ตอนที่ 31 ไฟแดงแรงร้อน
ท่ามกลางเสียงกรีดร้องโหยหวนของชายหนุ่มสวมแว่นหญิงสาวแสนสวยหาได้สนใจมีเพียงสีหน้าราบเรียบเมินเฉย
ราวกับสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นเหตุสมควรแล้ว
…‘รู้ทั้งรู้ว่าฉันกับยัยนั้นไม่ถูกกันแต่ก็ยังเอ่ยออกมา’
“…”
“คนน่าตาย…” หล่อนกัดริมฝีปากแน่น
แม้จะลงมือหนักหน่วงกับเขาไม่ได้เนื่องจากร่างกายอีกฝ่ายอ่อนแอไม่อวยอำนวยให้ลงมือหนัก
แต่นั้นก็ไม่ได้หมายความว่าหล่อนจะไม่มีวิธีการเอาคืนแน่นอนว่าหล่อนทั้งยังมีอีกเยอะแยะมากมายให้เลือกใช้
แต่วิธีเอาคืนที่ดีที่สุดเห็นจะมีแต่ต้องใช้ความเร็วเป็นหลักทั้งยังเป็นความเร็วที่มากพอทำให้คนปรกติธรรมดา
หัวใจวายตายไปก็เลย
“ยะ หยุดก่อน”
“เร็วเกินไปแล้ว!”
“จะให้ฉันทำอะไรก็ได้ขอร้องละ!”
“หยุดเถอะ!” สิ้นคำกล่าวของเขา
ราวกับฟ้าผ่าลงกลางดวงจิตดวงใจของหล่อนหัวสมองมึนงงไปชั่วขณะกระทั่งความคิดมากมายที่แล่นอยู่ในหัวสมอง
ก็หยุดชะงักนิ่งราวกับกดหยุดเวลา
…‘เมื่อกี้นี้มัน!’
“…” แววตาหญิงสาวเบิกกว้างขั้นสุด
ต่อให้หล่อนจะโกรธเกรี้ยวโมโหเดือดดาลยังไงก็ไม่มีทางฟังผิดแน่นอนหน้าอกอวบอิ่มพองโตขึ้นมาทันที
ก่อนหล่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึก
“…” พร้อมกล่าวถามกลับไปอีกครั้ง
ถามเพื่อความมั่นใจ
“…จริงนะ?”
“จะ จริง”
“นายจะยอมเล่นริเบเลียเป็นเพื่อนฉันกับคาร่าใช่ไหม?”
“จะยังไงก็ได้แต่ตอนนี้หยุดก่อน!”
“…” รอยยิ้มฉีกมุมกว้างทั้งยังหลุดหัวเราะออกมา
เป้าหมายไม่คิดฝันว่าจะประสบผลสำเร็จกับสำเร็จง่ายดายเพียงแค่เหยียบคันเร่งขั้นสุด
ไอรีนลอบกำพวงมาลัยแน่นด้วยความตื่นเต้น
…‘สำเร็จ!’
“…”
“หยุดรถเร็วเข้า!”
“ได้ตามคำขอ”
ความเร็วแรงเหยียบนรกแตกก็เริ่มลดน้อยถอยลงจนมาอยู่ในระดับปรกติธรรมดาก่อนเข้าจอดหยุดข้างทาง
…‘หัวใจจะวายตาย’
“…” ทราเวียร์หอบหายใจ
ตอนนี้ร่างกายของเขากำลังร้องถามหาอาการคลื่นไส้ไม่ขาดสายดวงตาพร่ามัวไปหมดกระทั่งแขนขายังอ่อนแรง
เจ้าตัวพยายามอย่างถึงที่สุดพยายามอดกลั้นของเหลวบางอย่างไม่ให้มันหลุดลอดออกมาจากปาก
เมื่อรถจอดเทียบท่า
“…” เจ้าตัวก็รีบลงจากรถทันที
แน่นอนว่าไม่มีอ้วกแตกมีเพียงยืนหอบหายใจเอาอากาศเอาปอดเท่านั้นนอกเหนือจากนั้นไม่มี
ไอรีนถามด้วยความเป็นห่วง
“เป็นยังไงบ้าง?”
