ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี – ตอนที่ 84 หาทำเลตั้งร้านอินเทอร์เน็ต!

“พรืด!”

จางหยวนเกือบหลุดพ่นชาออกจากปาก

ห้าสิบเครื่องเหรอ

ทำแบบนี้ไม่ถูกนะครับบอสเผย

คุณน่าจะบอกก่อนว่าอยากได้ห้าสิบเครื่อง!

ตอนแรกจะจ่ายเงินพันหยวนเพื่อตีสนิท ถ้าอยากได้ห้าสิบเครื่อง ฉันก็ต้องจ่ายตั้งห้าหมื่นหยวนสิ

ฉันเป็นแค่นักร้องในบาร์ จะไปหาเงินห้าหมื่นหยวนมาจากไหน…

จางหยวนอึ้งไป

“ไม่ได้นะครับบอสเผย บอสอยากได้กี่เครื่องเหรอครับ… คือผมรู้สึกไม่ค่อยดีที่จะรับค่าแรงสามพันหยวนก็เลยว่าจะเอาเงินตรงนี้มาจ่ายให้พันหยวนเพื่อตีสนิทบอส ถ้าบอสอยากได้ห้าสิบเครื่องก็คงคิดตามราคานี้ไม่ได้ครับ…”

เผยเชียนนิ่งไปครู่หนึ่ง เขาคิดว่าอีกฝ่ายเป็นคนจริงใจเลยทีเดียว!

“ทำแบบนี้ไม่ถูกนะครับ คุณควรจะได้ค่าแรงสามพันหยวน ทำไมถึงจะคืนให้ผมล่ะ ผมไม่เข้าใจคุณเลย

“แสดงว่าราคาจริงๆ คือสองหมื่นหกพันหยวนใช่ไหมครับ” เผยเชียนถาม

จางหยวนพยักหน้า รู้สึกละอายใจเล็กน้อย

เขาคิดจะปกปิดเรื่องที่อยากตีสนิทบอสเผยไว้ แต่สุดท้ายก็เผลอพูดออกมาจนหมดเปลือก!

ดูสิว่าเป็นยังไง

แต่จางหยวนก็สงสัยอยู่เล็กน้อยว่าทำไมบอสเผยถึงต้องการคอมพิวเตอร์เยอะขนาดนั้น

หรือเขาอยากจะเอาไปแทนคอมพิวเตอร์ในออฟฟิศกันนะ

ไม่น่าจะเป็นอย่างนั้น

เผยเชียนครุ่นคิดอยู่สักพักก่อนจะพูดขึ้น “เอาอย่างนี้ไหมครับ คอมพ์แต่ละเครื่องราคาสองหมื่นหกพันหยวน ผมคงให้คุณประกอบทุกเครื่องให้ฟรีๆ ไม่ได้หรอก นอกจากค่าแรงสามพันหยวนแล้ว ผมจะให้คุณอีกสองร้อยหยวนต่อคอมพ์หนึ่งเครื่องที่คุณประกอบ!”

จางหยวนอยากจะพูดอะไรออกไปแต่ก็โดนเผยเชียนยกมือปรามเอาไว้ก่อน

“อย่าปฏิเสธเลยครับ ผมตัดสินใจแล้ว

“มาคุยกันเรื่องอื่นกันดีกว่า”

จางหยวนพยักหน้าก่อนจะพูดตอบ “ได้ครับ เอ่อ…บอสเผยครับ ผมขอถามเรื่องอื่นได้หรือเปล่าครับ ทำไมบอสต้องการคอมพ์เยอะขนาดนี้ หรือว่าบอสจะ…”

“อ๋อ ผมกำลังจะเปิดร้านอินเทอร์เน็ตน่ะ หม่าหยางที่ไปรับคุณเป็นผู้จัดการคอยดูแลจัดการร้านนี้ ถ้าคุณมีคุณสมบัติตรงตามที่เราต้องการ คุณอยากจะทำงานที่เมืองจิงโจวไหมครับ” เผยเชียนถาม

จางหยวนตาโต

เป็นแบบนี้นี่เอง บอสอยากจะลงทุนเปิดร้านอินเทอร์เน็ต!

บอสรวยขนาดนี้ สวัสดิการพนักงานน่าจะดีมากๆ แน่!

