“เกิดอะไรขึ้นเนี่ย?”
พอได้ยินเสียงต่อสู้ดังขึ้น เฉินเฉินก็ดับไฟแล้วซดซุปที่เหลือเข้าไปในทันที
โชคดีที่ซุปไม่ใช่ซุปที่อร่อย ดังนั้นกลิ่นมันเลยไม่ได้ฟุ้งออกมา
หลังจากนั้นซักพัก คนแปดคนก็ปรากฎตัวขึ้นบนหน้าผาลมทมิฬ
ในกลุ่มแปดคนนั้น มีเจ็ดคนสวมชุดสำหรับใส่กลางคืน และดูเหมือนคนไม่ดีตั้งแต่แวบแรกที่เห็น พวกเขากำลังโอบล้อมชายหนุ่มในชุดขาว
พวกเขาทั้งเจ็ดมีทักษะการต่อสู้ค่อนข้างน่าประทับใจ หรืออย่างน้อยก็เก่งกว่านักฆ่าที่ถูกเหลาเฮยชนตาย
ส่วนชายหนุ่มในชุดขาวนั้นแข็งแกร่งยิ่งกว่า แต่การสู้กับคนเจ็ดคนด้วยตัวคนเดียวคงจะผลาญเรี่ยวแรงของเขาไปไม่น้อย เขาถูกต้อนไปที่ขอบหน้าผาในเวลาไม่นาน
“ท่านจาง หลังชนฝาขนาดนี้แล้วทำไมถึงยังต้องดื้อดึงอยู่อีกหล่ะครับ? ถ้าท่านตกจากหน้าผา ศพของท่านคงจะน่าเกลียดกว่าโดนพวกเราฆ่าอีกนะ และถ้าเป็นแบบนั้น พ่อแม่ของท่านก็คงจะจำหน้าไม่ได้ด้วยซ้ำ แบบนั้นมันจะไม่ทำให้พวกเขาเสียใจหรอครับ?”
หนึ่งในเจ็ดกลุ่มชายชุดดำเตือนสติชายชุดขาวอย่างใจดี แต่กระบี่ในมือของเขานั้นกำลังเล็งไปที่จุดตายของชายหนุ่มอย่างดุร้ายในทุกๆการโจมตี
ชายหนุ่มชุดขาวไม่ได้พูดอะไร และตั้งใจปัดป้องการโจมตี เขาค่อยๆเข้าไปใกล้ขอบหน้าผามากขึ้นเรื่อยๆ
…
เฉินเฉินที่เฝ้าดูเหตุการณ์จากใต้ต้นไม้อยู่ในสภาพสับสน
ท่านจางหรอ? หรือว่าจะเป็นลูกชายของหนึ่งในสามตระกูลที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในมณฑลเสฉวน ตระกูลจาง?
ถ้าไม่ใช่แล้วจะมีชายหนุ่มจากตระกูลธรรมดาที่เชี่ยวชาญศิลปะการต่อสู้ขนาดนี้อยู่ด้วยหรอ โดยเฉพาะด้วยวัยเพียงแค่นี้?
มณฑลเสฉวนมีตระกลูใหญ่อยู่สามตระกูลได้แก่ตระกูลเจา ตระกูลจาง และตระกูลหวัง
ในตระกูลเหล่านี้ ตระกูลเจาแข็งแกร่งที่สุด รองลงมาก็คือตระกูลจาง และตระกูลหวังที่พึ่งถีบตัวขึ้นมาได้ไม่นานนั้นอ่อนแอที่สุด
ในตอนนี้ ขณะที่เฉินเฉินกำลังเฝ้าดูนายน้อยของตระกูลใหญ่กำลังถูกไล่ล่า เขาก็รู้สึกดีขึ้นมาในทันที
ชาวบ้านไม่ได้ใช้ชีวิตอย่างสบาย แต่นายน้อยของตระกูลใหญ่ก็คงไม่ต่างกัน
เฉินเฉินไม่ได้คิดอะไรกับมันมากนัก และเขาก็ไม่ได้คิดจะก้าวออกไปทำตัวกล้าหาญด้วย เขาเข้าใจความสามารถของตัวเองดี ดังนั้นเขาจึงทำได้แค่หวังว่าคนกลุ่มนี้จะรีบๆจบการต่อสู้และจากไปซะ เพื่อที่พวกเขาจะได้ไม่มาทำลายแผนการกระโดดหน้าผาอันยิ่งใหญ่ของเขา
“ระบบ เหลืออีกกี่นาทีจะถึงเวลากระโดด?”
