กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม – ตอนที่ 743 พวกเราจดทะเบียนกันเถอะ

เขาปรากฏตัวอย่างกะทันหันเกินไป ไม่มีเสียงเลยแม้แต่น้อย จึงทำให้ซางหยูตกใจอย่างมาก เสื้อในมือก็หลุดไป

ยืนต่อหน้าเสิ่นเผยซวนอย่างล่อนจ้อนแบบนี้ ผ่านไปหลายวินาทีซางหยูถึงตอบสนองทัน เก็บเสื้อบนพื้นขึ้นมาปิดตัวเองไว้

ตื่นเต้นจนติดอ่าง “คุณ ทำไมคุณถึงกลับมา?”

เสิ่นเผยซวนพูด “นี่คือบ้านผม”

เขากลับมาถึงบ้านพบว่าในบ้านสะอาดแล้ว ในใจยังสงสัยว่ามันเรื่องอะไรกัน ได้ยินความเคลื่อนไหวในห้องนอน เดินมาก็เห็นซางหยูเลย

“คุณ คุณไม่เห็นอะไรเลยใช่ไหม?” ซางหยูยังถามอย่างหลอกตัวเอง

เสิ่นเผยซวนก็ให้หนทางซึ่งกันและกัน “ไม่เห็น”

ซางหยูก้มหน้า “ฉันอาบน้ำที่นี่ได้ไหม?”

กุญแจเสิ่นเผยซวนเป็นคนให้เธอ เพื่อให้เธอหากอยู่ในหอพักเสียงดัง ก็มาที่เขานี่ กลางวันเขากลับมาน้อยมากที่บ้านเงียบสงบ

หลังจากซางหยูออกจากคฤหาสน์ไปอยู่หอพักที่โรงเรียนแล้ว นี่เป็นครั้งที่สองที่มาบ้านของเสิ่นเผยซวน ก่อนเธอไปหอพัก เสิ่นเผยซวนพาเธอมาที่นี่ ทำทาง กลัวอีกหน่อยเธอจะหาไม่เจอ

เสิ่นเผยซวนพูด “ได้”

ซางหยูก้มหน้า วิ่งเข้าห้องน้ำ

ปิดประตูห้องน้ำ หัวใจของเธอยังเต้นตุบตับ จะเต้นทะลุออกมาแล้ว ใบหน้าร้อนระอุ

คิดถึงเมื่อกี้ตัวเองอยู่ต่อหน้าเขา เปิดเผยร่างกายของตัวเอง ปิดหน้าอย่างอับอาย

เสิ่นเผยซวนนั่งอยู่บนโซฟา รู้สึกแค่ว่าปากแห้ง ดื่มน้ำบนโต๊ะที่เหลือครึ่งแก้วจนหมด ยังคงรู้สึกกระหาย เหมือนถูกไฟคลอก ทั้งร้อน ทั้งแห้งเหือด

เขาลุกขึ้นมาเดินเข้าห้องครัว เปิดตู้เย็น พบว่าข้างในถูกใส่ของจนเต็ม ไข่มะเขือเทศ ผักชีฝรั่งเนื้อหมู มันฝรั่งหัวไชเท้า ขนมปังนมสด ผลไม้มีขนุน องุ่น แตงโม

เขาหยิบน้ำเย็นออกมาขวดหนึ่ง เปิดฝาออก ดื่มทีเดียวไปครึ่งขวด ลูกกระเดือกของเขาขยับไปหลายครั้ง สุดท้ายก็กลับมาปกติ

เขาปิดประตูตู้เย็นเบาๆ มองไปรอบห้อง มีของตากอยู่ที่ระเบียง

ถึงแม้ว่าตำแหน่งของเฟอร์นิเจอร์ไม่ได้ขยับ แค่เพิ่มเติมของเล็กๆน้อยๆ ก็ทำให้บ้านที่ดูเยือกเย็น มีความรู้สึกอบอุ่นบางอย่าง

เขาอยู่ตัวคนเดียว ใช้ชีวิตในเมืองแบบนี้มานานมาก ในใจก็ปรารถนาความอบอุ่นของครอบครัว

ตัวคนเดียวนานแล้ว ก็อยากมีคนอยู่ด้วย

เขาปรากฏตัวอย่างกะทันหันเกินไป ไม่มีเสียงเลยแม้แต่น้อย จึงทำให้ซางหยูตกใจอย่างมาก เสื้อในมือก็หลุดไป

ยืนต่อหน้าเสิ่นเผยซวนอย่างล่อนจ้อนแบบนี้ ผ่านไปหลายวินาทีซางหยูถึงตอบสนองทัน เก็บเสื้อบนพื้นขึ้นมาปิดตัวเองไว้

ตื่นเต้นจนติดอ่าง “คุณ ทำไมคุณถึงกลับมา?”

