ในหัวของเธอก็ปรากฏแสงบางอย่างขึ้นมา หน้าตาที่คล้ายกับชายคนนั้น ตอนที่เธอเกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์ ใช่ หน้าตาแบบนี้เลย คนที่ขับรถบรรทุกพุ่งมาทางเธอ
เธอจำความรู้สึกตกใจจนวิญญาณแทบหลุดจากร่างได้อย่างชัดเจน จนกระทั่งตอนนี้เธอรู้สึกว่าแม่เหตุการณ์นั้นจะผ่านไปแล้วแต่ในใจก็ยังคงหวาดผวาไปกับมันอยู่ ดังนั้นเธอจึงยังคงจำมันได้ดี
หลังจากที่ทางตำรวจตรวจสอบแล้ว ข้อสรุปออกมาว่าเครื่องยนต์ขัดข้อง จึงทำให้เกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์
อุบัติเหตุครั้งนั้นทำให้คนขับรถแท็กซี่ถึงแก่ความตาย ส่วนเธอได้รับบาดเจ็บ
คนขับรถไม่ยอมออกมารับผิดชอบ แต่ก็ต้องออกมายอมรับผลกระทบที่ต้องรับผิดชอบตามๆ กันไป
เพราะว่าความเจ็บปวดของเธอ เหอรุ่ยเจ๋อเลยพาเธอออกนอกประเทศไป เรื่องต่อจากนั้นเธอก็ไม่ค่อยแน่ใจเท่าไหร่
ถึงแม้จะบอกว่าเบรกขัดข้อง แต่เขาเป็นถึงคนขับรถ ก็สามารถหักพวงมาลัยไปชนรถคันอื่นได้ แต่เขากลับไม่ทำอะไรเพื่อลดความเสียหายและความเจ็บปวดลงเลย
แล้วก็ไม่ได้ทำให้คนรู้สึกดีขึ้นเลยสักนิด
แต่ที่เธอสงสัย คนขับรถแบบนี้ยัง มาขับแท็กซี่ได้อีกเหรอ
” คุณผู้หญิง ไม่นั่งรถเหรอครับ “ใช่หนุ่มถามขึ้นใหม่ครั้ง เหมือนกับว่าเขาไม่เคยรู้จักหลินซินเหยียนมาก่อน
หลินซินเหยียนไม่ได้แค่ทำหน้าไม่พอใจ แต่เธอยังตอบด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็นว่า ” คนแบบคุณ ยังขับแท็กซี่ได้อีกเหรอ ”
” เห้ย คุณพูดงี้หมายความว่าไง ” หยูโต้วโต้วแปลกใจมาก เขาแค่เรียกลูกค้าเท่านั้น ไม่นั่งก็ไม่นั่งสิ ทำไมต้องพูดจาไม่ดีด้วย
หลินซินเหยียนก็ไม่อยากพูดถึงเรื่องในอดีตแล้ว เธอกับลูกชายก็ไม่ได้เป็นอะไร แต่กับคนแบบนี้ น่ารังเกียจจริงๆ
เธอไม่สนใจอะไร ก่อนจะเดินไปตามถนนต่อไปเรื่อยๆ
หยูโต้วโต้วโกรธจึงขับรถตามเธอไป ” เฮ้ เมื่อกี้ที่พูดคุณหมายความว่าอะไร พูดให้มันชัดๆ ผมก็ไม่รู้จักคุณ คุณจะไปวิจารณ์คนอื่นมั่วๆ แบบนี้ผมว่าไม่มีมารยาทมั้ง ”
หลินซินเหยียนเลิกคิ้ว เธอกะจะไม่คิดอะไรแล้ว แต่เขาก็ยังไม่หยุดอีก
เธอเลยหยุดฝีเท้า ” ฉันไม่อยากพูดถึงเรื่องที่ผ่านมาแล้ว รบกวนคุณตามฉันมา โอเคนะ ”
พูดจบหลินซินเหยียนก็เร่งฝีเท้าเดินไป
แต่หยูโต้วโต้วที่กำลังขับรถอยู่ เขาเหยียบเบรกจนมิด แล้วมองดูหลินซินเหยียนที่กำลังเดินจากไปอย่างนิ่งเฉย
