ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี – ตอนที่ 47 ค่าล่วงเวลาที่ไม่มีอยู่จริง!

พวกเขาสรุปเนื้อหาเกมฐานทัพกลางทะเลกันอย่างรวดเร็ว

ภายในสัปดาห์เดียว แบบร่างสำหรับตัวเกมส่วนใหญ่เสร็จสมบูรณ์ตามที่คาดไว้ หวงซื่อปั๋วรับผิดชอบคุมโปรเจ็กต์นี้ เมื่อไหร่ที่เขาเห็นส่วนไหนผิดไปจากคอนเซ็ปต์ที่เปาซวี่วางเอาไว้ พวกเขาจะแก้ไขทันที

ขณะเดียวกัน ทีมออกแบบก็เริ่มสร้างเกมตัวต้นแบบโดยใช้เครื่องมือพัฒนาเกม

เนื่องจากพวกเขาใช้เทมเพลตที่ใช้กันทั่วไป กระบวนการในช่วงเริ่มแรกจึงเป็นไปอย่างราบรื่น แต่ก็ยังต้องปรับแต่งให้ตรงกับที่หวงซื่อปั๋วกับเปาซวี่วางเอาไว้

ทีมงานภาพได้รับมอบหมายให้ติดต่อนักวาดบนเว็บไซต์รวมทรัพยากรเพื่อประสานงานเรื่องทรัพยากรงานภาพตามที่กำหนด

พวกเขาเตรียมเทมเพลตซอมบี้และทหารรับจ้างที่ใช้กันทั่วไป รวมถึงภาพเด็กหญิงอย่างรวดเร็ว

ภาพของเด็กหญิงเป็นจุดสำคัญ ทีมงานภาพจากเถิงต๋าจึงต้องวิ่งวุ่นประสานงานกันไปมาระหว่างฝั่งนักวาดที่จ้างมาและฝั่งหวงซื่อปั๋วกับเปาซวี่

เรื่องงานภาพเด็กหญิงมีคนรับผิดชอบแค่สามคน คนแรกคือนักออกแบบคอนเซ็ปต์ซึ่งรับผิดชอบเรื่องงานภาพ อีกคนรับผิดชอบเรื่องโมเดลตัวละคร ส่วนคนสุดท้ายรับผิดชอบเรื่องการเคลื่อนไหว แต่ละคนมีขอบเขตงานของตัวเอง

จากผังงานทั้งหมด เด็กหญิงเป็นตัวละครที่ลงทุนไปมากที่สุดในตัวเกม

ในเนื้อเรื่องบางส่วน การเคลื่อนไหวและสีหน้าของเด็กหญิงต้องสั่งทำพิเศษ เห็นได้ชัดว่าทุ่มงบลงส่วนนี้ไม่อั้น

แต่ก็แน่นอนว่าทั้งหมดก็ต้องอยู่ในงบที่วางไว้

ที่เป็นแบบนั้นก็เพราะเกมระดับ AAA[1] ของต่างประเทศมักจะมีตัวละครหลักหลายตัว แต่ละตัวสร้างขึ้นโดยใช้มาตรฐานเดียวกัน แต่เกมฐานทัพกลางทะเลมีแค่เด็กหญิงเพียงตัวละครเดียว ทำให้ยังคุมงบประมาณได้

ถ้าพวกเขาไปเจองานภาพที่ดีกว่าเดิม หวงซื่อปั๋วก็จะไปรายงานเผยเชียนทันที

บอสเผยยกนิ้วโป้งให้ทุกครั้ง ซึ่งหมายความว่าให้ซื้อได้เลย!

ตอนแรกหวงซื่อปั๋วรู้สึกไม่สบายใจ เพราะสงสัยว่าการเพิ่มงบประมาณขึ้นเรื่อยๆ แบบนี้จะดีจริงๆ หรือ

ถ้าเป็นที่บริษัทอื่นคงโดนเจ้านายด่ายับไปแล้ว!