เสิ่นเผยซวนพูด “นี่คือบ้านผม”

เขากลับมาถึงบ้านพบว่าในบ้านสะอาดแล้ว ในใจยังสงสัยว่ามันเรื่องอะไรกัน ได้ยินความเคลื่อนไหวในห้องนอน เดินมาก็เห็นซางหยูเลย

“คุณ คุณไม่เห็นอะไรเลยใช่ไหม?” ซางหยูยังถามอย่างหลอกตัวเอง

เสิ่นเผยซวนก็ให้หนทางซึ่งกันและกัน “ไม่เห็น”

ซางหยูก้มหน้า “ฉันอาบน้ำที่นี่ได้ไหม?”

กุญแจเสิ่นเผยซวนเป็นคนให้เธอ เพื่อให้เธอหากอยู่ในหอพักเสียงดัง ก็มาที่เขานี่ กลางวันเขากลับมาน้อยมากที่บ้านเงียบสงบ

หลังจากซางหยูออกจากคฤหาสน์ไปอยู่หอพักที่โรงเรียนแล้ว นี่เป็นครั้งที่สองที่มาบ้านของเสิ่นเผยซวน ก่อนเธอไปหอพัก เสิ่นเผยซวนพาเธอมาที่นี่ ทำทาง กลัวอีกหน่อยเธอจะหาไม่เจอ

เสิ่นเผยซวนพูด “ได้”

ซางหยูก้มหน้า วิ่งเข้าห้องน้ำ

ปิดประตูห้องน้ำ หัวใจของเธอยังเต้นตุบตับ จะเต้นทะลุออกมาแล้ว ใบหน้าร้อนระอุ

คิดถึงเมื่อกี้ตัวเองอยู่ต่อหน้าเขา เปิดเผยร่างกายของตัวเอง ปิดหน้าอย่างอับอาย

เสิ่นเผยซวนนั่งอยู่บนโซฟา รู้สึกแค่ว่าปากแห้ง ดื่มน้ำบนโต๊ะที่เหลือครึ่งแก้วจนหมด ยังคงรู้สึกกระหาย เหมือนถูกไฟคลอก ทั้งร้อน ทั้งแห้งเหือด

เขาลุกขึ้นมาเดินเข้าห้องครัว เปิดตู้เย็น พบว่าข้างในถูกใส่ของจนเต็ม ไข่มะเขือเทศ ผักชีฝรั่งเนื้อหมู มันฝรั่งหัวไชเท้า ขนมปังนมสด ผลไม้มีขนุน องุ่น แตงโม

เขาหยิบน้ำเย็นออกมาขวดหนึ่ง เปิดฝาออก ดื่มทีเดียวไปครึ่งขวด ลูกกระเดือกของเขาขยับไปหลายครั้ง สุดท้ายก็กลับมาปกติ

เขาปิดประตูตู้เย็นเบาๆ มองไปรอบห้อง มีของตากอยู่ที่ระเบียง

ถึงแม้ว่าตำแหน่งของเฟอร์นิเจอร์ไม่ได้ขยับ แค่เพิ่มเติมของเล็กๆน้อยๆ ก็ทำให้บ้านที่ดูเยือกเย็น มีความรู้สึกอบอุ่นบางอย่าง

เขาอยู่ตัวคนเดียว ใช้ชีวิตในเมืองแบบนี้มานานมาก ในใจก็ปรารถนาความอบอุ่นของครอบครัว

ตัวคนเดียวนานแล้ว ก็อยากมีคนอยู่ด้วย

เสิ่นเผยซวนคีบกับข้าวให้เธอ “ตั้งใจเรียนหนังสือของคุณ”

ซางหยูยิ้ม ยกถ้วยขึ้นตักข้าวกิน

เสิ่นเผยซวนลังเลครู่หนึ่ง ถามว่า “วันจันทร์คุณมีเวลาออกมาหน่อยไหม?”

ซางหยูคิดไปคิดมา น่าจะมีเวลา วันจันทร์ช่วงเช้าไม่มีเรียน

“ช่วงเช้ามีเวลา ทำอะไรเหรอ?”

“เราไปจดทะเบียนกันเถอะ” เสิ่นเผยซวนมองเธอแล้วพูดว่า “ถ้าคุณยังต้องพิจารณา งั้นก็รออีก…….”

“ไม่ต้องรอแล้ว” ซางหยูรีบพูดตัดเขา เธอยินดีแต่งงานกับเขา

“งานแต่ง…….”

