กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม – ตอนที่ 601 ไม่มีอะไรบังคับโชคชะตาได้

 

เสิ่นเผยชวนบอกว่าไม่มี

“เอาล่ะ ทุกคนกินข้าวกัน เรื่องนี้มันจบไปแล้ว”ผู้บัญชาการซ่งรู้อยู่แก่ใจแล้วว่าลูกสาวคงถูกภรรยาพูดจี้ใจดำก็เลยรู้สึกเสียใจกับสิ่งที่ทำไป แต่เสียใจไปก็ไม่มีประโยชน์ ทำผิดก็คือทำผิด

ดังคำที่กล่าวไว้ว่าโชคชะตานั้นมีเวลาของมัน เราไม่อาจบังคับโชคชะตาได้

เรื่องของโชคชะตาพรหมลิขิตนั้นมันบังคับกันไม่ได้จริงๆ ถึงก่อนหน้านี้เขาจะอยากให้เสิ่นเผยชวนแต่งงานกับลูกสาวของตัวเองมาก

แต่วันนี้เขากลับขัดความคิดนี้ของภรรยา ส่วนลูกสาวนั้นก็แค่ต้องหาคนใหม่

เขาชอบเสิ่นเผยชวน และเมื่อก่อนก็อยากได้เขามาเป็นลูกเขยมาก แต่มันเป็นไปไม่ได้ วันนี้ลูกสาวของตัวเองอยู่ในสถานะหญิงม่าย ฉะนั้นเขาเลยไม่อยากจะคิด

ขอแค่ลูกสาวได้เจอคนที่ซื่อสัตย์ก็พอแล้ว

“ทานข้าวกัน ไม่ต้องเกรงใจนะ ถือซะว่าที่นี่เป็นบ้านของตัวเองก็แล้วกัน”ผู้บัญชาการซ่งทักทายซางหยู“ทำไมวันนี้ดูเขินๆอย่างนั้นล่ะ ครั้งก่อนยังดูช่างพูดช่างเจรจาอยู่เลย วันนี้เป็นอะไรไป?”

ผู้บัญชาการซ่งรู้สึกดีต่อซางหยู เพราะรู้สึกว่าหล่อนดูเป็นคนสนุก แถมยังค่อนข้างหัวแข็ง

ซางหยูยิ้มออกมา“ตอนนั้นคงเป็นเพราะร้อนใจ กลัวว่าท่านจะลงโทษเขาน่ะค่ะ”

ผู้บัญชาการซ่งยิ้มตามออกมา“หนูเป็นคนจีบเผยชวนก่อนใช่ไหม?”

เขารู้จักเสิ่นเผยชวนดี ครั้งก่อนที่มีข่าวแบบนี้เกิดขึ้น เขาก็เชื่อมาโดยตลอดว่าเสิ่นเผยชวนต้องไม่ใช่คนที่เข้าหาก่อนแน่ๆ

“ไม่ใช่ครับ ผมเป็นคนเข้าหาเธอก่อน”เสิ่นเผยชวนรีบพูดต่อ เขาเป็นถึงผู้ชายอกสามศอก เพราะงั้นจะพูดว่าผู้หญิงเป็นฝ่ายเข้าหาเขาก่อนได้ยังไง?

อีกอย่างเธอกำลังช่วยเขาอยู่ด้วย

เพราะงั้นจะทำให้เธอดูไม่ดีไม่ได้

ผู้บัญชาการซ่งยิ้มร่า“ตาทึ่มอย่างนายเนี่ยนะ?”

เสิ่นเผยชวนที่เขารู้จักเป็นคนซื่อสัตย์และตรงไปตรงมา

เขาจีบผู้หญิงเป็นตั้งแต่เมื่อไหร่? แถมยังดูเหมือนจะชอบผู้หญิงคนนี้จริงๆ

เขามองไปทางซางหยู ใบหน้าของเด็กสาวดูมีชีวิตชีวาเป็นเอกลักษณ์ หน้าตาก็สะสวย ดูอิสระเป็นตัวของตัวเอง และเหมือนจะเป็นคนที่ยืนได้ด้วยลำแข้งของตัวเองด้วย

“เผยชวนไม่มีคนรู้จักอยู่ที่นี่ หนูต้องดูแล้วเขาให้ดีๆนะ”ผู้บัญชาการซ่งพูดกับซางหยู

