ตอนที่ 16 พ่ายแพ้จนเสียสติ
…‘เสร็จกัน!’
“…” หัวหน้าผมแดงกัดปากแน่น
การเคลื่อนไหวของหล่อนมันช่างรวดเร็วเหลือเกินรวดเร็วจนยากจะจับทิศทางได้
แม้จะพยายามแก้ไขสถานการณ์ตรงหน้าแต่น่าเสียดายที่มันสายเกินไปสายเกินกว่าจะแก้ไขก่อนความเจ็บปวดรวดร้าวจะตามมาไม่ปล่อยพลาดโอกาส
แน่นอนว่าเป็นฝีมือของไอรีนหล่อนอาศัยจังหวะที่มันหันหลังกลับไปมองเลือกอ้อมตีเข้าด้านเข้าหลังอีกครั้ง
และผลลัพธ์ที่ได้กลับมา
ปัง!
“อ๊ากกกก!”
“…”
เสียงกรีดร้องโหยหวนดังลั่นไปทั่วบริเวณร่างสูงกลิ้งไปตามพื้นดินพื้นโคลนโดยไม่อาจหยุดยั้งเอาไว้ได้
ก่อนมันจะเงยหน้าจ้องมองหญิงสาว
ด้วยแววตาแดงก่ำ
“บะ บัดซบ”
“อ้วกกกกก!”
“…” สายตายังคงราบเรียบไม่บ่งบอกอารมณ์
ไอรีนไม่ได้สนใจของเหลวสกปรกที่ย้อนออกมาจากปากหัวหน้าผมแดงหล่อนเพียงจ้องมองและมองต่อไป
พร้อมกล่าวประหลาดใจเล็กน้อยกับสิ่งที่เกิดขึ้น
“…ยังประคองสติตัวเองเอาไว้ได้?”
“ถือว่าไม่เลวค่ะ”
“…”
“สำหรับมดปลวกแบบพวกคุณ”
หากเป็นคนปรกติธรรมดาโดนแบบที่มันโดนคงไม่พ้นต้องหมดสติกลายเป็นร่างเนื้อไร้สำนึกนอนแน่นิ่งกับพื้นไปแล้ว
จะเป็นเพราะดวงดีหรือว่ามีความสามารถ
มันก็เท่านั้นละนะ
…‘สำหรับมันแล้วจะมีหรือไม่มีก็ได้ทั้งนั้น’
“…”
“นะ นังสารเลว”
“ลูกพี่”
“…ฆ่านังบ้าให้ได้”
ร่างสูงลุกขึ้นมายืนหยัดอีกครั้งแน่นอนว่าเหล่าอันธพาลทั้งหลายต่างลุกขึ้นมาได้เฉกเช่นเดียว
นั่นก็เพราะหล่อนไม่ได้ลงมือหนักหน่วงอะไรมากนักอย่างมากก็แค่ทำให้ปวดเนื้อปวดตัวไปอีกหลายวัน
ถึงจะกลับมายืนได้แต่สภาพจิตใจหาได้เหมือนกับร่างกายกระทั่งสายตาพวกมันในตอนนี้ยังเริ่มแปรเปลี่ยน
ไม่กล้าสบตาจ้องมองหล่อนด้วยซ้ำ
“แต่—”
“ฆ่ามัน ฆ่ามันเร็วเข้า!”
“…”
“คือ—”
เห็นลูกน้องเศษเดนเศษขยะใจอ่อนไม่มีท่วงท่าแข็งกร้าวเหมือนในตอนเริ่มแรกสุด
เจ้าหัวหน้าผมแดงเลยอาศัยวิธีการสุดโต่งเข้าแก้ไข
หมับ!
“…” ลำคอสมุนตัวน้อยถูกบีบแน่น
ทำเอาทุกคนตื่นตระหนกตกใจไม่เว้นกระทั่งหญิงสาวแสนสวยต่างกันตรงที่หล่อนประหลาดเล็กน้อยเท่านั้น
ผิดกับพวกที่เหลือ
“หะ หัวหน้า!”
“ฉันบอกให้ฆ่าพวกแกก็ต้องฆ่า”
“ห้ามทำนอกเหนือจากนั้นเป็นอันขาด!”
ช่างน่าสมเพชเวทนาเหลือเกินพอไม่ได้ดั่งใจไม่ได้ตามที่ต้องการก็อาศัยกำลังเข้าควบคุมสถานการณ์บีบบังคับให้คนผู้หนึ่งยอมทำตาม
ไอรีนเพียงเปรยตามองปล่อยให้สถานการณ์มันดำเนินหน้าต่อไม่คิดเข้าไปยุ่งวุ่นวาย
ผิดกับอีกคนหนึ่งอย่างสิ้นเชิง
“ถ้าทำนอกเหนือจากนั้น!”
