“เป็นคุณผู้หญิงคนหนึ่ง” พนักงานพูด
“ผู้หญิงงั้นเหรอ？” ฉินยากลับสงสัย คนข้างกายของหลินซินเหยียนมีใครบ้างที่เธอไม่รู้จักอย่างแจ่มแจ้ง มีเพื่อนคนไหนที่ไม่ได้มาด้วยเหรอ？
“เธอได้บอกไหมว่าเธอชื่ออะไร？” หลินซินเหยียนถาม
เพราะชุดเจ้าสาวทำให้ไม่สะดวก เธอเลยไม่ได้ลุกเดินมา แต่ว่าก็ได้ยินสิ่งที่พวกเขาคุยกัน
เธอเห็นอย่างชัดเจน ว่าเพื่อนของตัวเองที่ควรจะมาก็มาแล้ว คนที่มาไม่ได้ก็โทรมอวยพรแล้ว แต่ไม่มีใครบอกว่าจะส่งของขวัญมา
ดังนั้นสำหรับคนที่ไม่รู้ชื่อนั้น เธอระแวงเป็นอย่างมาก
พนักงานคนนั้นส่ายหัว “เธอไม่ได้บอกชื่อ บอกเพียงแค่ให้ฉันส่งของอันนี้มาให้” พนักงานพูดตามความจริง
“เธอเอาของชิ้นนี้ให้คุณที่ไหนล่ะ？” เสิ่นเผยซวนถาม
ที่นี่มีกล้องวงจรปิดเต็มไปหมด เพียงแค่เธอสืบหาสักหน่อย เขาคิดว่าคงจะหาว่าใครให้ของเธอได้ไม่ยาก
พนักงานกะพริบตาปริบๆ และรู้สึกเหมือนกับว่าในนี้จะมีเรื่องอะไร พวกเขานั้นอ่อนไหวกันหมด เหมือนกับว่าเธอส่งระเบิดมาเสียอย่างนั้น
มันจะไม่ใช่ระเบิดใช่ไหม？
เมื่อคิดแบบนี้ มือของพนักงานก็สั่น
เธอกลืนน้ำลาย “ประตูเหนือ เป็นหญิงสาวสวยคนหนึ่ง บอกว่าเป็นเพื่อนของเจ้าสาว แล้วให้ฉันเอาของขวัญงานแต่งงานมาส่งให้ ฉัน ฉันเลยเอามาส่ง……”
หลังจากที่เสิ่นเผยซวนได้ฟังคำของเธอแล้ว เลยรีบโทรศัพท์ ให้คนไปดูกล้องวงจรปิด หลังจากที่กำชับเสร็จ เขาก็วางสายไป จากนั้นก็รีบกล่องของขวัญมาจากพนักงานสาวคนนั้น
“คุณไปเถอะ”
พนักงานรีบไป เหมือนกับว่าถ้าช้าไปหนึ่งก้าว พวกเขาจะหาเรื่องตัวเองแบบนั้นเลยล่ะ
เสิ่นเผยซวนแกะโบว์ออก ฉินยายื่นมือมากด พลางมองเขา “คุณทำอะไร？”
เสิ่นเผยซวนพูด “ฉันอยากจะเปิดดู ไม่รู้ว่าใครส่งมา ถ้าเกิดเป็นของอันตรายทำอย่างไรล่ะ？”
ถ้าเป็นของอันตรายแล้วทำให้หลินซินเหยียนบาดเจ็บได้ เขาไม่มีทางไปส่งต่อให้จงจิ่งห้าว
เขากังวลอย่างมีเหตุผล ฉินยายื่นมือมากอด “ในเมื่อมีอันตราย งั้นคุณก็เปิดไม่ได้ เอามาให้ฉัน”
เสิ่นเผยซวนอึ้งไป ก่อนจะมีสติกลับมา “ฉันเปิดไม่ได้ แล้วคุณจะเปิดได้เหรอ？”
“ฉันก็แย่พออยู่แล้ว ฉันว่าความโชคร้ายของฉันมันคงจะใช้หมดแล้ว ดังนั้น คงจะไม่มีเรื่องร้ายๆ เกิดขึ้นกับฉันแล้ว ดังนั้น ให้ฉันทำจะเหมาะกว่า”
พูดไปฉินยาก็จะเปิด
“เสี่ยวยา”
หลินซินเหยียนเรียกเธอเอาไว้
“ของขวัญที่ส่งให้ฉัน พวกคุณเปิดน่ะมันเหมาะสมแล้วเหรอ？” หลินซินเหยียนเดินมาอย่างไม่สนใจชุดเจ้าสาว ก่อนจะยื่นมือไปทางฉินยา “เอามาให้ฉัน”
ฉินยาส่ายหัว “เอาให้คุณไม่ได้หรอก ถ้าเกิดเป็นระเบิดล่ะ？”
“เป็นระเบิด คุณจะเปิดไหม？” หลินซินเหยียนมีท่าทีดุดัน “เอามาให้ฉัน”
ฉินยากอดและไม่ยอมให้
หลินซินเหยียนยื่นมือ “เร็วเข้า”
ฉินยาเงยหน้ามองเสิ่นเผยซวนเพื่อขอความช่วยเหลือ
เสิ่นเผยซวนกำลังอยากจะโน้มน้าว หลินซินเหยียนก็รีบตัดบทเขาก่อน “ควรจะเป็นฉัน ใครก็ทำแทนฉันไม่ได้”
หลินซินเหยียนเอากล่องเดินไปก่อนจะนั่งลงที่โซฟา หลังจากที่หายใจเข้าลึกๆ แล้ว ก็ยื่นมือมาเปิดฝากล่องออก ตอนที่กำลังจะเปิด ฉินยาก็รีบวิ่งมา “อย่าเปิดเลย รอให้งานแต่งงานจบก่อนค่อยว่ากัน”
หลินซินเหยียนเงยหน้ามองเธอ “ไม่มอง ฉันไม่ซื่อ”
ฉินยาอยากจะโน้มน้าวหลินซินเหยียน สุดท้ายก็ถูกเธอตัดตอนไป จากนั้นก็เอามือของเธอออก ก่อนจะเปิดกล่องออกมา
ด้านบนนั้นเป็นกระดาษที่สวยงาม นอกจากนี้ยังมีการ์ด หลินซินเหยียนยื่นมือไปหยิบ ก่อนจะเปิดออก ด้านบนนั้นมีเขียนว่าสุขสันต์วันแต่งงาน
ฉินยายืนด้านข้าง ก่อนจะยืดคอมาดู
“เขียนสวยจริงๆ เลย ใครจะเขียนมาน่ะ？” เธอถามด้วยความสงสัย
หลินซินเหยียนเงยหน้ามองเธอ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรแล้วเอาการ์ดมาวางข้างๆ จากนั้นก็แกะกระดาษที่ใส่ออกมา