ซางหยูหัวเราะออกมาเบาๆ แล้วพูดขึ้น“ได้ค่ะ”

ขณะที่พูดก็หันไปมองเสิ่นเผยชวนด้วย

ถ้าเป็นไปได้ เธอก็อยากเป็นคนที่สามารถดูแลเสิ่นเผยชวนได้จริงๆ

“ดูสิเผยชวน พ่อฉันดีกับนายแค่ไหน แถมทำอย่างกับนายเป็นลูกในไส้เลย ส่วนฉันเป็นลูกที่เก็บมาเลี้ยง”ซ่งหย่าซินพูดเชิงล้อเล่น“พ่อฉันไม่มีลูกชาย นายเป็นลูกชายให้เขาซะสิ เขาช่วยเรื่องงานนายได้นะ”

ซึ่งคำพูดของซ่งหย่าซินที่พูดออกมาไม่ค่อยน่าฟังนัก

ผู้บัญชาการซ่งทำหน้าขรึม“ถ้าอยู่ทานได้ก็อยู่ แต่ถ้าไม่ว่างทานก็ไปเถอะ อย่ามาทำให้ที่นี่เสียบรรยากาศ แกหย่าแล้ว เขาจำเป็นต้องตามใจแกทุกอย่างเลยรึไง?”

“พอแล้ว คุณนี่ ซินซินไม่เห็นจะว่าอะไรนี่นา คุณโกรธอะไรเนี่ย?”คุณนายซ่งเดินมาเพราะเห็นสามีของตัวเองกำลังโมโห“เธอพึ่งหย่ามาก็เลยยังเศร้าและไม่สบายใจอยู่ ฉะนั้นตอนพูดเลยไม่ทันได้คิดให้รอบคอบ คุณอย่าโกรธลูกเลย”

ผู้บัญชาการซ่งนั่งนิ่งไม่พูดไม่จา

เสิ่นเผยชวนรู้สึกว่าวันนี้บรรยากาศไม่ค่อยเหมาะจะทานข้าวด้วยซักเท่าไหร่ เขาดึงซางหยูลุกขึ้น“ผมพึ่งนึกได้ว่าวันนี้ผมมีธุระ ผมต้องขอตัวไปก่อนนะครับ”

ผู้บัญชาการซ่งกระแอมเสียงขึ้น“วันนี้ดูแลได้ไม่ดี แต่เห็นแก่หน้าฉัน อย่าถือสาเอาไปคิดมากเลยนะ”

“ครับ อีกอย่างผมต้องขอบคุณมากนะครับที่ช่วยให้ผมได้เลื่อนตำแหน่ง”เสิ่นเผยชวนโค้งคำนับให้ผู้บัญชาการซ่งหนึ่งที ไม่ว่าซ่งหย่าซินจะพูดอะไร การที่ผู้บัญชาการซ่งทำดีด้วยและดูแลเขา เขาจะจำไว้ในใจไปตลอด

และคงไม่เปลี่ยนใจเพราะเรื่องในวันนี้ด้วย

“นั่นเป็นเพราะนายมีความสามารถ ถ้านายไม่มีความสามารถ ฉันก็คงไม่เห็นหัวนายและไม่สนับสนุนให้นายได้เลื่อนขั้นหรอก ทุกอย่างมาจากการทุ่มเทพยายามของนายต่างหาก วันหน้าอย่างลืมเลี้ยงข้าวฉันด้วยนะ”

ผู้บัญชาการซ่งกับโจวหวยโฮ่เหมือนกันตรงที่เป็นคนตรงไปตรงมา และไม่เคยทำเรื่องทุจริตเพื่อหาผลประโยชน์ส่วนตัว

ถ้าเสิ่นเผยชวนไม่มีความสามารถ เขาก็ไม่มีวันเลื่อนตำแหน่งให้เขาหรอก

แต่ที่ทำเพราะเขาชื่นชมในตัวเสิ่นเผยชวน

เสิ่นเผยชวนตอบตกลง“ถ้าครั้งหน้าไปที่บ้านผม ผมจะลงมือทำกับข้าวต้อนรับท่านเองครับ”

ผู้บัญชาการซ่งยิ้ม“นายทำอาหารเป็นด้วยหรอ?”

