ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี – ตอนที่ 149 ปล่อยพวกเขาไป

อพาร์ตเม้นต์เช่า

เผยเชียนเพิ่งจะตื่นจากการงีบตอนกลางวัน เขาพลิกตัวไปหยิบโทรศัพท์มาเช็กแล้วเห็นข้อความที่ยังไม่ได้อ่าน

“บอสเผยครับ ขอโทษที่จู่ๆ ทักมารบกวนนะครับ พอดีพวกเรามีปัญหาอยากจะมาปรึกษา จากที่เราถกกันมา ถ้าตัดช่องทางการเก็บเงินทุกอย่างออกจากเกมจะทำให้พวกผู้เล่นสายวาฬไม่พอใจ ขอถามบอสได้ไหมครับว่าเราจะแก้ปัญหาเรื่องนี้ยังไงดี”

เผยเชียนขยี้ตาพร้อมพึมพำเบาๆ “จากใครกันเนี่ย”

พออ่านดูดีๆ ก็รู้ว่าเยว่จือโจวที่เพิ่งได้เลื่อนขั้นเป็นหัวหน้าฝ่ายวางแผนของฉางหยางเกมส์เป็นคนส่งมา

เผยเชียนเพิ่งจะมอบ ‘กระบี่อาญาสิทธิ์’ ให้เยว่จือโจวไป ทำให้เอีกฝ่ายสามารถรายงานเขาได้โดยตรงว่าอยากจะไล่ใครออก เผยเชียนต้องหาทางสนิทกับเยว่จือโจวไว้เพื่อที่จะได้จัดการอะไรๆ ได้ง่ายๆ

แต่แทนที่จะทักมาบอกว่าอยากไล่ใครออก เยว่จือโจวกลับทักมาถามเรื่องเกมซะงั้น

เผยเชียนอ่านคำถามดูอีกรอบ

คำถามคือ ถ้าตัดช่องทางการเก็บเงินทุกอย่างออกจากเกมจะทำให้พวกผู้เล่นสายวาฬไม่พอใจได้ จะแก้ปัญหาเรื่องนี้ยังไงดี

เป็นเรื่องที่เข้าใจได้ เกมเพลงรบโลหิตเป็นเกมที่มีการวางเพดานค่าใช้จ่ายไว้ พวกผู้เล่นสายวาฬอาจจะทุ่มเงินหลายพันหลายหมื่นหยวนเพื่อให้ตัวเองเก่งกว่าผู้เล่นคนอื่น

ถ้าตัดช่องทางการเก็บเงินออก พวกผู้เล่นสายวาฬก็ไม่สามารถไล่ฆ่าคนได้อย่างเพลิดเพลินใจอีก ถ้าเป็นแบบนั้น พวกเขาจะไม่โกรธจัดจนทำเรื่องขอคืนเงินแล้วเลิกเล่นเกมไปเลยหรือ

แน่นอนว่าเผยเชียนไม่มีทางยอมให้พวกเขาทำเรื่องขอคืนเงินแน่

หนี้ทุกหนี้มีผู้ที่ต้องรับผิดชอบ เงินส่วนนี้ตู้รุ่ยเจี๋ยเป็นคนได้ไป พวกนายก็ต้องไปเรียกเก็บกับเจ้านั่นสิ

ส่วนเรื่องเลิกเล่นเกม…

ไม่มีปัญหา เลิกไปได้เลย!

บอสเผยไม่ได้สนใจพวกคนที่อยากเปย์เงินให้เขาและบริษัท

เขายึดถือแนวทางเดิม อยากเปย์เถิงต๋าเหรอ ฝันไปเถอะ!

พวกผู้เล่นสายวาฬต้องทำตัวให้มันดีๆ ถ้าไม่เปลี่ยนกลับไปเป็นผู้เล่นสายฟรีก็จงเลิกเล่นเกมไปซะ

ใช่ ต้องอย่างนั้นสิ!

