อ่านนิยาย กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม บทที่ 643
ซูจ้านไม่รู้ว่าเขาก็ไม่มีที่ไป เขาที่เป็นแบบนี้ไม่รู้ว่าจะสามารถไปที่ไหนได้
“ไปที่วิลล่าเถอะ” หลินซินเหยียนพูด
เขาทำให้ตัวเองกลายเป็นแบบนี้ หากฉินยาเห็นอาจจะใจอ่อน เต็มใจที่จะสารภาพความในใจกับเขา
ถ้าเขาสามารถยอมรับการไม่มีลูกได้ ทั้งสองคนก็ไม่ต้องเจ็บปวด
ซูจ้านเงียบไป
เขาไม่รู้เจตนาของหลินซินเหยียน เขาเป็นแบบนี้จะไปทำให้ฉินยาสงสารเขาหรือเปล่า
เขาไม่อยากให้ฉินยาเห็นเขาสะบักสะบอมแบบนี้
“ผมไม่ไป วิลล่าคนเยอะเกินไป ผมจะไปหาเผยซวน อยู่บ้านเขาสักสองสามวันให้อาการดีขึ้นแล้วผมค่อยกลับบ้าน อีกอย่าง อย่าบอกเรื่องของผมกับฉินยานะ ผมไม่อยากให้เธอคิดว่าผมเลิกกับเธอแล้วจะอยู่ไม่ได้ ผม…หลังจากวันนี้ไป ยังคงเป็นซูจ้าน”
พูดจบก็เดินจากไป
หลินซินเหยียนอยากจะรั้งเขาไว้ เขาที่เป็นแบบนี้น่าเป็นห่วงมากจริงๆ
จงจิ่งห้าวจับมือของเธอแล้วส่ายหน้าให้ “ปล่อยเขาไป ผ่านช่วงเวลาเลวร้ายนี้ไปได้ก็จะดีขึ้น”
มันต้องมีช่วงเวลาเปลี่ยนผ่านเสมอ
หลินซินเหยียนฟังเขา จึงไม่ทำการเกลี้ยกล่อมหรือรั้งเขาไว้อีกต่อไป
มองดูเขาเดินไปพร้อมกับบาดแผลเพียงลำพัง ดูเหมือนเด็กที่ถูกทอดทิ้ง ทั้งอ้างว้างและหมดสิ้นหนทาง
พาให้คนเป็นห่วงเหลือเกิน
ตระกูลโจว
ผู้บัญชาการซ่งโทรหาเสิ่นเผยซวน เพื่อสืบสวนเรื่องของเขา กู้เป่ยกับท่านปู่กู้ตอนนี้ลำพังตัวเองยังเอาตัวไม่รอด ไหนเลยยังว่างมาจัดการเรื่องของเสิ่นเผยซวน ผู้บัญชาการซ่งใช้ประโยชน์ในช่วงคาบเกี่ยวนี้มาทำการเล่นเส้นสายที่มี แก้ปัญหาการโดนล้อมกรอบของเสิ่นเผยซวน
เดิมทีมันเป็นแค่เรื่องเท็จที่สร้างขึ้น ถ้าท่านปู่กู้ไม่ได้ถูกจับ เรื่องครั้งนี้ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่แน่ว่าบางทีอาจปลอมแปลงหลักฐานการรับสินบนเพื่อใส่ร้ายเสิ่นเผยซวนเลยก็ได้
โชคดีที่ตระกูลกู้ล่มสลายเร็ว ยังไม่ทันได้เล่นงานเสิ่นเผยซวน จึงมีที่ว่างอีกมากสำหรับการกลับมา
ดังนั้นไม่นานปัญหาก็ได้รับการแก้ไข
เพื่อการฉลองผู้บัญชาการซ่งจึงเรียกเสิ่นเผยซวนไปดื่มที่บ้าน
หลังจากดื่มไประยะหนึ่งผู้บัญชาการซ่งก็ถามว่า “คุณวางแผนว่าพร้อมแต่งงานกับแฟนสาวเมื่อไรล่ะ”
เสิ่นเผยซวนหยุดการยกดื่มครู่หนึ่ง ก่อนจะกรอกลงไปแล้วพูดว่า “เราเลิกกันแล้วครับ”
เขาขี้เกียจอธิบายถึงเหตุการณ์พลิกผัน ความจริงที่ไม่ได้พูดถึงมัน ทั้งหมดเป็นเพราะในเหตุการณ์ครั้งนั้นมีข่าวลือ
ครั้งก่อนที่มาตระกูลซ่งก็เป็นการสร้างภาพ
ผู้บัญชาการซ่งขมวดคิ้ว “สาวน้อยคนนั้นไม่ดีพอเหรอ หรือว่าคุณรังแกเธอ”
ซ่งหย่าซินนำกับแกล้มมาเสิร์ฟบนโต๊ะ ได้ยินคำพูดของผู้เป็นพ่อ จึงพูดว่า “เผยซวนเป็นคนประเภทนั้นเหรอคะ การเลิกกันอธิบายได้แค่ว่าไม่มีโชคชะตาร่วมกัน”
