ขอรัองล่ะครับ…คิดจะจีบผมทั้งทีอย่าใช้กำลังกันเลยนะมันเจ็บ!!! – ตอนที่ 13

ตอนที่ 13 เผชิญหน้า

 

สายตาพวกมันล้วนจับจ้องมองไปที่รถหรูของไอรีนจับจ้องชนิดที่ว่าไม่มีปล่อยผ่านหรือละสายตาเลยแม้แต้น้อย

 

ในใจพวกมันหวังเพียงให้หล่อนก้าวเท้าลงมา

 

…‘เมื่อไหร่จะลงมา?’

 

“…”

 

แน่นอนว่าทุกสิ่งอย่างดำเนินไปตามแผนการหมดเรียบร้อยหลงเหลือเพียงให้หล่อนก้าวเท้าลงมาจากรถเท่านั้น

 

หนึ่งในลูกน้องกล่าวถาม

 

“พี่แน่ใจนะว่าเป็นคันนี้?”

 

“แน่ใจสิ”

 

“ทะเบียนตรงตามที่บอก”

 

“แต่ถ้าไม่เชื่อแกก็ไปถามจากพวกมันเอาละกัน”

 

“…”

 

“งั้นผมไปถามให้—”

 

ยังไม่ทันได้สานต่อบทสนทนาประตูรถด้านคนขับก็ถูกเปิดออกด้วยเรียวแขนสีขาวเนียนเป็นที่สุด

 

แววตาพวกมันหื่นกระหายจับจ้องมองไม่ละสายตา

 

“นั่นไงประตูเปิดออกมาแล้วโน้น”

 

“ของจริงโว้ย!”

 

“ฉันบอกแล้วว่าเป็นของดี”

 

“…เตรียมตัวให้พร้อม”

 

หัวหน้าผมแดงยิ้มหัวเราะพลางแสยะมุมปากในที่สุดเหยื่อตัวน้อยก็ออกจากที่ซ่อนเสียที

 

เหลือเพียงแค่จับกลับมาเท่านั้นในตอนนี้

 

“ครับ!”

 

“…” และแล้วช่วงเวลาที่รอคอยก็มาถึง

 

บรรยากาศตอนนี้เรียกได้ว่าเร่าร้อนมากไปด้วยอารมณ์เร่าร้อนจนกระทั่งไม่มีใครยืนติดที่ของตัวเอง

 

ยิ่งพบเห็นเรียวขาขาวยั่วยวนขั้นสุดก้าวเท้าออกมา

 

พวกมันยิ่งหื่นกระหายมากเป็นเท่าตัว

 

“พระเจ้าช่วย…”

 

ดวงตานับสิบคู่เบิกกว้างขั้นสุดพวกมันต่างตื่นตะลึงตื่นตระหนกตกใจกับฉากตรงหน้า

 

แม้จะได้รับคำบอกกล่าวมาก่อน

 

แต่พอมาเห็นของจริงเข้าให้มันช่างเป็นอะไรที่แตกต่างเหลือเกินแตกต่างจนไม่อาจหาคำกล่าวใดมาบรรยาย

 

“…” ไอรีนยังคงนิ่งเงียบ

 

ก่อนก้าวเท้าเดินหน้าต่อไม่มีลังเลให้เห็นทั้งตำแหน่งที่ก้าวเข้ามายังเป็นเบื้องหน้าผู้ชายร่วม 10 คน

 

สายตาพวกมันทุกตัวล้วนโดนสะกดให้จับจ้องมอง

 

“สวยมาก”

 

“ดารารึเปล่า?”