คำพูดของเธอมันจะรู้จักเขา แต่เขาก็ไม่รู้จักเธอมาก่อน
พี่ยังท่าทีการพูดของเธอที่ดูโกรธนั้น มันบ่งบอกได้ว่าเธอรู้จักเขา
หรือว่าเธอจะรู้จักกับพี่ชายที่จากไปของเขากันนะ
หยูโต้วโต้วกัดฟันแน่น ก่อนจะค่อยๆ ขับรถตามหลินซินเหยียนไปอย่างช้าๆ
เขาอยากพิสูจน์ความจริงว่ามันเป็นยังไงกันแน่
ระหว่างนั้นหลินซินเหยียน ก็ได้บอกรถไปยังร้าน ที่เธอต้องไปจัดการ
เธอไม่ได้สังเกตเลยว่ามีคนกำลังตามเธออยู่
การเลือกสถานที่และการตกแต่งของร้าน หลินซินเหยียน ได้เช็คโครงสร้างแล้วตั้งแต่ตอนอยู่ที่ประเทศA ตอนนี้ก็ถึงเวลาที่ต้องมาดูสถานที่จริง แต่ตอนนี้ก็ทำการปรับปรุงมาประมาณหนึ่งแล้ว
” พี่หลิน “ฉินยาเดินเข้ามาหา ก่อนจะให้เธอดูเค้าโครง รูปภาพการตกแต่งปรับปรุงที่นี่
ร้านแห่งนี้ตั้งอยู่ที่เขตความเจริญของเมืองB ถึงแม้จะพูดว่าคุณนายเวลเลี่ยนถูกคนบังคับจึงเปิดสาขาแยก แต่จริงๆ แล้วร้านนี้มันก็เป็นส่วนหนึ่งที่สำคัญชีวิตและจิตใจต่อหล่อนเช่นกัน ดังนั้นเราจะทำแบบลวกๆ หรือขอไปทีไม่ได้
ไม่ว่าจะเป็นการเลือกสถานที่ การตกแต่ง ก็เป็นการตรวจสอบผ่านทางการตลาด และผ่านการคิดอย่างรอบคอบมาแล้วทั้งนั้น
” ของทั้งหมดนี้เป็นของที่สั่งทำ อาจจะมาช้านิดหนึ่งค่ะ แต่ก็อาจจะไม่ช้าขนาดนั้น ประมาณอาทิตย์หน้าคงจะมาครบแล้วค่ะ “ฉินยารายงาน
หลินซินเหยียนพยักหน้า ” ที่ผ่านมาจนถึงตอนนี้เธอคงลำบากมากเลยสินะ ”
เรื่องโดยทั่วไปก็เป็นฉินยาที่ทำ
” ไม่ลำบากเลยค่ะ ” ฉินยายิ้มน้อยๆ
เมื่อตอนนั้นเธอถูกLEOปฏิเสธ แต่เพราะหลินซินเหยียนเก็บเธอไว้ เธอเลยมีโอกาสอยู่ทำงานที่LEO
พูดง่ายๆ ตอนนี้เธอคือผู้ช่วยของหลินซินเหยียน แล้วเธอก็ได้เรียนรู้อะไรมากมาย
อีกอย่างหลินซินเหยียนดีกับเธอมาก แต่ไหนแต่ไรก็ไม่เคยคิดจะหวงประสบการณ์ของตัวเองเลย เพราะอย่างงั้นมันถึงช่วยเหลือเธอได้มาก
” ที่นี่มีฉันอยู่ คุณนั่งเครื่องบินมานานแล้ว ต้องเหนื่อยมากแน่ๆ คุณกลับไปพักผ่อนเถอะ เดี๋ยวที่นี่ฉันคอยดูงานเอง ”
หลินซินเหยียนคิดอยู่ครู่หนึ่ง ” งั้นตกลง ฉันขอกลับไปก่อนนะ ถ้ามีเรื่องอะไรก็โทรหานะ ”
เด็กน้อยสองคนเพิ่งมาอยู่ในที่ที่ ไม่คุ้นเคย เธอก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเด็กๆ จะปรับตัวได้ไหม
หลินซินเหยียนเดินออกไปจากร้าน เพิ่งกลับมาเธอยังไม่มีรถ ตอนนี้คงทำได้แค่โบกรถแทนการเดินเท้า เธอจึงยืนอยู่ริมถนนเพื่อที่จะรอรถ
