ตอนที่ 39 หาให้ทั่ว
ระยะเวลาเกือบ 20 นาที
เป็นช่วงเวลาเสริมเพิ่มเติมองค์ความรู้อัพเดทชุดข้อมูลเก่าเพิ่มของใหม่ใส่เข้าไป
หลังจากจบบทเรียนแบบรวบรัดตัดตอนก็ถึงเวลาต้องหยุดพักหายใจหายคอปล่อยให้ใครคนอื่นเข้ามาทักถาม
ซึ่งคนที่ทักถามในครั้งนี้ก็คือคาร่าหญิงสาวผู้ควบคุมสถานการณ์องค์รวมทั้งหมด
หล่อนเงยหน้ามองถามชายหนุ่มเพียงคนเดียวของบ้าน
“จนถึงตอนนี้มีอะไรที่คุณยังไม่เข้าใจอีกไหมคะ?”
“ก็ไม่นะ”
“ข้อมูลส่วนใหญ่เป็นข้อมูลที่ฉันได้มาจากครั้งก่อน”
“จะมีเพิ่มเติมก็ตรงระบบภายในของริเบเลียนั่นแหละนอกเหนือจากนั้นก็ปล่อยผ่านละนะ”
“แต่โดยรวมก็ถือว่าโอเครในระดับหนึ่ง”
“…พอจำได้บ้างบางส่วน”
“…” ทราเวียร์เลือกตอบกลับไปตามตรงไม่มีโกหกสร้างเรื่องราวด้วยเนื้อหาชุดนี้คล้ายกับชุดก่อนที่เขาเคยได้มาเมื่อหลายปีก่อน
การทำความเข้าใจทั้งยังสรุปย่อยเนื้อหาทั้งหมดจึงง่ายดายไม่จำเป็นต้องอาศัยความพยายามมากนัก
บวกกับตลอดเวลาที่อยู่ร่วมกับสองสาวพวกหล่อนมักหยิบยกประเด็นพวกนี้มาพูดคุยบ่อยครั้งนี่จึงไม่ต่างอะไรจากการติวหนังสือปรกติธรรมดา
ทราเวียร์นิ่งเงียบจ้องมองเอกสารในมือดูท่าพวกหล่อนคงแอบยัดใส่หัวสมองเขาตลอดซึ่งทั้งหมดทั้งมวล
ก็คงเพื่อวันแบบนี้โดยเฉพาะ
…‘ยัยพวกหัวใสเจ้าเล่ห์’
“…”
“ยังอยากรู้อะไรเพิ่มเติมอีกไหมคะ?”
“ไม่แล้วละแค่นี้ก็พอแล้ว”
“…”
“อ่านเยอะอ่านมากใช่ว่าจะได้ผล”
“เอาเท่าที่อ่านได้ก็พอแล้ว”
“เห็นด้วยค่ะ”
“…แต่ส่วนสำคัญนายยังจำได้ใช่ไหม?”