ผู้บัญชาการซ่งเหลือบมองลูกสาว “เราคุยกันอยู่แกอย่ามาแทรก”
“ไม่เป็นไรครับ ที่หย่าซินพูดน่ะถูกแล้ว” เสิ่นเผยซวนก็ไม่เข้าใจตัวเอง ว่าตัวเขาชอบซางหยูหรือไม่
แค่รู้สึกว่าจู่ๆ เธอก็หายเข้าไปอยู่ในโลกของตัวเอง มีบางส่วนพลิกผัน รู้สึกเหมือนหลายสิ่งขาดหายไป
ซ่งหย่าซินนั่งลงข้างเขา “เผยซวน ดื่มให้น้อยหน่อย” พูดอย่างนั้นแล้วมองไปยังผู้บัญชาการซ่ง พร้อมกับถอานหายใจอย่างตำหนิ “คุณพ่อคะ แม้ว่าจะมีเรื่องน่ายินดีแต่คุณจะมอมเหล้าเขาไม่ได้นะคะ”
ผู้บัญชาการซ่งเลิกคิ้ว แล้วพูดว่า “ฉันเป็นพ่อของแกหรือเปล่า”
ซ่งหย่าซินพยักหน้า “แน่นอนสิคะ”
“ทำไมฉันดูแล้วแกไม่ดีกับฉันเท่าเผยซวน ทำไมแกไม่เป็นห่วงไม่สนใจฉันเลย” ผู้บัญชาการซ่งมองไปที่ลูกสาว
ลูกสาวตัวเอง คิดอะไรอยู่ในใจเขารู้ดี
นี่คือเหตุผลที่เขาพยายามอย่างเต็มที่เล่นเส้นสายที่มีเพื่อแก้ปัญหาให้กับเสิ่นเผยซวน
รู้ดีว่าลูกสาวตัวเองเคยหย่าร้าง ความเป็นไปได้ที่จะอยู่กับเสิ่นเผยซวนจึงไม่สูง ดังนั้นเขาต้องดีกับเสิ่นเผยซวนให้มาก
ถ้าเขาเกิดความเต็มใจแล้ว ตนก็จะไม่ต้องรู้สึกละอายใจต่อเขามากนัก
หรือบางที เขาอาจจะเห็นแก่หน้าตน แล้วยอมรับลูกสาวก็ได้
มันเป็นความเห็นแก่ตัวของเขา
แม้จะเป็นคนไม่เห็นแก่ตัวเพียงใด หากเป็นเรื่องของคนในครอบครัวตัวเองแล้วนั้น จะมากน้อยก็ต้องมีเอนเอียงบ้าง
เพราะถึงอย่างไรก็เป็นลูกสาวของตัวเอง ก็ต้องให้การช่วยเหลืออยู่บ้างเสมอ
เขาเป็นพ่อ และซ่งหย่าซินก็เป็นลูกสาวเพียงคนเดียว
เสิ่นเผยซวนดื่มมากไปหน่อย จึงไม่ได้คิดถึงความหมายตรงนี้
แต่ต่อให้ไม่ได้ดื่มมาก เสิ่นเผยซวนก็ไม่แน่ว่าจะสามารถคิดได้ว่าในใจผู้บัญชาการซ่งยังอยากให้ตนเป็นลูกเขยของเขา
“มาดื่มกันอีกแก้ว เรื่องครั้งนี้สามารถเปลี่ยนร้ายให้กลายเป็นดี มันคุ้มค่าที่จะเฉลิมฉลอง ดังคำกล่าวที่ว่า ‘หากรอดพ้นจากภัยพาลวันข้างหน้าต้องโชคดี’”
ซ่งหย่าซินมองผู้บัญชาการซ่ง “มีอะไรร้ายแรงอย่างที่คุณพูดที่ไหนกันคะ เสิ่นเผยซวนเขาเป็นคนวาสนาดีมีสวรรค์คุ้มครอง เขาเป็นคนดีที่ซื่อตรงมาแต่ไหนแต่ไรแล้วค่ะ”
“ไม่ว่าเขาจะเป็นอะไรก็ช่าง เรามาดื่มกันอีกแก้วเถอะ” ผู้บัญชาการซ่งยกแก้วเหล้า
เสิ่นเผยซวนก็ยกแก้วขึ้นมาตรงหน้าตาม เพราะไม่เป็นการดีหากจะปฏิเสธผู้บัญชาการซ่ง เขาเริ่มรู้สึกแล้วว่าตัวเองดื่มมากไป
หลังจากดื่มกับผู้บัญชาการซ่งแล้ว จึงพูดว่า “ผมดื่มไม่ได้แล้ว ดื่มมากเกินไปแล้วครับ”
คุณนายซ่งยิ้มและพูดว่า “ไม่เป็นไรค่ะ ดื่มมากแล้วคืนนี้ก็พักเสียที่นี่ อย่างไรที่บ้านก็มีห้องว่างอยู่แล้ว”
เมื่อรู้ว่าเสิ่นเผยซวนกับซางหยู ‘เลิกกันแล้ว’
รู้สึกว่าลูกสาวของตัวเองมีหวังอีกครั้ง
จึงคิดให้เสิ่นเผยซวนกลายเป็นลูกเขยของตัวเอง
