หลินซินเหยียน“……”
ที่เธอมาไม่ใช่เพราะว่าต้องการซื้อให้ตัวเอง แต่ถึงจะซื้อให้ตัวเอง จ้างให้เธอก็ไม่มากับเขาหรอก
“งั้นอันนี้……”
จงจิ่งห้าวนึกว่าเธอไม่ชอบก็เลยหยิบชุดสีม่วงอ่อนที่ดูเซ็กซี่กว่าชุดสีดำออกมา มันเป็นบราบางๆชั้นเดียว ส่วนกางเกงในก็เป็นแบบจีสตริง อันที่จริงชุดสีดำก็เซ็กซี่เหมือนกัน แต่ว่าชุดนั้นมันเป็นบราและกางเกงในเต็มตัว ส่วนชุดนี้ทั้งชิ้นบนและชิ้นล่างค่อนข้างออกแนวยั่ว……เย้าอารมณ์ซะมากกว่า
หลินซินเหยียนจ้องเขาเขม็ง เธอรู้สึกได้เลยว่าด้านหลังมีสายตาแปลกของพนักงานกำลังจับจ้องอยู่ เธอพูดขึ้นเบาๆ“นี่คุณจริงจังหน่อยได้ไหม？”
จงจิ่งห้าวทำหน้าขรึม“นี่ผมไม่จริงจังตรงไหน？”
เขาก็แค่เลือกเสื้อผ้าให้ผู้หญิงของเขา เขาผิดหรอ？
หลินซินเหยียน“……”
“ผมอยากให้คุณใส่แบบเซ็กซี่ให้ผมดูหน่อย”ชุดชั้นในของหลินซินเหยียนล้วนเป็นแบบธรรมดาทั่วไป ไม่ได้เปิดเผยเนื้อหนังมาก ตอนที่เธอยังไม่ท้องรูปร่างของเธอนั้นมีเสน่ห์เย้ายวนมาก แทบไม่ต้องเพิ่มเติมแต่งอะไรมันก็ทำให้เขาอารมณ์พลุ่งพล่านขึ้นมาได้ทันที
ทว่าหลังจากที่เธอท้องรูปร่างของเธอก็เปลี่ยนไปนิดหน่อย ไม่ได้เปลี่ยนเป็นดูไม่ดีแต่ดูสวยและกูเย้ายวนมากกว่าเดิมต่างหาก นอกจากท้องจะโตขึ้น หน้าอกของเธอก็ใหญ่ขึ้นกว่าแต่ก่อนด้วย ส่วนสะโพกของเธอนั้นยังคงงอนเด้งเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน ไม่ว่าจะใส่อะไรก็ดูดีไปหมด
หลินซินเหยียนคว้าชุดชั้นในในมือของเขามาถือเองไว้เองเพื่อหยุดเขา จากนั้นก็หยิบชุดที่ปกติไม่ใช่สไตล์ของเธอจากชั้นวางมาเพิ่มอีกสองชุด แน่นอนว่าทุกอันล้วนเป็นแบบเซ็กซี่ เธอเคยอยู่กับฉินยามาก่อน ฉะนั้นเธอจึงรู้ว่าชุดชั้นในของฉินยานั้นเป็นแบบไหน
จงจิ่งห้าวเหลือบมองชุดชั้นในในมือของเธอ มุมปากยกขึ้นมาเล็กน้อย ทว่ายังไม่ได้ทันพูดอะไรออกมา หลินซินเหยียนก็จ้องเขาเขม็ง“นี่ของฉินยา”
จงจิ่งห้าว“……”
เขาหันหน้าหนีทันทีโดยไม่แม้แต่จะมองเธอ
จากนั้นก็พูดกับซินเหยียนออกไปทั้งๆที่หันหลังอยู่“อย่าเอาอันที่ผมเลือกให้ไปใส่รวมกันนะ”
พูดจบเขาก็เดินออกไปทันที
