ตอนที่ 488 ดูเหมือนคุณอยากให้ผมช่วยคุณถอดมากกว่า
เผยหนานเจวี๋ยอุ้มฉู่เจียเสวียนขึ้นชั้นบน ปล่อยให้ซ่งฉืออยู่ในห้องรับแขกตามลำพัง
“ฉันเดินเองได้” ฉู่เจียเสวียนกล่าว แววตาที่มองเผยหนานเจวี๋ยเปี่ยมด้วยความดื้อรั้น
ตอนนี้เธอไม่ได้เป็นอะไรแล้ว สามารถเดินเองได้ เมื่อครู่เพราะว่าเธอไม่สบายจริงๆ ฉะนั้นแม้แต่การเคลื่อนไหวก็ทำได้อย่างยากลำบาก
“บันไดมันชันเกินไป กลัวว่าเดินจนฟ้ามืดแล้วคุณก็ยังเดินไม่ถึง” เผยหนานเจวี๋ยหาเหตุผลที่ฟังไม่ค่อยขึ้นเท่าไร อย่างไรก็ตามบันไดนี้ชันกว่าบันไดที่อื่นจริงๆ ความเป็นห่วงของเขาก็ใช่ว่าจะไม่มีเหตุผล
“ตอนนี้คุณไปอาบน้ำซะ จะได้รู้สึกสดชื้นขึ้น” เผยหนานเจวี๋ยอุ้มฉู่เจียเสวียนเข้าห้องน้ำโดยตรง
ในขณะนั้นเองฉู่เจียเสวียนไม่เข้าใจเจตนาของเผยหนานเจวี๋ย เธอยิ่งคิดไม่ถึงว่าเผยหนานเจวี๋ยจะอาบน้ำให้เธอด้วยตัวเอง
เผยหนานเจวี๋ยวางฉู่เจียเสวียนลงไปในอ่างอาบน้ำ สายตาของเขามองไปที่ฉู่เจียเสวียนโดยตรง ราวกับจะมองเธอให้ทะลุอย่างไรอย่างนั้น นานแล้วที่ไม่ได้อยู่ห้องเดียวกับเธอแบบนี้ เมื่อนึกถึงตอนที่แต่งงานกัน เวลาส่วนใหญ่พวกเขาก็ไม่เคยอยู่ห้องเดียวกันเลย ตอนนี้ เขารู้สึกว่าหัวใจของตัวเองแทบจะละลายเสียแล้ว
แม้ว่าเขารู้สึกหวาดกลัวอยู่บ้างว่านี่จะเป็นเพียงความฝัน และกลัวว่าจะตื่นขึ้นมาจากความฝันในตอนนี้
เมื่อก่อนทั้งๆ ที่เขามีเวลาอยู่ด้วยกันมากขนาดนั้น แต่ว่าเขากลับไม่รู้จักรักษา ตอนนี้ต้องการจะอยู่กับเธอกลับต้องลงแรงมากมายขนาดนี้ ต้องใช้วิธีมากมายเพื่อบังคับเธอ
เขาสะบัดความคิดในหัวทิ้ง เผยหนานเจวี๋ยกอดอก มองเธอพร้อมยกมุมปากยิ้มอย่างชั่วร้าย “คุณจะถอดเองหรือว่าจะให้ผมช่วยคุณถอด”
“ถอด…ถอดเสื้อ?” ฉู่เจียเสวียนได้ยินคำพูดของเผยหนานเจวี๋ยแล้ว จึงมีปฏิกิริยาตอบสนอง ที่แท้เขาก็อยากให้เธออาบน้ำ
“ตัวคุณเหม็นมาก ต้องอาบน้ำเดี๋ยวนี้” เผยหนานเจวี๋ยพูดด้วยน้ำเสียงเอาแต่ใจ
“งั้นคุณออกไปได้ไหม” การอาบน้ำเธอพอรับได้ แต่ว่าการถอดเสื้อต่อหน้าเขาเธอรับไม่ได้ แม้ว่าพวกเขาเคนมีความสัมพันธ์กันมาก่อน แต่ว่าไม่ใช่ตอนนี้
“ตอนนี้สติคุณยังไม่เต็มร้อย ผมไม่อยากให้คุณเกิดออุบัติเหตุตอนที่กำลังอาบน้ำ” เผยหนานเจวี๋ยเอ่ยปากพูดอย่างจริงจัง แต่ว่าตอนนี้สายตาที่เลียนล้อของเขากำลังหักหลังเขาโดยสมบูรณ์
“ฉันจัดการเองได้” ฉู่เจียเสวียนไม่ได้โง่ เธอไม่เชื่อคำพูดของเผยหนานเจวี๋ย เธอรู้เป็นอย่างดีว่าเขากำลังเล่นลูกไม้อะไรอยู่
“งั้นก็ตามนี้” เมื่อเห็นว่าเธอไม่ตอบตกลง เผยหนานเจวี๋ยได้แต่พูดต่ออย่างเอาแต่ใจ
“ฉันอาบเอง” ฉู่เจียเสวียนแทบจะเป็นบ้าแล้ว เขาคิดไม่ซื่อจริงๆ ด้วย หื่นกามชัดๆ!