“สามนาทีค่ะ”
เมื่อได้ฟังเช่นนี้ อารมณ์ของเฉินเฉินก็หดหู่ขึ้นในทันที
หรือว่าโอกาสนี้จะเป็นของท่านจางคนนี้มาตั้งแต่แรกแล้ว?
ไม่อย่างนั้น ทำไมเขาถึงได้ไปอยู่ตรงนั้นในช่วงเวลานี้หล่ะ
‘ท่านจาง อย่ากระโดดหน้าผาจะดีกว่านะ! นี่เป็นโอกาสของฉัน ไม่ใช่ของท่าน’ เฉินเฉินภาวนาอย่างเงียบๆ เขาคาดหวังเอาไว้ว่าโอกาสนี้จะช่วยเปลี่ยนแปลงชะตากรรมของเขา ไม่มีทางที่เขาจะยอมยกมันให้คนอื่นหรอก
ในอีกด้านนึง คำว่า ‘โอกาส’ นั้นก็เหมือนกับคำว่าชะตาลิขิต ถ้าเขารู้ว่าโอกาสอยู่ที่ไหนได้ล่วงหน้าเนื่องจากความช่วยเหลือของระบบ มันก็หมายความว่าเขาถูกลิขิตให้มาเจอโอกาสนี้
ถ้ามันถูกลิขิตไว้เพื่อเขา มันก็จะต้องเป็นเขาอย่างแน่นอน ถ้ามันต้องมีเหตุผล ก็คือนี่ยังไงหล่ะ
“อย่าบังคับข้าดีกว่า! ข้าจะกระโดดที่นี่แน่ และถ้าไม่มีกระดูกข้ากลับไปด้วยซักชิ้น พวกเจ้าก็จะไม่ได้เงินเหมือนกัน!”
ในตอนนั้นเอง ท่านจางได้ตะโกนมาจากขอบหน้าผา สายตาของเขาเต็มไปด้วยความแน่วแน่
พวกนักฆ่าถูกคำพูดของเขาข่มขวัญ ซึ่งทำให้ความมุ่งมั่นในการโจมตีของพวกเขาอ่อนลง และในช่วงเวลานั้นเอง ดูเหมือนว่าท่านจางจะมีโอกาสฝ่าวงล้อมนี้ไปได้
ในขณะที่เฉินเฉินเฝ้าดูเหตุการณ์อยู่ เขาก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก
อย่างไรก็ตาม ฉากที่น่ายินดีช่างสั้นนัก หัวหน้านักฆ่าสังเกตุเห็นว่านี่มันไม่ถูกต้อง และการโจมตีของเขาก็กลับมารุนแรงอีกครั้ง
“พี่น้องเอ๋ย ไม่ต้องกังวลไปหรอก ต่อให้เขากลายเป็นเศษเนื้อ พวกเราก็แค่เอาอะไรซักอย่างจากเขากลับไปรายงานภารกิจของเราเท่านั้นเอง!”
เมื่อได้รับความมั่นใจกลับคืนมา พวกนักฆ่าก็ต้อนท่านจางไปที่ขอบหน้าผาอีกครั้ง
เฉินเฉินรู้สึกไม่พอใจ
คนพวกนี้สติไม่ดีจริงๆ ทั้งหมดที่พวกเขาทำก็คือบังคับคนไปให้สุด!
