ครึ่งชั่วโมงต่อมา เฉินเฉินได้มาถึงสายน้ำที่รูปปั้นเทพอสูรซ่อนอยู่
เมื่อเทียบกับสภาพแวดล้อมที่โหดเหี้ยมที่ของตกทอดแห่งอื่นตั้งอยู่ สายน้ำแห่งนี้ดูสงบและดูสาบอย่างมาก ไม่เพียงแต่จะมีปลาว่ายอยู่ในสายน้ำ มันยังมีสัตว์ป่าตัวเล็กออกมาดื่มน้ำเป็นครั้งคราวด้วยเช่นกัน
เมื่อเห็นภาพอันแสนสงบนี้แล้ว เฉินเฉินก็ระมัดระวังตัวมากขึ้น
มันเป็นมรดกของเทพอสูรและด้วยความแข็งแกร่งของเขาตอนนี้แล้ว เขาอาจจะพบเจอกับอันตรายก็เป็นได้
“ระบบ มันมีกับดักหรือบททดสอบอยู่อะไรแถวนี้บ้างไหม?”
“ไม่เลยค่ะ” ระบบตอบกลับโดยไร้อารมณ์
เมื่อได้ยินดังนี้แล้ว เฉินเฉินเดินไปด้านหน้าอย่างระมัดระวังตัว แต่แม้ว่าเขาจะถามระบบไปหลายสิบคำถามแล้วก็ตามที มันยังคงไม่มีอะไรอยู่ดี
ในที่สุดแล้วเฉินเฉินพบรูปปั้นเทพอสูรตั้งอยู่ใจกลางสายน้ำที่ล้อมรอบโดยก้อนหิน
รูปปั้นเทพอสูรสูงเพียงแค่ยี่สิบเซนติเมตรเท่านั้นและมันดูเหมือนกับของเล่นเลย
เมื่อเทียบกับรูปปั้นเทพอสูรที่โจวเหรินหลงเห็นบนภูเขาแล้ว นี่มันดูธรรมดากว่ามาก ไม่เพียงแต่มันจะไม่ดูดุดันเลย มันยังดูหล่อเหลาอยู่บ้างเลย มันเหมือนกับเซียนมากกว่าอสูรเสียอีก
ยังไงก็ตามเฉินเฉินรู้ดีว่านี่คือรูปปั้นเทพอสูรของแท้
การยืนยันของระบบมันไม่เคยผิดพลาด!
“ระบบ มันมีอะไรที่อยู่ใกล้เคียงตรงนี้สามารถปลดล็อคมรดกของเทพอสูรนี้ได้ไหม?”
“เลือดของเจ้าของค่ะ”
เมื่อได้ยินคำตอบของระบบแล้ว เฉินเฉินหายใจเข้าและหยิบมีดออกมาเพื่อตัดเปิดแผลตัวเอง
เมื่อเลือดไหลหยดลงไปบนรูปปั้นเทพอสูรที่ดูธรรมดาชั่วไป มันดูไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง แต่ยิ่งเลือดหยดลงไปบนมันมากขึ้นเท่าใด รูปปั้นเทพอสูรที่ปิดตาอยู่ก็เปิดตาออกอย่างเชื่องช้า!
เรื่องที่น่าแปลกประหลาดมากที่สุดก็คือรูปปั้นมันยิ้มได้!
ก่อนที่เฉินเฉินจะมีปฏิกิริยาอะไร ลำแสงยิงตรงออกมาจากรูปปั้นเทพอสูรและตรงเข้าไปยังหน้าผากของเฉินเฉิน
เฉินเฉินรู้สึกว่าสายตาของเขามืดบอดไปและเวลาที่เขากลับมาตั้งสติได้ เขาก็เหมือนกับปรากฏตัวอยู่ในมิติอันมืดมิดแล้ว
มีชายวัยกลางคนที่หน้าตาดูดียืนหันหลังอยู่ด้านหน้าเขา
ถึงแม้ว่าเขาจะมองไม่เห็นใบหน้าของชายวัยกลางคน เฉินเฉินสามารถบอกได้เลยจากออร่าของชายคนนั้นว่ารูปปั้นนั้นถูกจัดมา
“คนจากดินแดนชั้นล่าง ความจริงที่เจ้าสามารถปลุกรูปปั้นของข้าได้หมายความว่าร่างกายของเจ้าเหมาะสมในการฝึกวิชาร่างทองเก้าโคจร จดจำไว้ว่าถ้าเจ้าได้ขึ้นมาจากดินแดนชั้นล่าง มายังเมืองอสูรฟ้าและข้าจะสอนวิชาต่อหลังจากวิชาร่างทองเก้าโคจร!”