 

“เหมือนกับที่มันบอกเลย”

 

ไอรีนไม่มีเหลือบมองให้ความสนใจ

 

“…” หล่อนยังคงก้าวเท้าเดินหน้าต่อจนกระทั่งมาหยุดตรงหน้าชายฉกรรจ์กลุ่มใหญ่

 

แววตาราบเรียบไม่มีตื่นตระหนกทั้งยังห้าวหาญและมาดมั่นไม่มีหวั่นไหว

 

ตรงจุดนี่ยิ่งเสริมเพิ่มเติมให้หญิงสาวเด่นสง่าไปอีกหลายต่อหลายเท่าตัวกระทั่งหัวหน้าตัวใหญ่ยังลอบสูดลมหายใจ

 

ถูกดึงดูดโดยไม่รู้ตัว

 

…‘สวยมาก’

 

“…”

 

“หัวหน้า?”

 

เสียงลูกน้องปลุกสติมันกลับคืนมาแน่นอนว่าไม่ใช่มันคนเดียวที่เหม่อลอยไม่ได้สติยังมีอีกหลายคน

 

ไอ้หัวหน้าหัวแดงรีบเผยรอยยิ้มมั่นใจ

 

ก่อนเริ่มเปิดประเด็นพูดคุย

 

“พึ่งจะเคยเห็นคนสวยแบบคุณครั้งแรก”

 

“ไม่ทราบว่าชื่ออะไรครับ?”

 

“…”

 

“ก่อนจะถามชื่อฉัน”

 

“ช่วยเก็บสายตาหน่อยค่ะ” ไอรีนขมวดคิ้วแน่น

 

สายตาเจ้าหัวหน้าผมแดงในตอนนี้เข้าขั้นหยาบโลนกวาดมองทุกสัดส่วนไม่มีคำว่ายับยั้งช่างใจเลยแม้แต่น้อย

 

กล่าวสำหรับมันแล้วยิ่งมองยิ่งถูกใจ

 

“…”

 

“ขอโทษด้วยครับ”

 

“พอดีผมพึ่งจะเคยเจอผู้หญิงแบบคุณ”

 

“เหรอคะ?”

 

“แต่ฉันเจอผู้ชายแบบคุณนับไม่ถ้วนเจอจนอดคิดไม่ได้ว่าฉันจะต้องพบเจอวันเวลาแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน?”

 

แววตาหล่อนแดกดันขั้นสุดไม่มีความรู้สึกแง่บวกให้เลยแม้แต่น้อยออกจะมองในแง่ลบเสียมากกว่า

 

หัวหน้าผมแดงยิ้ม

 

“ไม่แปลกครับ”

 

“ก็ในเมื่อคุณสวยขนาดนี้”

 

ในหัวสมองมันตอนนี้เริ่มบังเกิดแนวคิดผิดแปลกขึ้นมาแทนที่จะส่งให้นายน้อยจัดการสู้เก็บไว้เองไม่ดีกว่าเหรอ

 

สองแนวคิดตีกันมั่ววุ่นวายไปหมด

 

“…” ไอรีนไม่รอช้า

 

ตัดเขาประเด็นทันที

 

“…จำไม่เห็นได้ว่าเคยไปหาเรื่องมาก่อน”

 

“ฉันว่าระหว่างพวกเราน่าจะมีเรื่องเข้าใจผิดกันนิดหน่อย”

 

“ไม่น่าถึงขั้นลงไม้ลงมือ”  

 

หัวหน้าผมแดงที่ได้ยินพยักหน้าเห็นด้วยก่อนกล่าวตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

 

“เอาเข้าจริงมันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตเหมือนกับที่คุณบอก”

 

“แต่จะให้ปล่อยผ่านเลยก็ไม่ได้หรอกจริงไหม?”

 

สายตาเริ่มแปรเปลี่ยนจากหื่นกระหายกลายเป็นโหดเหี้ยมอำมหิตไม่ใช่เพียงสายตากระทั่งบรรยากาศยังเปลี่ยน

 

เจ้าหัวหน้าผมแดงเหลือบหันไปมองด้านหลังมองเจ้าสองหนุ่มที่เนื้อตัวเต็มไปด้วยฝุ่นและเลือด

 

รอยยิ้มมันแสยะมุมกว้าง

 

“น้องของเราบอกว่าเธอเป็นคนเล่นงานพวกเขา”

 

“…น้อง?”

