ขอรัองล่ะครับ…คิดจะจีบผมทั้งทีอย่าใช้กำลังกันเลยนะมันเจ็บ!!! – ตอนที่ 34

ตอนที่ 34 คาร่า 

“อื้ออออออ~”

“…” หลังจากจูบกันร่วม 10 วินาที

หล่อนก็ถอนใบหน้าออกมาพร้อมกล่าวถามชายหนุ่มสวมแว่นด้วยรอยยิ้มพริ้มใจหอมหวาน

ทั้งแววตายังเปี่ยมไปด้วยความรักขั้นสุด

“เป็นไง?”

“ใจอ่อนบ้างรึยัง?”

“…” ทราเวียร์ถอนหายใจเหนื่อยหน่าย

เพียงเพื่อช่วงเวลาไม่กี่วินาทีจำต้องทำถึงขนาดนี้เลยเหรอตัวเขาในตอนนี้ไม่รู้ว่าจะเอ่ยสิ่งใดออกไปดี

สุดท้ายปลายทางก็ได้แค่บ่นไปตามอารมณ์เท่านั้น

“ทำอะไรไม่คิดหน้าคิดหลัง…”

“เหมือนจะยังแข็งขืนอยู่นิดหน่อยนะ”

“…” ไอรีนยิ้มหัวเราะเริ่มขยับหน้าเข้ามาใกล้

เตรียมมอบจูบของตนให้ชายหนุ่มตรงหน้าอีกครั้งขณะร่นระยะจนเกือบแนบชิดติดกัน

เสียงบ่นแง่งอนของทราเวียร์ก็ดังขึ้น

“เกิดอะไรขึ้นมาอย่ามาโทษฉันละกัน”

“…ไม่โทษแน่นอน”

ขณะริมฝีปากบางทั้งสองกำลังสอดผสานอีกครั้ง

หนึ่งเหตุการณ์ที่ไม่มีใครคาดฝันก็บังเกิดขึ้นทั้งยังเกิดขึ้นรวดเร็วเกินกว่าจะตอบสนองได้ทันท่วงที

เป็นหนึ่งเสียงกระทบกระแทกบางสิ่งอย่าง

ตุบ!

“…” ทั้งยังรุนแรงจนได้ยินไปทั่วบริเวณ

แน่นอนว่าหากเป็นเสียงปรกติธรรมดาพวกหล่อนคงหาได้สนใจปล่อยผ่านเมินเฉยไปตามอารมณ์

แต่ไม่ใช่สำหรับครั้งนี้นอกจากเสียงกระทบกระแทกยังมีเสียงอื่นตามมาอีกด้วย

ไม่ใช่เสียงของตกไม่ใช่เสียงรถยนต์ไม่ใช่เสียงเพื่อนบ้านน่ารำคาญแต่เป็นเสียงของหญิงสาวเย็นชาจับจิต

เสียงที่พวกเขาจะไม่มีวันลืมเลือน

โดยเฉพาะกับไอรีน

“…สวัสดียามเช้าค่ะ”

พฤติกรรมการกระทำทั้งหมดหยุดชะงักหัวสมองคล้ายถูกหวดกระแทกเต็มเรี่ยวแรงไม่มีกักเก็บ

“…” และเมื่อหันหน้าไปมองก็พบเจอเข้า

พบเจอเข้ากับใบหน้าหญิงสาวงดงามใบหน้าที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความงามสูงศักดิ์ยากจะต่อต้านขัดขืน

เรือนร่างทรงเสน่ห์ของหล่อนสามารถเทียบเคียงไอรีนได้อย่างง่ายดายหากจะบอกหญิงสาวข้างกายเขาคือฤดูใบไม้ผลิชวนอบอุ่นหัวจิตหัวใจ

หญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าเขาก็เป็นขั้วตรงข้ามทิศทางตรงกันข้ามอย่างสิ้นเชิงเป็นขั้วตรงข้ามที่ยากจะคล้ายเหมือน

ทันทีที่รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นใครสองหนุ่มสาวต่างสะดุ้งกันสุดตัว

…‘บรรลัยละ!’

