ข้าสามารถตรวจสอบได้ทุกสรรพสิ่ง I Can Track Everything – ตอนที่ 123: หลอกลวงคนซื่อตรงอยู่บ่อยๆ

เมื่อเห็นว่าผู้สืบทอดสำนักชิงหลิงฟื้นแล้ว เฉินเฉินก็อุทานขึ้นมาอย่างกะทันหัน “ข้าคิดว่าส่งผู้สืบทอดคนนี้ไปที่หน้าค่ายกลแล้วจับแขวนเอาไว้พร้อมกับจัดการให้หมดสภาพจะดีกว่า!”
“ไม่จริงน่า!”
เมื่อได้ฟังคำพูดพวกนี้ กลุ่มคนแปลกๆก็หันไปมองเฉินเฉินพร้อมกันด้วยสายตาตื่นตกใจ
‘เขาพึ่งจะพูดเรื่องบ้าอะไรออกมา?’
แม้ว่าพวกเขาจะไม่ใช่คนดี แต่พวกเขาส่วนใหญ่แค่อยากขู่ชิงเฮงด้วยชีวิตของลูกสาวเท่านั้นเอง แต่ว่าเฉินเฉิน…
‘ให้ตายเถอะ! นี่เขาคงไม่ใช่มนุษย์แล้ว!’
ในตอนนี้ ชิงเฉียนเข้าใจแล้วว่าเธออยู่ที่ไหน และในตอนที่เธอได้ฟังคำพูดของเฉินเฉิน เธอก็แทบจะเป็นลมตาย น้ำตาไหลลงมาจากแก้มของเธออย่างไม่สามารถควบคุมได้
“นายน้อยสาขา… พวกเราอาจจะมาจากสำนักอสูร แต่พวกเราก็ยังเป็นมนุษย์อยู่นะครับ” หนึ่งในผู้อาวุโสสำนักอสูรพูดในขณะที่จัดผ้าที่พันอยู่รอบตัวเขา
“มนุษย์เหรอ? การต่อสู้ระหว่างสองกองทัพมันต้องใช้วิธีการที่ต่ำทรามอยู่แล้ว พวกเจ้ามันใจอ่อนเกินไป ในเมื่อข้าจับแม่นางคนนี้มาได้ พวกเจ้าก็ควรจะทำตามคำแนะนำของข้าและส่งคำเตือนไปให้ชิงเฮงก่อนการต่อสู้วันพรุ่งนี้” เฉินเฉินพูดต่ออย่างเย็นชา “ถ้าเขาไม่เชื่อฟัง ลูกสาวของเขาก็จะถูกแขวนอยู่ระหว่างสองกองทัพเพื่อโดนเฆี่ยน! และถึงแม้ว่าเขาจะยอมจำนน พวกเราก็ต้องทำแบบนั้นเพื่อให้เขารู้ถึงผลที่ตามมาจากการดูถูกสำนักอสูร!”
หลังจากได้ฟังคำพูดของเขา สมาชิกของสำนักอสูรก็ตีตัวออกห่างจากเขาโดยไม่รู้ตัว
‘นายน้อยสาขาคนนี้น่ากลัวเกินไปแล้ว…ข้าอยู่ให้ห่างจากเขาจะดีกว่า’
ในตอนนี้เอง ชิงเฉียนแทบจะเป็นลม

มันคือช่วงกลางดึก
ชิงเฉียนถูกขังอยู่ในค่ายทหารค่ายหนึ่งพร้อมกับถูกปิดผนึกพลังปราณเอาไว้
เมื่อคิดถึงสิ่งที่เธอกำลังจะเผชิญในวันพรุ่งนี้ ชิงเฉียนก็อดร้องไห้ออกมาไม่ได้ ในตอนนี้ เธออยากจะตายๆไปซะ เพื่อจะได้ไม่ต้องมาแบกรับความอัปยศ
ในขณะที่กำลังมองเงาดำที่สะท้อนมาจากข้างนอกเป็นพักๆ ชิงเฉียนก็รู้สึกสิ้นหวังและหมดหนทาง ณ ตอนนี้ เธอไม่สามารถขยับตัวได้เลย ไม่ต้องพูดถึงการฆ่าตัวตายด้วยซ้ำ
เธอรู้ดีว่าพ่อรักเธอมากขนาดไหน และถ้าสำนักอสูรสร้างความอัปยศขนาดนั้นให้กับเธอและทำเรื่องที่ไร้ยางอายเช่นนั้นลงไป พ่อของเธอก็คงจะอ่อนไหวและพ่ายแพ้ในศึกนี้อย่างแน่นอน
แล้วความพ่ายแพ้ของพวกเขาทั้งหมดก็เป็นเพราะเธอ
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ชิงเฉียนก็ยิ่งรู้สึกไม่สบายใจมากขึ้นเรื่อย ๆ และลึกลงไป ความเกลียดชังที่เธอมีต่อสำนักอสูรก็รุนแรงยิ่งขึ้น
‘สำนักอสูรคือศูนย์รวมของพวกชั่วเกินมนุษย์ และเจ้านายน้อยสาขาที่สวมหน้ากากคนนั้นก็คือวายร้ายตัวฉกาจ!’

