ขอรัองล่ะครับ…คิดจะจีบผมทั้งทีอย่าใช้กำลังกันเลยนะมันเจ็บ!!! – ตอนที่ 26

ตอนที่ 26 ผสานฝ่ามือ

 

“ฉันแกล้งเธอ?”

 

“เอาที่ไหนมาพูด”

 

“…” ไอรีนแค่นเสียงไม่พอใจ

 

ทั้งที่รู้ว่าหล่อนต้องการจะพูดอะไรต้องการกล่าวแบบไหนแต่ก็ยังห้ามเอาไว้ห้ามไม่ให้พูดหากไม่ใช่การแกล้งกัน

 

แล้วจะให้เรียกว่าอะไร

 

…‘ก็เห็นอยู่ว่าแกล้ง’

 

“…”

 

“ก็ได้…” หญิงสาวลอบกำหมัดแน่น

 

ในเมื่อต้องการกลั่นแกล้งแบบนี้ต้องการให้หล่อนล้มเลิกความตั้งใจเดิมหล่อนก็พร้อมพุ่งชน

 

พร้อมต้านทานทุกสถานการณ์

 

“…” แววตากลับมาตั้งมั่นอีกครั้ง

 

“ในเมื่อนายอยากให้ฉันพูดงั้นฉันก็จะพูดมันตรงนี้แหละ”

 

“…ถ้าไม่เกี่ยวกับริเบเลียก็เชิญเต็มที่เลย”

 

“แล้วถ้าเกี่ยวกับริเบเลียละ?”

 

“…” ทราเวียร์นิ่งเงียบไปครู่หนึ่งก่อนถอนหายใจ

 

ทั้งที่เขาแสดงออกชัดเจนมาตั้งแต่แรกเริ่มต้นแต่อีกฝ่ายก็ยังคงดึงดันไม่เลิกรา

 

หากหล่อนยังคงตีความเข้าข้างตัวเองต่อไปยังต้องการกล่าวต่อไปให้ได้ไม่ว่าจะหักห้ามยังไงก็ตาม

 

เขาก็ไม่รู้จะพูดยังไงแล้วทำได้แค่ปฎิเสธกลับไปตามตรงเท่านั้นนอกเหนือจากนั้นก็คงต้องปล่อยผ่าน

 

…‘อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิดละนะ’

 

“…” เขาเงยมองหน้าหล่อน

 

พร้อมกล่าวความในใจตัวเองออกไป

 

“ฉันก็อาจจะฟังแต่ฟังแบบผ่านหูไม่เก็บมาใส่สมอง”

 

“ดีงั้นฉันไม่อ้อมค้อม”

 

“ฉันอยากให้นายไปเล่นด้วย”

 

“นายจะไปกับพวกเราไหม?”

 

“…”

 

“ยังต้องถามอีกเหรอ?”

 

“…คำตอบเป็นยังไงเธอก็น่าจะรู้ดีนิ” สิ้นเสียงบอกกล่าว

 

บรรยากาศตึงเครียดกลับมาปกคลุมทั่วบริเวณอีกครั้งสีหน้าหล่อนดูดื้อด้านไม่ชอบใจมากเป็นพิเศษ

 

ความต้องการของหล่อนนั้นง่ายดายมากเพียงแค่อยากให้เขายอมเปิดใจกับริเบเลียยอมละอคติยอมกลับไปเล่นกับพวกหล่อนอีกครั้ง

 

ติดที่มันช่างยากเย็นเหลือเกิน

 

…‘รู้อยู่แล้วว่ามันไม่ง่าย’

 

“…” ไอรีนถอนหาย

 

พยายามชักชวนต่อ

 

“…ไปเถอะ”

 

“ไปเล่นกับพวกเรา—”

 

“เลิกคิดไปได้เลย”

 

“ฉันไม่อยากเข้าไปยุ่งวุ่นวายกับมันแล้ว”

 

“…ไม่เอาด้วยหรอก”

 

“…” ไอรีนยังคงดึงดันต่อไป

 

แม้ว่าชายหนุ่มสวมแว่นจะปฏิเสธตอกหน้ากลับมา

 

แน่นอนเหตุผลหลักใหญ่ใจความสำคัญที่ทำให้หล่อนต้องดื้อดึงขนาดนี้มันมีต้นสายปลายเหตุของมันอยู่

 

ทั้งยังเป็นเหตุผลสำคัญมากอีกด้วยไม่ใช่เพียงแค่ต้องการอยากเล่นด้วยอย่างเดียวเหมือนกับที่หล่อนบอก

 

…‘ต่อให้พูดยังไงเขาก็คงไม่ฟังอยู่ดี’

 

“…” มีแต่ต้องอาศัยลูกตื๊อเข้าปะทะละนะ

 

“มันน่าสนุกนะ”

 

“ได้เอาตัวเองเข้าไปในโลกเสมือนได้ต่อสู้ได้ขยับร่างกายตามใจชอบยิ่งร่างกายของนายเป็นแบบนี้ด้วย”

 

“…นายไม่อยากกลับไปต่อสู้เหรอ?”

