ขอรัองล่ะครับ…คิดจะจีบผมทั้งทีอย่าใช้กำลังกันเลยนะมันเจ็บ!!! – ตอนที่ 30

ตอนที่ 30 ชื่อเอริทำพิษ 

 

พอได้ยินข้อมูลทั้งหมดที่หญิงสาวแสนสวยกล่าวตั้งแต่ต้นยันจบทราเวียร์นิ่งเงียบไปนานมาก

 

นิ่งเงียบนานจนผิดสังเกต

 

…‘หลักประกันสินะ’

 

“…” เขาพอรู้ว่าหล่อนกำลังครุ่นคิดอะไรอยู่

 

สาเหตุหลักใหญ่ใจความสำคัญที่หล่อนกล้าเชิญชวนเขาทั้งยังโน้มน้าวให้เขายอมโอนอ่อนตามเธอให้ได้

 

ล้วนจากแคปซูลที่ทำขึ้นมาเพื่อเขาโดยเฉพาะ

 

…‘อะไรที่ทำให้เธอมั่นใจขนาดนั้น’

 

“…” เขาตัดสินใจถามหาข้อมูลเพิ่มเติม

 

“คำถาม?”

 

“…ถามมาได้เลยถ้านายต้องการ”

 

“ถ้าเป็นไปตามที่เธอบอก”

 

“แสดงว่าแคปซูลของฉันมันต้องพิเศษกว่าของคนอื่น?”

 

“…ใช่”

 

“พิเศษกว่าเพราะร่างกายของฉันสินะ”

 

“…ใช่”

 

“ถ้าในเมื่อมันพิเศษกว่าของคนอื่นจริง”

 

“อาการที่ฉันเคยเจอความทุกข์ทรมานที่ฉันเคยสัมผัส”

 

“มันจะไม่เกิดขึ้นซ้ำใช่ไหม?” ทราเวียร์หรี่ตามอง

 

นี่คือประเด็นหลักที่เขาต้องการจะรู้ให้ได้พอได้ยินคำถามท่าทีมั่นอกมั่นใจเริ่มมีอาการหวั่นไหวให้เห็น

 

นับเป็นครั้งแรกเลยหลังจากที่หล่อนพยายามโน้มน้าวเขา

 

“…” ไอรีนนิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง

 

แม้ว่าปลายสายจะบอกกล่าวเป็นมั่นเป็นเหมาะว่าจะไม่เกิดปัญหาขึ้นอย่างแน่นอน

 

ขอเพียงไม่เข้าไปยุ่งวุ่นวายกับมันเกินไป

 

แม้จะได้รับการยืนยันแบบนั้น

 

“…” แต่ในใจใช่ว่าจะไม่สงสัยอะไรเพิ่มเติม

 

“ตามที่อีกฝ่ายบอกก็ใช่”

 

“มันจะไม่เกิดขึ้นอีก”

 

“…”

 

“เธอแน่ใจนะ?”

 

“หรือต่อให้เกิดเหตุการณ์เดิมซ้ำ”

 

“ก็ไม่มีอะไรให้เป็นห่วง” ไอรีนเริ่มอธิบายเพิ่ม

 

“ตัวแคปซูลมีระบบตรวจสอบความปลอดภัยของนายเมื่อมันพบอาการผิดแปลกเกิดขึ้นกับร่างกายของนาย”

 

“มันจะปล่อยสารพิเศษระงับความเจ็บปวดทั้งยังสามารถทำให้นายหมดสติไปในทันทีในกรณีที่นายยังเจ็บปวดอยู่”

 

“ทำให้ฉันหมดสติ?”