หน้าผาลมทมิฬมีความสูงหนึ่งพันเมตร คิดว่าการกระโดดลงจากตรงนั้นมันตลกนักรึไง?
“ระบบ เหลือเวลาอีกเท่าไหร่?”
“หนึ่งนาทีค่ะ” ระบบตอบกลับเหมือนเครื่องจักร ราวกับว่ามันไม่มีความรู้สึกอยู่เลย
เฉินเฉินยิ่งรู้สึกหงุดหงิดขึ้นเรื่อยๆ ในตอนนี้ เขาเข้าใจแล้วว่าถ้าเขาไม่ทำอะไรเลย ท่านจางคนนี้น่าจะได้กระโดดหน้าผาแน่ๆ
แต่ต้องเอาหัวลงด้วยสินะ
โลกมันไม่ได้มีความบังเอิญมากถึงขนาดที่จะทำให้โอกาสเกิดขึ้นในช่วงเวลานี้ และท่านจางก็บังเอิญโผล่มาในช่วงเวลานี้พอดีเหมือนกัน
เหตุผลเดียวที่อธิบายได้ก็คือว่าโอกาสนี้มันมีไว้เพื่อท่านจาง
“หรือว่าชื่อของเขาคือจางอู๋จี*?”
เฉินเฉินหงุดหงิด ในโลกนี้มีคนที่ได้รับพรจากสวรรค์ และท่านจางคนนี้ก็เห็นได้ชัดว่าเป็นหนึ่งในนั้น
“จะไม่มีการรีรออะไรอีกต่อไปแล้ว! กดดันเขาให้ตกไปจากหน้าผาซะ!” หัวหน้านักฆ่าหมดความอดทน และออกคำสั่ง
ภายใต้การบีบบังคับของพวกนักฆ่า เท้าของท่านจางก็ไปเหยียบที่ขอบหน้าผา ก้อนหินเล็กๆได้ตกลงไปในเหวใต้เท้าของเขา และไม่มีเสียงสะท้อนดังกลับมาเลยซักนิด
ซึ่งแค่นี้มันก็ชัดเจนแล้วว่าหน้าผานี้สูงจนน่าเหลือเชื่อจริงๆ!
หัวใจของเฉินเฉินเต้นไม่เป็นจังหวะในขณะที่มอง แต่สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นความแน่วแน่ในวินาทีต่อมา
ถ้าเกิดเขาไม่ต่อสู้เพื่อมันเขาอาจจะไม่ได้รับโอกาสแบบนี้อีกแล้วก็ได้!
ถ้าเขาไม่ไขว่คว้าโอกาส เขาก็จะไม่สามารถเสริมความแข็งแกร่งให้ตัวเองได้ และถ้าเป็นแบบนั้น ครอบครัวของเขาก็จะถูกตระกูลหวังไล่ล่า และผลที่ตามมาก็คงไม่ได้ไปในทางที่ดีสำหรับพวกเขาอย่างแน่นอน
อย่างมากมันก็แค่จบชีวิตของเขา แล้วทำไมเขาถึงไม่ลองซักตั้งหล่ะ?
เมื่อคิดได้เช่นนี้ เฉินเฉินก็ไม่มีความลังเลอยู่อีก เขากระโจนออกมาจากหลังต้นไม้ โดยปกปิดใบหน้าของตัวเองเอาไว้
“เดี๋ยวก่อนสิพวก!”
ด้วยการตะโกนออกมาดังลั่น นักฆ่าทุกคนรวมทั้งท่านจางก็หยุดการต่อสู้ลงกลางคัน และยืนนิ่งด้วยความตกใจ
ถึงยังไง พวกเขาก็คิดไม่ถึงว่าจะมีคนอื่นอยู่บนผาลมทมิฬในช่วงกลางดึกเช่นนี้
“เจ้าเป็นใคร?” หัวหน้านักฆ่าถามด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ จิตสังหารในตัวเขาไม่สามารถควบคุมได้อีกต่อไปแล้ว
เขาจะตกใจและกลัวการที่มีคนอื่นมาเห็นฉากฆาตกรรมไปทำไมหล่ะ?