 

“ไงเราเจอกันอีกแล้วนะน้องสาว~”

 

“บอกแล้วพวกเราต้องได้เจอกันอีก”

 

“นึกว่าใครที่ไหน”

 

“สุดท้ายก็เป็นอันธพาลพวกนี้นี่เอง”

 

ไอรีนมองเหยียดหยามขั้นสุดแค่คนขี้ขลาดกลุ่มหนึ่งที่โดนหล่อนเล่นงานจนร้องขอชีวิต

 

ตอนนี้กลับกล้ามาหยิ่งผยองต่อหน้าหล่อน

 

…‘เป็นอะไรที่โง่บรม’

 

“…”

 

“…อันธพาล?”

 

“เธอเรียกพวกเราว่าอันธพาลเหรอ?”

 

มันเลิกคิ้วกวนประสาทต่อไม่ปล่อยให้ขาดตอนทั้งยังโบกมือด้วยท่วงท่าหาตีนไม่ขาดสาย

 

คล้ายกลัวหญิงสาวไม่เดือดดาลกับการกระทำของมัน

 

“เข้าใจผิดแล้ว~”

 

“ฉันกับเพื่อนเพียงแค่อยากชวนเธอไปเล่นสนุกเองนะ”

 

“ไม่เห็นต้องเรียกว่าอันธพาลเลย”

 

สถานการณ์ตอนนี้เห็นได้ชัดเจนเลยว่าใครเป็นต่อใครเป็นรองอาจจะบอกได้ว่านี่ไม่ใช่การนัดเคลียร์ใจตั้งแต่แรกมันคือการหาเรื่องยัดเยียดความผิด

 

เพื่อนำไปสู้การปราบปรามขั้นสุด

 

…‘เธอคิดผิดแล้วที่ตามพวกเรามา’

 

“…”

 

สายเจ้าสองหนุ่มเปล่งประกายโหดเหี้ยมทั้งยังหื่นกระหายไม่มีที่สิ้นสุดไม่มีกักเก็บไม่มีซ่อนเลศนิสัยสันดานแท้จริง

 

กลุ่มชายฉกรรจ์ร่วม 10 คน เริ่มต้นแผนการชั่วช้าสามานย์พวกมันตั้งวงปิดล้อมทุกเส้นทางหลบหนีไม่ปล่อยให้หล่อนก้าวเท้าถอยหลังหายไปจากสายตาพวกมัน

 

ไอรีนหรี่ตามอง

 

“คิดจะทำอะไร?”

 

“เธอเล่นงานน้องชายฉัน”

 

“ฉันในฐานะหัวหน้ากลุ่มต้องมอบความเป็นธรรมให้กับเขา”

 

“อยากได้คำขอโทษ?”

 

ไอรีนแค่นเสียงเย้ยหยันด้วยน้ำหน้ารวมถึงมัดสมองอย่างพวกมันไม่มีทางอยากได้คำขอโทษจากปากหล่อนแน่นอน

 

ต่อให้หล่อนหลับตาไม่ต้องครุ่นคิดให้เหนื่อยเปล่าก็รู้ว่าพวกมันต้องการอะไรมีแค่ไม่กี่อย่างหรอกถ้าไม่เกี่ยวกับเรื่องเงินเรื่องกระทืบเล่นงานถึงตายก็เป็นเรื่องของระบายอารมณ์

 

หัวหน้าผมแดงมันยิ้มแสยะมุมกว้าง

 

“เห็นแก่สาวสวย”

 

“หากเธอไปเที่ยวเล่นกับพวกเราสักคืนสองคืน”

 

“เรื่องราวทั้งหมดถือว่าหายกัน”

 

“แล้วถ้าฉันไม่ไปละ”

 

“งั้นคงตัองใช้วิธีอื่นเข้าเจรจา” ไอ้หัวแดงยิ้มเยาะเบาบาง

 

สัญญาณถูกส่งผ่านให้เรียบร้อยเหล่าลูกน้องทั้งหลายต่างหยิบเอาอาวุธของตัวเองขึ้นมาประทับบนฝ่ามือ

 

บ่งบอกเจตนาชัดเจนว่าไม่ต้องการให้หล่อนปฏิเสธ

 

“…” ไอรีนกวาดสายตามองเล็กน้อย

 

“สรุปคือไม่ยอมจบใช่ไหม?”