“…เธอคิดจะฆ่าฉันเหรอหะ?!”
“แทนที่จะโทษฉัน”
“ฉันว่านายโทษตัวเองเถอะ”
“…” หัวคิ้วขมวดชนกันแน่น
ให้เขาโทษตัวเองทำไมเขาต้องโทษตัวเองด้วยทั้งที่หล่อนเป็นฝ่ายเปิดประเด็นเล่นงานเขาก่อน
เห็นทราเวียร์ยังไม่สำนึกผิด
“…” หล่อนก็เลยแถลงไขให้รับฟัง
“นายก็รู้อยู่ว่าฉันกับหล่อนไม่ถูกกัน”
“ยังจะหยิบมาพูดอีก”
“…ใครใช้ให้เธอเล่นงานฉันก่อนละ”
“ฉันก็แค่ตอบโต้คืนกลับคืนไปเท่านั้นเอง”
แรงมาแรงกลับทั้งที่เขาอยากจะตอบโต้ด้วยคำพูดกระแทกแดกดันนิดหน่อยแต่หล่อนกับเล่นของจริง
ทั้งยังเล่นแรงจนหัวใจเขาเกือบวายตาย
…‘หะ หายใจไม่ทันแล้ว’
“…” ทราเวียร์ปาดน้ำลายมุมปาก
“ไม่เห็นต้องเล่นงานหนักขนาดนี้เลย”
“…เล่นหนัก?”
“สำหรับฉันนี่ยังเล่นน้อยไปด้วยซ้ำ”
“…นี่ยังน้อยอยู่อีกเหรอ?”
“ระดับความแรงมันต่างกันลิบลับเลยค่ะ”
“ของฉันแค่หยอกนิดหน่อย”
“แต่ของนายน่ะ”
“เหมือนกับหวดไม้หน้าสามเข้าที่หน้า”
ถ้าเขาหยอกล้อกลับด้วยคำพูดกระแทกแดกดันนิดหน่อยหล่อนก็คงปล่อยผ่านแต่อีกฝ่ายก็ดันเล่นของหนัก
หยิบดึงเอาหญิงสาวเอริเข้ามาเกี่ยวข้องทั้งที่รู้ว่าเธอกับหล่อนไม่รอยมีปัญหาระหองระแหงมานานนับปี
แต่เขาก็ยังเล่นประเด็นนี้
ในเมื่อเขากล้าเล่นของหนักหล่อนก็พร้อมเล่นของหนักตามไม่มีคำว่าปราณีไม่มีคำว่าเมตตาเล่นได้สมควรเล่นให้หนัก
ทราเวียร์ที่ได้ยินเหตุผลถึงกับนิ่งเงียบ
…‘สรุปคือฉันวอนหาเรื่องเองสินะ’
“…”
“แล้วที่บอกเมื่อกี้สรุปของจริงหรือว่าโกหก?”
แน่นอนเรื่องที่หล่อนกล่าวถามออกมาคือเรื่องที่เขาบอกจะยอมทำหมดทุกอย่างเพื่อขอให้หล่อนหยุดรถ
พอได้ยินคำถามเจ้าตัวถึงกับนิ่งเงียบไม่มีเปิดปากพูดคุย
“…” ใจจริงอยากตอบโกหกเหลือเกิน
แต่พอเห็นสีหน้าคาดคั้นขั้นสุดแล้วมันอดไม่ได้ที่จะถามลองเชิงถามเป็นพิธีเผื่ออีกฝ่ายจะยินยอมปล่อยผ่าน
แต่ความเป็นจริงมันช่างโหดร้ายยิ่งนัก
“…แล้วถ้าฉันบอกโกหก—”
“หักขา!”
“…โหดเกินไปแล้ว!”
