ตอนที่ 407 ความรู้สึกพิเศษ (2)
เจียงไป่อันไม่จอดเลยสักนิด รถด้านหน้าถูกเขาชน เขาขับรถหนีไปข้างหน้าต่อ
โจวโจวรีบพาลูกน้องตามไป
พอเห็นรถที่ตามมาด้านหลัง เจียงไป่อันก็สบถคำหยาบออกมา จากนั้นก็ด่าฟังจือหันไม่หยุด
ตรงปากทางเลี้ยวเส้นหนึ่ง เนื่องจากเขาใช้ความเร็วมากเกินไป หมุนพวงมาลัยคืนไม่ทันเวลา เกิดภาพน่าสยดสยองขึ้นภาพหนึ่ง เจียงไป่อันกับรถตกไปจากลาดเขาพร้อมกัน!!!
การหลบหนีของเจียงไป่อันล้มเหลว เขาขับรถตกลาดเขา ชนต้นไม้และถูกส่งเข้าโรงพยาบาลอย่างไม่รู้เป็นหรือตาย
เฉียวพั่นเอ๋อร์ทันทีที่รู้ข่าวเรื่องนี้ก็แตกตื่นไปหมด เธอขับรถหนีกลับไปที่คอนโด เปิดกระเป๋าเดินทางของตนเองและเริ่มเก็บข้าวของ
เธอไม่ได้สนิทกับเจียงไป่อัน ไม่ว่าเจียงไป่อันจะทำอะไรก็ไม่เกี่ยวข้องกับเธอเลยสักนิด เธอต้องรีบกลับเมืองไป๋หยาง รีบไปปรึกษากับพ่อว่าต่อไปจะทำอย่างไรต่อ
ตระกูลเฉียวกับโรงพยาบาลภายใต้ชื่อตระกูลเฉียวไม่อาจจบเห่ไปพร้อมกับเจียงไป่อันอย่างเด็ดขาด
หลังจากที่เก็บเสื้อผ้าเสร็จ เธอเปิดตู้เซฟจะเริ่มหยิบสัญญาสำคัญและสัญญาก่อนที่จะร่วมมือกับเจียงไป่อันออกมา เธอจงใจเหลือหลักฐานนั้นทิ้งไว้เพื่อป้องกันจากเจียงไป่อัน ตอนนี้เธอต้องทำลายหลักฐานเหล่านั้นเสีย
เจียงไป่อันจบเห่ไปเรียบร้อยแล้ว หลักฐานเหล่านี้ทิ้งไว้ก็ไม่มีประโยชน์อะไรอีก แน่นอนว่าจะต้องกลายเป็นหายนะแน่
แต่ว่าพอเธอเปิดตู้เซฟกลับพบว่าข้างในว่างเปล่าไปหมด
สัญญาสำคัญเหล่านั้นของเธอหายไปแล้วและ USB ที่เธอเก็บหลักฐานสำคัญเอาไว้ก็หายไปด้วย
เฉียวพั่นเอ๋อร์มีสีหน้าขาวซีดดุจหิมะ ตกใจเสียจนมือไม้อ่อนพลางเริ่มค้นกล่องค้นตู้ภายในห้อง แต่ไม่ว่าเธอจะหาอย่างไรก็หาอะไรไม่เจอเลยทั้งสิ้น
ในขณะที่เธอหมดหวังจนแทบบ้าอยู่นี้ ประตูห้องนอนก็ถูกคนด้านนอกเปิดเข้ามา ถัดมาเป็นร่างสูงใหญ่ของจั่วไห่เหวินที่ค่อยๆ เดินเข้ามาอย่างไม่รีบร้อน
เฉียวพั่นเอ๋อร์รีบพุ่งตัวไปจับแขนจั่วไห่เหวิน เอ่ยถามเจือความคาดหวัง “ไห่เหวิน ของในตู้เซฟฉันคุณเอาไปแล้วใช่ไหม คุณเอาไปซ่อนไว้ใช่ไหม รีบเอามาให้ฉันเร็ว”
จั่วไห่เหวินไม่หลงเหลือความอ่อนโยนเหมือนในยามปกติให้เธอเลยสักนิด เขาดันตัวเธอออกอย่างเย็นชามาก
เฉียวพั่นเอ๋อร์มีสีหน้าซีดลงไปอีก มองเขาด้วยสายตากระวนกระวายใจ “ไห่เหวิน…”
จั่วไห่เหวินนั่งลงข้างเตียงอย่างใจเย็น เอ่ยถามอย่างนิ่งเรียบ “คุณบอกว่าของสำคัญพวกนั้น เป็นสัญญาร่วมมือระหว่างตระกูลเฉียวกับเจียงไป่อันและรายชื่อคนที่ถูกทดลองยาใช่ไหม”
เฉียวพั่นเอ่อร์ขมวดคิ้วแน่น มองเขาด้วยความตื่นตกใจพลางเกร็งไปทั้งตัว “คุณเป็นคนเอาไป ใช่ไหม”
เมื่อก่อนบนเตียง เธอเคยบอกรหัสตู้เซฟกับผู้ชายคนนี้
เธอเชื่อเขาทั้งหมดหัวใจ เขากลับหักหลังเธอเหรอ
เฉียวพั่นเอ๋อร์มองจั่วไห่เหวินปวดร้าวไปทั้งกายใจ โมโหและชิงชัง ซักไซ้จนแทบจะพัง “คุณคิดจะทำอะไรกันแน่ คุณเอาหลักฐานพวกนั้นไป คิดว่าจะได้อะไรจากฉันเหรอ”
จั่วไห่เหวินไม่ได้บอกว่าเขาจะทำอะไรเลย
เขาเพียงแต่จู่ๆ ก็เอ่ยถามขึ้นมา “คุณรู้จักผู้หญิงคนหนึ่งที่ชื่อว่าเยี่ยชิวหนานไหม”
“เยี่ยชิวหนาน?!”