ในขณะเดียวกัน เฉินเฉินก็พยายามติดต่ออาจารย์ของเขาในสำนักเทียนหยุนอย่างลับๆ
ตอนนี้เขาได้รับความไว้ใจจากสำนักอสูรอย่างสมบูรณ์แล้ว เขาสามารถหาโอกาสออกมาเดินเล่นโดยไม่มีใครมารบกวนเขาได้ประมาณสองสามกิโลเมตร
“ท่านอาจารย์ วันพรุ่งนี้ไปช่วยสำนักพยัคฆ์ขาวและสำนักอื่นๆเพื่อดึงดูดยอดฝีมือระดับก่อกำเนิดวิญญาณจากสำนักอู๋ซินไปทางนั้นให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ให้หน่อยครับ”
หลังจากที่เขาส่งข้อความนั้นไป เซี่ยวอู่โยวก็ตอบกลับในเวลาไม่นาน
“ได้สิ แต่เจ้าจะหนีออกมาจากสำนักอสูรได้เมื่อไหร่?”          อ่านโดจิน doujinza.com
เฉินเฉินเงียบไปซักพัก สีหน้าของเขาค่อยๆจริงจังยิ่งขึ้น เขาตอบกลับ “ท่านอาจารย์ ตอนนี้ทั้งสองรัฐกำลังวุ่นวายกันอยู่ เพื่อให้สำนักเทียนหยุนรอดพ้นจากช่วงเวลานี้ได้ พวกเราต้องใช้พลังส่วนของสำนักอสูรด้วย ข้ามันไร้พรสวรรค์ แต่ข้าเต็มใจที่จะรอหาโอกาสเพื่อเคลื่อนไหวในสำนักอสูร ข้าอยากจะตามหาความหวังให้สำนักเทียนหยุนครับ!”
“ศิษย์เอ๋ย.. นี่เจ้า…” เซี่ยวอู่โยวรู้สึกตื้นตันอย่างมาก
“ท่านอาจารย์ อย่าคิดมากไปเลยครับ สำนักเทียนหยุนเป็นบ้านของข้า และเพื่อสำนักของเรา ข้าไม่ได้เสียใจเลย!”