“…” ต่างฝ่ายต่างทำอะไรไม่ถูก

ยิ่งพบเห็นใบหน้าราบเรียบไม่บ่งบอกอารณ์แววตาคมกร้าวเต็มเปี่ยมไปด้วยแรงกดดัน

ยิ่งทำให้ทุกสิ่งอย่างมันย่ำแย่เป็นเท่าทวีคูณ

ทราเวียร์กล่าวถามอย่างตะกุกตะกัก

“คะ คาร่า”

“…อยู่ตั้งแต่เมื่อไหร่?”

“ตั้งแต่แรกค่ะ”

“ตั้งแต่ที่พวกคุณสองคนก้าวเท้าเข้ามาในบ้าน”

“อยู่มันตัังแต่แรกเริ่มต้นเลย” คาร่ายกแก้วขึ้นมาดื่มน้ำ

ถ้าเป็นไปตามที่บอกกล่าวนั้นเท่ากับว่าหล่อนพบเห็นทุกสิ่งอย่างได้ยินทุกถ้อยคำพูดเห็นทุกการกระทำของพวกเขา

เพียงแค่คิดแค่จินตนาการถึงสิ่งที่ตามมาหลังจากนีัก็หนาวเหน็บไปทั่วทั้งร่างกายหนาวเหน็บไปถึงขั้นวิญญาณ

ไอรีนยิ้มแห้งเบี่ยงสายตาหลบออก

“…” ไม่อยากจ้องมองสบสายตาอีกฝ่าย

แต่เรื่องราวบางสิ่งอย่างมันก็ยากจะหลีกเลี่ยงหล่อนเตรียมเนื้อเตรียมตัวหยิบยกประเด็นอื่นขึ้นมาพูดคุย

หวังบ่ายเบี่ยงไม่ให้โดนเล่นงานแต่ความจริงที่ประสบพบเจอมันช่างโหดเหี้ยมโหดร้ายเหลือเกิน

…‘ต้องได้ผลสิ’

“…”

“…เธอ—”

“อีกประมาณ 60 นาที”

ยังไม่ทันกล่าวจบประโยค

หญิงสาวติดเย็นชาก็กล่าวแทรกขึ้นมากะทันหันทั้งยังไม่เปิดโอกาสให้โต้เถียงทำเอาไอรีนนิ่งแข็งค้างไปในทันที

ยังไม่รวมออกคำสั่งเด็ดขาดต่อเนื่องอีก

“เรามีนัดเข้าทดสอบริเบเลีย”

“ถ้ามีเวลามาเสวนากับฉันมากนัก”

“เอาเวลาไปเตรียมตัวดีกว่าค่ะ”

“…” ไอรีนยังพยายามแก้ตัวต่อ

“คือมันไม่ใช่อย่างที่เธอคิดนะ—”

“…ไปอาบน้ำ” คาร่าหรี่ตามอง

แต่ด้วยน้ำเสียงเด็ดขาดพร้อมทั้งสีหน้าเย็นชายิ่งกว่าก้อนน้ำแข็งจากขั้วโลกเหนือทำให้หล่อนต้องยินยอมโอนอ่อน

ยินยอมโอนอ่อนไปตามระเบียบ

“ดะ ได้ค่ะ”

แน่นอนว่าทุกสถานการณ์ล้วนอยู่ในสายตาชายหนุ่มสวมแว่นตลอดเห็นตั้งแต่แรกเริ่มต้นจวบจนสุดท้ายปลายทาง

สายตาเขายังคงจดจ้องมองไอรีนมองหล่อนเดินก้มหน้าเข้าห้องน้ำอย่างเศร้าสร้อยเหงาหงอย

…‘ไหนตอนแรกบอกว่าไม่กลัว’

“…” ทราเวียร์เผยยิ้มเย้ยหยันออกมา

นึกถึงช่วงเวลาเมื่อไม่กี่นาทีก่อนช่วงเวลาที่หล่อนเปิดปากจองหองขั้นสุดบอกไม่มีเกรงกลัวคาร่า