“แกจะต้องถูกนับรวมไปด้วยเข้าใจไหม?!”
กล้ามเนื้อทรงพลังทำเอาร่างเนื้อในกำมือสั่นสะท้านหากยังไม่ปล่อยให้อีกฝ่ายเป็นอิสระ
คงต้องบอกลาสถานเดียว
“คะ ครับ”
“ฉันถามว่าเข้าใจไหม?!”
“…ครับ!!!” ผลลัพธ์จากการทำของมัน
คลื่นความกล้วแพร่กระจายอาบไปทั่วบริเวณตอนนี้กระทั่งเหล่าอันธพาลเศษเดนตัวน้อยยังหวาดหวั่นหวาดกลัว
ไม่กล้าสบตาผู้เป็นหัวหน้ากลุ่ม
“…”
ขณะเจ้าตัวต้นสายปลายเหตุทั้งหมดกับจ้องมองหญิงสาวแสนสวยตาเป็นมันนอกเหนือจากสันดานดิบหื่นกระหายที่อัดแน่นในดวงตา
ก็มีอารมณ์อาฆาตมาดร้ายขั้นสุดที่เปรียบเสมือนกับภูเขาไฟใหญ่ยักษ์พร้อมระเบิดปะทุตลอดเวลา
…‘แกจะต้องชดใช้!’
“…”
“รีบลุกเร็วเข้า!”
“ลุกขึ้นมา!”
“…” นี่มันคือฉากภาพเดิม
ราวกับเหตุการณ์ทั้งหมดไหลย้อนคืนกลับมาที่เดิมเริ่มต้นกันใหม่ต่อยตีกันใหม่อีกครั้ง
ต่างกันแค่เวลาและบาดแผลบนตัว
…‘เห็นทีต้องใช้ไม้แข็ง’
“…” ไอรีนถอนหายใจเหนื่อยหน่าย
ก่อนกล่าวตักเตือนสติพวกมันด้วยตัวเอง
“เปล่าประโยชน์ค่ะ”
“ลุกขึ้นมาแล้วจะทำอะไรได้คะ?”
“สุดท้ายผลลัพธ์มันก็เหมือนเดิม—”
ยังไม่ทันได้กล่าวจบประโยคหนึ่งเสียงเดือดดาลพุ่งทะลวงกึ่งกลางปิดกั้นคู่สนทนาอย่างเบ็ดเสร็จเด็ดขาด
เหมือนมีใครคนหนึ่งเกิดรู้สึกรับไม่ได้กับความเป็นจริงเจ้าหัวหน้าผมแดงเถียงกลับมาด้วยแววตาแดงก่ำ
มันในตอนนี้ราวกับกลายเป็นหมูป่าบ้าคลั่ง
“หุบปาก!”
“เป็นเพียงผู้หญิงชั้นต่ำกล้ามากที่มาทุบตีฉัน”
“อีตัวแบบแกฉันเล่นสนุกจนไม่รู้จะนับยังไงแล้ว”
“…อย่ามาจองหองให้มันมากนักนะ”
“…” หัวคิ้วหล่อนกระตุกทันทีพอได้ยิน
เฉกเช่นเดียวกับแววตาที่เปี่ยมไปด้วยความรู้สึกนึกคิดมากมายดูท่าความเมตตาปราณีคงไม่เหมาะสมสำหรับพวกมันเห็นทีคงต้องใช้ยาแรงแล้วละมั้ง
ไอรีนยิ้มราบเรียบผิดกับแววตาคมกร้าว
“ว้าว~”
“ดูท่าฉันจะปราณีพวกคุณมากเกินไป”
“อุตส่าห์สั่งสอนนิดหน่อยไม่เล่นงานหนักมากนัก”
“แต่ดูพวกคุณตอนนี้ไม่เล่นหนักคงไม่ได้สินะ”
“…” หล่อนพยักหน้ากับตัวเองหลายต่อหลายครั้ง
แนวความคิดถูกสลับสับเปลี่ยนครั้งนี้หากไม่กระทืบให้หลับคาพื้นอย่าหวังว่าหล่อนจะเลิกรา
พอเห็นไอรีนขยับเข้ามาใกล้อีกครั้ง
“…” เหล่าอันธพาลต่างสั่นสะท้านทันที
โดยเฉพาะกับเจ้าหัวหน้าผมแดงที่เปิดปากด่าทอหล่อนไม่มีหยุดยั้งตอนนี้กับออกอาการมากกว่าใครคนอื่น
มันสั่นกลัวจนเผลอก้าวเท้าถอยหลังไปหนึ่งก้าว
“ยะ หยุด!”