หลังจากพูดคำเหล่านี้จบแล้ว ชายวัยกลางคนก็หันไปมองด้านหลังและร่างกายของเขาก็ขยายปล่องแสงออกมาระยะกว้างไกลกว่าหนึ่งหมื่นฟุต!
เฉินเฉินสะดุ้งตัวเล็กน้อยและด้วยการเปลี่ยนแปลงของชายวัยกลางคน ข้อมูลมากมายปรากฏขึ้นมาในหัวของเขา
“วิชาร่างทองเก้าโคจร!”
หัวใจเฉินเฉินเต้นระรัว
เมื่อเทียบกับวิชาบ่มเพาะลมปราณอย่างอื่นแล้ว วิชานี้แข็งแกร่งยิ่งกว่ามาก!
ขั้นสูงสุดของวิชานี้ดูเหมือนจะมีเพียงขั้นสูญกายหยาบที่อยู่เหนือกว่าขั้นวิญญาณแก่นแท้
ยังไงก็ตามวิชาร่างทองเก้าโคจร การโคจรครั้งแรกเทียบเท่ากับขั้นฝึกพลังปราณ ในขณะที่การโคจรครั้งที่สองเทียบเท่ากับขั้นสร้างรากฐาน เมื่อถึงการโคจรครั้งที่เก้าแล้ว มันก็จะอยู่เหนือกว่าขั้นสูญกายหยาบอยู่หลายระดับเลยทีเดียว
วิชาการบ่มเพาะลมปราณอย่างอื่น อยู่ห่างชั้นไปจากวิชาบ่มเพาะลมปราณนี้มาก!
เทพอสูรแตกต่างไปจากเหล่าผู้นำของสำนักอสูร เขาไม่ได้สร้างบททดสอบที่ยุ่งยาก แต่เขากลับสร้างเงื่อนไขขึ้นมาด้วยตัวของเขาเอง
‘เขาสมกับการเป็นหัวหน้าอย่างแท้จริง! ไม่เหมือนเจ้าโง่เง่าพวกนั้นเลย…’
เฉินเฉินถอนหายใจออกมา ในเวลาเดียวกันแสงสีทองบนรร่างกายของเขาก็ควบแน่นมากขึ้นกว่าเดิม มันไม่ได้ใช้เวลานานเท่าไหร่กับเขาที่จะไปอยู่ในการโคจรครั้งที่สาม
…
ด้านนอกดินแดนลึกลับ
โจวเหรินหลงนั่งอยู่ด้านบนชั้นหิน หัวใจของเขาเต้นอย่างระรัว
วันนี้มันเป็นวันที่สิบแล้วที่เฉินเฉินได้เข้าไปยังดินแดนลึกลับ ถ้าเขาได้รับมรดกมาแล้ว นี่มันก็น่าจะเป็นเวลาที่เขาน่าจะออกมาได้แล้ว
“ด้วยร่างกายที่ไร้เทียมทานของเขาแล้ว เขาน่าจะได้รับมรดกที่อยู่ขั้นระดับเดียวกับข้าไหม?”