“รอฉันเรียนจบ จัดพร้อมงานเรียบจบเลย ดีไหม?” ซางหยูรู้สึกว่ามันเป็นวันที่มีคุณค่าแก่การจดจำ

เสิ่นเผยซวนพูด “ดี”

ซางหยูถาม “ทำไมถึงอยากจดทะเบียนกับฉัน”

ความจริงเธออยากฟังเสิ่นเผยซวนพูดว่าชอบเธอ

อย่างไรเสียให้เขาสารภาพรักกับเธอ พูดคำว่ารัก ไม่ใช่เรื่องที่ง่ายเลย เพราะฉะนั้นจึงจงใจถามเขา

“ความสัมพันธ์ของเราแบบนี้ ถ้าไม่ทำให้ถูกกฎหมาย คนอื่นจะเอาไปนินทาได้ ไม่ดีสำหรับคุณ” เสิ่นเผยซวนคิดเพื่อเธอ อย่างไรเสียเธออายุยังน้อย ยังไม่จบมหาลัย

ความคาดหวังของซางหยูสูญสลายไปแล้ว เธอแกล้งทำเป็นโกรธ “คุณอยากแต่งงานไม่ใช่เพราะว่าชอบฉัน แค่กลัวคนอื่นนินทา?”

เสิ่นเผยซวนรีบอธิบาย “ไม่ใช่ ผมชอบคุณ เพราะฉะนั้นถึงไม่อยากให้คุณถูกนินทา”

เขาปรากฏตัวอย่างกะทันหันเกินไป ไม่มีเสียงเลยแม้แต่น้อย จึงทำให้ซางหยูตกใจอย่างมาก เสื้อในมือก็หลุดไป

ยืนต่อหน้าเสิ่นเผยซวนอย่างล่อนจ้อนแบบนี้ ผ่านไปหลายวินาทีซางหยูถึงตอบสนองทัน เก็บเสื้อบนพื้นขึ้นมาปิดตัวเองไว้

ตื่นเต้นจนติดอ่าง “คุณ ทำไมคุณถึงกลับมา?”

เสิ่นเผยซวนพูด “นี่คือบ้านผม”

เขากลับมาถึงบ้านพบว่าในบ้านสะอาดแล้ว ในใจยังสงสัยว่ามันเรื่องอะไรกัน ได้ยินความเคลื่อนไหวในห้องนอน เดินมาก็เห็นซางหยูเลย

“คุณ คุณไม่เห็นอะไรเลยใช่ไหม?” ซางหยูยังถามอย่างหลอกตัวเอง

เสิ่นเผยซวนก็ให้หนทางซึ่งกันและกัน “ไม่เห็น”

ซางหยูก้มหน้า “ฉันอาบน้ำที่นี่ได้ไหม?”

กุญแจเสิ่นเผยซวนเป็นคนให้เธอ เพื่อให้เธอหากอยู่ในหอพักเสียงดัง ก็มาที่เขานี่ กลางวันเขากลับมาน้อยมากที่บ้านเงียบสงบ

หลังจากซางหยูออกจากคฤหาสน์ไปอยู่หอพักที่โรงเรียนแล้ว นี่เป็นครั้งที่สองที่มาบ้านของเสิ่นเผยซวน ก่อนเธอไปหอพัก เสิ่นเผยซวนพาเธอมาที่นี่ ทำทาง กลัวอีกหน่อยเธอจะหาไม่เจอ

เสิ่นเผยซวนพูด “ได้”

ซางหยูก้มหน้า วิ่งเข้าห้องน้ำ

ปิดประตูห้องน้ำ หัวใจของเธอยังเต้นตุบตับ จะเต้นทะลุออกมาแล้ว ใบหน้าร้อนระอุ

คิดถึงเมื่อกี้ตัวเองอยู่ต่อหน้าเขา เปิดเผยร่างกายของตัวเอง ปิดหน้าอย่างอับอาย

เสิ่นเผยซวนนั่งอยู่บนโซฟา รู้สึกแค่ว่าปากแห้ง ดื่มน้ำบนโต๊ะที่เหลือครึ่งแก้วจนหมด ยังคงรู้สึกกระหาย เหมือนถูกไฟคลอก ทั้งร้อน ทั้งแห้งเหือด

เขาลุกขึ้นมาเดินเข้าห้องครัว เปิดตู้เย็น พบว่าข้างในถูกใส่ของจนเต็ม ไข่มะเขือเทศ ผักชีฝรั่งเนื้อหมู มันฝรั่งหัวไชเท้า ขนมปังนมสด ผลไม้มีขนุน องุ่น แตงโม

เขาหยิบน้ำเย็นออกมาขวดหนึ่ง เปิดฝาออก ดื่มทีเดียวไปครึ่งขวด ลูกกระเดือกของเขาขยับไปหลายครั้ง สุดท้ายก็กลับมาปกติ

เขาปิดประตูตู้เย็นเบาๆ มองไปรอบห้อง มีของตากอยู่ที่ระเบียง

ถึงแม้ว่าตำแหน่งของเฟอร์นิเจอร์ไม่ได้ขยับ แค่เพิ่มเติมของเล็กๆน้อยๆ ก็ทำให้บ้านที่ดูเยือกเย็น มีความรู้สึกอบอุ่นบางอย่าง

เขาอยู่ตัวคนเดียว ใช้ชีวิตในเมืองแบบนี้มานานมาก ในใจก็ปรารถนาความอบอุ่นของครอบครัว

ตัวคนเดียวนานแล้ว ก็อยากมีคนอยู่ด้วย