ถ้าเจ้านี่จำเสียงของเขาได้ในอนาคตและชี้ตัวเขา ตระกูลจางก็จะสร้างปัญหามากมายให้เขาอย่างแน่นอน
“ข้าชื่อจางชุ่ยซานมาจากสำนักบู๊ตึ๊ง*!” เฉินเฉินตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา แม้ว่าเสียงจะยังหนุ่ม แต่มันก็ฟังดูน่าเกรงขาม และไม่มีความโกรธอยู่เลย
นักฆ่าส่งสายตาให้กัน และยืนยันว่าไม่มีพวกเขาคนไหนเคยได้ยินชื่อนี้มาก่อน อย่างไรก็ตามเนื่องจากเขาแซ่จาง และเขาก็โผล่มาที่นี่ในช่วงกลางดึก จึงมีความเป็นไปได้สูงมากที่จะเป็นคนจากตระกูลจาง
ด้วยความคิดเช่นนี้เอง นักฆ่าก็เพิ่มความระมัดระวังมากขึ้นกว่าตอนแรก
อย่างไรก็ตาม ในตอนนั้นเองเฉินเฉินก็พูดขึ้นมาอีกครั้ง
“วันนี้ ข้ามาที่นี่เพื่อแบ่งปันกฏนึงให้กับพวกเจ้า!” ในขณะที่พูด เฉินเฉินก็เดินไปหาพวกนักฆ่า ท่วงท่าการเดินของเขานั้นทั้งเป็นจังหวะและสงบนิ่ง
เมื่อเห็นแบบนี้ พวกนักฆ่าก็รู้สึกกังวลหนักขึ้น ท่าทีที่เยือกเย็นและไร้ซึ่งความหวาดกลัวเช่นนี้แสดงว่าเขาต้องเป็นยอดฝีมือแน่ๆเลยใช่ไหม?
“ในโลกนี้มีอยู่กฏเดียวก็คือกำปั้น!” หัวหน้านักฆ่าพูดด้วยน้ำเสียงที่ชั่วร้าย ความหวาดกลัวได้แฝงอยู่ในใจเขาเช่นกันกับการปรากฎตัวอย่างกระทันหันของชายสวมหน้ากากคนนี้
“นอกจากนั้น ในโลกนี้ยังมีอีกกฏนึง ซึ่งก็คือทุกอย่างจะต้องทำตามลำดับขั้นที่ถูกต้อง พวกเจ้าเข้าใจใช่ไหม?” เฉินเฉินเข้าไปถึงพวกเขาแล้วในตอนที่พูดออกมา
ในขณะที่นักฆ่ากำลังสับสนอยู่นั้นเอง เขาก็เร่งความเร็วขึ้นในทันทีแล้ววิ่งไปที่ขอบหน้าผา!
“ฆ่าเขาซะ!”
หัวหน้านักฆ่าคิดว่าคนๆนี้กำลังจะโจมตีเมื่อเห็นการเคลื่อนไหวของเขา และรีบออกคำสั่งในทันที อย่างไรก็ตาม ไม่มีพวกเขาคนไหนกล้าเข้าไป และเลือกที่จะตั้งท่าป้องกันแทน
ล้อเล่นรึเปล่า? ชายคนนี้ที่โผล่มาจากไหนก็ไม่รู้นั้นแค่ดูแวบแรกก็ไม่น่าใช่คนที่จะจัดการได้ง่ายๆเลยนะ ถ้าเกิดพวกเขาถูกฆ่าเนื่องจากบุกเข้าไปก่อนหล่ะ?
ความตึงเครียดของเฉินเฉินถูกสลัดทิ้งไปในตอนที่เขาเห็นภาพตรงหน้า เขาพุ่งตรงไปที่ขอบหน้าผาแล้วกระโดดออกไป เขาทะยานไปสูง 1.5 เมตรก่อนที่จะดิ่งลงจากหน้าผาโดยที่เอาศีรษะลง
“วันนี้ ข้าจางจะขอฆ่าตัวตายที่นี่ ลาก่อนนะทุกคน!”