จากเจ็ดแสนหยวนเป็นหนึ่งล้านสองแสนหยวน แล้วขยับไปเป็นหนึ่งล้านห้าแสนหยวน…

ถ้าเป็นที่อื่น หวงซื่อปั๋วจะต้องโดนตราหน้าว่าเป็นคนที่วางแผนและคุมเรื่องงบประมาณได้ห่วยแตก

แต่ที่บริษัทเถิงต๋า นอกจากบอสเผยจะไม่ได้ดุด่าแล้ว ยังนึกพอใจเสียด้วยซ้ำ!

หวงซื่อปั๋วรู้สึกซาบซึ้งใจในความแตกต่างนี้!

ทำไมฉันถึงโง่แบบนี้ บอสเผยเชื่อใจฉันสุดๆ…

เขาทำไปทั้งหมดก็เพราะใจรัก ไม่ได้ต้องการอะไรตอบแทน!

ถ้าทำเกมออกมาไม่ดี ฉันคงทำให้บอสต้องผิดหวังแน่!

พริบตาเดียวก็สิ้นเดือนแล้ว

วันนี้คือวันศุกร์ที่ 29 เดือนพฤศจิกายน

สำหรับหวงซื่อปั๋ว วันนี้ก็เหมือนวันธรรมดาทั่วไป

ตอนนี้ งานของเขาเสร็จเกือบหมดแล้ว การออกแบบก็เสร็จสมบูรณ์ รายละเอียดต่างๆ จัดทำกันอย่างถูกต้องเหมาะสม ทรัพยากรอื่นๆ ในเกมก็เริ่มสร้างกันแล้ว

ในฐานะหัวหน้าฝ่ายวางแผน หวงซื่อปั๋วไม่ต้องจัดการเรื่องต่างๆ อย่างการใช้เครื่องมือพัฒนาเกมเอง เขามีลูกน้อยคอยจัดการในส่วนนี้ให้

หน้าที่ของเขาคือดูแลทุกคนในทีมออกแบบ และคอยตรวจดูว่างานแต่ละส่วนมีความคืบหน้าหรือเปล่า

เทียบกับการร่างแบบแล้ว งานนี้ง่ายกว่ามาก ทำให้หวงซื่อปั๋วไม่ต้องทำงานล่วงเวลาไปพักหนึ่ง

พอมีกำลังคนและกำลังทรัพย์ที่พอเพียง งานก็คืบหน้าไปตามกำหนด ไม่จำเป็นต้องทำงานล่วงเวลา

หวงซื่อปั๋วไม่เคยรู้เลยว่าการทำงานจะรื่นเริงใจและผ่อนคลายได้ขนาดนี้

ติ๊ง!

โทรศัพท์เขาดัง

พอหยิบขึ้นมาดูก็เห็นข้อความแจ้งเตือนเงินเข้า!

“หา วันนี้วันที่ 29 ไม่ใช่เหรอ”

หวงซื่อปั๋วงงไปหมด

บริษัทส่วนใหญ่มักจะจ่ายเงินเดือนของเดือนนี้ในเดือนถัดไป

บริษัทที่จ่ายเงินเดือนทุกวันที่ 5 นั้นถือว่าดีมากๆ แล้ว

บริษัทที่แย่หน่อยมักจะออกเงินเดือนล่าช้าไปเป็นช่วงกลางเดือนหรือปลายเดือน ซึ่งก็เหมือนกับถือเงินเดือนพนักงานไว้ ถ้ามีการลาออกก็จะหักค่านู่นค่านี่ไป ถือเป็นการกระทำอันแสนน่ารังเกียจ

ดังนั้นบริษัทที่จ่ายเงินเดือนก่อนวันที่ 5 ของทุกเดือนจึงถือว่าเป็นบริษัทที่ดีล้นเหลือ

แต่นี่เป็นครั้งแรกที่หวงซื่อปั๋วพบบริษัทที่จ่ายเงินเดือนภายในเดือนนั้นเลย!

