ภายในลานด้านทิศตะวันตก ในตอนนี้ปกคลุมไปด้วยความเงียบ
โดยปกติ เมื่อรุ่งสางในขณะที่ดวงอาทิตย์กำลังขึ้นอย่างช้าๆ
คนรับใช้ในลานด้านตะวันตกเริ่มทำงานบ้านตั้งแต่เช้าบ้างก็เตรียมตัวรับใช้เจ้านายเมื่อตื่นขึ้น
อย่างไรก็ตาม วันนี้เหล่าคนใช้ไม่ได้รีบเร่งทำงาน ยังคงทำตามกิจวัตรประจำวัน
พวกเขามายังลานตะวันตกดังเช่นทุกวัน แต่เมื่อพวกเขาเเหงนหน้าขึ้นมองยังสิ่งที่แขวนอยู่บนคานด้านหนึ่ง ของทางเข้าลานด้านตะวันตก
ใบหน้าของพวกเขาซีดเซียว และกรีดร้องออกมาด้วยความตกใจกับสิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้า
“นั่นคืออะไร?”
“นั่นใช่คนหรือหมู?”
“ช่างน่ากลัวเหลือเกิน!”
คนรับใช้หลายคน รวมตัวกันใกล้กับสิ่งที่แขวนอยู่บนคาน
พวกเขาไม่สามารถระบุได้ว่า สิ่งที่แขวนอยู่บนคานนั้นมันคืออะไร
เพราะมันดูบวมมากและมีรอยแผล รอยฟกช้ำ อีกทั้งยังมีคราบเลือดอยู่หลายจุด
ทันใดนั้น ก็ได้มีเสียงฝีเท้าใกล้เข้ามา ขณะที่มีคนสองสามคนปรากฏตัวอยู่ด้านหลัง
กลุ่มที่มาใหม่รวมตัวกันใกล้ๆกับที่เกิดเหตุ
“นี่มันเกิดอะไรขึ้น!?” หัวหน้าพ่อบ้านหลิว ตะโกนออกมาสุดเสียง
ขณะที่เขาเห็นคนรับใช้ด้านล่างของลานด้านตะวันตกรวมกลุ่ม
เเละไม่ได้ทำงานทำความสะอาดสถานที่เช่นปกติ
เขาเห็นเหล่าคนรับใช้กำลังกระซิบกันด้วยใบหน้าของซีดเผือก
และไม่มีใครสามารถตอบคำถามของเขาเลย
ความโกรธของเขากำลังก่อตัวขึ้น เขาไม่พอใจกับปฏิกิริยาที่เหล่าคนรับใช้แสดงออกมาเป็นอย่างมาก
อารมณ์ของเขากำลังจะระเบิดออกมาและต้องการลงโทษเหล่าคนรับใช้
แต่ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงของคนอยู่ข้างหลังเขาพูดออกมา
เสียงนั้นกล่าวออกมาอย่างตะกุกตะกักว่า
“หัวหน้าพ่อบ้านหลิว ดูนั้นสิ!”
หัวหน้าพ่อบ้านหลิวขมวดคิ้ว ในขณะที่เขาเหลือบมองคนข้างหลัง
แต่ผู้ที่พูดออกมานั้นกลับไม่มองเขาเลย เขากำลังใช้มือชี้อะไรบางอย่าง
เขาอยู่ด้านหลังกลุ่มคนที่รวมตัวกันเลยไม่ได้สังเกตเห็นด้านหน้า
แต่ทันทีที่เขามองออกไปยังที่ๆชายคนนั้นชี้ เขาก็พบว่ามีบางอย่างถูกแขวนอยู่บนคาน
ในที่สุดเขาก็รู้ได้ทันทีว่าอะไรที่ทำให้ผู้คนมารวมตัวกัน
ทันใดนั้น หัวหน้าพ่อบ้านหลิว ก็รีบวิ่งไปด้านหน้าของกลุ่มคน
เขาอย่างรู้ว่าอะไรที่แขวนอยู่บนคาน และเมื่อมองดูอย่างใกล้ชิด
หัวหน้าพ่อบ้านหลิว ก็แทบจะเป็นลมจากความตกใจและความหวาดกลัวในทันที
นี้… คือชายที่ชื่อ เค่อซ่งไม่ใช่หรือ!!
หัวหน้าพ่อบ้านหลิว ถอยหลังไปสองสามก้าวและวิ่งผ่ากลางผู้คน ราวกับถูกฟ้าผ่า
เขาไม่อยากเชื่อเลยว่าคนที่อยู่ข้างหน้าเขาคือ เค่อซ่งโสเภณีชายที่เขาว่าจ้างไปสร้างมลทินให้หลินเสี่ยวเฟยตามคำสั่งของคุณหญิงหนึ่ง หวู่จิงหยาน
แต่ใครจะเชื่อ เค่อซ่งเป็นชายหนุ่มที่หน้าตาดี
และยังเป็นหนึ่งในโสเภณีชายที่ดีที่สุดในเมืองหลวง
อย่างไรก็ตาม ตอนนี้คนที่ถูกแขวนห้อยหัวลงต่อหน้าหัวหน้าพ่อบ้านหลิว
กลับไม่เหลือความเป็นมนุษย์และใบหน้าของเขาไม่หลงเหลือความหล่อเหลาอีกต่อไป
แม้ว่าร่างกายจะกลับหัวอยู่บนคาน แต่ใครๆ ก็สามารถเห็นได้ว่า
ใบหน้านั้นดูบวมมากแค่ไหน ชิ้นเนื้อตามร่างกายของเขาก็ถูกตัดออก
และถูกเผาไหม้เกรียม ดวงตาทั้งสองของเขายังถูกควักออกมาจากเบ้าตา
ร่างกายของเขาก็ไม่ได้ดีไปกว่ากัน แขนขาดูผิดรูปไปอย่างรุนแรง
มีรอยไหม้และมีรอยฟกช้ำสีน้ำเงินอมม่วงปกคลุมผิวหนัง
มีรอยกัดที่หน้าอก ท้อง และต้นขาด้านใน ร่างกายที่เค่อซ่งภาคภูมิใจ
และใช้เป็นเครื่องมือในการหาเงินจากหญิงชราผู้มั่งคั่ง บัดนี้ถูกทำลายอย่างสิ้นเชิง
แผ่นหลังของหัวหน้าพ่อบ้านหลิว เปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ
ผ่านไปไม่นานเขาก็ได้และรีบตะโกนว่า
“เร็วเข้า! นำสิ่งนั้นลงมา ก่อนที่เจ้านายจะตื่นมาเห็น!”
