อ่านนิยาย เรื่องนี้ ก่อนใคร ที่ Novel00.com
ซงเก้นไม่สังเกตเห็นเลยว่าเธอไม่พอใจเล็กน้อย ยังคิดว่าเธอง่วงแล้ว ก็เลยส่งข้อความสุด
(นอนเถอะ ผมก็จะนอนแล้ว)
จงเหยียนซีนอนลงแล้วได้ยินมือถือดังขึ้นอีก หยิบขึ้นมาอย่างใจจดใจจ่อ ยังไม่เปิดออกก็เห็นข้อความบนหน้าจอมือถือ จ้องที่ตัหนังสือหลายตัว เธอหัวเราะขึ้นมาทันที
ในใจคิดว่า คนคนนี้ไม่สังเกตเห็นว่าตัวเองไม่พอใจจริงๆ หรือว่าเป็นคนที่ไมโรแมนติก?
เธอวางมือถือลงแล้วนอน
วันรุ่งขึ้น ซงเก้นมาแต่เช้า
จงเหยียนซีลงมาชั้นล่างก็เห็นเขานั่งอยู่ในห้องรับแขกคุยกับจงจิ่งห้าวอยู่
“คุณคงไม่ใช่มาขอเข้ากินใช่ไหม? “เธอเดินเข้ามา
ซงเก้นฮังไปครู่หนึ่งจึงเข้าใจ แล้วยิ้มจางๆกล่าวว่า”ผมมาขอข้าวกินจริงๆ”
จงเหยี่ยนซีกลอกตาใส่เขา แล้วนั่งลงข้างๆพ่อ
“ซงเก้นจะกลับไปแล้ว”จงจิ่งห้าวหันหน้าไปมองลูกสาว”เขาอยากให้หนูกลับไปกับเขาด้วย หนูคิดว่าอย่างไร? ”
จงเหยียนซียังไม่ได้คิด ไม่ตอบ แล้วถามซงเก้นว่า”เรื่องที่คุณจะพูดเมื่อวาน ก็คือสิ่งนี้หรือ? ”
ซงเก้นพูดว่า”มีเรื่องบางอย่าง ที่ผมต้องกลับไปจัดการ”
เขาหยุดไปครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า”ผมหวังว่าคุณจะไปกับผมด้วย”
จงเหยียนซีพูดว่า”ฉันไม่อยากไป”
“สุขภาพคุณยายของหนูไม่ดี แม่ของหนูก็อยู่ต่อ พวกเรายังไม่ไปง่าย บ้านว่างนานจะไม่ดี หนูกลับไปช่วยเราไปพักอาศัย แล้วก็เก็บกวาดทำความสะอาดด้วย”จงจิ่งห้าวพูด
“คุณพ่อ นี่เห็นได้ชัดว่าท่านอยากให้หนูไปกับเขาด้วยไม่ใช่หรือ? “ความหมายนี้ไม่ต้องชัดเจนก็ได้
เมื่อกี้นี้ซงเก้นบอกกับเขาเรื่องที่เกิดขึ้นที่เมืองBแล้ว เขาถึงตัดสินใจเช่นนี้
ป้องกันเจียงโม่หานมาก่อกวนอีกครั้ง
“สุขภาพคุณยายไม่ค่อยดี หนูไม่อยากไป หนูอยากอยู่กับคุณยาย”จงเหยียนซีฟิงบนบ่าคุณพ่อแล้วพูดออดอ้อน
ต่อหน้าพ่อ ไม่ว่าเธอจะโตแค่ไหน ก็ยังไม่ลูกของพ่อแม่
“ช่วงนี้เหยียนเฉินยังไม่ไป จะอยู่ดูแลก่อน ฉันกับแม่ของหนูก็จะไม่ไป มีคนดูแลมากพอ ไม่ต้องให้แกมาดูแลหรอก”
“แต่ว่า หนูไม่อยากไปถึงทางโน้นแล้วไม่มีเรื่องอะไรทำ”
เธอไม่อาจไม่ทำอะไรเลย แล้วก็คบหาเป็นแฟนกับซงเก้นใช่ไหม?