อีกอย่าง บอสเป็นคนชวนฉันมาทำงานเองหรือเปล่านะ

ถ้าบอสเป็นคนชวนฉันมาเอง ก็ไม่น่าจะชวนมาทำแค่ตำแหน่งพนักงานร้านอินเทอร์เน็ตธรรมดา อย่างน้อยก็น่าจะได้ทำตำแหน่งจัดการบริหาร!

ดูการใช้จ่ายเงินอย่างฟู่ฟ่าของเขาสิ…

สวัสดิการของพนักงานร้านอินเทอร์เน็ตต้องดีมากๆ แน่!

ตอนแรกจางหยวนใจเย็นลงได้แล้ว แต่พอได้ยินอย่างนั้นก็ตื่นเต้นขึ้นมาอีก

“ถ้าคุณสมบัติผมตรงตามที่บอสต้องการ ผมก็ยินดีร่วมงานด้วยครับ!”

เผยเชียนพยักหน้าแล้วถามออกไป “ถ้าอย่างนั้นเล่าประสบการณ์การทำงานให้ฟังหน่อยได้ไหมครับ”

จิ๊…!

จางหยวนสูดหายใจลึก เขาคิดว่าโอกาสครั้งนี้กำลังจะหลุดลอยไป

ที่บอสเผยอยากจ้างฉันน่าจะเป็นเพราะตำแหน่งผู้จัดการห้องการ์ดจอและความรู้เรื่องคอมพิวเตอร์กับฮาร์ดแวร์ของฉัน

ถ้าบอกไปว่าตอนนี้เป็นนักร้องที่บาร์กับทำพาร์ตไทม์เป็นบาร์เทนเดอร์…

บอสเผยจะยังอยากจ้างฉันไหมนะ

ทำยังไงดี โกหกดีไหม

ไม่ได้ บอสเผยเป็นคนรอบรู้และเชี่ยวชาญรอบด้าน เขาต้องมองออกแน่ว่าฉันโกหก

จางหยวนถกเถียงกับตัวเอง สุดท้ายเขาก็ตัดสินใจบอกความจริงออกไป

“บอสเผยครับ ตอนนี้ผมทำงานเป็นนักร้องที่บาร์และทำพาร์ตไทม์เป็นบาร์เทนเดอร์ แล้วก็เป็นผู้จัดการตัวเล็กๆ ของห้องการ์ดจอครับ…”

ยิ่งพูดจางหยวนก็ยิ่งรู้สึกอึดอัด

เขาคิดในใจว่าบอสเผยต้องผิดหวังแน่

แต่ชายหนุ่มไม่คาดคิดเลยว่าบอสเผยที่นั่งอยู่ตรงข้ามจะทำตาเป็นประกายขึ้นมา!

“ดีเลย คุณมีพรสวรรค์หลายอย่าง!

“ถ้าอย่างนั้นผมก็ตั้งมินิบาร์ในร้านอินเทอร์เน็ตให้คุณชงเหล้าให้ได้ ผมจะให้เงินเดือนคุณเป็นสองเท่า!

“ไม่สิ คุณเป็นนักร้องด้วยสามเท่าไปเลย!”

เผยเชียนดีใจมาก

ช่างเป็นคนที่เหมาะจริงๆ!

การชงเหล้ากับร้องเพลงไม่ได้เกี่ยวกับการบริหารร้านอินเทอร์เน็ตเลย

อีกอย่าง ถ้าเขาให้เงินเดือนสามเท่าจากการจ้างอีกฝ่ายให้มาเป็นทั้งผู้จัดการ บาร์เทนเดอร์ และนักร้อง เขาก็จะผลาญเงินทุนระบบได้เพิ่มอีก!

ถ้าหมอนี่กับหม่าหยางทำงานด้วยกัน ทั้งสองต้องทำร้านนี้เจ๊งแน่!

จางหยวนคิดว่าตัวเองหูฝาด

บอสเผยโอเคมากๆ อย่างนั้นเหรอ

แถมยังจะให้เงินเดือนสามเท่าด้วย!