อย่างไรก็ตาม คำสั่งของเขาดูเหมือนจะสายไปแล้ว เมื่อมีคนอีกกลุ่มหนึ่งมาถึง
“หัวหน้าพ่อบ้านหลิว เกิดอะไรขึ้นที่นี่?”
ข้างหลังผู้คนที่รวมตัวกัน หวู่จิงหยานและซงหยานยี่ก็เดินมา และหยุดอยู่ด้านหน้าทางเข้าลานตะวันตก
ฮูหยินทั้งสองมักจะตื่นเป็นคนแรกๆในตระกูลหลิน ทั้งสองคนจะออกมาดื่มซุปอุ่นๆข้างในสวนเสมอ และไปที่ห้องโถงเพื่อสวดมนต์ตั้งแต่เช้าตรู่
อย่างไรก็ตาม ในเช้าวันนั้น มาดามทั้งสองรีบลุกจากเตียงเป็นพิเศษ เพื่อที่จะรับฟังข่าวดี ที่พวกเขาคาดหวังไว้มาตลอดคืน พวกเธอไม่สามารถนอนหลับได้เพราะความตื่นเต้นที่อยู่ในจิตใจของพวกเธอ
พวกเธอคาดหวังว่า ข่าวเรื่องคุณหนูสี่ของตระกูลหลิน ที่เเอบลักลอบเป็นชู้กับชายชั้นต่ำจะแพร่กระจายไปทั่วบ้านในตอนเช้า
เมื่อเห็นผู้คนตรงหน้ารวมกลุ่มกัน หวู่จิงหยานและซงหยานยี่ต่างมองหน้ากันพร้อมกับรอยยิ้ม โดยคิดกันไปเองว่าข่าวดังกล่าว ได้เเพร่กระจายไปเร็วกว่าที่พวกเธาคาดไว้
“หัวหน้าพ่อบ้านหลิว เกิดอะไรขึ้น ทำไมคนใช้ของลานนี้ถึงรวมตัวกันที่นี่?” ในฐานะฮูหยินสองผู้อ่อนโยน เเละมีชื่อเสียงในตระกูลหลิน ซงหยานยี่จึงเป็นคนแรกที่ถามออกมา ด้วยน้ำเสียงที่ห่วงใยของเธอ
รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ ช่างอ่อนโยนและเป็นมิตรจนบ่าวทุกคนจะรู้สึกมีความสุขมากเมื่อได้รับใช้คุณหญิงสอง อย่างไรก็ตาม ในเช้าวันนั้นคนใช้ไม่มีอารมณ์ที่จะทักทายเธอเลย
หัวหน้าพ่อบ้านหลิว ซึ่งเป็นคนเดียวที่มักจะคอยรับใช้คุณหญิงทั้งสอด้วยความประจบประแจง
เขาก็ยังไม่กล้าเปิดปากบอกสิ่งที่เกิดขึ้น เพราะข้างหลังเขา นั้นมีหลักฐานที่แขวนอยู่และเขาก็ปฏิเสธไม่ได้ ว่าภารกิจที่เขาได้รับมอบหมายนั้นล้มเหลว
หวู่จิงหยานเห็นปฏิกิริยาแปลกๆของหัวหน้าพ่อบ้าน เธอจึงขมวดคิ้วทันที อย่างไรก็ตาม เธอไม่สนใจเพราะเธอรู้สึกว่าคนรับใช้ของเธานั้นกลัวเกินกว่าจะกล่าวข่าวสกปรกเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของหลินเสี่ยวเฟยออกมา และเธอก็ไม่ได้โกรธเขา
“หัวหน้าพ่อบ้านหลิว ทำไมเจ้าถึงไม่ตอบคำถามของน้องสองล่ะ?” หวู่จิงหยาน คิดว่าหัวหน้าพ่อบ้านหลิว กำลังแสดงตามบทบาท
อย่างไรก็ตาม คำพูดของเธอยังไม่จบสิ้น เมื่อมีเสียงดังขึ้นข้างหลังเธอ
“อ๊ะ!! คุณหญิง นั่น… นั่น…” สาวใช้ที่อยู่เบื้องหลังหวู่จิงหยาน เป็นคนที่กรีดร้องออกมาและทรุดตัวล้มลงบนพื้นของ ในขณะที่เธอตัวสั่นอย่างรุนแรง และชี้ไปทางศพที่ถูกแขวนอยู่บนคาน
หวู่จิงหยานและซงหยานยี่ ตื่นตระหนกทันทีและกำลังจะดูว่าสาวใช้กำลังชี้อะไร แต่มีเสียงเสียงมาจากด้านหลังของพวกเขาเสียก่อน
“ป้าหนึ่งและป้าสอง อยู่ที่นี่ด้วยหรือ” เสียงนั้นดูอ่อนโยนและมีเสน่ห์มาก ดังขึ้นมาจากด้านหลังของพวกเขา