 

“…เอาจริงดิ”

 

“มันเป็นผลข้างเคียงของยาน่ะ”

 

“นอกจากที่กล่าวไปข้างต้นแล้วในกรณีที่นายเป็นอะไรไปและต้องการความช่วยเหลือเร่งด่วน”

 

”ก็จะมีหน่วยแพทย์พร้อมเข้ามาให้ความช่วยเหลือไม่ปล่อยให้นายเป็นอะไรไปเด็ดขาด”

 

“เพราะฉะนั้นวางใจได้”

 

เรียกได้ว่าเพื่อดึงให้ทราเวียร์มาเล่นริเบเลียให้ได้พวกเขาต่างเตรียมการมาเรียบร้อยทั้งยังใจกว้างดุลแม่น้ำ

 

ขอเพียงทราเวียร์ยินยอมเท่านั้นในตอนนี้

 

“…” สิ่งที่หล่อนต้องการจะบอกก็บอกไปหมดแล้ว

 

เหลือเพียงให้อีกฝ่ายตัดสินใจ

 

“แล้วสรุปเป็นยังไงบ้าง?”

 

“เป็นไงบ้างคือ?”

 

“…พอมีหวังไหม?”

 

ทราเวียร์นิ่งเงียบ

 

“…” สายตาเขาเบี่ยงกลับไปมองหน้าต่างตามเดิม

 

“บอกแล้วนิ”

 

“ว่าแค่ฟังอย่างเดียว” เนื้อตัวหล่อนสั่นสะท้านไปหมด

 

คำตอบของชายหนุ่มสวมแว่นปิดประตูความสำเร็จไม่ปล่อยให้หล่อนมีความหวังเลยแม้แต่น้อย

 

ทั้งที่อุตส่าห์บอกกล่าวเล่าเรื่องราวยาวนานแต่อีกฝ่ายก็ยังตัดขาดแบบไม่หลงเหลือเยื่อใยตัดขาดแบบไม่มีไว้หน้า

 

นี่ไม่เท่ากับว่าสูญเปล่าหมดทุกสิ่งอย่างหรอกเหรอ

 

…‘ไม่ฉันจะยอมแพ้ไม่ได้เด็ดขาด!’

 

“…” เปลวไฟที่เกือบจะดับก็หวนคืนกลับมาอีกครั้ง

 

ทั้งยังโหมกระหน่ำหนักหน่วงหนักแน่นกว่าเดิมหลายเท่าตัวหนักหน่วงจนชายหนุ่มสวมแว่นปวดกระบาลขั้นสุด

 

เนื่องจากหล่อนตัดสินใจเริ่มต้นกระบวนการขั้นสุด

 

“…” เริ่มโยนข้อเสนอมากมายให้กับเขา

 

“ถ้านายยอมเล่นด้วยกับฉัน”

 

“ฉันจะพานายไปเที่ยววันหยุดไปยังสถานที่ที่นายอยากไป”

 

“ไม่อยากเที่ยว?”

 

“อะ ถ้ายังไม่อยากเที่ยวงั้นเปลี่ยนมาเป็นอย่างอื่นไหม?

 

“นั้นสินะ”

 

“เปลี่ยนมาทำอาหารดีกว่า”

 

“ฉันจะได้ทำอาหารสูตรพิเศษให้”

 

“รับรองได้เลยว่าอร่อยติดใจแน่นอน”

 

“นายไม่หิวเหรอ?”

 

“เป็นเรื่องแล้วสิเนี่ย”

 

“…งั้นเราไปเที่ยวเล่นห้องสมุดกันไหม?”

 

“อากาศเย็นสบายแถมยังเงียบสงบอีกต่างหาก”

 

“ทำไมถึงไม่อยากไป?”

 

“ไม่ใช่ว่านายชอบอ่านหนังสือมากหรอกเหรอ?”

 

“ไม่อยากไปอีก?”

 

“จนถึงขนาดนี้ทำไมถึงนายไม่ยอม?”

 

“…ฉันจะให้นายนอนหนุนตักเป็นไง”

 

“ถ้ายังไม่พอใจ—” ไอรีนเริ่มเสนอหนักข้อมากขึ้น

 

สุดท้ายปลายทางในที่สุดชายหนุ่มสวมแว่นก็อดทนอดกลั้นต่อไปไม่ไหวแม้ตอนแรกเขาจะพยามยามอดทนอดกลั้น

 

แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่ามันจะเป็นไปไม่ได้เสียแล้ว

 

…‘น่ารำคาญโว้ย!’