โจวเหรินหลงพึมพำ
ใครก็ตามสามารถที่จะเข้าดินแดนลึกลับได้เพียงสองครั้งในหนึ่งชีวิต ครั้งแรกคือช่วงก่อนวัยยี่สิบปี ก่อนที่เส้นทางการฝึกตนจะเริ่มต้นขึ้น
ครั้งที่สองคือช่วงแห่งความตาย จุดสิ้นสุดของการฝึกตน
เขาได้การข้ามความยากลำบากมามากมายและร่างกายของเขาเกือบจะล้มลงไปแล้ว ก่อนที่เขาจะได้รับมรดกของเจ้าสำนักรุ่นที่ห้าเสียอีก
หลังจากที่เขาออกมา เขาก็ได้ยึดครองเส้นทางนั้นและเขาก็ได้กลายเป็นผู้ไร้เทียมทานโดยมรดกจากเจ้าสำนักรุ่นที่ห้า เขาได้ก้าวขึ้นมาเป็นเจ้าสำนักและตอนนี้เขาก็ได้เดินไปบนเส้นทางของตัวเองต่อแล้ว
ถ้าวันหนึ่งเขาสัมผัสได้ว่าเวลาของเขามันถึงจุดสิ้นสุดลงแล้ว เขาจะเข้าไปในดินแดนลึกลับและทิ้งมรดกของเขาไว้ให้สืบทอดต่อคนรุ่นหลังต่อไป
ในด้านสภาพร่างกายของเขาแล้ว สภาพร่างกายเริ่มแรกของเขาอ่อนแอกว่าร่างกายไร้เทียมทานอยู่มากโข แต่เขามีความทะเยอทะยานและความปรารถนาอันแรงกล้าที่จะอยากจะชนะ เขาได้รวบรวมความกล้าที่จะต่อต้านผืนสวรรค์ ดังนั้นเขาจึงมาไกลได้ถึงเพียงนี้กับสภาพร่างกายแบบนี้
‘ถ้าเขาได้รับมรดกของสาขาอื่น จางเฉินก็จะเสียของมาก เมื่อเวลานั้นมาถึงข้าจะโยนเขาไปยังสาขาอื่น’ โจวเหรินหลงคิดกับตัวเอง
ในขณะที่เขาสงสัยว่ามรดกที่จางเฉินได้รับมา ลูกศิษย์คนหนึ่งที่สวมชุดดำก็เดินเข้ามาจากด้านนอก
“เจ้าสำนักครับ พวกเราได้รับข่าวมาจากรัฐจิน หลังจากสำนักอู๋ซิ่นได้จัดการความวุ่นวายในเมืองหลวงแล้ว พวกเขาก็สูญเสียความอดทนไปและทำลายสำนักมังกรมรกตไป ซึ่งมันถือเป็นอันดับสอง!”
“เจ้าสำนักและผู้อาวุโสหลายคนจากสำนักมังกรมรกตถูกสังหารไป ในขณะที่ลูกศิษย์ที่มีพรสวรรค์บางคนถูกพากลับไปยังสำนักอู๋ซิ่น”
เมื่อได้ยินดังนี้แล้ว โจวเหรินหลงระเบิดเสียงหัวเราะออกมา ซึ่งมันดังก้องไปทั่วภูเขาอันกว้างใหญ่
“บรรพบุรุษของสำนักอู๋ซิ่นทั้งอับอายและเกรี้ยวกราดมาก เขาโถมสุดตัวเลยสินะ ฮ่า! สำนักอื่นมีปฏิกิริยาอะไรบ้าง? กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น?”
“ในยามค่ำคืนเจ้าสำนักพยัคฆ์ขาว สำนักวิหคสีชาด สำนำเต่าดำและสำนักเทียนหยุนต่างก้าวข้ามไปยังขั้นก่อกำเนิดวิญญาณ สำนักเทียนหยุนยังถึงขั้นกลางของขั้นก่อกำเนิดวิญญาณอีกด้วย!”
เมื่อได้ยินดังนี้แล้ว โจวเหรินหลงอดที่จะหัวเราะออกมาดังก้องไม่ได้
‘นี่คือตัวอย่างของการยิงขาตัวเองยังไงละ!’
กลยุทธ์ในการทำให้ผู้อื่นหวาดกลัวของสำนักอู๋ซิ่นไม่เพียงแต่จะทำให้สำนักที่ทรงพลังหลายสำนักตื่นกลัว แต่มันกลับทำให้เกิดการก่อกบฏขึ้นมาแทน
คนที่เดินอยู่บนเส้นทางของการฝึกตน ไม่ว่าจะเป็นเซียนหรือจะฝึกอยู่บนเส้นทางอสูรก็ต่างมีความภาคภูมิใจในตัวเองกันทั้งนั้น
เมื่อเห็นเจ้าสำนักหัวเราะออกมา ลูกศิษย์พูดออกมาอย่างขมขื่น “เจ้าสำนัก แม้ว่ามันจะมีการรวมตัวของสี่สำนัก พวกเขาอาจจะไม่สามารถที่จะเทียบกับสำนักอู๋ซิ่นได้อยู่ดีและสิ่งที่สำคัญที่สุดคือเจ้าสำนักเทียนหยุน เซี่ยวอู่โยวไม่ได้อยู่ในรัฐจิน แต่เขากลับอยู่ในรัฐโจวครับ”
“มันเป็นที่พูดกันว่า ในช่วงการก่อกบฏในเมืองหลวง เฉินเฉินซึ่งเป็นผู้สืบทอดของสำนักเทียนหยุนได้ถูกสังหารไป ดังนั้นเขาจึงมาอยู่ที่นี่ในรัฐโจวเพื่อล้างแค้นกับศิษย์ของเขา”
“เจ้าบ้านั่นมันโง่เง่าอะไรเช่นนี้! เขาต้องการที่จะล้างแค้นกับสำนักอสูรของเราแทนที่จะกลับไปยังสำนักตัวเองเนี่ยนะ?! เจ้าโง่! โอเค ข้าเข้าใจแล้วว่าข้าต้องทำอะไรต่อ เจ้าไปได้แล้ว!”
