ข้าคือเทพเจ้าแห่งเกม I Am the God of Games – ตอนที่ 66

ขณะที่เอ็ดเวิร์ดและปาร์ตี้กำลังกำจัดศพของโจ พวกเขาก็ได้รับการแจ้งเตือนจากระบบ

[ติ้ง! ปลดล็อคเควสต่อเนื่อง – ผู้พิทักษ์มนุษย์กบ①]

[คำอธิบายเควส: หลังจากสมาคมลับแห่งดวงตาได้ทดสอบพลังการต่อสู้ของเผ่ามนุษย์กบแล้ว พวกเขาก็ได้วางแผนปิดล้อมหมู่บ้านโดยไม่ให้พวกมนุษย์กบได้ทันตั้งตัว เพื่อยึดและทำลายหมู่บ้านให้สำเร็จในครั้งเดียว! วีรบุรุษเอ๋ย จงช่วยมนุษย์กบปกป้องหมู่บ้านจากการโจมตีครั้งนี้!]

[รางวัลเควส: EXP เหรียญเกม (ตามสัดส่วนของศัตรูที่ถูกสังหาร) ตั๋วแลกไอเทมชั้นยอดแบบสุ่ม และทุกสิ่งที่สามารถหาได้ในหมู่บ้านมนุษย์กบ]

[หมายเหตุ: เมื่อเควสสำเร็จ ระบบจะปลดล็อกเควสถัดไป – ผู้พิทักษ์มนุษย์กบ②]

ทันใดนั้นสีหน้าของเอ็ดเวิร์ดก็เปลี่ยนเป็นจริงจัง “ไม่นะ!”

“อะไร?” โกวต้านสับสน

“ตามนิสัยของระบบ การที่เควสอยู่ ๆ ก็ปรากฏขึ้นนั่นแสดงว่าศัตรูกำลังจะมาถึงแล้ว!”

หลังจากที่เขาพูดจบ เขาก็มองไปรอบ ๆ หมู่บ้านเพื่อหาที่ ๆ มนุษย์กบซ่อนอาวุธของพวกเขาไว้

วีลาก็เดินออกมาจากบ้านสังข์ด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

“พวกท่านก็ได้รับเควสด้วยใช่ไหม?” เธอถามปาร์ตี้ของเอ็ดเวิร์ดซึ่งทุกคนก็พยักหน้าพร้อมกัน

“ท่านบอกพวกมนุษย์กบรึยัง”

“ข้าบอกไปแบบอ้อม ๆ แล้ว แต่ดูเหมือนพวกเขาจะไม่ได้สนใจสิ่งที่ข้าพูด” วีลาปวดหัว

เธอไม่ได้คาดหวังในประสิทธิภาพการต่อสู้ของมนุษย์กบ ยังไงซะหอกที่โจใช้ฆ่าตัวตายก็เป็นเพียงไอเทมสีขาว มันเป็นของที่แม้แต่ผู้ลี้ภัยก็ไม่ต้องการ แม้ว่าพวกเขาจะเตรียมพร้อมรับมือมาอย่างดี มันก็ยากที่พวกเขาจะสู้ไหว ไม่ต้องพูดถึงการลอบจู่โจมในครั้งนี้เลย

“ตอนนี้เราจะทำยังไงดี” โกวต้านถามอย่างเป็นห่วง

“ไปเอาอาวุธกันก่อน” เอ็ดเวิร์ดนิ่งคิดสักพัก ก่อนที่จะหันไปหาเอลีน่าที่กำลังกินขนมอยู่ข้าง ๆ “ชุบโจ เราต้องการแท็งค์เพื่อดึงดูดค่าความโกรธของศัตรู”

เอลีน่าพยักหน้าและเอาอมยิ้มเข้าปาก มืออันบอบบางของนักบุญฝึกหัดโบกไปมาในอากาศเพื่อสร้างวงเวทสีทอง

จากนั้นวงเวทย์ก็แตกออกเป็นเสี่ยง ๆ และกลายเป็นละอองแสงไหลไปที่ศพของโจ

โจกระตุก 2-3 ครั้งก่อนจะกลับมามีชีวิตอีกครั้ง

“เกิดอะไรขึ้น? สำเร็จไหม” สิ่งแรกที่โจทำเมื่อตื่นขึ้นมาคือตรวจสอบเควส ‘ร่วมกับมนุษย์กบ’ ที่พวกเขารับมาจากแองโกร่า และพบว่ามันถูกทำเครื่องหมายว่าเสร็จสิ้นแล้ว

หลังจากที่เขารับรางวัลเควสอย่างมีความสุข เขาก็ตระหนักว่าสีหน้าของทุกคนแปลกไป

“มีอะไรเกิดขึ้นตอนที่ข้าตายรึเปล่า?” โจถามอย่างระมัดระวัง

คนอื่น ๆ มองหน้ากัน ก่อนที่พวกเขาจะมองไปยังโกวต้านที่สนิทกับโจที่สุด

โกวต้านขมวดคิ้วก่อนที่จะเล่าทุกอย่างให้โจฟัง

โจที่พึ่งมีความสุขจากการเคลียร์เควส เมื่อได้ยินสิ่งที่โกวต้านเล่า สีหน้าของเขาก็เริ่มแย่ลง

“เจ้ากำลังจะบอกว่า…” โจมองผู้เล่นคนอื่น ๆ ในปาร์ตี้ด้วยสีหน้าขมขื่น “ไม่ใช่แค่ข้าจะพลาดเควสเสริมเพราะข้าตาย แต่ข้ายังต้องเสี่ยงชีวิตเพื่อช่วยป้องกันศัตรูให้พวกเจ้าด้วย”