“มียอดโอนเข้าบัญชี XXX จำนวน 5,375.8 หยวน เวลา 11:09 วันที่ 29 เดือนพฤศจิกายน [ธนาคาร XX]”

หวงซื่อปั๋วตะลึงงันไป

เงินเดือนที่ได้มามีอะไรแปลกๆ

เขาจำได้ว่าตนเองเริ่มงานประมาณวันที่ 5 เดือนพฤศจิกายน ซึ่งทำงานมายังไม่ครบเดือนเลย

ฐานเงินเดือนอยู่ที่สี่พันหยวนต่อเดือน หักภาษี ค่าประกันชีวิต ค่าเช่าที่พักแล้ว เงินเดือนเขาน่าจะต่ำกว่าสี่พันหยวนเล็กน้อย!

ทำไมยอดเข้ามากกว่าห้าพันหยวนได้!

ถึงจะยังงุนงง แต่หวงซื่อปั๋วก็รู้ว่าเป็นเรื่องไม่เหมาะที่จะไปถามเรื่องเล็กน้อยแบบนี้กับบอสเผย เขาจึงเลือกไปถามเลขาซินแทน

เมื่อพบเธอ เขาก็ถามข้อสงสัยทันที

ซินไห่ลู่ยิ้มอย่างสุภาพ “ค่ะ ยอดถูกต้องแล้วค่ะ เป็นยอดหลังรวมค่าล่วงเวลา”

“ค่าล่วงเวลาเหรอครับ” หวงซื่อปั๋วยิ่งงงเข้าไปใหญ่

ซินไห่ลู่พยักหน้า “ใช่ค่ะ ไม่ใช่แค่คุณนะคะ ทุกคนในบริษัทได้ค่าล่วงเวลาหมด คุณน่าจะทำงานล่วงเวลาให้บริษัทไปประมาณห้าสิบชั่วโมงใช่ไหมคะ พอคำนวณตามเรต 1.5 เท่าจากเงินเดือนรายชั่วโมง หักค่าประกันชีวิต ค่าเช่าที่พัก และภาษี ยอดจะเท่าที่เข้าในบัญชีค่ะ”

หวงซื่อปั๋วอ้าปากค้าง พูดอะไรไม่ออก

ค่าล่วงเวลาที่ไม่เคยมีอยู่จริง!

แถมยังได้ชั่วโมงละ 1.5 เท่าอีก!

สำหรับบริษัทเกมแล้ว ไม่เคยมีการจ่ายเงินค่าล่วงเวลาเลย

ไม่ใช่แค่ตอนนี้ แม้แต่ในอนาคตอีกสิบปีข้างหน้า ค่าล่วงเวลายังเป็นอะไรที่พบได้ยากมากในอุตสาหกรรมส่วนใหญ่

ไม่ใช่แค่นั้น

บริษัทส่วนใหญ่มักจะคำนวณค่าล่วงเวลาจากเงินค่าแรงรายชั่วโมงที่ต่ำที่สุด เหมือนกับที่ใช้คำนวณเงินค่าประกันกับค่าเช่าที่พัก พวกเขามักมีทางให้หลบเลี่ยงเสมอ!

แต่ที่บริษัทเถิงต๋าไม่ใช่แบบนั้น! พนักงานแต่ละคนได้ค่าล่วงเวลาตามอัตราค่าแรงของตนเอง!

พูดง่ายๆ คือ พวกเขาได้ค่าล่วงเวลาเยอะขึ้น!

ดูหวงซื่อปั๋วเป็นตัวอย่าง ฐานเงินเดือนของเขาอยู่ที่เดือนละสี่พันหยวน คำนวณจากเวลาทำงานยี่สิบวันต่อเดือน วันละแปดชั่วโมง เงินค่าแรงรายชั่วโมงจะอยู่ที่ยี่สิบห้าหยวน ค่าล่วงเวลาของเขาจะอยู่ที่ 37.5 หยวนต่อชั่วโมง

หลังจากคำนวณจำนวนชั่วโมงที่ทำงานล่วงเวลาของหวงซื่อปั๋วเสร็จ ยอดรวมทั้งหมดจะเอาไปหักค่าประกันชีวิต ค่าเช่าที่พัก และภาษี และได้เป็นยอดที่โอนเข้าบัญชีของเขา

เป็นการคำนวณค่าแรงอย่างตรงไปตรงมา!