เฉียวพั่นเอ๋อร์เป็นคนเข้าใจยากมาก ไม่เข้าใจว่าจั่วไห่เหวินพูดถึงผู้หญิงคนนี้ขึ้นมาทำไม
เธอกัดฟัน “เธอเป็นใคร เป็นผู้หญิงที่คุณหาจากข้างนอกใช่ไหม คุณหักหลงฉันเพื่อผู้หญิงคนนี้ใช่ไหม ขโมยของของฉันไปด้วย”
จั่วไห่เหวินขมวดคิ้วมุ่น ยิ้มเยาะพลางเอ่ย “คุณจำชื่อของเธอไม่ได้นั่นเป็นเรื่องปกติมาก ถึงอย่างไรความวุ่นวายทางการแพทย์ที่เกิดขึ้นนับครั้งไม่ถ้วนในโรงพยาบาลตระกูลเฉียวของพวกคุณ พวกคุณตระกูลเฉียวเอาเปรียบคนตายมากมาย จากนั้นถึงได้กว้างขวางและยิ่งใหญ่ในตอนนี้ พวกคุณยังจะจำคนที่พวกคุณฆ่าได้ยังไงกัน”
ตอนที่ 408 ความรู้สึกพิเศษ (3)
“คุณจะพูดอะไรกันแน่ เยี่ยชิวหนานเป็นใครอีก คุณจะทำอะไรกันแน่”
เฉียวพั่นเอ๋อร์ตะเบ็งเสียงซักไซ้
น้ำเสียงแหลมสนั่นโคมไฟระย้าในคอนโดแทบจะส่ายไปมาแล้ว
“สามปีก่อน เธอตายขณะรักษาด้วยราคาแพง เดิมอาการป่วยของเธอก็ไม่ได้รุนแรง แต่ว่าถูกถ่วงเวลาไว้ในโรงพยาบาลตระกูลเฉียวของพวกคุณ ทำให้พลาดช่วงเวลาที่ดีที่สุดในการรักษาไป ด้วยเหตุนี้จึงเสียชีวิตลง ในปีนั้นเธอเพิ่งจะอายุยี่สิบสองปี อายุยี่สิบสองกำลังเป็นวัยที่งดงามที่สุดในชีวิตผู้หญิง…”
จั่วไห่เหวินเล่าพลางเหวี่ยงกระเป๋าของเฉียวพั่นเอ๋อร์ที่วางอยู่ด้านข้างกวาดลงพื้นอย่างแรง
เขาลุกขึ้นในทันทีทันใด ใบหน้าเต็มไปด้วยความอำมหิต ชี้ไปที่เฉียวพั่นเอ๋อร์พร้อมกับเอ่ย “ผลกลับเพราะว่าโรงพยาบาลแย่ๆ ของพวกคุณ หมอที่ไม่ดีและโลกใบนี้แยกเธอจากคนที่รักเธอที่สุดไปตลอดกาล!!”
เฉียวพั่นเอ๋อร์ตกใจตัวสั่นไปทั้งร่างและเผลอก้าวถอยหลังโดยไม่รู้ตัว
ตอนที่จั่วไห่เหวินตามจีบเธอ เธอเคยให้คนไปสืบพื้นหลังครอบครัว การเรียน หน้าที่การงานและเรื่องราวที่ผ่านมาของจั่วไห่เหวินมาก่อน
เขาเคยคบกับแฟนสาวคนหนึ่ง แต่ว่าสามปีก่อนเลิกรากันไปแล้ว
หรือที่ว่า?