“งานที่พ่อพูดกับหนูครั้งก่อน ขอเพียงหนูยินยอม ก็ไปทำได้ตลอดเวลา”จงจิ่งห้าวตบใหล่ลูกสาวเบาๆ “พ่อเป็นคนแนะนำหนู ฟอหวังว่า หนูจะไม่ทำให้พ่อผิดหวัง”
“แน่นอนอยู่แล้ว”จงเหยี่ยนซีพูดอย่างแน่วแน่ “หนูเป็นลูกสาวท่าน จะไม่ทำให้ท่านขายหน้าอย่างแน่นอน”
“ถ้าอย่างนั้นผมจะซื้อตั๋วเครื่องบินสองใบ? ” ซงเก้นลองถามดู
จงเหยียนซีลุกขึ้น มองเขาแวบหนึ่ง “คุณตามฉันออกมา”อ่านนิยาย เรื่องนี้ ก่อนใคร ที่ Novel00.com
ซงเก้นกะพริบตาปริบๆ ยังไม่เข้าใจ พฤติกรรมกะทันหันของเธอ
“ไปเถอะ”จงจิ่งห้าวโบกมือ
ซงเก้นจึงตามเธอออกมา
“ทำไมหรือ? “เขาถาม
จงเหยียนซีไม่ตอบ มองดูเขาเงียบๆอย่างนี้ ซงเก้นก็กระวนกระวาย ไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไรผิด
“คุณไม่ดีใจหรือ? “เขาถามอย่างระมัดระวัง
“ก็ได้ ถ้าฉันไม่พูด คุณคงไม่รู้ว่าตัวเองมีปัญหาตรงไหนอย่างแน่นอน “เธอบ่นยืดยาว”ฉันถามคุณ คุณกำลังคบกับใครเป็นแฟน ? ”
“คุณ……ไง? ” ซงเก้นลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ในใจสงสัยว่าเธอหมายความว่าอะไร?
“ถ้าอย่างนั้นคุณจะกลับไป คุณควรจะบอกกับฉันก่อนไม่ใช่หรือ? ทำไมคุณถึงไปบอกกับฟอของฉันก่อน คุณกำลังคบหาเป็นแฟนกับฟอของฉัน หรือว่าฉัน? หืม ? ! “เธอไม่
ได้โกรธจริงๆ แค่รู้สึกว่าซงเก้นตลกมาก รู้สึกไม่ค่อยเข้าใจความคิดของเขา
ซงเก้นจึงอธิบายกับส่วนนี้ว่า “ผมรู้จักกับพ่อของคุณมานานแล้ว เรื่องที่ผมจะกลับไป ควรจะบอกกับคนในครอบครัวของคุณอยู่แล้ว ตอนแรกผมคิดไว้ว่า จะบอกคุณ
ทีหลั่ง.
“ต่อไปมีเรื่องอะไรที่เกี่ยวกับฉัน ให้บอกฉันก่อนได้ไหม? “จงเหยียนซีจนปัญญาและก็น่าขำ”เข้าใจความหมายของฉันไหม ?”
ที่จริงเธอก็แค่อยากให้ซงเก้นเข้าใจ ในเมื่อทั้งสองตัดสินใจจะคบกัน ก็ควรจะเหมือนคนที่กำลังคบหาเป็นแฟนกัน
จู่ๆเธอก็สังเกตเห็นว่า ซงเก้นแข็งที่อเล็กน้อย ไม่ค่อยโรแมนติก
ซงเก้นพยักหน้า”เข้าใจ”
“อิ่ม ถ้าอย่างนั้นก็เข้าบ้านกันเถอะ”เธอหันหลัง ซงเก้นเอื้อมมือดึงชายเสื้อของเธอไว้ เธอหันกลับมา มองดูชายหนุ่มคนนี้ที่ร่างกายสูงใหญ่ เวลานี้จับชายเสื้อตัวเองอย่าง
ระมัดระวัง ช่างน่าชำและในขณะเดียวกันก็ถูกการกระทำของเขาในเวลานี้ทำให้ตื้นต้น
หากจะพูดถึงฐานะก็มีฐานะ หากจะพูดถึงตำแหน่งก็มีตำแหน่ง ผู้ชายคนหนึ่งที่มีความสำเร็จ ขณะนี้เหมือนกับเด็กที่กลัวทำความผิดเช่นนั้น
“เป็นไรหรือ? “เธอถาม
น้ำเสียงก็อ่อนโยนขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว
