกมาหนึ่งคำอย่างยากลำบาก
ทั้งๆที่กำลังเผชิญกับความตาย มีอ้อมกอดที่แข็งแรง กอดตัวเองไว้ ความตายก็กลายเป็นไม่ได้น่ากล้วขนาดนั้นแล้ว
อ่านนิยาย เรื่องนี้ ก่อนใคร ที่ Novel00.com
