ขมเป็นยาหวานเป็นคุณ – ตอนที่ 597 อยากมีแฟน / ตอนที่ 598 แชทจีบเจี๋ยนเหยี่ย

ตอนที่ 597 อยากมีแฟน   

 

 

เลื่อนดูลงมาดูเหมือนจะไม่ใช่สักคน ในขณะที่ซ่งฉาไป๋กำลังจะปิด ทันใดนั้นวีแชทก็จับได้คนที่ใช้รูปโปรไฟล์เป็นธงแดงห้าดาว  

 

 

ธงชาติจีนหรือ  

 

 

เจี๋ยนเหยี่ยเป็นทหาร รูปโปรไฟล์วีแชทอันนี้จะใช่เขาหรือเปล่านะ  

 

 

ซ่งฉาไป๋ตื่นเต้นมือเลื่อนคลิกเปิดเข้าไป  

 

 

ชื่อ: เหยี่ย  

 

 

ระยะห่าง: ภายใน 400 เมตร  

 

 

ภูมิภาค: ปักกิ่ง  

 

 

คติพจน์: ลืมเตรียมสงครามจะตกอยู่ในวิกฤต!  

 

 

คติพจน์แบบนี้ดูก็รู้ว่าเป็นทหาร…แล้วดันชื่อเหยี่ยพอดีนี่จะใช่วีแชทของเจี๋ยนเหยี่ยหรือเปล่านะ  

 

 

ซ่งฉาไป๋ลุกพรวดขึ้นนั่งบนเตียง  

 

 

ปิดสีหน้าดีใจเอาไว้ไม่มิดแล้วรีบคลิกเข้าไปทักทาย “สวัสดี!”  

 

 

หลังจากทักทายไปแล้ว ดูเหมือนจะเงียบกริบราวกับทะเลไร้คลื่น ปกติก็ไม่มีการตอบกลับเธออยู่แล้ว  

 

 

ทำไมถึงไม่ตอบกลับมาล่ะ  

 

 

ไม่สนใจคนแปลกหน้าเหรอ ถ้าไม่สนใจคนแปลกหน้าแล้วทำไมถึงเปิดฟังก์ชั่นคนหาคนใกล้เคียง  

 

 

หรือว่าตอนนี้ยังไม่เห็นข้อความ  

 

 

หรือแค่ไม่อยากสนใจเธอเฉยๆ…  

 

 

ซ่งฉาไป๋ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกว่าวีแชทนี้เป็นเจี๋ยนเหยี่ย ไม่ว่ายังไงเธอก็จะไม่ยอมแพ้เด็ดขาดจึงส่งข้อความไปอีก  

 

 

“ไฮ เดาสิว่าฉันคือใคร”  

 

 

หลังจากส่งข้อความไปแล้วรู้สึกทะแม่งๆ คิดว่ายังไงเจี๋ยนเหยี่ยยังไม่สนใจเธออยู่ดี คิดอยู่ครู่หนึ่งจึงส่งไปอีกข้อความ “พี่เจี๋ยนเหยี่ย เดาสิว่าฉันคือใคร”  

 

 

ผ่านไปสองนาทีอีกฝ่ายก็กดตอบรับแล้ว  

 

 

พระเจ้า!  

 

 

กดตอบรับแล้วแสดงว่าเป็นวีแชทของเจี๋ยนเหยี่ยจริงๆ ด้วย  

 

 

ซ่งฉาไป๋เกือบกระโดดลงจากเตียงอยู่รอมร่อ กำหมัดแน่นกรีดร้องไม่ออกเสียง  

 

 

ทันใดนั้นซ่งฉาไป่พึ่งเห็นว่าตั้งโปรไฟล์เป็นรูปตัวเอง เธอจึงรีบเปลี่ยนรูปโปรไฟล์เป็นรูปตัวการ์ตูนโดยเร็วที่สุด  

 

 

คือ อีกฝ่ายคงไม่เปิดดูรูปโปรไฟล์หรอกมั้ง น่าจะไม่รู้ว่าคือเธอหรอกมั้ง  

 

 

แม้จะเปิดดูแล้วก็ไม่น่าจะรู้ว่าคือเธอ ถึงอย่างไรรูปโปรไฟล์ก็ผ่านการโฟโต้ช้อปมาแล้ว ซึ่งแตกต่างกับตัวจริงของเธออยู่บ้าง  

 

 

ซ่งฉาไป๋กดออกจากโมเมนต์วีแชทแล้วเปิดช่องแชท อีกฝ่ายส่องข้อความกลับมาโดยส่งเครื่องหมายคำถามมาไม่กี่อัน : [???]  