โจวเหรินหลงพ่นลมหายใจออกมาอย่างเย็นชา
แน่นอนว่าสิ่งที่เขาต้องการมากที่สุดก็คือสี่สำนักรวมตัวกันและต่อสู้กันสุดกำลังกับสำนักอู๋ซิ่น ดังนั้นพวกเขาทั้งหมดจะได้บาดเจ็บหนักกัน
ยังไงก็ตาม ตั้งแต่ที่เซี่ยวอู่โยวไม่อยู่แล้ว เหตุการณ์แบบนี้ก็จะไม่เกิดขึ้น
‘น่าเสียดายอะไรเช่นนี้!’
…
หลังจากที่ลูกศิษย์จากไป ความเงียบก็กลับมายังบนภูเขา
หลังจากผ่านไปหนึ่งชั่วโมง รูปปั้นเทพอสูรที่อยู่ด้านหลังโจวเหรินหลงก็ขยับตัวและปล่อยแสงออกมา
ชั่วขณะต่อมา รูปปั้นเทพอสูรก็เริ่มเคลื่อนไหวตัวอย่างเชื่องช้า มันเปิดเผยประตูแสงที่ซ่อนอยู่ด้านหลังรูปปั้น
โจวเหรินหลงมองข้ามไปและเห็นคนแปลกหน้าเดินออกมา
เมื่อเห็นร่างสีทองแล้ว โจวเหรินหลงหน้าซีด ความใจเย็นบนใบหน้าของเขาหายไป เขาคำรามออกมา “เจ้าคือใครกัน? เจ้ากล้าดียังไงถึงบุกรุกดินแดงลึกลับของสำนักอสูร?!”
“หื้อ? ข้าคือจางเฉินไงครับ!”
เฉินเฉินพูดไม่ออก เขาวางกรเป๋าใบใหญ่ที่เขาแบกมาด้วยใบหน้าที่ใสซื่อ
‘เอ้า ข้าออกไปไม่กี่วัน เจ้าก็จำข้าไม่ได้แล้วเหรอเนี่ย?’
ข้าสามารถตรวจสอบได้ทุกสรรพสิ่ง I Can Track Everything – ตอนที่ 112: เจ้าคือใครกัน?!
Posted by , ? Views, Released on September 26, 2021
I Can Track Everything ข้าสามารถตรวจสอบได้ทุกสรรพสิ่ง
โดย เรื่อง ข้าสามารถตรวจสอบได้ทุกสรรพสิ่ง I Can Track Everything “นักเดินทาง ระบบของท่านได้มาถึงแล้ว ยินดีด้วยสำหรับการได้รับระบบการตรวจสอบที่ทรงอำนาจ!”
เฉินเฉินที่กำลังนั่งเบื่อหน่ายอยู่ตรงทางเข้าของหมู่บ้านหิน เพียงแค่เขากำลังรู้สึกหดหู่ เสียงก็ดังขึ้นมาในหัวของเขา
เมื่อได้ยินเสียงนี้ เฉินเฉินรู้สึกมีชีวิตชีวาขึ้นมาก เขากระโดดขึ้นจากก้อนหินที่อยู่เบื้องหน้าหมู่บ้านทันที
“ระบบ? พึ่งจะเพิ่มเข้ามาช้าขนาดนี้เนี่ยนะ?”
“ระบบตรวจสอบในปัจจุบันคือระดับหนึ่งค่ะ เจ้าของสามารถที่จะตรวจจับทุกสิ่งทุกอย่างได้ในระยะสิบเมตร!”
เมื่อเสียงในหัวของเขาดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง เฉินเฉินรู้สึกตื้นตันจนร้องไห้ออกมาได้เลย
ด้วยเหตุนี้นี่เอง ประวัติศาสตร์ที่เขาเรียนรู้มาตอนมหาลัยมันไร้ประโยชน์และเขายังไม่สามารถกลายเป็นคนดังโดยการเขียนบทกลอนได้อีก เขาไม่ได้เก่งวิชาฟิสิกส์และเคมีสักเท่าไหร่ ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถที่จะคิดค้นหรือประดิษฐ์เทคโนโลยีได้ มีสิ่งเดียวที่เขาทำแล้วมันเป็นเรื่องที่น่าสนใจสำหรับคนอื่น อย่างเอ้อหยาที่อยู่ใกล้บ้านเขา นั่นคือการที่เขาทำสมุดบัญชีขึ้นมา
แต่ไม่คาดคิดเลย วันนี้….ระบบมันก็ได้มาถึงแล้ว!