“…”
“หยุด!”
“…”
“ฉันบอกให้หยุดไง?!”
“…”
“ไม่ได้ยินที่ฉันบอกเหรอ?”
“ว่าให้หยุดน่ะ!”
“ฉันบอกให้หยุด!”
“หยุดสิ!”
“หยุด!” หัวหน้าผมแดงร้องตะโกนลั่น
ถึงแม้จะได้ยินเสียงร้องตะโกนลั่นแต่ไอรีนหาได้สนใจไม่หล่อนยังคงเมินเฉยขยับก้าวเท้าเดินต่อ
พอเห็นสถานการณ์ไม่ได้ดั่งใจไม่เป็นไปตามที่ครุ่นคิดเอาไว้สีหน้ามันตื่นตระหนกตกใจทันที
ท่าทางน่าหวั่นเกรงในตอนแรกจางหายไปจนหมดสิ้นหลงเหลือเพียงอาการสั่นกลัวเมื่อเจอหน้าศัตรูที่แข็งแกร่งกว่า
ไอรีนยิ้มเย้ยหยัน
“หยุด?”
“…”
“ทำไมฉันต้องหยุดด้วย”
“…”
“แล้วถ้าฉันไม่หยุดละ”
“…”
“คุณจะทำอะไรได้”
“…”
“น้ำหน้าอย่างคุณทำอะไรไม่ได้หรอก”
นี่คือการท้าทายซึ่งหน้าท้าทายโดยตรงแต่ต่อให้โดนท้าทายยังไงมันก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี
ทำได้แค่ยืนมึนงงแน่นิ่งปล่อยผ่านทุกสิ่งอย่างเท่านั้น
…‘ฉันคนนี้โดนดูถูก!’
“…”
“เธอ…” หัวหน้าผมแดงกำหมัดแน่น
ก่อนจะมีประกายแสงหนึ่งห้วงความคิดไหลเข้าสู่หัวสมองทันใดนั่นเองที่ท่าทีของมันเปลี่ยนไปอย่างชัดเขน
รอยยิ้มมันแสยะยิ้มทันที
…‘แล้วเธอจะต้องเสียใจที่ทำกับฉันแบบนี้!’
“…”
“ดี ดี ดี”
อาการสั่นสะท้านหวาดหวั่นหวาดกลัวจางหายไปหมดไม่มีหลงเหลือท่วงท่าที่แปรเปลี่ยนในช่วงพริบตา
สร้างความประหลาดใจให้หล่อนได้ไม่น้อย
…‘เกิดบ้าอะไรขึ้นอีก?’
“…” อีกทั้งรอยยิ้มมั่นใจที่ปรากฎบนใบหน้า
ยิ่งทำให้หล่อนสับสนงุนงงหนักหน่วงเข้าไปใหญ่
“ฉันเองก็อยากรู้เหมือนกัน”
“ว่าเธอจะทำได้เหมือนกับที่พูดเอาไว้รึเปล่า”
“เอาตัวมันมา!” หัวหน้าผมแดงออกคำสั่ง
แววตาหล่อนที่เฉยชาในตอนแรกแปรเปลี่ยนรวดเร็วหลังจากเห็นร่างหนึ่งถูกพาตัวเข้ามายุ่งวุ่นวาย
ไอรีนสั่นสะท้านไม่อยากจะเชื่อกับสิ่งที่เห็น
…‘อย่าบอกนะว่า—’
“…”
“ถ้าเธอขยับเข้ามาอีกก้าวเดียว”
“ฉันก็จะเล่นงานมันให้ตาย!”
“ฉันจะบดขยี้คอมันให้แหลกคาฝ่ามือเลย”
หัวหน้าผมแดงแสยะยิ้มมุมปากฉีกกว้าง
ครั้งนี้คนที่อยู่อุ๋มมือของมันไม่ใช่เศษเดนเศษสวะที่ไหนแต่เป็นชายหนุ่มสวมแว่นเป็นคนที่หล่อนพามาด้วย
เป็นทราเวียร์นั่นเอง
“…คุณ!”
…‘ทำไมต้องลากฉันมาด้วย~’
“…”