 

 

ซ่งฉาไปครุ่นคิด จากนั้นจึงตอบกลับไป : [ส่งเครื่องหมายคำถามมามีกี่ความหมายอ่ะ]  

 

 

หลังจากตอบกลับข้อความ เธอก็เข้าไปดูโมเมนต์ในวีแชทของเจี๋ยนเหยี่ย  

 

 

แต่ว่าเขาตั้งค่าให้เพื่อนสามารถดูโมเมนต์ของสามวันที่ผ่านมาเท่านั้น  

 

 

แล้วสามวันมานี้เจี๋ยนเหยี่ยก็ไม่ได้โพสต์อะไร ในโมเมนต์จึงว่างเปล่า เธอจึงกลับมาที่ห้องแชทเหมือนเดิมก็พบว่าเจี๋ยนเหยี่ยตอบกลับมาแล้ว  

 

 

เจี๋ยนเหยี่ย : [ใคร]  

 

 

ซ่งฉาไป๋ : [บอกให้คุณลองเดาไง งั้นคุณลองเดาซิ หากบอกคุณตามตรงก็ไม่สนุกน่ะสิ]  

 

 

เจี๋ยนเหยี่ย : [ถ้ายังลีลาก็จะลบเพื่อนแล้ว]  

 

 

ซ่งฉาไป๋ : [ทำไมคุณถึงทำแบบนี้ล่ะคะ คุณเป็นลุงทหารปลดแอกประชาชนไม่ใช่เหรอ ตอนนี้ฉันกำลังเดือดร้อน ตอนนี้ต้องการหาลุงทหารปลดแอก ทำไมคุณถึงจะลบฉันออกจากเพื่อนวีแชท หากฉันถูกคนลักพาตัวจะทำไงล่ะคะ]  

 

 

เจี๋ยนเหยี่ย : [???]  

 

 

ซ่งฉาไป๋ : [คุณนี่ชอบเครื่องหมายคำถามจริงๆ]  

 

 

เจี๋ยนเหยี่ย : [คุณถูกคนลักพาตัวไปเหรอ]  

 

 

ซ่งฉาไป๋ : [ใช่น่ะสิ หัวใจของฉันถูกคนลักพาไป]  

 

 

เจี๋ยนเหยี่ย : […]  

 

 

ซ่งฉาไป๋ : [ฉันล้อเล่นค่ะ]  

 

 

นึกขึ้นได้ว่าตัวเองตรงเกินไป อาจจะทำให้เขาตกใจได้ ซ่งฉาไป๋จึงรีบส่งข้อความกลับไป  

 

 

เพราะกลัวว่าตัวเองจะโดนลบเพื่อน นิ้วของเธอจึงพิมพ์ข้อความบนหน้าจออย่างรีบร้อน  

 

 

ซ่งฉาไป๋ : [ฉันไม่ได้มีเจตนาร้ายแต่อย่างใด ตอนเด็กๆ ฉันเคยได้รับการช่วยเหลือจากกองทัพปลดแอกประชาชนก็เลยชอบทหารเป็นพิเศษ ชุดเครื่องแบบสีเขียวมีความชอบธรรมสูงและแข็งแกร่งหล่อเหลามีความกล้าหาญและความรับผิดชอบ อย่างไรก็ตามในใจพวกฉันคุณคือฮีโร่ที่เก่งที่สุดค่ะ]  

 

 

   

 

 

 

 

 

ตอนที่ 598 แชทจีบเจี๋ยนเหยี่ย  

 

 

เพื่อแสดงความชื่อชอบของตนเองที่มีต่ออาชีพทหารจึงได้โกหกออกไป ตอนเด็กเธอถูกทหารช่วยตั้งแต่เมื่อไหร่กัน เธอแค่เห็นทหารคนหนึ่งเกือบจะสละชีวิตเพื่อช่วยชีวิตเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ เมื่อไม่กี่ปีก่อนนี่เอง  

 

 

นี่กว่าจะได้แอดวีแชทเจี๋ยนเหยี่ยก็ยากเธอไม่ปล่อยให้เขาลบเพื่อนเธอเด็ดขาด  

 

 

อย่างไรก็ตามเธอคิดว่าคำตอบของตัวเองก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร ทั้งยังให้ความรู้สึกเปิดเผยด้วย  

 

 

สรุปคือเจี๋ยนเหยี่ยส่งสติ๊กเกอร์เสี่ยวเหรินเอ๋อร์ปาดเหงื่อมาให้เธอ  

 

 

กระอักกระอ่วนจังเลย!  