“ไม่มีปัญหา”
“ในส่วนสำคัญเหมือนจะไม่มีอะไรเสริมเพิ่มเติมมากนักเพียงแค่อ่านนิดหน่อยก็จำได้แล้ว”
ทั้งสองสาวหันหน้ามองซึ่งกันและกันก่อนเปิดปากพูดคุยเมินเฉยไม่สนชายหนุ่มตรงหน้า
ปล่อยให้เขาลอยเคว้งอยู่อย่างนั้น
“…” ไอรีนเป็นผู้เริ่มเปิดประเด็น
“น่าจะเพิ่มอีกหน่อยนะ”
“ตรงส่วนนี้น่ะ”
“ไม่จำเป็นค่ะ”
“ข้อมูลที่ส่งให้เขาถือว่าเพียงพอแล้วสำหรับตอนนี้”
“น่าเสียดายออก—”
ต่างฝ่ายต่างนำเสนอแนวคิดของตัวเองไม่มีใครหน้าไหนยอมใครทั้งสิ้นผ่านไปเกือบ 5 นาที
ในที่สุดคนผู้หนึ่งก็อดทนอดกลั้นต่อไม่ไหวแน่นอนว่าไม่ใช่ใครคนอื่นเป็นทราเวียร์นั่นเอง
…‘เห็นหัวฉันบ้างสิ’
“…” ทราเวียร์ส่ายหน้าเหนื่อยหน่าย
ก่อนกล่าวแทรกขึ้นมา
“…บอกเอาไว้ก่อนนะ”
“…”
“บอกเอาไว้เลย”
“หากฉันเข้าไปในแคปซูลแล้วมันเกิดอาการแบบเดียวกับเมื่อหลายปีก่อน—”
“จะมาช่วยแน่นอนค่ะ”
“…”
น้ำเสียงคาร่าเด็ดขาดมากไปด้วยห้วงอารมณ์ขั้นสุดนี่คือความตั้งใจจริงของหล่อน
ความตั้งใจที่จะไม่ปล่อยให้ชายหนุ่มต้องพานพบประสบการณ์เจ็บปวดเจียนตายอีก
กระทั่งไอรีนก็ทำสีหน้าแบบเดียวกันทั้งสองสาวที่เคยทะเลาะมีความเห็นไม่ลงรอยแค่พอเป็นเรื่องนี้
พวกหล่อนกับสมัครสมานเหลือเกิน
…‘ทำสีหน้าแบบนี้แล้วจะให้ฉันทำยังไง’
“…” เขายิ้มจนเกล้า
“เธอแน่ใจนะไอ้ที่พูดมาน่ะ?”
“ค่ะ พวกเรามั่นใจ”
“ทั้งยังมั่นใจมากด้วย”
“สัญญาเลยค่ะว่าจะไม่ทำให้คุณต้องเจ็บปวดอีก”
“พวกเราจะช่วยนายให้ได้”
“เพราะฉะนั้นนายไม่ต้องเป็นกังวลหรอก”
“…ขอให้มันจริงเถอะ” ทราเวียร์เงยหน้ามองเพดาน
สุดท้ายปลายทางจำต้องปล่อยผ่านไม่หยิบยกประเด็นนี้ขึ้นมาพูดคุยอีกระหว่างกำลังหาเรื่องอื่นมาเป็นตัวตัดบท
ไอรีนก็แทรกขึ้นมากะทันหัน
“เหลือเวลาอีกแค่ 20 นาที”
“…”
“เอา 20 นาทีไปทำอะไรที่มันมีประโยชน์กันดีกว่า”
“คาร่าเปิดทีวี”
“เธอจะดูริเบเลีย?”
“แน่นอน~”
“มาดูไลพ์ริเบเลียแก้อยากกัน~”
พอโดนสายตาออดอ้อนมากเข้าคาร่าก็ยอมลงยอมทำตามใจอีกฝ่ายยอมเปิดโทรทัศน์ตามคำขอของไอรีน
ฉากภาพตรงหน้าก็ไม่ได้แตกต่างจากรายการอื่นมากนัก
“สวัสดีครับทุกท่าน”
“ผมสาธรผู้ดำเนินรายการหลักขอกล่าวต้อนรับเหล่าผู้เล่นและผู้ชมทั่วทั้งโลกเข้าสู่ช่วงเวลาที่น่าตื่นเต้นที่สุด”
“ช่วงเวลาที่โลกต้องสลักจารึกเอาไว้ในหน้าประวัติศาสตร์”
“เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลาเรามาเริ่มกันเลยดีกว่าครับ”
“เอานาฬิกาขึ้นมา!”
“…”
[ 00:19:30 ]
แท่นนาฬิกาโบราณขนาดใหญ่ช่างสะดุดตาผู้พบเห็นเหลือเกินกระทั่งทราเวียร์ยังลอบชื่นชม
สาธรเริ่มก่อนแนะนำต่อ
“นาฬิกาที่ท่านเห็นในตอนนี้คือการนับถอยหลัง”
“เปิดโลกเสมือนใบใหม่”
“หรือก็คือเปิดตัวริเบเลียนั้นเอง”
“โลกอิสรภาพอย่างแท้จริง”
“โลกที่ไม่มีการแบ่งแยกไม่มีคำว่าพิการไม่มีคำว่าตายทุกคนล้วนสามารถเข้าถึงบรรยากาศยอดเยี่ยมที่ไม่มีเกมไหนประสบการณ์ใดมอบมันให้กับพวกท่านได้”
“เพราะฉะนัันมาร่วมกับเรามาร่วมเป็นส่วนหนึ่งที่จะเปลี่ยนโลกใบใหม่ให้กลายเป็นโลกอีกใบของพวกเราขอเสียงปรบมือหน่อยครับ!”