 

“…” หัวคิ้วเขากระตุก

 

พร้อมส่ายหน้าปฏิเสธ

 

“ฉันยังคงยืนยันคำเดิม”

 

“พวกเธอเล่นได้”

 

“…ไม่จำเป็นต้องมีฉันหรอก”

 

สายตาเขามองออกไปนอกหน้าต่าง

 

หากเป็นก่อนหน้านี้เขาอาจยินยอมโอนเอนตามใจหล่อนแต่ไม่ใช่สำหรับตอนนี้ไม่ใช่ตั้งแต่ผ่านพ้นเหตุการณ์ครั้งนั้น

 

ตั้งแต่ผ่านพ้นเหตุการณ์เมื่อหลายปีเขาก็ส่ายหน้าลูกเดียวอย่าว่าแต่เข้าไปเล่น

 

แค่หันหน้ามองยังไม่อยากจะมอง

 

…‘คิดจะให้ฉันกลับไปเล่นไม่เอาด้วยหรอกขอบาย’

 

“…”

 

“…นายไม่พอใจตรงไหน?”

 

“นั่นมันเทคโนโลยีโลกเสมือนจริงเลยนะ”

 

“เทคโนโลยีที่จะทำให้นายสามารถเข้าไปในเกมเข้าไปในโลกใบใหม่ที่ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อให้เล่นสนุกได้เต็มที่ไม่มีการตายไม่มีบาดเจ็บไม่มีกระทั่งบาดแผล”

 

“โลกที่สามารถทำอะไรก็ได้ตามใจอยากอุตส่าห์มีของสุดวิเศษขนาดนั้นอยู่บนโลกนายยังจะปล่อยผ่านเพียงเพราะความรู้สึกเล็กน้อยเท่าเม็ดทรายเหรอ”

 

“น่าเสียดายออก”

 

“น่าเสียดายเกินไปแล้ว” ไอรีนขบฟันตัวเองแน่น

 

โอกาสสุดแสนจะหายากมาปรากฎตรงหน้าแต่ชายหนุ่มสวมแว่นกับปล่อยผ่านปล่อยให้โอกาสหลุดลอยไปง่ายดาย

 

ในฐานะคนดูแลของเขาเธอต้องกล่าวตักเตือนเรียกสติต้องอาศัยความพยายามมากมายเข้าช่วย

 

แต่ถ้าหากวิธีปรกติธรรมดามันไม่ได้ผลใช้งานใช้การไม่ได้ก็ต้องเปลี่ยนไปใช้วิธีการอื่นวิธีการที่เหนือล้ำไปกว่าเดิม

 

วิธีที่มีเพียงแค่หล่อนเท่านั้นที่ทำได้

 

…‘ถ้าไม่ได้ผลก็ต้องแผนสอง’

 

“…”

 

“นายยังคงยืนยันคำเดิมใช่ไหม?”

 

“ใช่ ฉันยังคงยืนยันเดิม”

 

“ฉันไม่สนใจ”

 

“คนอื่นอาจสนแต่ฉันไม่”

 

“…เลิกถามคำถามเปล่าประโยชน์พวกนี้เถอะ”

 

…‘นายบังคับฉันเองนะ’

 

“…” หญิงสาวเริ่มดำเนินการตามแบบแผน

 

มือข้างหนึ่งจับพวงมาลัยอีกข้างหนึ่งยื่นมาจับผสานฝ่ามือชายหนุ่มเอาไว้แนบแน่นไม่ปล่อยให้หนีรอดไปไหนได้

 

หล่อนลงมือรวดเร็วมาก

 

หมับ!