เธอรับปากทำข้อตกลงกับเขา แต่ว่าไม่รวมเรื่องพวกนี้นี่นา
“ดูเหมือนคุณอยากให้ผมช่วยคุณถอดมากกว่านะ” เผยหนานเจวี๋ยยิ่งเขยิบเข้าไปใกล้ฉู่เจียเสวียน พวกเขาห่างกันเพียงยี่สิบเซนติเมตร
“อย่านะ” ฉู่เจียเสวียนเอาสองมือปิดหน้าอก กอดตัวเองแน่น
“ผมว่าคุณอย่าดิ้นรนโดยไม่จำเป็นดีกว่า” เผยหนานเจวี๋ยยิ้มเย็นชา เสียงทุ้มต่ำมีเสน่ห์ดังขึ้น มื่อยาวๆ ยืดเหยียดออกไปโอบเอวของเธอ
ฉู่เจียเสวียนมองเผยหนานเจวี๋ยที่อยู่ใกล้เพียงคืบด้วยความตื่นตระหนก มือของฉู่เจียเสวียนถูกเผยหนานเจวี๋ยปัดออกไปอย่างโหดเ**้ยม
“จะต่ออีกไหม” เผยหนานเจวี๋ยยิ้มเย็นชา มองเธอตาไม่กระพริบ
ทั้งๆ ที่ฉู่เจียเสวียนมีวิชาป้องกันตัว แต่ดูเหมือนว่าเวลาที่อยู่ต่อหน้าเขา เธอไม่สามารถใช้พละกำลังของเธอได้เลย เธอกัดฟันกรอดด้วยความโมโห
“ฉันอาบน้ำเองได้!” ฉู่เจียเสวียนกัดฟันพูด จ้องเผยหนานเจวี๋ยด้วยความโกรธ เธอแทบโมโหตายเพราะเขาแล้ว
“ผมช่วยคุณ” เผยหนานเจวี๋ยพูดโดยไม่ฟังอะไรทั้งนั้น ยืนกรานในสิ่งที่ตัวเองต้องการจะทำ
ตอนที่ 489 เชื่อฟังหน่อย
“ปล่อยนะ” ฉู่เจียเสวียนใช้มือทุบตีหน้าอกของเผยหนานเจวี๋ย กล้ามเนื้ออกของที่แข็งแรงส่งเสียงดังตุบๆ สุดท้ายฉู่เจียเสวียนก็เจ็บมือเสียเอง
“เงียบๆ หน่อย ฉู่เจียเสวียน” เผยหนานเจวี๋ยยิ้มอย่างมีความหมายแอบแฝง ความไม่พอใจผ่านวูบในดวงตา
ตอนนี้เขาหมดความอดทนแล้ว ดึงเสื้อผ้าของฉู่เจียเสวียนออกอย่างป่าเถื่อน เสียง ‘แควก’ ดังขึ้น ฉู่เจียเสวียนตกใจจนหยุดการเคลื่อนไหวทั้งหมด
ก้มหน้าลงจูบใบหน้าที่ขาวผ่องและงดงามของฉู่เจียเสวียน “เป็นผู้หญิงก็ควรจะเชื่อฟังหน่อย”
ฉู่เจียเสวียนมองเห็นดวงไฟที่วูบผ่านดวงตาของเผยหนานเจวี๋ยได้อย่างชัดเจน เธอรู้สึกว่าศักดิ์ศรีของเธอนั้นพังยับเยินทีละน้อยๆ
มือของเผยหนานเจวี๋ยจับใบหน้าของฉู่เจียเสวียน ลูบไล้ใบหน้าที่ขาวใสของเธอทีละกระเบียดนิ้ว
ฉู่เจียเสวียนได้แต่รู้สึกว่าใบหน้าด้านชา ร่างกายถอยไปด้านหลังต้องการจะหลบเลี่ยงการสัมผัสจากเผยหนานเจวี๋ย
นิ้วมือหยุดลงบนหน้าของฉู่เจียเสวียน ใบหน้านั้นช่างทำให้คนทั้งรักทั้งเกลียด ในตอนนั้นเผยหนานเจวี๋ยไม่ได้ควบคุมแรงที่อยู่บนใบหน้าจนทำให้ฉู่เจียเสวียนรู้สึกเจ็บ
“เผยหนานเจวี๋ย คุณมองพอแล้วยัง มองพอแล้วก็ออกไปได้แล้ว!” ในเวลานี้ฉู่เจียเสวียนรู้สึกคับข้องใจมาก ในสามปีมานี้ เธอลืมไปแล้วว่าความคับข้องใจมันเป็นอย่างไร ตั้งแต่ที่เธอจากเมืองนี้ไปจนกลับมาอีกครั้ง เธอเคยได้รับการปฏิบัติเช่นนี้ที่ไหนกัน?