หวงซื่อปั๋วไม่เคยเจอบริษัทที่จิตใจดีขนาดนี้มาก่อน ไม่สิ เขาไม่เคยได้ยินเลยด้วยซ้ำว่ามีบริษัทแบบนี้อยู่!

หลังจากกลับไปที่โต๊ะทำงาน หวงซื่อปั๋วใช้เวลาอยู่พักใหญ่ในการสงบจิตสงบใจ

แสดงว่าบอสเผยรู้เรื่องทั้งหมด!

เขารู้ว่าพวกเราทำงานล่วงเวลากัน! ถึงจะขัดคำสั่งที่บอสเคยสั่งไว้ แต่บอสก็ไม่ได้ว่าอะไรพวกเรา แถมยังให้ค่าล่วงเวลาเพิ่มจากเงินเดือนอีก!

หวงซื่อปั๋วรู้สึกอบอุ่นในหัวใจจนน้ำตาปริ่ม

เขาซาบซึ้งใจมาก!

บอสเผยคือบอสที่ดีที่สุดในโลก!

ด้านเผยเชียน เขาไม่ได้รู้เลยว่าเหล่าพนักงานซาบซึ้งใจแค่ไหนที่ได้ค่าล่วงเวลา

เขากำลังปวดหัวกับปัญหาของตัวเอง

ทำไมถึงผลาญเงินทุนระบบให้หมดเกลี้ยงไม่ได้สักทีนะ!

ที่เขาเลือกจ่ายเงินเดือนตอนสิ้นเดือนก็เพราะระบบจะสรุปบัญชีตอนต้นเดือนหน้า

เผยเชียนต้องจ่ายเงินเดือนให้พนักงานก่อนการสรุปบัญชีแต่ละครั้ง ไม่อย่างนั้น เขาจะมีเงินจำนวนมากเก็บไว้โดยไม่จำเป็น ซึ่งไม่ได้เอื้อกับการผลาญเงินทุนระบบของเขาเลย!

…………………….

[1] เกมฟอร์มยักษ์ทุนหนา

Related

ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี

ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี

เผยเชียนย้อนเวลากลับไปเมื่อ 10 ปีก่อน โดยมีระบบสั่งให้เขาตั้งบริษัทอะไรก็ได้เพื่อหาเงินทำกำไรโดยจะมีการประเมินกำไรขาดทุนเป็นรอบๆ แต่เผยเชียนเป็นคนหัวหมอ เขาดูแล้วว่าถ้าเขาทำธุรกิจได้กำไร เขาจะได้ส่วนแบ่งเข้ากระเป๋าตัวเองแค่ 1:100 แต่ถ้าเขาขาดทุน เขาจะได้ส่วนแบ่ง 1:1 เขาจึงคิดจะตั้งบริษัทเกม และหาทางทำให้บริษัทขาดทุน ด้วยการสร้างเกมที่ไม่น่าจะฮิตบ้างล่ะ ขายเกมราคาถูกบ้างล่ะ เอาเงินไปละลายกับการเช่าตึกและซื้ออุปกรณ์ทำงานต่างๆ บ้างล่ะ แต่ไม่ว่าจะทำอย่างไรก็ไม่ขาดทุนสักที เกมที่คิดว่าไม่น่าจะขายได้ก็ดันขายดีเป็นเทน้ำเทท่า ทำไมการทำธุรกิจให้ขาดทุนมันถึงเป็นเรื่องยากขนาดนี้ล่ะเนี่ย?!

Comment

Options

not work with dark mode
Reset