เขาไม่ได้สนใจเกี่ยวกับเรื่องตรวจสอบหรืออะไรสักอย่าง ตราบเท่าที่มันเป็นระบบ มันก็คงเป็นเรื่องที่ดีแน่นอน เขาไม่ได้ทำอะไรมากว่าสิบปี แต่ตอนนี้เขาไม่สนใจแล้วว่ามันจะเป็นระบบอะไร ขอแค่มันเป็นระบบก็พอ!
การเป็นคนมันจะต้องเป็นคนกตัญญู ยังไงมันก็เป็นเรื่องที่ดีที่สุดที่มีระบบ!
‘อะไรก็ตามในระยะสิบเมตร….มันมีข้อจำกัดจำนวนในการใช้ไหม?’ เฉินเฉินถามขึ้นในหัวตัวเอง
“มันไม่มีข้อจำกัดในการใช้ค่ะ ระบบจะแจ้งภารกิจลับให้กับเจ้าของ เพื่อการอัพเกรดความสำเร็จลับ รวมทั้งยังให้รางวัลกับเจ้าของเป็นครั้งคราวด้วยค่ะ ดังนั้นได้โปรดขยันขันแข็งด้วยค่ะ!”
หลังจากนั้นเสียงได้จางหายไปจากในหัวของเขา
เฉินเฉินนั่งคิดอยู่เป็นเวลานาน เขามองออกไปยังทางเข้าหมู่บ้านที่โดดเดี่ยวนั่น แล้วรู้สึกสิ้นหวังเล็กน้อย
ชาวบ้านทั้งหมดของหมู่บ้านหินต่างเป็นชาวนากันทั้งหมด ทุกคนต่างยากจน ดังนั้นเขาจะตรวจสอบอะไรได้กัน?
ภรรยาของหัวหน้าหมู่บ้านเหมือนจะมีเพชรนิลจิลดาที่มีราคาอยู่ แต่เขาจะต้องไปขโมยมัน หลังจากที่เขาตรวจพบงั้นเหรอ? เขาคงจะโดนกระทืบจนตาย ถ้าเขาทำมันอย่างแน่นอน
แต่เขาไม่ได้รีบร้อนอะไร ตั้งแต่ที่มันเป็นระบบ มันก็มีความหมายในตัวของมันเอง เขาจะพัฒนาตัวเองอย่างเชื่องช้า
เป้าหมายหลักของเขาในตอนนี้คือการกลับไปยังบ้านก่อน ดังนั้นเขาจะได้ไปลองใช้ระบบได้อย่างสบายใจ
เมื่อเขาตัดสินใจได้แล้ว เฉินเฉินเดินกลับบ้าน
ครอบครัวของเขาเป็นคนธรรมดาทั่วไปในหมู่บ้านหินและครอบครัวของเขาต่างเป็นชาวนากัน ถึงแม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้จน ครอบครัวของเขาก็อบอุ่นมากและเป็นครอบครัวที่มีความสุข
เมื่อเขากลับมายังบ้าน พ่อแม่ของเขายังคงทำไร่นาอยู่ด้านนอกและยังไม่ได้กลับบ้าน
เขาพูดขึ้นมาในหัวตัวเอง ‘ตรวจเงินในบ้านสิ’
“อยู่ในลิ้นชักที่ห่างออกไป 3 เมตรค่ะ ภายในลิ้นชักมีเงินจำนวน 120 ตำลึงทองแดง”
นี่คือสถานที่ที่ครอบครัวของเขาเก็บเงินไว้ เฉินเฉินรู้มันดี เพราะว่าพ่อแม่ของเขาไม่ได้ปิดบังอะไรกับเขาไว้
“ใต้เตียงที่อยู่ห่างออกไป 4 เมตร ยังมีอีกสี่สิบตำลึงทองแดงค่ะ”
อะไรนะ?!