โอ้…

ถึงจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ดูจากสีหน้าแสนสุขใจของบอสเผยก็บอกได้ว่าเป็นเรื่องจริง

จางหยวนได้แต่นึกสงสัยว่าบอสเผยมองความสามารถคนออกจริงๆ เหรอ แค่นี้ก็วัดความสามารถเขาได้แล้วเหรอ

เผยเชียนถามคำถามต่ออีกสองสามข้อ ยิ่งถามเขาก็ยิ่งรู้สึกพอใจ

“ดีเลย! รอเดี๋ยวนะครับ ขอผมไปหยิบสัญญาก่อน”

เผยเชียนเดินออกจากห้องรับแขกไปไม่นานก็กลับมาพร้อมเอกสารสัญญาในมือ

“หน้าที่หลักของคุณคือเป็นผู้จัดการร้านอินเทอร์เน็ต และทำพาร์ตไทม์เป็นบาร์เทนเดอร์กับนักร้องไปด้วย ถือว่าคุณทำสามงาน เงินเดือนจะอยู่ที่หนึ่งหมื่นสี่พันหยวนต่อเดือน”

“หม่าหยางจะเป็นคนคุมโดยตรงอีกที ถ้าเจอปัญหาอะไรก็ไปปรึกษาเขาได้ ถ้าเขาแก้ไม่ได้ให้มาหาผมคุณจะทำอะไรกับร้านอินเทอร์เน็ตนี้ก็ได้ตามใจชอบ ผมจะคอยสนับสนุนคุณเอง

“โอเคครับ ถ้าไม่ติดปัญหาอะไรแล้วก็เซ็นตรงนี้ได้เลย”

จางหยวนงงไปหมด

หนึ่งหมื่นสี่พันหยวนเลยเหรอ

จางหยวนแทบไม่กล้าจะหยิบปากกาตรงหน้าขึ้นมา

ไม่อยากเชื่อว่าจะมีงานที่ได้เงินเดือนแบบนี้อยู่!

เมื่อเห็นจางหยวนลังเล เผยเชียนก็ถามคำถามเพิ่ม “เอ่อ…ติดสัญญากับที่อื่นอยู่หรือเปล่าครับได้ลาออกจากงานเก่าแล้วหรือยัง”

จางหยวนส่ายหน้าก่อนจะตอบไป “งานที่บาร์ไม่ได้มีสัญญาอะไรครับ ผมไปช่วยงานที่นั่นเพราะเขาขาดคน”

“ดีเลยครับ งั้นก็เซ็นสัญญากันเลย

“หรืออยากได้เวลาคิดทบทวนก่อน ผมไม่ติดอะไรนะ คิดดูก่อนได้ตามสบาย ถ้าตัดสินใจได้แล้วค่อยไปหาเลขาซิน”

เผยเชียนเปิดประตูเดินออกไป ทิ้งให้จางหยวนอยู่คนเดียวในห้องรับแขก

จางหยวนตรวจดูเอกสารสัญญาอย่างเร่งรีบ

เขาไม่เจอปัญหาอะไร สัญญานี้เป็นสัญญาจ้างงานทั่วไป!

ไม่ได้มีการเล่นแง่หรือเลี่ยงบาลี เงินเดือนระบุไว้ชัดเจนที่หนึ่งหมื่นสี่พัรหยวน!

จางหยวนมือสั่นระริกตอนที่เซ็นชื่อ

“ในที่สุดก็จะได้บอกลาความยากจน ฉันจะได้สร้างเนื้อสร้างตัวแล้ว!”

หลายนาทีต่อมา…

ในห้องรับแขก…

“พี่เชียน เป็นยังไงบ้าง ผมบอกแล้วว่าเขาเป็นคนระดับเทพ เขาดูท่าทางจะไว้ใจได้ใช่ไหมล่ะ”

พอได้ยินว่าจางหยวนเซ็นสัญญากับทางบริษัทอย่างเป็นทางการแล้ว หม่าหยางก็ดีใจมาก เขารู้สึกว่าตัวเองช่างมองคนเก่งจริงๆ และเรื่องนี้ก็ทำให้เผยเชียนชื่นชมเขา

เผยเชียนตบบ่าหม่าหยางพร้อมเอ่ยชม “ดีมาก รอบนี้ทำได้ดีเยี่ยม!”

ตอนนั้นเองจางหยวนก็ตระหนักว่าเจ้าคนหน้าใหญ่ที่นำทางเขาเข้ามาถึงจะดูไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวอะไรแต่ก็ไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไป

เขาดูจะสนิทกับบอสเผยมาก!

ดีจริงๆ ที่พี่หม่ากับบอสเผยรับรู้ถึงตัวตนของเขา!