 

 

ซ่งฉาไป๋ : […]  

 

 

ซ่งฉาไป๋ : [ฉันพูดจากใจจริงเลยนะคะ]  

 

 

ซ่งฉาไป๋ : [คุณอย่าลบฉันเลยนะคะ กว่าฉันจะแอดวีแชทคุณได้]  

 

 

ไม่รู้ว่าเจี๋ยนเหยี่ยไม่อยากสนใจเธอหรือกำลังคิดอยู่ว่าจะลบเธอดีไหม ผ่านไปครู่ใหญ่กว่าจะตอบข้อความเธอ  

 

 

เจี๋ยนเหยี่ย : [คุณแอดผมได้ยังไง]  

 

 

ซ่งฉาไป๋ : [ก็คนพื้นที่ใกล้เคียงไง คุณเปิดเองไม่ใช่เหรอ]  

 

 

เจี๋ยนเหยี่ย : […]  

 

 

ซ่งฉาไป๋ : [คุณสามารถปิดฟังก์ชันแอดเพื่อนจากคนใกล้ๆ ได้นะ ต่อไปก็จะไม่มีใครหาคุณเจออีก]  

 

 

เจี๋ยนเหยี่ย : [ปิดตรงไหนเหรอ] เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่ว่ามีคนไม่รู้ว่าหาคนใกล้ๆ เปิดใช้งานอย่างไร แต่พวกเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามีฟังก์ชันนี้มีอยู่จริง  

 

 

ซ่งฉาไป๋ : [เข้าไปที่ตั้งค่า ทั่วไป จัดการการสำรวจ แล้วคุณจะเห็นรายการ ตรงกลางจะมีคำว่าคนที่อยู่ใกล้ๆ คุณคลิกให้สัญลักษณ์สีเขียวมันหายไปก็ปิดโหมด แบบนี้ก็ไม่มีคนใกล้ๆ หาคุณเจอแล้วล่ะค่ะ]  

 

 

เพราะเกรงว่าเขาจะไม่เข้าใจ หลังจากที่ซ่งฉาไป๋ส่งข้อความไปแล้วยังบันทึกภาพหน้าจอส่งให้เขาด้วย  

 

 

อีกฝ่ายน่าจะปิดโหมดคนใกล้ๆ ตามที่เธอสอน เพราะหายไปนานไม่ตอบข้อความเธอเลย  

 

 

ซ่งฉาไป๋ตั้งใจเดโหมดคนใกล้ๆ ดูอีกรอบ ปรากฏว่าหาวีแชทของเจี๋ยนเหยี่ยไม่เจอจริงๆ ด้วย  

 

 

ปิดแล้วก็ดี เพื่อที่จะไม่ต้องมีผู้หญิงที่แอบชอบเจี๋ยนเหยี่ยอีกให้ใช้วิธีของเธอเพื่อจีบเขา  

 

 

ซ่งฉาไป๋ : [ฉันสอนคุณไปแล้ว คุณคงไม่ลบฉันหรอกมั้ง] แล้วส่งสติ๊กเกอร์ร้องไห้น้ำตาคลอเบ้ากลับไป  

 

 

เจี๋ยนเหยี่ย : [คุณมีธุระอะไรกับผม]  

 

 

ซ่งฉาไป๋ : [เปล่า ไม่มีธุระอะไร ก็แค่อยากรู้จักคุณเท่านั้น]  

 

 

เจี๋ยนเหยี่ย : [แค่นี้เองเหรอ]  

 

 

ซ่งฉาไป๋ : [ก็แค่นี้ไง ถ้าอย่างนั้นคุณคิดว่าฉันจะทำอะไรล่ะคะ]  

 

 

เจี๋ยนเหยี่ย : […]  

 

 

แชทจีบชายหนุ่มที่เป็นรักแรกพบมาตั้งนาน สุดท้ายยังไม่ถูกเขาลบเพื่อนในวีแชท ซ่งฉาไป๋ดีใจจนยิ้มไม่หุบ ล้มตัวนอนถีบขาดิ้นไม่หยุด  