หยูโต้วโต้วพี่สะกดรอยตามเธอมาถึงที่นี่ ก็เห็นเธอยืนรอรถอยู่ริมถนนคนเดียว จึงขับรถไปจอดอยู่ด้านหน้าของเธอ
” คุณผู้หญิง คุณรู้จักพี่ชายของผมใช่ไหม ”
หลินซินเหยียนไม่เห็นว่าเป็นเขา สีหน้าของเธอก็ชะงักไป คนคนนี้สะกดรอยตามเธองั้นเหรอ
” คุณพูดอะไรของคุณ ” น้ำเสียงของหลินซินเหยียน ไม่ค่อยยินดีนัก
เพิ่งจะกลับมาแท้ๆ ดันมาโชคร้ายเจอคนที่ทำให้เธอรู้สึกแย่อีก แล้วคนคนนั้นยังจะสะกดรอยตามเธอมาอีก
จะอารมณ์ดีได้ยังไง
หยูโต้วโต้วไม่ได้มีท่าทีว่าจะโกรธหลินซินเหยียน แต่อธิบายอย่างอดทนว่า ” ท่าทางของคุณเมื่อกี้เหมือนจะรู้จักผม ผมมั่นใจว่าผมไม่เคยเจอคุณมาก่อน ที่คุณพูดอาจจะไม่ได้หมายถึงผม อาจจะเป็นพี่ชายผมก็ได้ พี่ชายของผมจากไปมาหกปีที่แล้ว โดยการฆ่าตัวตาย แต่ผมคิดว่าเขาไม่ได้ฆ่าตัวตาย ”
หลินซินเหยียนถอยไปข้างหลังหนึ่งก้าว ” พี่ชายของคุณเหรอ ”
เธอว่ามันมั่วไปหมดแล้ว
ตายแล้วงั้นเหรอ
คนขับรถที่ชนเธอตอนนั้นตายไปแล้วเหรอเนี่ย
หยูโต้วโต้วกลัวว่าเธอจะไม่เชื่อ จึงหยิบกระเป๋าตังค์มา ในนั้นมีรูปถ่ายของเขาและพี่ชาย เขาหยิบมันขึ้นมาแล้วส่งให้หลินซินเหยียนดู ” คุณดูสิ ด้านขวาคือผม ส่วนคนที่อยู่ด้านซ้ายคือพี่ชายของผมเอง ”
หลินซินเหยียนเอื้อมมือไปรับรูปมาดู เธอมองไปที่รูปที แล้วมองไปที่หยูโต้วโต้วที นี่มันคล้ายกันจริงๆ
เขาและพี่ชายของเขาโตมาเหมือนกัน ถ้าคิดใหม่อีกที อย่างละเอียด คนที่ขับรถบรรทุกคนนั้นกับพี่ชายของเขาก็เหมือนกันจริงๆ
” พี่ชายของคุณเสียชีวิตแล้วงั้นเหรอ ” หลินซินเหยียน ถามออกมาอย่างคาดไม่ถึง
เมื่อพูดถึงพี่ชายที่ตายไปแล้ว สีหน้าและอารมณ์เขาก็เปลี่ยนแปลงไป จากที่ดูผ่อนคลายเมื่อกี้กลายเป็นสีหน้าที่ดูขึงขัง ” เขาเป็นโรคยูเรเมีย การรักษาต้องใช้เงินจำนวนมาก บางครั้งเราก็ไม่ได้มีเงินอะไรมากมาย ดังนั้นพวกเราแทบจะไม่มีความหวังเลย แต่จู่ๆ เขาก็โพสต์ลงในฟีดว่าเขามีเงินแล้ว แถมยังลงรูปว่าตัวเองเป็นมหาเศรษฐีแล้วอีกต่างหาก แต่คนแบบนี้เลยเหรอที่จะฆ่าตัวตาย คุณไม่คิดว่ามันแปลกไปหน่อยเหรอ ”
เรื่องนี้มันเป็นปมในใจของเขามาได้ตลอด ไม่เขาก็ยังหาความจริงตลอดมา แต่ก็ไม่เคยเจอหลักฐานที่มีน้ำหนักเลยสักครั้ง
พฤติกรรมของหลินซินเหยียนทำให้เขารู้สึกมีความหวัง
” เมื่อโพสต์ว่าตัวเองมีเงินแล้ว แต่อยู่ดีๆ ก็ฆ่าตัวตายมันก็เป็นเรื่องที่แปลกจริงๆ “ถ้าพูดตามเหตุผลแล้ว มีเงินรักษาอาการป่วยก็น่าจะเป็นเรื่องที่มีความหวังสิ เป็นความหวังที่จะได้มีชีวิตอยู่ต่อ ทำไมถึงเลือกที่จะฆ่าตัวตายกันนะ