เฉินเฉินไม่รู้เกี่ยวกับเงินนี้เลยสักนิด มันเป็นห้องนอนของพ่อแม่เขา ซึ่งอยู่ห่างออกไปสี่เมตร มันอาจจะเป็นเงินเก็บของพ่อของเขา
เฉินเฉินคิดและสรุปได้ว่ามันน่าจะเป็นไปได้ ดังนั้นเขาจึงเดินไปที่ห้องด้านข้างและก้มมองลงใต้เตียง หลังจากคว้านดูสักพักหนึ่ง เขาพบกับกระเป๋าหนังเล็กที่มีเงินอยู่สี่สิบตำลึง
‘มีเงินอยู่ด้านในจริงด้วย’ เฉินเฉินคิดกับตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็เก็บกระเป๋าหนังกลับไปยังที่เดิม
ระบบยังคงพูดอย่างต่อเนื่องขึ้นมาในหัวของเขา
“ก้าวไปด้านหน้าห้าก้าวและขุดลงไปใต้ดินสิบเมตร มันมีเหรียญทองแดงขึ้นสนิมอยู่”
เมื่อได้ยินการแจ้งเตือน เฉินเฉินรีบหยิบพลั่วมาขุดอย่างกระตือรือร้น มันไม่ได้ใช้เวลานานสักเท่าไหร่สำหรับการหาเหรียญทองแดงขึ้นสนิม
หลังจากครุ่นคิดมาเป็นเวลานาน เขาจำได้ลางๆว่าเขาเคยทำเงินหายตอนยังเด็ก มันเป็นเงินที่เขาได้มาตอนปีใหม่ และเขาอารมณ์เสียที่เงินหายเป็นเวลานานเลย
‘ตั้งแต่ที่ฉันมีระบบนี่แล้ว บางทีฉันอาจจะไปยังมณฑลใกล้ๆ เพื่อไปเก็บเงินจากพื้นมาอาศัยอยู่ต่อ…’ เฉินเฉินอดที่จะคิดออกมาไม่ได้ แต่เขาแทบจะตบหน้าตัวเองทันที หลังจากที่มีความคิดแบบนี้โผล่ขึ้นมา
เมื่อเป็นนักเดินทางย้อนเวลาที่มีระบบแบบนี้แล้วแท้ๆ ทำไมความคิดของเขาถึงน่าสมเพศขนาดนี้กัน?
นี่มันเป็นเรื่องที่น่าอับอายมากสำหรับนักเดินทางที่ย้อนเวลากลับมาแบบนี้!
ในเวลาเดียวกัน เสียงก็ดังขึ้นมาในหัวของเขา
“รางวัลความสำเร็จ – เสร็จสมบูรณ์ : ใช้ระบบเป็นครั้งแรก รางวัลที่ได้รับ : โอกาสในการตรวจสอบทุกสิ่งทุกอย่างภายในมณฑลเสฉวนหนึ่งครั้งค่ะ”
เมื่อเขาได้ยิน เฉินเฉินอดที่จะคิดเรื่องเดินไปหาเงินต่ออีกครั้งไม่ได้
ทั่วทั้งมณฑลเสฉวนคงจะมีเงินจำนวนมากอย่างแน่นอน…
“เฮ้อออ! ทำไมฉันถึงเอาแต่อยากจะไปเก็บเงินกัน? ฉันมาที่โลกเซียนแห่งนี้ แน่นอนละว่าฉันมาเพื่อที่จะบ่มเพาะตนกลายเป็นเซียน!”
เฉินเฉินตัดสินใจได้และไม่ได้ใช้รางวัลนี้ในทันที
ใครจะไปรู้กันว่าเขาจะได้โอกาสตรวจสอบพื้นที่ขนาดกว้างแบบนี้อีกครั้งกัน? มันเป็นรางวัลที่ยอดเยี่ยม เขาไม่ต้องการที่จะเสียมันไปอย่างเปล่าประโยชน์ เขาจะรอจนกระทั่งเขาคุ้นเคยกับระบบ ก่อนที่จะตัดสินใจใช้มัน
Traveling through the Xianxia world, Chen Chen got the strongest tracking system and was able to track everything ever since.
Chen Chen, “System, I am short of money.” “Two meters away, your father has hidden some money under the bed. Five meters away, there is a rusty copper coin buried half a meter underground.” “There is a piece of silver in the grass ahead.”
Chen Chen, “System, I need some luck.” “The sh*t in front of the pigsty is actually not ordinary.” “Go to Black Peak cliff twenty miles away to jump off the cliff.” “Somewhere hidden there is a fairy cave mansion. Please explore by yourself.”