 

 

หลังจากกระโดดโลดเต้นได้สักพัก ซ่งฉาไป๋ก็นึกขึ้นได้อีกอย่างหนึ่งในโมเมนต์วีแชทของเธอไม่มีการตั้งค่าใดๆ ทั้งนั้น  

 

 

ซึ่งหมายความว่าไม่ว่าโมเมนต์ที่โพสต์เมื่อกี่ปีก่อนต่างก็สามารถมองเห็นหมด  

 

 

ถึงแม้เธอจะไม่ชอบโพสต์รูปของตัวเอง แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าไม่มีเลย บางครั้งไปเที่ยวกับเพื่อนก็มีโพสต์บ้างรูปสองรูป เธอก็เลยรีบไปตั้งค่าให้สามารถเห็นโมเมนต์วีแชทได้เพียงสามวัน  

 

 

เธอกระหยิ่มยิ้มในใจ เจี๋ยนเหยี่ยคงไม่เข้าไปดูโมนเมนต์ในวีแชทของเธอหรอก  

 

 

ปกติแล้วผู้ชายกับผู้หญิงมักจะมีข้อแตกต่างกันคงไม่ไปส่องความเคลื่อนไหวในวีแชท ใน QQ หรือใน  

 

 

เวยป๋อใครเขาหรอก   

 

 

แต่ถ้าหากเข้าไปส่องล่ะ นอกจากโพสต์รูปถ่ายแล้วก็ยังมีสิ่งที่เธอบ่นในโมเมนต์วีแชทที่เปลี่ยนสไตล์อยู่เรื่อยจนทำให้คนรู้สึกประสาทกิน  

 

 

คงไม่เห็นอะไรในนั้นหรอกมั้ง  

 

 

แล้วถ้าเห็นล่ะ  

 

 

ซ่งฉาไป๋กระวนกระวายพลิกไปมาบนเตียง ระหว่างนั้นก็กดเข้าไปในวีแชทของเจี๋ยนเหยี่ยอยู่หลายต่อหลายครั้ง คิดว่าจะลองส่งข้อความไปอีกดีไหม แต่สุดท้ายก็เก็บอาการเอาไว้ได้  

 

 

บีบรัดหัวใจสาวน้อย ทำอย่างไรก็นอนไม่หลับ จนเกือบจะใกล้ตีสี่แล้วถึงทนง่วงไม่ไหวแล้วหลับไป

ขมเป็นยาหวานเป็นคุณ

ขมเป็นยาหวานเป็นคุณ

Status: Ongoing
“ขอโทษนะคะ คุณคือ…” “ฟังจือหัน สามีเธอไง” นี่มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย! นั่งในบ้านอยู่ดีๆ จู่ๆ ก็มีสามีซะยังงั้น! อวี๋กานกาน เป็นแพทย์หญิงผู้เชี่ยวชาญด้านการรักษาโรคด้วยศาสตร์แพทย์แผนจีน เมื่อครึ่งเดือนก่อน เธอประสบอุบัติเหตุบนท้องถนนเข้าจนหมดสติไป หลังจากฟื้นขึ้นมาก็พบว่าตัวเองอยู่ที่โรงพยาบาล บาดแผลไม่ได้สาหัส แต่กลับต้องนอนพักฟื้นเป็นครึ่งค่อนเดือน หลังจากที่เธอฟื้น กลับมีผู้ชายคนหนึ่งดันมายืนตรงหน้าเธอ บอกว่าเธอความจำเสื่อม และยังบอกอีกว่าเขาเป็นสามีของเธอ! เธอคนที่ไม่เคยมีความรัก ไม่เคยมีแฟน จะไปมีสามีได้ยังไงกัน… “คุณเป็นใครกันแน่” “ฟังจือหัน สามีเธอไง!” เจ็ดพยางค์เหมือนเมื่อกี้เป๊ะ… สรุปแล้วมันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้นระหว่างที่เธอหมดสติไปกันเนี่ย ในเมื่อเธอไม่รู้จักเขา แล้วเพราะอะไรทำไมเขาถึงต้องอ้างว่าเป็นสามีของเธอด้วย หรือเธอจะความจำเสื่อมเข้าแล้วจริงๆ

Comment

Options

not work with dark mode
Reset