หม่าหยางเปิดบุ๊กโน้ตบุ๊กโชว์ข้อมูลบางอย่าง

“พี่เชียน ผมได้ทำเลที่ตั้งร้านอินเทอร์เน็ตแล้ว น่าจะเป็นแถวๆ นี้ ได้เป็นตึกสองชั้น ตรงนี้คือรายละเอียด พี่ลองเช็กดูนะครับ”

เผยเชียนกับจางหยวนดูข้อมูลที่หม่าหยางเตรียมมา

ตึกที่ว่าไม่ได้อยู่ใกล้มหาวิทยาลัยฮั่นตงและห่างจากย่านธุรกิจที่ดังที่สุดในเมืองจิงโจว

แถวนั้นถือเป็นย่านธุรกิจเล็กๆ มีห้างใกล้ๆ อยู่ห้างหนึ่ง แต่ก็ไม่ได้มีคนพลุกพล่านมากนัก แถมยังไม่ได้อยู่ติดห้างแต่อยู่ห่างออกไปอีกหนึ่งถนน

ทำเลที่ได้เกือบจะไม่ผ่าน “ข้อกำหนดของระบบที่ตั้งไว้”

ตึกที่หม่าหยางหามาเป็นตึกสองชั้นแยกเดี่ยวดูค่อนข้างใหม่ น่าจะเพิ่งสร้างเสร็จได้ปีหรือสองปี

มีกระจกติดผนังหลายบานมองเห็นด้านในที่ตกแต่งไว้อย่างดี ดูจากการตกแต่งภายในร้านในรูปแล้วตึกนี้น่าจะเป็นภัตตาคาร แต่เหมือนธุรกิจกำลังจะเจ๊งเพราะบริหารจัดการแย่

ทำเลที่ได้มีพื้นที่ใช้สอยสามพันตารางเมตร ค่าเช่าอยู่ที่สามแสนหนึ่งหมื่นห้าพันหยวน ตกตารางเมตรละสามจุดห้าหยวนต่อวัน

หม่าหยางพูดขึ้น “พี่เชียน ผมตรวจดูที่นี่แล้ว บรรยากาศรอบๆ กับการตกแต่งภายในค่อนข้างดีเลยทีเดียว ตึกก็ใหม่มากๆ”

“ตรงนี้เคยเป็นภัตตาคารระดับสูงมาก่อน แต่ก็ต้องปิดเพราะเจ๊งเลยต้องเซ้งต่อ ค่าเช่าถูกมาก! ผมว่าตรงนี้ดีมากๆ เลยแหละแถมยังเป็นตึกเดี่ยวอีก พี่คิดว่าไง”

เผยเชียนไม่ได้พูดอะไรออกไป

จางหยวนขมวดคิ้ว

ตึกนี่…ไม่เห็นจะเหมาะเลย!

ไอ้หน้าใหญ่นี่ไม่ได้รู้เลยเหรอว่าทำไมภัตตาคารถึงเจ๊ง

…………………

Related

ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี

ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี

เผยเชียนย้อนเวลากลับไปเมื่อ 10 ปีก่อน โดยมีระบบสั่งให้เขาตั้งบริษัทอะไรก็ได้เพื่อหาเงินทำกำไรโดยจะมีการประเมินกำไรขาดทุนเป็นรอบๆ แต่เผยเชียนเป็นคนหัวหมอ เขาดูแล้วว่าถ้าเขาทำธุรกิจได้กำไร เขาจะได้ส่วนแบ่งเข้ากระเป๋าตัวเองแค่ 1:100 แต่ถ้าเขาขาดทุน เขาจะได้ส่วนแบ่ง 1:1 เขาจึงคิดจะตั้งบริษัทเกม และหาทางทำให้บริษัทขาดทุน ด้วยการสร้างเกมที่ไม่น่าจะฮิตบ้างล่ะ ขายเกมราคาถูกบ้างล่ะ เอาเงินไปละลายกับการเช่าตึกและซื้ออุปกรณ์ทำงานต่างๆ บ้างล่ะ แต่ไม่ว่าจะทำอย่างไรก็ไม่ขาดทุนสักที เกมที่คิดว่าไม่น่าจะขายได้ก็ดันขายดีเป็นเทน้ำเทท่า ทำไมการทำธุรกิจให้ขาดทุนมันถึงเป็นเรื่องยากขนาดนี้ล่ะเนี่ย?!

Comment

Options

not work with dark mode
Reset