นอกจากถูกเขารังแกในช่วงไม่กี่ปี ตอนนี้ความรู้สึกแบบนั้นกลับเข้ามาในหัวใจของเธออีกครั้ง เธอรู้สึกคับข้องใจเป็นอย่างยิ่ง น้ำตาเอ่อล้นขึ้นมาในดวงตา
เผยหนานเจวี๋ยทนไม่ได้ที่เห็นฉู่เจียเสวียนในสภาพนี้ หลับตาลงแล้วก้มลงจูบใบหน้าของฉู่เจียเสวียน เขากลืนน้ำตาที่ขมขื่นของเธอและจูบเธออย่างอ่อนโยน ราวกับกำลังจูบสิ่งที่ล้ำค่าของโลกใบนี้
เขาขยับริมฝีปากไปที่ปากของฉู่เจียเสวียน แต่ว่าเธอปิดปากแน่น ทำให้เผยหนานเจวี๋ยไม่พอใจมาก
ฉู่เจียเสวียนหลับตาลงอย่างหดหู่โดยไม่มองเผยหนานเจวี๋ย ไม่มองตัวเองในสภาพที่หมดท่าแบบนี้
เผยหนานเจวี๋ยยิ้นเย็นชา ลมหายใจในร่างกายกลายเป็นเยือกเย็นลง เขายื่นมือออกมา ยังคงกอดฉู่เจียเสวียนไว้ในอ้อมแขน
ราวกับหลังจากโลกหมุนไปอย่างเชื่องช้าแล้ว เผยหนานเจวี๋ยจึงปล่อยฉู่เจียเสวียน
“เผยหนานเจวี๋ย คุณอยากให้ฉันมาอยู่ด้วยเพียงแค่อยากได้ร่างกายของฉันเหรอ” ฉู่เจียเสวียนเยาะเย้ยเย็นชา สายตาที่มองเขานั้นเยือกเย็น
คำพูดของฉู่เจียเสวียนทำให้เผยหนานเจวี๋ยดึงสติกลับมา เขาไม่เคยเป็นเหมือนเมื่อครู่เลยที่ต้องการบังคับผู้หญิงคนหนึ่งด้วยกำลัง แม้แต่ตอนที่ชอบฉู่อีอีเมื่อก่อน เขาก็ไม่เคยมีความรู้สึกเช่นนี้
“ขอโทษที ผมลืมตัวไป คุณอาบน้ำเองเถอะ” เดิมทีเขาแค่ต้องการหยอกล้อเธอ คิดไม่ถึงว่าเขาจะลืมตัวต่อหน้าเธอ ถ้าหากเขาขืนบังคับเธอจริงๆ เกรงว่าต่อไปเขาก็ไม่ต้องคิดที่จะได้เห็นหน้าเธออีกแล้ว
เขาทำให้เธอรับข้อตกลงได้มาอย่างยากลำบาก เขาจะไม่ยอมให้เรื่องเล็กทำลายเรื่องใหญ่และปล่อยให้มันพังด้วยมือของเขาเองอย่างแน่นอน
หลังจากเผยหนานเจวี๋ยออกไปแล้ว ทั้งร่างกายของฉู่เจียเสวียนก็ราวกับไร้เรี่ยวแรง เธอนั่งอยู่ในอ่างอาบน้ำ เหลือบมองชุดนอนที่เผยหนานเจวี๋ยเตรียมไว้ให้อย่างดี มุมปากยกยิ้มเย้ยหยัน แล้วเริ่มอาบน้ำ
หลังจากอาบน้ำเสร็จแล้วก็สวมเสื้อผ้า แล้วออกมาจากห้องน้ำ
ไม่คิดถึงว่าเผยหนานเจวี๋ยจะรอเธออยู่ข้างนอก เธอหยุดเดิน มองเขาเงียบๆ
เผยหนานเจวี๋ยเห็นว่าเธอออกมาแล้ว มองเธออย่างล้ำลึก จากนั้นก็เอ่ยปาก “เปลี่ยนเดรสสิ” เผยหนานเจวี๋ยยื่นชุดเดรสที่เพิ่งซื้อมาใหม่ให้กับฉู่เจียเสวียน
ฉู่เจียเสวียนมองเขาอย่างเย็นชา พูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น “ถ้าเกิดเรื่องแบบเมื่อกี้ขึ้นอีก ข้อตกลงระหว่างพวกเราถือว่าสิ้นสุด”
“ได้” เผยหนานเจวี๋ยตอบโดยไม่คิด เขาไม่อยากให้โอกาสที่ได้มาอย่างยากเย็นทำให้เธอหงุดหงิด เขาไม่ต้องการให้เธอจากเขาไปไกลอีกแล้ว