เรื่องนี้ทำไมเธอไม่เข้าใจเลยจริงๆ
แต่ว่ามันก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเธอ เธอยื่นรูปคืนหยูโต้วโต้วไป ” ขอโทษนะคะ แต่เรื่องนี้ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับฉัน ”
หยูโต้วโต้วที่รับรูปคืนไป ก็เก็บรูปกลับเข้าไปในกระเป๋าตังค์ดังเดิม ” คุณจะนั่งรถไหม เดี๋ยวผมไปส่ง ”
หลินซินเหยียนปฏิเสธ ” ไม่ต้องหรอกค่ะ ”
” ที่คุณยืนอยู่ตรงนี้ไม่ใช่เพราะรอรถหรอกเหรอ ”
หลินซินเหยียนนิ่งอยู่กับที่ไม่ขยับไปไหน
” ผมไม่ใช่คนเลวร้ายอะไรหรอก แล้วก็ไม่คิดจะขู่เอาค่ารถคุณด้วย ” หยูโต้วโต้วพูดอย่างสัตย์จริง
หลินซินเหยียนลังเลอยู่สักพัก เห็นว่าเขาก็ไม่ใช่คนไม่ดีอะไร ไม่เปิดประตูรถออกแล้วนั่งลงไป
หยูโต้วโต้วถาม ” คุณจะไปที่ไหนล่ะ ”
” หมู้บ้านคอนโดจินเซ่อก่างวาน “หลินซินเหยียนตอบ
หยูโต้วโต้วไม่ได้พูดถึงเรื่องของพี่ชายเขาอีก แต่เขาก็แนะนำตัวขึ้นมา ” ผมชื่อหยูโต้วโต้ว คุณเรียกผมว่าโต้วโต้วก็ได้ครับ ”
หลินซินเหยียนไม่ได้ตอบอะไรไป แต่รู้สึกว่าเขาอัธยาศัยดีเกินไปหน่อย
” แหะๆ ผมพูดมากเกินไปใช่ไหม ” เขาพูดไปก็รู้สึกว่าครั้งแรกที่เจอกัน เขาก็พูดอะไรที่ไม่ดีออกไปเยอะอยู่เหมือนกัน แต่เขาอยากสร้างภาพลักษณ์ที่ดีต่อหลินซินเหยียน เขาอยากรู้ให้แน่ใจว่าเธอมีบุญคุณหรือความแค้นอะไรกับพี่ชายของเขา ทำไมเธอถึงโกรธได้ขนาดนั้น
ทั้งสองที่อยู่ใกล้กันมากเลยใช้เวลาขับรถแค่ห้าหกนาทีเท่านั้น
มาถึงแล้วหลินซินเหยียนก็จ่ายเงินเมื่อลงจากรถ
หยูโต้วโต้วเรียกเธอครั้ง ” ผมขอเป็นเพื่อนกับคุณได้ไหม ”
” เราไม่ได้สนิทกัน ฉันไม่ชอบเป็นเพื่อนกับคนแปลกหน้าน่ะ ขอโทษด้วยนะ ” หลินซินเหยียนปฏิเสธตัดบทไป
หยูโต้วโต้วไม่ยอมแพ้ง่ายๆ เขาเปิดประตูแล้วลงมาจากรถ อยากจะตามหลินซินเหยียนไป แต่ก็ถูกใครบางคนยื้อไว้ ” จะทำอะไร รู้มั้ยว่าเธอเป็นใคร ”
” คุณเป็นใคร “หยูโต้วโต้วจ้องไปที่ผู้ชายที่กำลังยื้อเขาไว้
” ผมเป็นใครไม่สำคัญ แต่ที่สำคัญคือ คุณอย่าข้ามเส้น จำเอาไว้ ” กวนจิ้งพูดเตือน
หลินซินเหยียน เมื่อได้ยินเสียงของกวนจิ้ง ก็หันกลับมา สีหน้าของเขาดูเคร่งขรึม
” คุณหลิน ” สีหน้ากวนจิ้งก็เปลี่ยนเร็วเสียยิ่งกว่าเปลี่ยนหน้าหนังสือเสียอีก เขายิ้มแล้วเดินมาทางเธอ ” ประธานจงอยากพบคุณ “