ดูเอาแต่ใจมาก
หลินซินเหยียนมองตามหลังเขาแล้วยิ้มออกมาบางๆ ที่จริงในใจเธอรู้สึกชอบมากที่เขาแสดงอาการแบบนี้กับเธอ
เธอยื่นชุดชั้นในให้พนักงาน ขณะที่ยื่นให้ก็หยิบเอาชุดชั้นในที่จงจิ่งห้าวเลือกไว้แยกออกมาแล้วพูดกับพนักงานขึ้น“แยกเป็นสองถุงนะคะ แล้วก็สองชุดนี้เอาคัพบี ส่วนอีกสองชุดนี้เอาคัพซี”
คัพซีนั้นเป็นของเธอ หลังจากที่ท้องหน้าอกของเธอก็ใหญ่ขึ้นนิดหน่อย แต่ก่อนเธอก็ใส่คัพบี เธอเป็นคนรูปร่างผอมบางดังนั้นคัพบีจึงถือว่าไม่เล็กมาก ตอนยังไม่ได้ท้องเธอจึงดูหุ่นดีสมส่วน รูปร่างทรวดทรงองค์เอวก็ค่อนข้างมีเสน่ห์
ทว่าหลังจากตั้งท้องมันก็ใหญ่ขึ้นมานิดหน่อยเท่านั้นเอง
พนักงานรับมาแล้วพูดขึ้น“คุณลูกค้ารอซักครู่นะคะ เดี๋ยวดิฉันไปเอาไซส์ที่คุณต้องการมาให้ค่ะ”
หลินซินเหยียนพยักหน้ารับ ขณะที่พนักงานไปหยิบชุดชั้นใน เธอก็เดินเล่นในร้านชุดชั้นในไปพลางๆ จากนั้นก็หยิบชุดนอนมาอีกสองชุด เป็นชุดเสื้อกับกางเกงคู่กัน ซึ่งทั้งหมดนี้ล้วนซื้อให้ฉินยาทั้งนั้น
ไม่ใช่ว่าไม่ไว้ใจฉินยาหรือจงจิ่งห้าวหรอกนะ เธอถึงได้ซื้อชุดนอนที่มิดชิดแบบนี้ แต่เธอคิดว่ายังไงทั้งสองก็เป็นผู้หญิงและผู้ชาย
ที่จริงเธอแอบหวงอยู่ เธอไม่อยากให้จงจิ่งห้าวมองเรือนร่างของผู้หญิงคนอื่น
ถ้าพักอยู่ด้วยกัน ยังไงมันก็เลี่ยงไม่ได้อยู่แล้วว่าจะต้องเจอหน้ากัน อีกอย่างตอนนี้ฉินยาก็เจ็บเท้าอยู่ แถมหล่อนยังเดินไม่ได้ชั่วคราวเพราะงั้นจึงไม่จำเป็นต้องสวมชุดที่มันเป็นทางการทุกวัน ชุดนอนผ้าไหมหลวมๆนี้น่าจะสบายกว่าและใส่ออกไปไหนก็สะดวก
เธอได้คำนึงถึงหลายๆอย่างแล้วถึงได้เลือกชุดนี้
พนักงานจัดชุดชั้นในใส่ถุงตามที่หลินซินเหยียนบอก จากนั้นก็จัดชุดนอนอีกสองชุดใส่ถุงอีกใบ รวมทั้งหมดเป็นสามถุง ซึ่งของด้านในถูกบรรจุใส่กล่องอย่างหรูหราสวยงามไว้อีกที ขณะที่พนักงานยื่นถุงให้หลินซินเหยียนหล่อนก็ได้พูดอธิบายกับเธอไปด้วยว่าแต่ละถุงเป็นชุดอะไร พอหลินซินเหยียนจำที่หล่อนอธิบายให้ฟังได้หมดแล้วก็จ่ายเงินแล้วเดินออกจากร้านไป
จงจิ่งห้าวยืนอยู่คุยโทรศัพท์อยู่ไม่ไกลจากหน้าร้าน เหมือนกับว่ากำลังคุยเกี่ยวกับเรื่องของกู้เป่ย แล้วสั่งให้คนไปจับดูกู้เป่ยไว้อะไรเนี่ยแหละ