“ผมอยู่คนเดียวมาตั้งนาน ทำไมจะทำไม่ได้ล่ะครับ ขอเพียงแต่ท่านไม่เลือกกิน ผมก็จะทำให้ท่านทานจนอิ่มหนำสำราญได้เลยครับ”เสิ่นเผยชวนพูดไปด้วยหัวเราะไปด้วย

“งั้นฉันไม่เดินไปส่งแล้วนะ”ผู้บัญชาการซ่งโบกมือให้

เสิ่นเผยชวนบอกว่าจะให้ท่านไปส่งได้ยังไง จากนั้นก็กล่าวลาคุณนายซ่งแล้วพาซางหยูเดินออกไป

รอจนเสิ่นเผยชวนเดินออกไปแล้ว ผู้บัญชาการซ่งก็ทำหน้าเย็นชาแล้วต่อว่าลูกสาวด้วยความโกรธ“บอกมานะว่าลูกคิดจะทำอะไร?”

ซ่งหย่าซินยกมือขึ้นมาจับผมตัวเอง เธอก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองเป็นอะไร แต่รู้แค่ว่ามันอึดอัด

ในใจ

“ตอนแรกแกไม่ต้องการเอง และตามที่พ่อเข้าใจเสิ่นเผยชวนเขาก็ทำดีกับแก แถมยังดูแลพวกเราดีมากๆด้วย แต่แกกลับไม่สนใจใยดีอะไรกับเขาเลย แล้วพอมาตอนนี้ตัวเองเสียเปรียบก็เลยรู้สึกเสียใจทีหลังงั้นหรอ?”ผู้บัญชาการซ่งโมโห“นี่แกจะทำให้ฉันอับอายขายขี้หน้าไปถึงไหน?ไม่อยากมีศักดิ์ศรีแล้วหรอ แม้แต่หน้าพ่อแกก็จะทำให้ขายหน้าขายตาจนไม่เหลืออะไรเลยใช่ไหม?ทีนี้เสิ่นเผยชวนจะคิดยังไงกับเรา?”

เขาพูดย้ำอีกครั้ง“เผยชวนมีวันนี้ได้ล้วนมาจากความพยายามของเขา ไม่ใช่เพราะพ่อตั้งใจยกยอปอปั้นเขา”

ตอนที่เลือกรองผู้บัญชาการเขาเป็นคนแนะนำก็จริง แต่ใครๆก็เห็นว่าเสิ่นเผยชวนมีความสามารถอยู่ทนโท่ แต่วันนี้ลูกสาวตัวเองมาพูดอย่างนี้มันเลยเหมือนกับว่าเขาต้องการอะไรบางอย่างจากเสิ่นเผยชวน

มันทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจมาก เพราะเดิมเขาชื่นชมความสามารถในการทำงานของเสิ่นเผยชวนล้วนๆ

“พอเถอะ ลูกพึ่งหย่า……”

“เรื่องหย่ามันเป็นข้ออ้างได้ด้วยหรอ?”ผู้บัญชาการซ่งขัดที่ภรรยาพูดขึ้น เพราะรู้ว่าหล่อนจะพูดว่าเป็นเพราะเรื่องหย่าเลยทำให้ลูกอารณ์ไม่ดี แต่ถึงเธอจะอารณ์ไม่ดีเธอก็ไม่มีสิทธิ์จะพูดจาทำร้ายจิตใจคนอื่น“ไร้เหตุผลสิ้นดี”

คุณนายซ่งเงียบ ไม่กล้าพูดอะไรอีก สามีของเธอตาแหลมมาก ตอนที่เห็นเสิ่นเผยชวนครั้งแรก เป็นเพราะความซื่อสัตย์ของเขานั่นแหละที่ทำให้เลือกเขาเข้ามา

แต่ลูกสาวของตัวเองนั้นไม่ได้คว้าโอกาสนี้ไว้ เพราะงั้นจึงโทษใครไม่ได้

“เผยชวนมีแฟนตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมถึงไม่เคยได้ยินคุณพูดเลย?”คุณนายซ่งถาม

ผู้บัญชาการซ่งอารมณ์ไม่ดีมาก เขาตบฉาดลงบนโต๊ะแล้วลุกขึ้น“ผมต้องรายงานคุณด้วยหรอ?”