 

ทันทีที่ฝ่ามือถูกจับ

 

“…เห้ย!” เจ้าตัวถึงกับร้องเสียงหลงออกมา

 

ด้วยความตกใจบวกกับอาการแตกตื่นเกินขนาดทำให้เขาพยายามสะบัดหวังดิ้นรนให้หลุด

 

ติดตรงหล่อนยึดจับเอาไว้แนบแน่นเหลือเกิน

 

แน่นจนเขาหนีไม่รอด

 

“นะ นี่เธอจะทำอะไรน่ะ—”

 

“นา~”

 

“มาเล่นเป็นเพื่อนฉันกับคาร่าเถอะ~”

 

“…”

 

“ปล่อยนะยัยบ้า!”

 

“ไม่ปล่อย!”

 

“จนกว่านายจะยอมเล่นเป็นเพื่อนฉัน”

 

“เพื่อเกมเพียงเกมเดียวเธอถึงกับต้องดื้อด้าน—”

 

“ยอมไปเล่นด้วยแล้วฉันจะปล่อย”

 

“…”

 

“ไม่เอาอะ”

 

“ทำไมฉันต้องฝืนสังขารทำสิ่งที่ฉันไม่อยากทำด้วย”

 

ทั้งที่เขาบอกกล่าวเอาไว้ชัดเจนแล้วว่าไม่อยากเล่นไม่ต้องการเล่นไม่ต้องการเข้าไปมีส่วนเกี่ยวข้อง

 

แต่หล่อนก็ยังดึงดันจะพาเขาเข้าไปให้ได้ทั้งพยายามใช้วิธีการมากมายมาชักจูงเขาหวังให้เขายอมทำตาม

 

ถึงอย่างนั้นมันก็ยังไม่ประสบผลสำเร็จ

 

…‘จะดื้อด้านไปถึงไหน?!’

 

“…” แววตาไอรีนหรี่ลงหลายระดับ

 

หล่อนที่เห็นชายหนุ่มสวมแว่นไม่ยินยอมง่ายดายถึงกับร้องเสียงหลงไม่พอใจขั้นสุด

 

…‘ทำไมถึงไม่ยอมอีก!’

 

“…”

 

“ดื้อด้าน!”

 

“…” สิ้นเสียงบอกกล่าวของหล่อนจบสิ้นลง

 

เส้นเลือดมากมายนับสิบปูดขึ้นมากะทันหันทั้งยังปูดขึ้นมาตามหน้าผากทราเวียร์เต็มไปหมด

 

ยังไม่รวมหัวคิ้วที่ขมวดแน่นเป็นปม

 

…‘เธอว่าใครนะที่ดื้อด้าน?!’

 

“…”

 

“หัวเธอสิ!”

 

“เธอต่างหากที่ดื้อด้าน”

 

“…” สองสายตาจับจ้องมองซึ่งกันและกัน

 

ภายในแววตาของทั้งคู่มีเปลวเพลิงลุกโชนเตรียมพร้อมแผดเผาหมดทุกสิ่งอย่าง

 

ต่างฝ่ายต่างเบี่ยงหน้าหลบไม่คิดมองหน้าทั้งยังแค่นเสียงไม่พอใจทิ้งท้ายเป็นของแถมบ่งบอกว่าตนไม่สบอารมณ์

 

“…หึ!”

ขอรัองล่ะครับ…คิดจะจีบผมทั้งทีอย่าใช้กำลังกันเลยนะมันเจ็บ!!!

ขอรัองล่ะครับ…คิดจะจีบผมทั้งทีอย่าใช้กำลังกันเลยนะมันเจ็บ!!!

Status: Ongoing
อ่านนิยาย ขอรัองล่ะครับ…คิดจะจีบผมทั้งทีอย่าใช้กำลังกันเลยนะมันเจ็บ!!!แสงแดดส่องผ่านหน้าต่างกระทบใบหน้าชายหนุ่มหน้าขาวด้วยคลื่นความร้อนและแดดมันแยงตาสององค์ประกอบหรืออาจมากกว่านั้นทำให้ยากจะข่มตานอนต่อไป สุดท้ายปลายทางร่างกายเลือกตอบสนองต่อสิ่งเร้าจากโลกภายนอกก่อเกิดเสียงครางเล็ก ๆ ขึ้นมา ซึ่งนั่นคือสัญญาณขั้นต้นของการตื่นนอน “อืออออ” “…” เปลือกตาสั่นไหวพร้อมเปิดเผยให้เห็นแววตาคู่งามที่ซุกซ่อนอยู่ภายใน กล่าวสำหรับชายหนุ่มหน้าขาวอย่างแรกเลยที่เห็นหลังจากตื่นนอนไม่ใช่เพดานคุ้นหน้าคุ้นตาที่เคยเห็นอยู่ทุกวัน

Comment

Options

not work with dark mode
Reset