เผยเชียนหยิบโทรศัพท์มาพิมพ์อย่างมึนๆ “ปล่อยพวกเขาไป”

เขาโยนโทรศัพท์ไว้ข้างหมอนแล้วกลับไปงีบต่อ

…

ที่ห้องประชุมของฉางหยางเกมส์ ทุกคนกำลังรอคำตอบจากบอสเผย

เยว่จือโจวนั่งจ้องหน้าจอโทรศัพท์อยู่ตรงหัวโต๊ะ รอคอยคำตอบจากบอสเผยอย่างกังวลใจ

บอสเผยไม่ได้ตอบกลับทันที น่าจะงานยุ่งอยู่

ฉางหยางเกมส์เป็นแค่หนึ่งในธุรกิจของบอสเผย บอสน่าจะไม่ได้ใส่ใจกับบริษัทนี้มากนัก อาจจะอยู่ลำดับล่างๆ สุดเลยด้วยซ้ำ

ส่วนคนอื่นๆ ก็มีความเห็นแตกต่างกันไป

บางคนพอได้ยินแผนปรับปรุงเกมของเยว่จือโจวก็คิดว่าน่าสนใจดี ควรจะลองสักตั้ง

อีกส่วนหนึ่งยังคงไม่พอใจเยว่จือโจว แต่ก็ไม่กล้าพูดอะไรออกไป

เพราะหวังเสี่ยวปินที่มีประสบการณ์มากในทีมออกแบบได้ตกลงทำตามแผนของเยว่จือโจวไปแล้ว ถึงคนอื่นจะอยากขัดก็ทำอะไรไม่ได้มาก แถมเยว่จือโจวยังสามารถติดต่อบอสเผยได้โดยตรง ถือเป็นอุปสรรคอันใหญ่หลวง

บางคนถึงขั้นสงสัยว่าที่เยว่จือโจวส่งข้อความไปถามบอสเผยตอนประชุม ก็น่าจะเพราะอยากประกาศอำนาจของตัวเอง!

เขากำลังบอกทุกคนเป็นนัยว่าเขาสามารถติดต่อหาบอสเผยได้โดยตรงและให้ทุกคนทำตัวดีๆ

ดังนั้นบรรยากาศในห้องประชุมจึงค่อนข้างตึงเครียด เยว่จือโจวที่เป็นบอสหน้าใหม่จัดการทุกอย่างได้อยู่หมัด

ติ๊ง

เสียงแจ้งเตือนข้อความดังขึ้น เยว่จือโจวรีบเปิดอ่านข้อความจากบอสเผย

ข้อความตอบกลับมาสั้นๆ แค่ ‘ปล่อยพวกเขาไป’

แค่นี้เองเหรอ

เยว่จือโจวผงะไปเล็กน้อย

หวังเสี่ยวปินที่นั่งอยู่ข้างเยว่จือโจวเอนตัวไปถามด้วยความสงสัย “บอสเผยตอบมารึยัง”

เยว่จือโจวหันหน้าจอโทรศัพท์ไปให้หวังเสี่ยวปินดู “บอสตอบมาแค่นี้ครับ

“พี่หวัง ลองอ่านดู…”

เยว่จือโจวรู้สึกสับสนเล็กน้อย

ตามหลักการแล้ว เขาควรเชื่อฟังตามที่บอสเผยบอก

แต่ถ้าเมินพวกผู้เล่นสายวาฬก็เท่ากับเป็นการฆ่าตัวตายไม่ใช่เหรอ

เกมสงครามแบบเกมเพลงรบโลหิต ยอดเติมเงินของผู้เล่นสายวาฬอยู่ที่ประมาณแปดสิบเปอร์เซ็นต์ของยอดเติมเงินจากผู้เล่นทั้งหมด ถ้าเมินคนพวกนี้ไปก็เท่ากับโยนรายได้แปดสิบเปอร์เซ็นต์ทิ้ง

นี่ไม่ใช่การตัดเนื้อร้ายเพื่อให้มีชีวิตต่อได้ นี่มันคือการฆ่าตัวตายชัดๆ!

เพราะเรื่องนี้พวกเขาถึงคุยกันมาเนิ่นนานแต่ก็ไม่ได้ทางออกที่ดีที่สุดสักที

การตัดช่องทางการเก็บเงินออกไปจะทำให้พวกผู้เล่นสายวาฬหมดความสนใจ ถ้าผู้เล่นสายวาฬไม่สนุกกับเกม รายได้ของเกมก็จะตกฮวบฮาบ

พูดอีกอย่างคือ ไม่ว่าจะมองมุมไหน วิธีของบอสเผยมีแต่จะทำให้เกมสูญเสียรายได้ เกมทั้งสองเกมที่กำลังดิ่งลงเหวยิ่งเจ๊งหนักเข้าไปใหญ่

ในเมื่อคิดหาหนทางไม่ออก เยว่จือโจวจึงตัดสินใจส่งข้อความไปปรึกษาบอสเผย

สุดท้ายบอสเผยก็ตอบกลับมาแค่สั้นๆ

ทางออกก็คือ… ไม่ต้องไปสนใจ

ปล่อยพวกสายวาฬไปตามยถากรรม

ช่าง…

ใจกล้าจริงๆ!