หลินซินเหยียนไม่ได้เดินเข้าไปกวนเขา เธอยืนอยู่ข้างๆรอเขาแทน
เมื่อจงจิ่งห้าวเห็นเธอเดินออกมาจึงพูดกับคนที่อยู่ปลายสายออกไป“เดี๋ยวพรุ่งเจอกันแล้วค่อยคุยอีกที”
หลังจากวางสาย เขาก็เก็บโทรศัพท์ลงพร้อมกับเดินเข้ามา แทนที่จะเข้าไปช่วยถือของให้หลินซินเหยียน แต่เขากลับเข้าไปโอบไหล่เธอแล้วถามขึ้น“คุณอยากได้อะไรไหม？กว่าพวกเราจะได้ออกมาเดินด้วยกันนั้นมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ถ้าคุณอยากได้อะไรผมจะซื้อให้เอง”
พอมาคิดดูดีๆแล้วเขาแทบจะไม่เคยซื้ออะไรให้เธอเลย ช่อดอกไม้ครั้งก่อนก็เป็นเธอที่ขอเอง ส่วนแหวนนั้นเป็นของขวัญวันเกิด แต่เนื่องจากเธอกลัวจะถูกหาว่าอวดรวยเธอจึงไม่เคยใส่เลย จนสุดท้ายก็เอาไปให้ลูกสาวแทน นอกจากนี้เขาก็ไม่เคยซื้ออะไรให้อีก
หลินซินเหยียนซบลงในอกเขา“ฉันมีครบทุกอย่าง ไม่อยากได้อะไรแล้วล่ะ แต่ถ้าเป็นของที่คุณซื้อให้ฉัน ไม่ว่าอะไรฉันก็ชอบหมดแหละ”
จงจิ่งห้าวรู้สึกปลื้มใจกับสิ่งที่เธอพูด เขาอารมณ์ดีขึ้นมาทันที จากนั้นก็บอกให้เธอเอาของยื่นให้คนขับรถ“งั้นผมจะพาคุณไปช้อปปิ้งเอง”
หลินซินเหยียนเอาถุงช้อปปิ้งยื่นให้คนขับรถอย่างว่านอนสอนง่าย แต่เนื่องจากถุงช้อปปิ้งมันมาจากร้านเดียวกันมันเลยเหมือนกันหมด เธอกลัวว่าเดี๋ยวจะต้องหยิบออกมาดูถึงจะรู้ว่าข้างในเป็นของใคร เธอหยิบถุงที่มีชุดชั้นในที่จงจิ่งห้าวเลือกให้ยื่นให้จงจิ่งห้าวถือ“คุณถืออันนี้ไว้”
จงจิ่งห้าวไม่ถามอะไร เพราะเขารู้อยู่แก่ใจอยู่แล้ว เขารับมาถือไว้ จากนั้นก็เดินโอบไหล่เธอไป
ณ ชั้นสอง
หลินซินเหยียนก็ไม่ได้ถามว่าเขาจะซื้ออะไรให้ เธอได้แต่เดิมตามเขาไป ชั้นที่หนึ่งเป็นโซนเสื้อผ้า ส่วนชั้นที่สองเป็นพวกเครื่องสำอางกับเครื่องประดับต่างๆ
ที่จริงจงจิ่งห้าวก็ไม่รู้ว่าจะซื้ออะไรหรอก แต่เขารู้สึกว่าจะต้องซื้อของแพงๆ และไม่ว่ายังไงก็ตามเขาจะต้องซื้อของที่ดีที่สุดให้เธอ