“ล้อเล่นกับจิตใจของผู้หญิงสมควรโดนประหารด้วยซ้ำ”
ไม่มีโอนอ่อนให้เห็นหล่อนชี้ขาดให้เขาเรียบร้อยเกิดบอกว่าเป็นเรื่องหยอกล้อเล่นอาจโดนเล่นงานถึงตาย
นอกจากไม่เหลือช่องทางให้กับเขายังพยายามรีดเอาคำตอบมาจากเขาให้ได้อีกต่างหาก
ยิ่งเสียงที่หล่อนพูดยิ่งน่าหวาดหวั่น
“สรุปจริงหรือว่าหลอก?!”
“…”
…‘เอาก็ได้วะ’
“…แค่เล่นอย่างเดียวก็พอใช่ไหม?”
สุดท้ายปลายทางเขาจำต้องยกมือยอมแพ้ในเมื่อตัวเขาเผลอเปิดปากพูดไปแล้วก็ต้องแบกรับความรับผิดชอบ
จำต้องยอมจำนนไปตามระเบียบ
“…” ไอรีนยิ้มกว้างพร้อมพยักหน้ารับสุดแรง
“ใช่แค่เล่นอย่างเดียวก็พอแล้ว!”
ตลอดเส้นทางกลับบ้านหลงเหลือระยะทางอีกนิดหน่อยแต่หล่อนหาได้รีบร้อนหาได้สนใจ
ทั้งยังร้องเพลงโยกตัวไปมาอย่างมีความสุขไม่สนสายตาใครหน้าไหนทั้งนั่นไม่สนกระทั้งสายตาของทราเวียร์
เรียกได้ว่าอารมณ์ระหว่างตอนมากับตอนกลับคนละแบบคนละอารมณ์เลย
รอยยิ้มหวานพร้อมเสียงหัวเราะเบาบางล้วนเป็นอะไรที่ยากจะต้านทานโดนเฉพาะกับสายตาแววตาของหล่อน
สายตาซุกซ่อนไปด้วยความรักหอมหวานมากมายทำเอาชายหนุ่มสั่นสะท้านไปทั่วทัังร่างกาย
พฤติกรรมเฉกเช่นนี้เขาเคยสัมผัสประสบพบเจอมาก่อนทั้งยังพบเจอมาเมื่อไม่นานมานี่
เอาเข้าจริงต้องบอกว่าพบเจอมาเมื่อไม่กี่นาทีไม่กี่ชั่วโมงที่แล้วที่บ้านของหญิงสาวนางหนึ่ง
กล่าวสำหรับเขาแล้วเขาว่ามันคล้ายมากถึงมากที่สุดคล้ายกับตอนที่เอริกำลังเล่นสนุกหยอกเขาไปตามอารมณ์
และแล้วเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันก็มาถึงเมื่อไฟแดงสุดท้ายก่อนถึงบ้านถ่วงเวลาเขากับหล่อนให้อยู่นิ่งนานนับนาที
หล่อนเลือกหันหน้ามาทางเขา
…‘รู้สึกแปลก ๆ แล้วนะ’
“…” ทราเวียร์มุมปากกระตุก
“มะ มองอะไร?”
“…” ไม่มีเสียงตอบรับกลับมา
มีเพียงใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มขยับเข้ามาใกล้ใกล้จนได้กลิ่นหอมจากเรือนร่างสมบูรณ์แบบ
ฝ่ามือเขาพยายามกันแต่มันช่างเปล่าประโยชน์เหลือเกินเนื่องจากหล่อนลงมือรวดเร็วท้้งยังดุดันเป็นที่สุด
มือไม้ของเขาล้วนถูกพันธนาการเอาไว้เหนี่ยวแน่น
“ดะ เดี๋ยว”
“…”
“เอาหน้าออกไปเลยนะ”
“…อย่า—” ยังไม่ทันกล่าวจบประโยค
ริมฝีปากบางก็พุ่งเข้าช่วงชิงหมดทุกสิ่งอย่างปิดกั้นสุ้มเสียงทั้งหมดไม่ปล่อยให้ชายหนุ่มร้องปฏิเสธ
มือทั้งสองข้างขยับเข้ามาประคองใบหน้าชายหนุ่ม
ประคองมันด้วยความรักหอมหวาน
“อื้อออออออ~”