“ผมอยากจะบอกคุณว่า ผมมีเรื่องจะต้องกลับไปจัดการ คุณกลับไปกับผมเถอะ”เขาลืมตาขึ้น โดยไม่ปิดบังความปรารถนาให้เธอตอบตกลง
“คุณเกลี้ยกล่อมพ่อฉันแล้ว ฉันจะไม่ตกลงหรีอ? “เธอแกล้งโกรธ แต่มุมปากแฝงไปด้วยรอยยิ้ม
ซงเก้นรู้สึกว่าแม้เขากับจงเหยนซีจะคบหาป็นแฟนกัน เรื่องบางเรื่อง ก็จะต้องได้รับความยินยอมจากพ่อแม่ของเธอด้วย
“เหยียนซี ผมคิดว่าพ่อแม่ของคุณน่าจะรู้ “เขาจับมือของเธอ มองดูเธออย่างจริงจังและจริงใจ “พ่อแม่ของผมเสียไปเร็ว หวังว่าจะมีครอบครัวของตัวเอง ผมอยากจะปฏิบัติต่อพ่อ
แม่ของคุณเหมือนเป็นพ่อแม่ของผม หากไม่ได้รับการอนุญาตจากพวกเขา แม้ว่าคุณจะตกลงกลับไปกับผม ผมก็จะไม่พาคุณกลับไป”
เขากัดริมฝีปาก “พ่อแม่ทุกคน ล้วนรักลูกของตัวเอง หากพวกเขาไม่ยิยม ย่มต้องมีวิจารณญาณของตนเองอย่างแน่นน จุดเริ่มต้นย่อมมาจากมุมมองของลูกตัวเองอย่าง
แน่นอน”
ซงเก้นเติบโตมาในครอบครัวที่มีความสุข ดังนั้นเขาเห็นว่า พ่อแม่ทุกคู่ย่อมรักลูกของตัวเองมาก ถึงมีคำพูดเช่นนี้ออกมา
แต่ว่า ที่จริงแล้วในโลกใบนี้ก็มีพ่อแม่มากมายที่ไม่มีความรับผิดชอบ
ฐๆจงเหยียนซีก็เขย่งเท้ากอดคอเขาไว้ ซงเก้นก็ใช้โอกาสนี้โอบเอวเธอไว้
คางของเธออยู่ตรงไหล่ของซงเก้นเท่านั้น”ในที่สุดฉันก็รู้แล้วว่า ทำไมพ่อของฉันถึงเชื่อคุณ”
“เม้ว่าคุณจะไม่โรแมนติก แต่คุณรู้จักเอาใจผู้ใหญ่มาก “เธอเองก็เติบโตมในครอบครัวที่พ่อแม่รักกันและมีความสุข สำหรับคำพูดของซงเกันนั้นเธอเห็นด้วย
เรื่องเอาใจคนซงเก้นรู้ดี
“ไม่โรแมนติกหมายถึงอะไร? ” ซงเก้นอ่านหนังสือมากไม่น้อย รู้สุภาษิตไม่น้อย ภาษาจีนก็คล่องแคล่ว
แต่วัฒนธรรมตัวอักษรของประเทศเรานั้นกว้างและลึกซื้อมาก
สิ่งที่เขาไม่เคยเรียนรู้ยังมีอีกมากมาย
เฉพาะบทกวีที่สืบทอดมาจากโบราณก็มีไม่น้อย
สำนวน ปกิณกคดี สุภาษิตมากมายนับไม่ถ้วน
จงเหยียนซีหัวเราะ”คุณไม่รู้ว่าหมายถึงอะไร? ”
ซงเก้นพยักหน้าอย่างจริงใจ
“ฉันไม่อาจจะสอนคุณฟรีๆ ก็ได้ อยากจะรู้ว่าหมายถึงอะไร จะต้องจ่ายค่าเรียน……”
“ทำอะไรกัน? ไม่ทานข้าวเช่ากันแล้วหรือ? “จงเหยืนเฉินพิงอยู่ข้างประตูด้วยท่าทางกำลังดูละคร
จงเหยียนซีรีบดึงมือกลับ จ้องมองเขาแวบหนึ่ง”เดินมาทำไมไม่มีเสียง? ”
“มีเสียง ยังจะสามารถเห็นท่าทางบ้าผู้ชายของแกหรือ? “จงเหยียนเฉินจงใจแกล้งเธอ
แค่เธอเป็นคนริเริ่มกอดซงเก้น ก็ถือว่าบ้าผู้ชายหรือ?
“ต่อไปถ้าฉันมีพี่สะใภ้แล้ว ฉันจะร้งแกเธอ ไม่ ยังจะร้งแกลูกของพวกเธอด้วย”
อ่านนิยาย เรื่องนี้ ก่อนใคร ที่ Novel00.com