พูดจบก็ลุกออกจากโต๊ะอาหารไป

คุณนายซ่งไม่เข้าใจลูกสาวของตัวเองเลยจริงๆ“ลูกไม่ชอบเสิ่นเผยชวนหรือไง ทำไมถึงพูดจาทำร้ายจิตใจคนแบบนั้นออกมา ดูสิว่าทุกอย่างมันแย่ไปหมด แถมดูพ่อสิโกรธขนาดไหน?”

ซ่งหย่าซินพูดขึ้น“ขอโทษค่ะ หนูก็ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร”

มีโอกาสอยู่เสมอ ทว่าพอเห็นว่าเขาพาแฟนสาวมาด้วย เธอก็รู้สึกเหมือนถูกก้อนหินทับอยู่ในอก มันอึดอัดมาก

“รู้สึกอึดอัดที่เขาพาแฟนมาหรอ?”คุณนายซ่งลองถามออกไป หล่อนเองก็ไม่รู้ว่าลึกๆลูกสาวของตัวเองคิดยังไงกับเสิ่นเผยชวน

ถ้าคิด ก่อนหน้านี้ก็คงไม่ปฏิเสธ แต่ถ้าไม่คิด วันนี้จะพูดแทงใจดำเขาอีกทำไม

ไม่รู้จริงๆว่าลึกๆแล้วเธอคิดอะไรอยู่กันแน่

“ไม่ค่ะ”ซ่งหย่าซินปฏิเสธ

คุณนายซ่งก็ไม่กล้าพูดอะไรมาก เพราะกลัวว่าเดี๋ยวมันจะแทงใจดำเธอ ยังไงเธอก็พึ่งหย่าได้ไม่นาน เพราะงั้นจึงไม่พูดดีกว่า แต่ยังไงวันนี้เธอก็พูดเกินไปจริงๆ

“เข้าไปขอโทษคุณพ่อซะสิ อย่าปล่อยให้เขาโกรธอยู่อย่างนั้นเลย”คุณนายซ่งพยายามเจรจากับลูกสาว

“ที่หนูพูดทันก็จริงนะ ทำไมคุณพ่อถึงชอบเสิ่นเผยชวนขนาดนั้น?เขาคงไม่ใช่ลูกนอกสมรสของพ่อหรอกใช่ไหม?”ซ่งหย่าซินพูดหยอกเล่น

“พูดบ้าบออะไรเนี่ย?”คุณนายซ่งพูดดุลูกสาว“เดี๋ยวถ้าพ่อมาได้ยินเข้าจะเป็นยังไง”

คุณนายซ่งรู้จักสามีของตัวเองดีที่สุด

เขาไม่ใช่คนเสเพลแบบนั้น

“หนูล้อเล่นค่ะ แต่เขาดีต่อเสิ่นเผยชวนมากกว่าหนูที่เป็นลูกสาวแท้ๆของเขาจริงๆนะ”วันนี้เขาไม่ไว้หน้าเธอเลยแม้แต่นิดเดียว

“เขารักลูกอยู่แล้ว ตอนที่ลูกหย่า เขานอนไม่หลับทั้งคืนเลย ส่วนเสิ่นเผยชวนน่ะ เขาก็แค่ชื่นชมเฉยๆ เอาล่ะ ไปเรียกพ่อมาทานข้าว”คุณนายซ่งขยิบตาให้ลูกสาวเป็นการสื่อว่าให้เธอไปเกลี้ยกล่อมสามีของตัวเอง

ซ่งหย่าซินลุกขึ้นแล้วเดินเข้าไปในห้อง

หลังจากที่เสิ่นเผยชวนพาซางหยูออกมา ทั้งสองก็ขึ้นรถออกไปทันที

เขาขับรถออกไปด้วยใบหน้าที่เงียบขรึม

ซางหยูสงสัยเรื่องความสัมพันธ์ของเขากับซ่งหย่าซินจึงถามขึ้น“พวกคุณสนิทกันหรอ?”