 

“…” ทราเวียร์ถอนหายใจเหนื่อยหน่าย

 

ทำไมเขาต้องมานั่งฟังอะไรแบบนี้ด้วย

 

“พอเถอะ”

 

“ฉันเบื่อต้องมานั่งฟังอะไรแบบนี้แล้วนะ”

 

“ยังไม่พอ”

 

“ฉันมั่นใจว่าฉันสามารถเปลี่ยนใจนายได้”

 

“ถ้าให้เวลาฉันมากพอ”

 

“…ขอต่อนะ” ไอรีนเตรียมกรอกหูเขาต่อ

 

ยังคิดจะต่ออีกเหรอพระเจ้าช่วยถ้าเกิดเขาต้องนั่งฟังหล่อนเกลี่ยกล่อมไปตลอดเส้นทางคงไม่พ้นต้องโดนล้างสมอง

 

แบบนั้นไม่เอาด้วยหรอก

 

“ไม่ต้องแล้ว!”

 

“หยุดก่อน!”

 

เห็นชายหนุ่มสวมแว่นออกปากร้องห้ามปรามทำเอาหล่อนรู้สึกไม่ชอบใจขึ้นมายังไงก็ไม่รู้

 

แต่หล่อนก็ยังรักษาท่วงท่าเอาไว้ได้ไม่มีปล่อยผ่าน

 

“…” ไอรีนเลิกคิ้วถาม

 

“ทำไมละ?”

 

“ยังต้องถามอีก”

 

“ฉันจะไม่ฟังอะไรทั้งนั้น”

 

“ถ้าเธอยังไม่ยอมหยุดฉันจะโดดลงจากรถแล้วปล่อยให้เธอกลับบ้านคนเดียวบ้านฉันก็จะไม่กลับด้วย”

 

แน่นอนว่าหล่อนรับรู้ว่าเขาเอาจริงเขาอาจจะกระโดดลงจากรถได้ทุกเมื่อแต่หล่อนก็ลากเขากลับมาได้เหมือนกัน

 

ไอรีนยิ้มถามกลับไป

 

…‘เอาสิถ้านายอยากโดดก็โดดเลย’

 

“…”

 

“ถ้านายไม่กลับบ้านแล้วนายจะไปไหน?”

 

“มีที่ให้นายไปอยู่อีกเหรอ?”

 

รอยยิ้มหล่อนเย้ยหยันขั้นสุดเพียงแค่เปรยตามองก็รู้สึกเดือดดาลต้องการเอาคืน

 

ทราเวียร์ฉีกหัวเราะ

 

…‘เธอต้องการแบบนี้ใช่ไหม?’

 

“…” หากไม่ตอบโต้คืนกลับไปบ้าง

 

วันนี้เขาอาจนอนไม่หลับ

 

“มีสิ”

 

“ฉันพึ่งไปค้างมาด้วย”

 

“…” แววตาหล่อนเต็มเปี่ยมไปด้วยอารมณ์มากมายหดเกร็งมือไม้สั่นสะท้านไปหมดเนื่องจากหล่อนรับรู้

 

รับรู้ว่าชายหนุ่มสวมแว่นกำลังกล่าวถึงใคร

 

“…” ยิ่งเห็นอาการหล่อนเขายิ่งชื่นมื่นไปอีกหลายเท่าตัว

 

“เอริคงไม่ใจจืดใจดำปล่อยให้ฉันไปนอนข้างถนนหรอก”

 

“ดีไม่ดีอาจทำห้องให้ฉันอยู่ยาวเลยก็ได้”

 

กับระเบิดทำงานทันทีเมื่อชายหนุ่มสวมแว่นหยิบยกเอาเรื่องราวหญิงสาวคู่อริมาเป็นประเด็น

 

สีหน้าไอรีนดำมืดไปในทันตาเห็น

 

“…” มุมปากของหล่อนกระตุกถี่ยิบ

 