ไม่ใช่เลิกรากัน แต่เป็นแฟนสาวเสียไปแล้ว และแฟนสาวคนเก่านั้นก็คือเยี่ยชิวหนาน
ดวงตาคู่นั้นของเธอเบิกกว้าง มองผู้ชายตรงหน้าที่เธอรักทั้งหมดหัวใจ “คุณกำลังหลอกฉัน คุณหลอกฉันมาโดยตลอดเหรอ”
รักแรกพบอะไรไม่จริงเลย
สัญญาว่าจะรักชั่วฟ้าดินสลายต่อหน้าภูเขาและทะเลอะไรไม่จริงเลย
จั่วไห่เหวินเลิกคิ้วดูเฉยชาพลางกล่าวด้วยเสียงนุ่ม “ใช่ นับตั้งแต่ที่รู้จักคุณผมก็วางแผนเอาไว้แล้วว่าจะแก้แค้นให้ชิวหนานยังไง ทำยังไงถึงจะให้โรงพยาบาลตระกูลเฉียวของพวกคุณหายไปจากโลกนี้ ผมไม่ใช่คนดี เพื่อให้บรรลุเป้าหมายผมไม่สนวิธีการ ดังนั้นผมจีบคุณ ให้คุณกลายเป็นแฟนของผม ผมทำดีกับคุณแต่กลับชิงชังคุณไม่หยุด ผมอยากจะเห็นว่าคุณที่เย่อหยิ่งอวดดี จอมเจ้ากี้เจ้าการแต่ถูกทุกคนทำท่าทางรังเกียจ วันนั้นที่งานแต่งของคุณหลิน ผมช่วยคุณรังแกคุณอวี๋ ที่จริงก็เพื่อให้คุณขายหน้า พวกคุณตระกูลเฉียวเอาเปรียบคนตายและยังอยากจะกลายเป็นผู้ดีชั้นสูง ผมจะบอกคุณเลยว่าไม่มีทาง คนแบบพวกคุณทั้งชีวิตนี้ก็เหมาะแค่มีชีวิตอยู่ในท่อระบายน้ำเท่านั้น!!”
“จั่วไห่เหวิน!” เฉียวพั่นเอ๋อร์เจ็บปวดทิ่มแทงมาเป็นระลอก กรีดร้องด้วยความเจ็บปวด “คุณมันสารเลว ฉันชอบคุณจริงๆ ทำไมคุณถึงทำแบบนี้กับฉัน”
เธอพุ่งพรวดเข้าไปอยากจะตบตีจั่วไห่เหวิน
แต่ว่ากลับถูกจั่วไห่เหวินผลักออกไปทีเดียว
ชายหนุ่มช่างไร้หัวใจมาก เฉียวพั่นเอ๋อร์โดนเขาออกแรงผลักก็ยืนไม่อยู่ ล้มลงนั่งกับพื้นในทันที
จั่วไห่เหวินเหลือบมองลงมาที่เธอพลางกล่าวด้วยเสียงน่ากลัว “พวกคุณตระกูลเฉียวทำให้ผมสูญเสียคนที่รักที่สุดไป ผมก็อยากจะให้คุณได้ลิ้มลองกับความเจ็บปวดจากการสูญเสียคนที่รักที่สุดไป USB ที่คุณหาอยู่อันนั้น ผมมอบมันให้กับคุณฟังเรียบร้อยแล้ว ก็คือคุณฟังคนนั้น ชายหนุ่มที่คุณคิดว่าเขาเป็นหนุ่มตกถังข้าวสาร เกาะผู้หญิงกิน คุณทำแบบนี้กับแฟนสาวของเขา ผมเชื่อว่าเขาไม่มีทางปล่อยคุณไป ผมมอบทุกอย่างให้กับเขาและผมได้แก้แค้นแล้ว ในขณะเดียวกันก็ได้ความเห็นใจจากทางด้านคุณฟังด้วย มีการช่วยเหลือจากเขา หลังจากนี้ก็พูดได้ว่าผมสามารถอยู่ในเมืองหลวงได้อย่างราบรื่นตลอดทาง ถึงขั้นที่ว่าพวกคุณตระกูลเฉียว พาโรงพยาบาลของพวกคุณที่ชอบเหยียบย่ำคนตายให้ไปลงนรก!”
จั่วไห่เหวินทิ้งเพียงประโยคเดียวเอาไว้และหันหลังเดินจากไป
พอเขาเปิดประตู ตำรวจก็ปรากฏตัว กุญแจมือประกายสีเงินล็อคเข้ากับมือของเฉียวพั่นเอ๋อร์
ดวงตาแดงก่ำดุจเลือด หัวใจบีบรัดแตกเป็นเสี่ยง เฉียวพั่นเอ๋อร์พังไปหมดทั้งร่าง ทันใดนั้นเธอก็ผลักตำรวจตรงหน้าจากนั้นก็พุ่งไปหาจั่วไห่เหวิน
แต่ว่าตำรวจมือไวตาไว จับเฉียวพั่นเอ๋อร์ไว้ได้อีกครั้งอย่างรวดเร็ว