ในตอนที่เขาพูดจบ เฉินเฉินก็ดิ่งลงจากหน้าผาเหมือนกับดาวตก
“บ้าอะไรเนี่ย!”
“นี่มันบ้าอะไรกัน!”
…
ในขณะที่เขากำลังทิ้งดิ่งลงไปนั้น เฉินเฉินรู้สึกหดหู่ใจ ทั้งหมดที่เขาได้ยิน นอกจากเสียงของลมก็คือเสียงสบถอย่าง ‘บ้าอะไรเนี่ย’ อย่างต่อเนื่อง
….
*จางอู๋จี, จางชุ่ยซาน ตัวละครจากมังกรหยก
ข้าสามารถตรวจสอบได้ทุกสรรพสิ่ง I Can Track Everything – ตอนที่ 8: เดี๋ยวก่อนพวก!
Posted by , ? Views, Released on September 26, 2021
I Can Track Everything ข้าสามารถตรวจสอบได้ทุกสรรพสิ่ง
โดย เรื่อง ข้าสามารถตรวจสอบได้ทุกสรรพสิ่ง I Can Track Everything “นักเดินทาง ระบบของท่านได้มาถึงแล้ว ยินดีด้วยสำหรับการได้รับระบบการตรวจสอบที่ทรงอำนาจ!”
เฉินเฉินที่กำลังนั่งเบื่อหน่ายอยู่ตรงทางเข้าของหมู่บ้านหิน เพียงแค่เขากำลังรู้สึกหดหู่ เสียงก็ดังขึ้นมาในหัวของเขา
เมื่อได้ยินเสียงนี้ เฉินเฉินรู้สึกมีชีวิตชีวาขึ้นมาก เขากระโดดขึ้นจากก้อนหินที่อยู่เบื้องหน้าหมู่บ้านทันที
“ระบบ? พึ่งจะเพิ่มเข้ามาช้าขนาดนี้เนี่ยนะ?”
“ระบบตรวจสอบในปัจจุบันคือระดับหนึ่งค่ะ เจ้าของสามารถที่จะตรวจจับทุกสิ่งทุกอย่างได้ในระยะสิบเมตร!”
เมื่อเสียงในหัวของเขาดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง เฉินเฉินรู้สึกตื้นตันจนร้องไห้ออกมาได้เลย
ด้วยเหตุนี้นี่เอง ประวัติศาสตร์ที่เขาเรียนรู้มาตอนมหาลัยมันไร้ประโยชน์และเขายังไม่สามารถกลายเป็นคนดังโดยการเขียนบทกลอนได้อีก เขาไม่ได้เก่งวิชาฟิสิกส์และเคมีสักเท่าไหร่ ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถที่จะคิดค้นหรือประดิษฐ์เทคโนโลยีได้ มีสิ่งเดียวที่เขาทำแล้วมันเป็นเรื่องที่น่าสนใจสำหรับคนอื่น อย่างเอ้อหยาที่อยู่ใกล้บ้านเขา นั่นคือการที่เขาทำสมุดบัญชีขึ้นมา
แต่ไม่คาดคิดเลย วันนี้….ระบบมันก็ได้มาถึงแล้ว!
เขาไม่ได้สนใจเกี่ยวกับเรื่องตรวจสอบหรืออะไรสักอย่าง ตราบเท่าที่มันเป็นระบบ มันก็คงเป็นเรื่องที่ดีแน่นอน เขาไม่ได้ทำอะไรมากว่าสิบปี แต่ตอนนี้เขาไม่สนใจแล้วว่ามันจะเป็นระบบอะไร ขอแค่มันเป็นระบบก็พอ!
การเป็นคนมันจะต้องเป็นคนกตัญญู ยังไงมันก็เป็นเรื่องที่ดีที่สุดที่มีระบบ!