ก่อนระเบิดอารมณ์เดือดดาลไม่ไว้หน้าใครหน้าไหนทั้งนั้นมาจนถึงตอนนี้เหงื่อใสไหลอาบตามโครงหน้าเขาเรียบร้อย

 

เนื่องจากเจ้าตัวรู้ว่าบรรลัยหมดแล้ว

 

…‘เวรกรรมดันเล่นแรงไป’

 

“…” แต่กว่าจะรู้สึกตัวมันก็สายเกินไปแล้ว

 

หญิงสาวกำพวงมาลัยแน่นพร้อมตัดสินใจชั่ววูบตัดสินใจกระทำสิ่งที่หล่อนอยากทำมาโดยตลอด

 

และเมื่อโอกาสมาถึงหล่อนก็จัดมันทันที

 

“…นาย!”

 

“นายกล้าพูดถึงยัยนั้นเหรอ?!”

 

มือเข้าเกียร์เพิ่มระดับความเร็วของเครื่องยนต์ก่อนเสียงคำรามร้องลั่นไปทั่วบริเวณพร้อมขุมพลังมหาศาล

 

ถีบตัวรถมุ่งไปข้างหน้าสุดแรง

 

บูมมมมม!

 

“…”

 

“ดะ เดี๋ยวเร็วเกินไป!”

 

“หุบปากถัาไม่อยากกัดลิ้นตัวเอง”

 

ไอรีนกระทืบเร่งความเร็วไปอีกหลายเท่าตัวร้อนจนทราเวียร์ต้องร้องห้ามเตือนสติ

 

มือเขาจับรอบตัวเอาไว้แน่น

 

“ชะ ช้าลงหน่อย”

 

“…” แทนที่จะช้าตามคำพูดของชายหนุ่ม

 

หล่อนกับกระทำตรงกันข้ามเหยียบคันเร่งหนักหน่วงเข้าไปอีกสภาพตอนนี้ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ

 

ภาพรอบตัวแปรเปลี่ยนจนแทบมองอะไรไม่เห็น

 

“บะ เบาาาาาา!”

 

“นังสารเลวยิ่งคิดยิ่งเกลียด!”

 

ไอรีนกัดปากตัวเองแน่นจนแทบเรียกเลือดออกมาร้องตะโกนด้วยความหงุดหงิด

 

ส่วนทราเวียร์นั่นเหรอ

 

“เฮ้ยยยยยย!!!” ร้องลั่นตั้งแต่เมื่อหล่อนเหยียบขั้นสุดแล้ว

ขอรัองล่ะครับ…คิดจะจีบผมทั้งทีอย่าใช้กำลังกันเลยนะมันเจ็บ!!!

ขอรัองล่ะครับ…คิดจะจีบผมทั้งทีอย่าใช้กำลังกันเลยนะมันเจ็บ!!!

Status: Ongoing
อ่านนิยาย ขอรัองล่ะครับ…คิดจะจีบผมทั้งทีอย่าใช้กำลังกันเลยนะมันเจ็บ!!!แสงแดดส่องผ่านหน้าต่างกระทบใบหน้าชายหนุ่มหน้าขาวด้วยคลื่นความร้อนและแดดมันแยงตาสององค์ประกอบหรืออาจมากกว่านั้นทำให้ยากจะข่มตานอนต่อไป สุดท้ายปลายทางร่างกายเลือกตอบสนองต่อสิ่งเร้าจากโลกภายนอกก่อเกิดเสียงครางเล็ก ๆ ขึ้นมา ซึ่งนั่นคือสัญญาณขั้นต้นของการตื่นนอน “อืออออ” “…” เปลือกตาสั่นไหวพร้อมเปิดเผยให้เห็นแววตาคู่งามที่ซุกซ่อนอยู่ภายใน กล่าวสำหรับชายหนุ่มหน้าขาวอย่างแรกเลยที่เห็นหลังจากตื่นนอนไม่ใช่เพดานคุ้นหน้าคุ้นตาที่เคยเห็นอยู่ทุกวัน

Comment

Options

not work with dark mode
Reset