หวังเสี่ยวปินขมวดคิ้วเป็นปม ดวงตาค่อยๆ เบิกกว้างขึ้นเรื่อยๆ

“บอสเผยเป็นคนใจกล้ามาก น่ายกย่องสุดๆ!

“คำพูดนี้แฝงแง่คิดเอาไว้!”

หวังเสี่ยวปินรู้สึกท่วมท้น

ถึงจะไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ แต่เยว่จือโจวก็รู้สึกว่าน่าจะเป็นเรื่องยิ่งใหญ่ทีเดียว

คนมีประสบการณ์นี่มีมุมมองต่างออกไปจริงๆ

เรื่องลึกซึ้งแบบนี้มีแค่คนมากประสบการณ์อย่างหวังเสี่ยวปินเท่านั้นที่จะเข้าใจได้!

หวังเสี่ยวปินกระแอมกระไอก่อนจะหันไปพูดกับทุกคน “เราไม่ต้องคุยเรื่องนี้กันแล้ว บอสเผยให้ทางแก้มาว่า ‘ให้ปล่อยพวกเขาไป’!

“หมายความว่าเราไม่ต้องกังวลว่าการปรับปรุงครั้งนี้จะส่งผลต่อผู้เล่นสายวาฬยังไง

“พอปล่อยเวอร์ชันใหม่ออกไป ค่าสถานะของผู้เล่นสายวาฬจะยังเหมือนเดิม แต่จะไม่มีช่องทางการเก็บเงินอีกต่อไป เท่ากับว่าพวกเขาไม่สามารถเพิ่มพลังตัวเองได้ด้วยการใช้เงิน

“ส่วนผู้เล่นใหม่ที่เพิ่งเข้ามาเล่นจะได้เริ่มต้นที่จุดเดียวกัน และเล่นไปตามกฎเกณฑ์ของเวอร์ชันใหม่”

ทุกคนหันมองกันอย่างงุนงง

แค่นี้เหรอ

ไม่เห็นจะแก้ปัญหาตรงไหน

ถ้าผู้เล่นสายวาฬเลิกเล่นไป ก็จะไม่มียอดเติมเงิน จากนั้นจะเป็นยังไงต่อ

หวังเสี่ยวปินยิ้ม “บอสเผยช่วยเราแก้ปัญหานี้แล้ว

“การตัดช่องทางเก็บเงินออกจะทำให้ผู้เล่นสายวาฬหมดความสนใจ นั่นก็เป็นเรื่องหนึ่ง เราพยายามหาทางออกกันดูแล้ว แต่ก็ไม่มีทางไหนที่จะแก้ปัญหานี้ได้เลย!

“มันก็เหมือนเป็นการเปลี่ยนทุกอย่างใหม่หมด ถ้าเราตั้งใจจะแก้ตรงนี้ แล้วทำไมยังต้องสนใจด้วยว่าผู้เล่นสายวาฬจะคิดยังไง มันไม่จำเป็นเลย

“จุดประสงค์ของบอสเผยชัดเจนมาก นั่นก็คือปล่อยให้เป็นเรื่องของพวกเขา!

“เราหาทางแก้กันมานาน แต่คำพูดของบอสเผยก็ช่วยคลายปมปัญหาได้อย่างรวดเร็ว นี่แหละคือความต่างชั้นของเรากับบอส!”

ทุกคนถึงบางอ้อ

เหมือนปมเชือกยุ่งเหยิงถูกเฉือนออกเป็นชิ้นๆ ปัญหาที่แก้ไม่ตกกลับแก้ได้ง่ายๆ ด้วยคำพูดของบอสเผย!

แต่พูดน่ะมันง่าย ให้ทำสิยาก

ใครจะกล้าตัดรายได้แปดสิบเปอร์เซ็นต์ของตัวเองทิ้งกัน

คนอื่นไม่กล้า แต่บอสเผยกล้า!

พอคิดได้อย่างนี้ ทุกคนก็รู้สึกเคารพบอสเผยยิ่งขึ้นไปอีก

บอสสามารถตัดใจได้โดยไม่ลังเลเมื่อจำเป็น

คนที่เก่งจริงๆ ต้องทำได้แบบนี้แหละ!

เยว่จือโจวรู้สึกฮึกเหิม เขาตบลงบนโต๊ะ “โอเคครับ แก้ปัญหาสุดท้ายได้แล้ว… เริ่มทำงานกันได้!

“เราจะใช้แนวคิดของบอสเผยชุบชีวิตเกมทั้งสองเกมของเรา!”

………………………….