‘อะไรก็ตามในระยะสิบเมตร….มันมีข้อจำกัดจำนวนในการใช้ไหม?’ เฉินเฉินถามขึ้นในหัวตัวเอง
“มันไม่มีข้อจำกัดในการใช้ค่ะ ระบบจะแจ้งภารกิจลับให้กับเจ้าของ เพื่อการอัพเกรดความสำเร็จลับ รวมทั้งยังให้รางวัลกับเจ้าของเป็นครั้งคราวด้วยค่ะ ดังนั้นได้โปรดขยันขันแข็งด้วยค่ะ!”
หลังจากนั้นเสียงได้จางหายไปจากในหัวของเขา
เฉินเฉินนั่งคิดอยู่เป็นเวลานาน เขามองออกไปยังทางเข้าหมู่บ้านที่โดดเดี่ยวนั่น แล้วรู้สึกสิ้นหวังเล็กน้อย
ชาวบ้านทั้งหมดของหมู่บ้านหินต่างเป็นชาวนากันทั้งหมด ทุกคนต่างยากจน ดังนั้นเขาจะตรวจสอบอะไรได้กัน?
ภรรยาของหัวหน้าหมู่บ้านเหมือนจะมีเพชรนิลจิลดาที่มีราคาอยู่ แต่เขาจะต้องไปขโมยมัน หลังจากที่เขาตรวจพบงั้นเหรอ? เขาคงจะโดนกระทืบจนตาย ถ้าเขาทำมันอย่างแน่นอน
แต่เขาไม่ได้รีบร้อนอะไร ตั้งแต่ที่มันเป็นระบบ มันก็มีความหมายในตัวของมันเอง เขาจะพัฒนาตัวเองอย่างเชื่องช้า
เป้าหมายหลักของเขาในตอนนี้คือการกลับไปยังบ้านก่อน ดังนั้นเขาจะได้ไปลองใช้ระบบได้อย่างสบายใจ
เมื่อเขาตัดสินใจได้แล้ว เฉินเฉินเดินกลับบ้าน
ครอบครัวของเขาเป็นคนธรรมดาทั่วไปในหมู่บ้านหินและครอบครัวของเขาต่างเป็นชาวนากัน ถึงแม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้จน ครอบครัวของเขาก็อบอุ่นมากและเป็นครอบครัวที่มีความสุข
เมื่อเขากลับมายังบ้าน พ่อแม่ของเขายังคงทำไร่นาอยู่ด้านนอกและยังไม่ได้กลับบ้าน
เขาพูดขึ้นมาในหัวตัวเอง ‘ตรวจเงินในบ้านสิ’
“อยู่ในลิ้นชักที่ห่างออกไป 3 เมตรค่ะ ภายในลิ้นชักมีเงินจำนวน 120 ตำลึงทองแดง”
นี่คือสถานที่ที่ครอบครัวของเขาเก็บเงินไว้ เฉินเฉินรู้มันดี เพราะว่าพ่อแม่ของเขาไม่ได้ปิดบังอะไรกับเขาไว้
“ใต้เตียงที่อยู่ห่างออกไป 4 เมตร ยังมีอีกสี่สิบตำลึงทองแดงค่ะ”
อะไรนะ?!