ตอนแรกเขาก็ปล่อยผ่านไม่คิดอะไรมากหรอกจนเขาได้ยินเสียงตบมือดังลั่นบ้าน
ทั้งยังตบแบบไม่มีความเกรงอกเกรงใจอีกต่างหาก
“…” ไอรีนยิ้มหวานตื่นตาตื่นใจ
สายตาหล่อนเปล่งประกายขั้นสุด
“เย้~”
“…” เฉกเช่นเดียวกับคาร่า
แม้ว่าหล่อนจะไม่ได้แสดงอาการตื่นตาตื่นใจชนิดที่ว่าต้องออกท่าออกทางแต่หล่อนก็ใช่ว่าจะน้อยหน้า
เนื่องจากมือทั้งสองลอบกำแน่นแววตาเบิกกว้างจดจ้องมองไม่มีปกปิดไม่มีปิดบังทำเอาชายหนุ่มมึนงงสับสนไปชั่วขณะ
ก่อนถอนหายใจทำอะไรไม่ถูก
…‘สรุปมีฉันคนเดียวสินะที่ไม่ค่อยตื่นเต้นกับมัน’
“…”
ในขณะที่ทราเวียร์กับหญิงสาวอีกสองนางกำลังนั่งดูไลพ์ถ่ายทอดสดอย่างสบายใจชอบ
ห่างไกลไปหลายกิโลเมตรตรงจุดตำแหน่งเดิมตำแหน่งที่ทราเวียร์กับไอรีนเคยลงมือหนักหน่วงเล่นงานอีกฝ่าย
มันได้ต้อนรับผู้มาใหม่
“…ออกตามหาเร็วเข้า!”
“มันต้องอยู่แถวนี้แหละ”
“…”
“เจอใครหน้าไหนจับมาหมด”
“ครับ” เสียงตอบรับดังลั่น
กลุ่มชายฉกรรจ์กำลังเดือดดาลต้องการหาที่ระบายยิ่งนานเข้าอารมณ์เดือดดาลยิ่งเพิ่มเป็นเท่าทวีคูณ
โดยเฉพาะนายใหญ่ของกลุ่มสายตาคมกร้าวมือทั้งสองกำแน่นจนเล็บจิกเข้าไปในเนื้อหนังเรียกเลือด
มันก็คือคนที่ทราเวียร์พูดคุยด้วยเตัวลูกพี่ใหญ่ของหัวหน้าผมแดงทั้งยังเป็นหนึ่งในผู้มีอิทธิพลทรงอำนาจอีกต่างหาก
…‘ทำไมต้องเกิดเรื่องตอนนี้ด้วยวะ?!’
“…” ดวงตาของมันแดงก่ำ
“ยังหาไม่เจออีกเหรอ?!”
“…ยังครับ”
“หาให้ทั่ว”
![[WN]Konbini gōtō kara tasuketa jimi ten’in ga, onaji kurasu no ubude kawaii gyarudatta](https://novel00.net/wp-content/uploads/2022/08/WNKonbini-goto-kara-tasuketa-jimi-tenin-ga-onaji-kurasu-no-ubude-kawaii-gyarudatta-211x300.jpg "[WN]Konbini gōtō kara tasuketa jimi ten’in ga, onaji kurasu no ubude kawaii gyarudatta")
![[WN]boku ni kyomi wo nakushita motokano to osananajimi na kon kano ga naze ka shurabatteru](https://novel00.net/wp-content/uploads/2022/07/WNboku-ni-kyomi-wo-nakushita-motokano-to-osananajimi-na-kon-kano-ga-naze-ka-shurabatteru-211x300.jpg "[WN]boku ni kyomi wo nakushita motokano to osananajimi na kon kano ga naze ka shurabatteru")