ทั้งที่บอกอย่างดิบดีแสดงความมั่นใจเต็มสิบส่วนแต่พอมาเจอของจริงเข้ากับเหลวแหลกไม่เป็นท่า

ยินยอมโอนอ่อนตามอีกฝ่ายง่ายดาย

…‘ต่อไปตาฉัน’

“…” ไอรีนโดนเล่นงานไปแล้วหลงเหลือแต่เขาสินะ

ทราเวียร์สูดลมหายใจเข้าลึกเตรียมพร้อมรับสถานการณ์แต่ก่อนจะได้ออกปากพูดคุยชักนำประเด็น

เขาก็โดนสกัดดาวรุ่งเอาไว้เสียก่อน

โดนเหมือนกับไอรีนไม่มีผิด

“คือฉัน—”

“เชิญนั่งค่ะ”

“…” รอยยิ้มแห้งปรากฎบนใบหน้า

ก่อนพยายามร้องต่อปากต่อคำ

“ไม่นั่งได้ไหม?”

“…” น่าเสียดายที่มันไม่ได้ผล

ไม่ได้ผลเลยแม้แต่น้อยนอกจากใช้งานใช้การไม่ได้ผลยังโดนจดจ้องมองด้วยแววตาแหลมคมเป็นของแถม

สุดท้ายปลายทางเขาจำต้องนั่งไปตามระเบียบ

พร้อมกล่าวถามกลับไป

“แล้วมีเรื่องอะไรอยากจะคุยกับฉันละ?”

“…”

“ค่อนข้างเป็นเรื่องใหญ่อยู่พอสมควร”

“แต่สำหรับคุณมันอาจเป็นเรื่องเล็กน้อยก็ได้”

มาจนถึงตอนนี้เขาพอคาดเดาได้บางส่วนแม้จะยังไม่ได้ยินยังไม่ได้รับรู้

เอาเข้าจริงมันมีอยู่เรื่องเดียวเท่านั้นแหละในตอนนี้

เพื่อยืนยันข้อสันนิษฐานเขาจำต้องกล่าวถามกลับไป

“…เธออยากรู้เรื่องอะไร?”

“…” คาร่ามองนิ่งคล้ายกำลังครุ่นคิดอยู่กับตัวเอง

ก่อนเปิดปากบอกกล่าวให้รับรู้

“ถึงแม้คุณจะอธิบายกับไอรีนไปแล้วก็ตาม”

“แต่ช่วยอธิบายใหม่ให้ฉันฟังด้วยค่ะ”

“…” ทราเวียร์เลิกคิ้วขึ้น

“อธิบายเรื่อง?”

“เรื่องเมื่อวาน”

“…เมื่อวานทำไมคุณถึงไม่ยอมกลับบ้านค่ะ”

หลังจากกล่าวเสร็จสิ้นแววตาของหล่อนก็หรี่มอง

ภายในดวงตาคู่งามอัดแน่นไปด้วยแรงกดดันมากมายมหาศาลมากมายพอทำให้คนผู้หนึ่งเป็นบ้าได้เลย

เหงื่อใสไหลอาบตามโครงหน้า

…‘ฉันจะโดนกระทืบเหมือนตอนไอรีนรึเปล่า?’

“…” ทราเวียร์ยิ้มแห้งเริ่มกล่าวถาม

“เอาตั้งแต่แรกเลยเหรอ?”

“ต้องให้ฉันตอบจริง ๆ เหรอคะ?”

“…” เจ้าตัวรีบส่ายหน้าทันที

นี่ขนาดยังไม่ได้เริ่มเล่าเรื่องราวทั้งหมดเลยนะดวงตาเขากะพริบหลายต่อหลายรอบหวังเรียกสติ

ก่อนจะตอบกลับด้วยเสียงแห้งจนเกล้า

“…ไม่ตัองก็ได้”

…‘น่ากลัวเป็นบ้าเลย’

“…”