เพราะพวกเขาดูค่อนข้างสนิทกันมาก

เสิ่นเผยชวนตอบ“จะว่างั้นก็ได้”

“ถ้างั้นหล่อนชอบคุณรึเปล่า?ถึงได้……”

ซางหยูยังไม่ทันพูดจบ เขาก็หันมามองแล้วพูดออกไป“หล่อนไม่ชอบผม พวกเราเคยนัดบอดกัน แต่ว่าหล่อนไม่ชอบผม”

เขาก็ไม่รู้ว่าเรื่องที่ซ่งหย่าซินทำในวันนี้มันหมายความว่าอะไร

“จริงหรอ?”ซางหยูไม่อยากจะเชื่อ เพราะเธอรู้สึกว่าซ่งหย่าซินชอบเขา

เสิ่นเผยชวนยิ้ม“ทำไมผมรู้สึกเหมือนว่าคุณจะไม่เชื่อผมยังไงยังงั้นเลย”

ซางหยูยิ้มแล้วพูดปฏิเสธ“คุณกำลังจะไปไหน?”

“ส่งคุณไปที่มหาวิทยาลัย”เสิ่นเผยชวนเหล่ตามอง

ซางหยูเอียงหัว“นี่คุณจะไม่เลี้ยงข้าวฉันหน่อยหรอ?ฉันอุตส่าห์แกล้งเป็นแฟนเพื่อช่วยคุณนะ แถมยังอยู่ด้วยอีกเกือบครึ่งวัน ข้าวกลางวันฉันยังไม่ได้กินเลย”

เสิ่นเผยชวนลืมไปเลย เขารู้สึกผิดจึงพูดออกไป“คุณอยากกินอะไร?ผมเลี้ยงเอง”

“คุณเลือกสิ ฉันไม่ได้เป็นคนเลี้ยงสักหน่อย” ซางหยูยิ้มพลางพูดขึ้น

“ได้ งั้นผมเลือกเอง”เสิ่นเผยชวนไม่ค่อยได้ออกไปกินอาหารหรูๆจำพวกนั้นหรอก นอกเสียจากว่าจะไปกับซูจ้านและจงจิ่งห้าวถึงจะได้เข้าไปในที่แบบนั้น เขาก็เป็นพนักงานกินเงินเดือนคนหนึ่ง เพราะงั้นคงเทียบไม่ได้กับสองคนนั้นแน่นอน

แต่เห็นแก่ที่ซางหยูช่วยเขาไว้ เขาก็เลยเลือกร้านอาหารที่ดีที่สุดร้านหนึ่งเพื่อให้เธอได้กินอาหารดีๆ

พอจอดรถเสร็จเสิ่นเผยชวนก็พาเธอเข้าไปในร้านอาหาร“อยากกินอะไรก็สั่งได้เลย ผมเลี้ยงเอง”

“ถ้างั้นฉันไม่เกรงใจแล้วนะ”ซางหยูยิ้มพลางพูดขึ้น

“ผมก็ไม่ค่อยได้ใช้เงินฟุ่มเฟือย”น้อยมากที่เขาเองจะมาใช้บริการร้านอาหารแบบนี้

และนี่ก็เป็นครั้งแรกที่ซางหยูมากินอาหารแบบนี้ สถานที่หรูหราแบบนี้เธอเคยเข้าออกก็แค่ตอนที่ทำงานเป็นพนักงานเสิร์ฟ นี่เป็นครั้งแรกที่เป็นลูกค้า

พวกเขานั่งลงตามโต๊ะที่พนักงานแนะนำ พนักงานเสิร์ฟยื่นเมนูให้

เสิ่นเผยชวนบอกให้พนักงานเอาเมนูยื่นให้ซางหยู“ให้เธอสั่งครับ”

 

 

กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม

กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม

เรื่องย่อ กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม กาลครั้งหนึ่ง หลินซินเหยียนท้องลูกของชายแปลกหน้า เธอตั้งครรภ์ แต่งงานกับชายคู่หมั้นคู่หมายตั้งแต่วัยเด็กเดิมคิดว่านี่เป็นแค่การค้าที่ต่างฝ่ายต่างมีอุบาย แต่กลับพัวพันถึงความรู้สึกที่ลึกซึ้งที่ไม่ควรเกิดขึ้นในชีวิตสมรสนี้ตอนตั้งครรภ์สิบเดือนใกล้คลอด จงจิ่งห้าวส่งใบหย่ามาใบหนึ่ง เธอถึงได้ตาสว่างขึ้นมาทันใดต่อมาเขาพูดอีกว่า คุณภรรยากลับมาเถอะ คนที่ผมรักมาโดยตลอดคือคุณครับ นิยายเสพติดรักภรรยาของผม

Options

not work with dark mode
Reset