แต่ก่อนเขาไม่ได้สนใจเรื่องเงินเลย เขาเพียงแค่เข้ามาบริหารธุรกิจของครอบครัวต่อเท่านั้น และตั้งหน้าตั้งตาทำงานต่อยอดธุรกิจให้ดีขึ้นเพื่อที่จะหาเงินให้ได้เยอะๆ เพราะการที่มีเงินเยอะๆมันเป็นตัวพิสูจน์ความสามารถของตัวเขา ด้วยเหตุนี้เขาจึงมีเงินมากมาย แต่กลับไม่รู้ว่าจะเอาเงินพวกนั้นไปซื้ออะไร
ทว่าตอนนี้เขารู้แล้ว จากนี้ไปเขาจะหาเงินให้ได้เยอะๆเพื่อที่จะหาสิ่งที่ดีที่สุดมามอบให้กับภรรยาและลูกๆของเขา
ในที่สุดความมืดบอดในชีวิตของเขาก็หายไป เขามีเป้าหมายแล้ว และเขาก็ชอบความรู้สึกนี้มาก เขากระชับอ้อมแขนที่โอบหลินซินเหยียนแน่นขึ้นเพื่อให้เธอหันมาอยู่ในอ้อมกอดของเขาโดยไม่สนใจคนรอบข้างที่เดินผ่านไปผ่านมา
หลินซินเหยียนเงยหน้ามองด้วยความประหลาดใจ“นี่คุณจะทำอะ อึก……”
ยังไม่ทันพูดจบเขาก็ประทับริมฝีปากลงมาแล้ว เขาไม่ได้เสียสติหรืออยากจะอวดใคร เขาก็แค่อยากจะจูบเธอตอนนี้ก็เท่านั้นเอง
คนที่ห้างเยอะมาก ฉะนั้นพอมีคนเห็นฉากนี้ ทุกคนจึงเริ่มกระซิบกระซาบกันขึ้นมาทันที
“ผู้ชายคนนั้นเป็นเจ้าของว่านเยว่กรุ๊ปไม่ใช่หรอ？”
“เหมือนจะใช่นะ”
“เขายังไม่ได้แต่งงานไม่ใช่หรอ？แล้วผู้หญิงคนนั้นเป็นใครกัน？”
มีคนคิดว่านี่ต้องเป็นข่าวแน่ก็เลยถ่ายรูปฉากเมื่อกี้เก็บไว้ จากนั้นก็โพสต์ลงบนอินเทอร์เน็ตพร้อมกับเขียนหัวข้อประกอบรูปภาพว่า【ประธานบริษัทว่านเยว่กรุ๊ป‘มีเจ้าของแล้ว’】
หลินซินเหยียนหน้าแดงระเรื่อ ไม่ใช่เพราะว่าเขินที่ถูกจงจิ่งห้าวจูบหรอก แต่ว่าอายผู้คนรอบๆที่มองอยู่ต่างหาก
ทว่าจงจิ่งห้าวกลับไม่สนใจเลย เขาเดินโอบเธอเข้าไปในร้านที่ขายชาแนลโดยเฉพาะ ถึงแม้เขาจะไม่เคยศึกษามาก่อนว่าผู้หญิงชอบอะไร แต่บางครั้งเขาก็มักจะได้ยินพนักงานหญิงที่บริษัทคุยกันอยู่บ่อยๆ
ในใจเขาคิดว่าหลินซินเหยียนก็เป็นผู้หญิงคนหนึ่ง เพราะงั้นเธอก็คงจะชอบเหมือนกัน
ที่จริงหลินซินเหยียนก็มีซื้อให้ตัวเองบ้าง ถึงยังไงเธอก็เป็นผู้หญิง ฉะนั้นจึงชอบของสวยๆงามๆอยู่แล้ว
แต่เธอก็ไม่ได้ซื้อเกินตัว และก็ไม่ได้ตามซื้อของแบรนด์เนมพวกนั้นด้วย เธอเลือกซื้อแค่อันที่เหมาะสมกับตัวเอง
ที่จริงเธอมีกระเป๋าอยู่ไม่น้อย ทว่าทุกอันล้วนเป็นกระเป๋าธรรมดาๆ ราคาไม่เกินห้าพัน
หลังจากเข้าไปในร้าน……