 

“จะยอมจบหรือไม่ยอมจบทั้งหมดล้วนขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของเธอโดยเฉพาะ”

 

“หรือก็คือไม่ยอมจบ”

 

“ฉันเข้าใจถูกใช่ไหม?”

 

“…” ปราศจากคำตอบตอบกลับมา

 

ต่อให้ไม่มีเปิดปากพูดคุยไม่มีปากเสียงสถานการณ์ตรงหน้าก็บ่งบอกให้เห็นชัดเจน

 

ถึงเจตนาแท้จริงของอีกฝ่าย

 

“ต่อให้เข้าใจแล้วจะได้อะไร?”

 

“ยอมเถอะน้องสาวอย่าให้ถึงมือพวกพี่เลย”

 

“อย่าดื้อสิ~”

 

“…” ไอรีนถอนหายใจเหนื่อยหน่าย

 

ก่อนเผยรอยยิ้มเต็มใบหน้าพร้อมก้าวเท้าออกนำเตรียมเผชิญหน้ากับทุกสถานการณ์

 

ทั้งยังไม่ลืมบอกกล่าวตักเตือนล่วงหน้า

 

“…ในเมื่อพูดคุยด้วยเหตุผลไม่รูัเรื่อง”

 

“คงไม่ว่าอะไรใช่ไหมหากฉันอยากใช้กำลังแก้ปัญหาแทน”

 

สิ้นคำกล่าวของหล่อน

 

“…”

 

บรรยากาศจากเสียงพูดคุยสนุกสนานนิ่งเงียบไปในทันทีพวกมันเลือกมองหน้ากันและกันมองแววตาตื่นตะลึงตกใจกับคำพูดอีกฝ่าย

 

ก่อนเสียงหัวเราะจะระเบิดดังลั่นไปทั่วบริเวณ

 

“ฮ่าฮ่าฮ่า”

 

“ใช้กำลังแก้ปัญหา?”

 

“อย่ามาทำให้ขำ”

ขอรัองล่ะครับ…คิดจะจีบผมทั้งทีอย่าใช้กำลังกันเลยนะมันเจ็บ!!!

ขอรัองล่ะครับ…คิดจะจีบผมทั้งทีอย่าใช้กำลังกันเลยนะมันเจ็บ!!!

Status: Ongoing
อ่านนิยาย ขอรัองล่ะครับ…คิดจะจีบผมทั้งทีอย่าใช้กำลังกันเลยนะมันเจ็บ!!!แสงแดดส่องผ่านหน้าต่างกระทบใบหน้าชายหนุ่มหน้าขาวด้วยคลื่นความร้อนและแดดมันแยงตาสององค์ประกอบหรืออาจมากกว่านั้นทำให้ยากจะข่มตานอนต่อไป สุดท้ายปลายทางร่างกายเลือกตอบสนองต่อสิ่งเร้าจากโลกภายนอกก่อเกิดเสียงครางเล็ก ๆ ขึ้นมา ซึ่งนั่นคือสัญญาณขั้นต้นของการตื่นนอน “อืออออ” “…” เปลือกตาสั่นไหวพร้อมเปิดเผยให้เห็นแววตาคู่งามที่ซุกซ่อนอยู่ภายใน กล่าวสำหรับชายหนุ่มหน้าขาวอย่างแรกเลยที่เห็นหลังจากตื่นนอนไม่ใช่เพดานคุ้นหน้าคุ้นตาที่เคยเห็นอยู่ทุกวัน

Comment

Options

not work with dark mode
Reset