“ก็เจ้าเป็นคนเดียวในหมู่พวกเราที่เปลี่ยนคลาส เจ้าก็เลยเป็นที่ต้องการมากที่สุดไง” เอ็ดเวิร์ดตบไหล่จและพูดว่า “หลังจากจบเควส พวกเราจะให้เหรียญเกมครึ่งหนึ่งเป็นค่าตอบแทนเจ้า”

“ไม่ต้องกังวล พวกสมาคมลับแห่งดวงตาไม่สามารถเอาชนะมนุษย์กบได้ในครั้งที่แล้ว พวกเขาจะต้องอ่อนแอมาก!” โกวต้านพูดเสริมเอ็ดเวิร์ด

โจกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เอลีน่าก็พูดขึ้นมาก่อนว่า “ระวัง พวกกบกำลังมา”

ทุกคนใช้เวลาสักพักกว่าจะตอบสนองคำพูดของเอลีน่า วีลาที่รวดเร็วที่สุดศอกใส่อกโจทันที ทำให้เขาล้มลงกับพื้น และใบหน้าครึ่งหนึ่งของเขาจมอยู่ในน้ำทะเล

หลังจากพวกมนุษย์กบประชุมกันเสร็จ พวกเขาก็ออกมาจากบ้านหอยสังข์

เมื่อเห็นผู้เล่นยังหมอบอยู่หน้าประตู คล็อกกาโตว์ก็ร้องออกมาด้วยความตกใจ

“ทำไมพวกเจ้ายังอยู่ที่นี่?”

จากนั้นสายตาของเขาก็หันไปมองร่างของโจ “ข้าคิดว่าข้าเห็นเขาขยับ…”

“เจ้าแค่ตาฝาด!” วีลาหยิบหอยแหลมออกมาจากที่ไหนก็ไม่รู้ แทงใส่ไตโจให้ดูจะ ๆ “ดู! เขาไม่ขยับเลย เขาจะยังมีชีวิตอยู่ได้ยังไง”

เมื่อเห็นตัวเลขคริติคอลสีแดงสดโผล่ออกมาจากหัวโจ ผู้เล่นคนอื่น ๆ ก็ค่อย ๆ ถอยห่างจากวีลาโดยไม่รู้ตัว

“โอ้…” คล็อกกาโตว์ก็เริ่มกลัววีลาเหมือนกัน “พวกเรามนุษย์กบก็กระตุกบางครั้งหลังจากที่เราตายเหมือนกัน…”

“ช่างเรื่องนี้ก่อนเถอะ…” ลีลาดึงหอยแหลมออกมาและโยนทิ้ง ทำให้ตัวเลขสีแดงสดโผล่ออกมาจากหัวโจอีกครั้ง  “อาวุธของเราอยู่ที่ไหน”

“ทำไมพวกเจ้าถึงกังวลเรื่องอาวุธ? พวกเราผิวเปียกไม่ได้โลภขนาดนั้น!” คล็อกกาโตว์ดูไม่พอใจ

“เราแค่ต้องการเตรียมพร้อม! การระมัดระวังตัวอยู่เสมอถือเป็นคติประจำใจของเรานักผจญภัย!” เอ็ดเวิร์ดโกหกหน้าตาย

“นั่นสินะ…” คล็อกกาโตว์ยังคงสงสัยอยู่นิดหน่อย แต่สีหน้าของเขาก็ยังดูถูกผู้เล่น “ฮึ่ม ข้าไม่รู้ว่าทำไมหัวหน้าหมู่บ้านถึงตกลงร่วมมือกับพวกเจ้า คนผิวแห้ง แต่ข้า คล็อกกาโตว์ผู้ยิ่งใหญ่ไม่ไว้ใจพวกเจ้า! ในฐานะนักรบผิวเปียก แม้ว่าข้าจะจมน้ำ ข้าก็จะไม่ขอยอมรับความช่วยเหลือจากพวกเจ้า!”

หลังจากที่เขาพูดจบเขาก็เดินจากไป ปล่อยให้ผู้เล่นมองหน้ากันด้วยความสับสน

“พวกเจ้ายืนบื้ออะไรอยู่ เจ้าไม่ได้ต้องการอาวุธของเจ้าคืนรึ” หลังจากเดินไป 2-3 ก้าว คล็อกกาโตว์ก็หันกลับมาถาม

ในที่สุดผู้เล่นก็รู้ว่าทำไมมนุษย์กบถึงเดินออกไปในตอนที่พวกเขากำลังคุยกันอยู่ พวกเขาตามหลังคล็อกกาโตว์ไปเพื่อเอาอาวุธคืน

ไม่ว่ายังไง พวกเขาก็ต้องการอาวุธเพื่อต่อสู้กับสมาคมลับแห่งดวงตา

หลังจากเดินไปได้ไม่กี่ก้าว โกวต้านก็รู้สึกว่าเขาลืมอะไรไปสักอย่าง ก่อนที่เขาจะตระหนักว่าทุกคนลืมโจที่นอนจมน้ำบนพื้น เขาจึงเดินกลับมาและพยายามลากโจที่แกล้งตายไปพร้อมกับพวกเขา

อย่างที่พูด โกวต้านค่อนข้างผอมแห้ง และโจก็ตัวใหญ่เกินไป ดังนั้นโกวต้านจึงไม่มีทางอุ้มโจในท่าเจ้าหญิงหรือยกเขาขึ้นหลังได้ ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงลากเท้าเพื่อนไปตามพื้นเท่านั้น

เขาลากโจไปและทิ้งรอยเลือดเป็นทางยาวในน้ำทะเล ทำให้ฉากนี้ดูน่ากลัวเป็นพิเศษ…