เฉินเฉินไม่รู้เกี่ยวกับเงินนี้เลยสักนิด มันเป็นห้องนอนของพ่อแม่เขา ซึ่งอยู่ห่างออกไปสี่เมตร มันอาจจะเป็นเงินเก็บของพ่อของเขา
เฉินเฉินคิดและสรุปได้ว่ามันน่าจะเป็นไปได้ ดังนั้นเขาจึงเดินไปที่ห้องด้านข้างและก้มมองลงใต้เตียง หลังจากคว้านดูสักพักหนึ่ง เขาพบกับกระเป๋าหนังเล็กที่มีเงินอยู่สี่สิบตำลึง
‘มีเงินอยู่ด้านในจริงด้วย’ เฉินเฉินคิดกับตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็เก็บกระเป๋าหนังกลับไปยังที่เดิม
ระบบยังคงพูดอย่างต่อเนื่องขึ้นมาในหัวของเขา
“ก้าวไปด้านหน้าห้าก้าวและขุดลงไปใต้ดินสิบเมตร มันมีเหรียญทองแดงขึ้นสนิมอยู่”
เมื่อได้ยินการแจ้งเตือน เฉินเฉินรีบหยิบพลั่วมาขุดอย่างกระตือรือร้น มันไม่ได้ใช้เวลานานสักเท่าไหร่สำหรับการหาเหรียญทองแดงขึ้นสนิม
หลังจากครุ่นคิดมาเป็นเวลานาน เขาจำได้ลางๆว่าเขาเคยทำเงินหายตอนยังเด็ก มันเป็นเงินที่เขาได้มาตอนปีใหม่ และเขาอารมณ์เสียที่เงินหายเป็นเวลานานเลย
‘ตั้งแต่ที่ฉันมีระบบนี่แล้ว บางทีฉันอาจจะไปยังมณฑลใกล้ๆ เพื่อไปเก็บเงินจากพื้นมาอาศัยอยู่ต่อ…’ เฉินเฉินอดที่จะคิดออกมาไม่ได้ แต่เขาแทบจะตบหน้าตัวเองทันที หลังจากที่มีความคิดแบบนี้โผล่ขึ้นมา
เมื่อเป็นนักเดินทางย้อนเวลาที่มีระบบแบบนี้แล้วแท้ๆ ทำไมความคิดของเขาถึงน่าสมเพศขนาดนี้กัน?
นี่มันเป็นเรื่องที่น่าอับอายมากสำหรับนักเดินทางที่ย้อนเวลากลับมาแบบนี้!
ในเวลาเดียวกัน เสียงก็ดังขึ้นมาในหัวของเขา
“รางวัลความสำเร็จ – เสร็จสมบูรณ์ : ใช้ระบบเป็นครั้งแรก รางวัลที่ได้รับ : โอกาสในการตรวจสอบทุกสิ่งทุกอย่างภายในมณฑลเสฉวนหนึ่งครั้งค่ะ”
เมื่อเขาได้ยิน เฉินเฉินอดที่จะคิดเรื่องเดินไปหาเงินต่ออีกครั้งไม่ได้
ทั่วทั้งมณฑลเสฉวนคงจะมีเงินจำนวนมากอย่างแน่นอน…
“เฮ้อออ! ทำไมฉันถึงเอาแต่อยากจะไปเก็บเงินกัน? ฉันมาที่โลกเซียนแห่งนี้ แน่นอนละว่าฉันมาเพื่อที่จะบ่มเพาะตนกลายเป็นเซียน!”
เฉินเฉินตัดสินใจได้และไม่ได้ใช้รางวัลนี้ในทันที
ใครจะไปรู้กันว่าเขาจะได้โอกาสตรวจสอบพื้นที่ขนาดกว้างแบบนี้อีกครั้งกัน? มันเป็นรางวัลที่ยอดเยี่ยม เขาไม่ต้องการที่จะเสียมันไปอย่างเปล่าประโยชน์ เขาจะรอจนกระทั่งเขาคุ้นเคยกับระบบ ก่อนที่จะตัดสินใจใช้มัน
Traveling through the Xianxia world, Chen Chen got the strongest tracking system and was able to track everything ever since.
Chen Chen, “System, I am short of money.” “Two meters away, your father has hidden some money under the bed. Five meters away, there is a rusty copper coin buried half a meter underground.” “There is a piece of silver in the grass ahead.”
Chen Chen, “System, I need some luck.” “The sh*t in front of the pigsty is actually not ordinary.” “Go to Black Peak cliff twenty miles away to jump off the cliff.” “Somewhere hidden there is a fairy cave mansion. Please explore by yourself.”