หลังจากที่พูดเช่นนี้ เฉินเฉินก็เก็บเหรียญสื่อสารและเดินไปทางค่ายอย่างช้าๆ ด้วยสีหน้าที่เศร้าโศกและทุกข์ใจ
“ระบบ ใครเป็นคนที่รักความยุติธรรมมากที่สุดในรัศมี 30 เมตร?” เฉินเฉินถามในระหว่างที่เดินตรงไปทางค่ายหลัก
“ในเต็นท์ที่อยู่ทางซ้ายหกเมตรค่ะ…”
“งี่เง่าชะมัด!” เฉินเฉินรู้สึกอับอายและหงุดหงิด หลังจากถุยน้ำลายออกมา เขาก็เข้าไปในเต็นท์ที่ใหญ่ที่สุด
ไม่นานนัก พวกคนสำคัญของสำนักอสูรก็เริ่มอุทานด้วยความหวั่นเกรง

วันต่อมา เรื่องเป็นไปตามที่เขาคาดการณ์เอาไว้
ในทันทีที่สำนักอสูรประกาศการกระทำที่ไร้ยางอายนั้นและพาชิงเฉียนมาแสดงตัว ทั้งสำนักชิงหลิงก็พากันตื่นตระหนก ชิงเฮง ยอดฝีมือระดับแก่นทองคำ รู้สึกโมโหมากจนเขาแทบกระอักเลือดออกมา
อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าเขาจะโกรธแค่ไหน เขาก็ไม่กล้าต่อสู้กับสำนักอสูรด้วยพลังทั้งหมด ถ้าลูกสาวของเขาถูกแขวนและโดนทำร้าย เขาก็อาจจะคลั่งตายไปด้วย
สำนักชิงหลิงต่อต้านอย่างเอื่อยเฉื่อยด้วยความสลดใจ และไม่ว่าพวกเขาจะต่อสู้หนักแค่ไหน ความพยายามของพวกเขาก็สูญเปล่า หลังจากการต่อสู้สั้นๆ กำแพงเมืองก็ถูกสำนักอสูรทำลายและพวกเขาก็ต่อสู้ในขณะที่ล่าถอยไปด้วย ครึ่งวันต่อมา แม้กระทั่งสำนักชิงหลิงก็ยังตกอยู่ในกำมือของสำนักอสูร
ชิงเฮง เจ้าสำนักชิงหลิง สามารถหลบหนีไปได้ภายใต้การคุ้มกันของเซียนสำนักอู๋ซิน
อย่างไรก็ตาม สำนักอสูรไม่ได้หยุดพักเลย พวกเขามุ่งหน้าต่อไปยังสถานที่ที่สาขาที่ห้า ซึ่งเป็นสาขาอาวุธกำลังต่อสู้กับสำนักดาบศักดิ์สิทธิ์
สำนักดาบศักดิ์สิทธิ์ได้รับการสนับสนุนจากสำนักอู๋ซิน และความภัคดีที่สำนักนี้มีต่อสำนักอู๋ซินก็มากยิ่งกว่าสำนักชิงหลิง อันที่จริง สำนักนี้สามารถพิจารณาได้ว่าเป็นมือขวาของสำนักอู๋ซินได้เลย และการต่อสู้ที่นี่ก็รุนแรงที่สุด
หลังจากสังเกตเห็นความเคลื่อนไหวของสำนักอสูร เซียนของสำนักอู๋ซินที่แต่เดิมรับหน้าที่ช่วยเหลือสำนักชิงหลิงก็ได้เดินทางขึ้นเหนือเพื่อสนับสนุนสำนักดาบศักดิ์สิทธิ์ด้วย
ในขณะเดียวกัน ที่มุมห่างไกลมุมหนึ่งของสนามรบ ชายที่สวมหน้ากากชั่วร้ายได้เดินเข้าไปหาผู้สืบทอดสำนักชิงหลิงอย่างช้าๆ สายตาของเขานั้นทั้งเย็นชาและโหดร้าย
“ในฐานะนายน้อยของสาขาที่หนึ่งแห่งสำนักอสูร ข้าต้องทำในสิ่งที่ข้าพูดไว้ และเนื่องจากข้าบอกว่าข้าจะเปลื้องผ้าเจ้าและจับเจ้าแขวนพร้อมกับทำร้ายเจ้า ข้าก็จะรักษาคำพูดของข้า!”
ในขณะที่มองชายสวมหน้ากากที่กำลังเข้ามาใกล้เธออย่างช้าๆ ผู้สืบทอดสำนักชิงหลิงก็ร้องไห้ไม่หยุด แม้กระทั่งอารมณ์ของเธอก็พังทลายไปแล้ว
“ฮ่าฮ่าฮ่า!”
เสียงหัวเราะของชายสวมหน้ากากเต็มไปด้วยความชั่วร้าย แต่ในตอนนี้เอง เงาสีขาวก็พุ่งผ่านพวกเขาและชนเข้ากับชายสวมหน้ากากด้วยเสียงดังสนั่น และส่งชายสวมหน้ากากกระเด็นไปหลายสิบเมตร!
หลังจากนั้นในทันที ร่างสีขาวนั้นก็อุ้มผู้สืบทอดสำนักชิงหลิงหนีไปโดยไม่พูดอะไรเลย และพวกเขาก็หายไปในเวลาไม่นาน
“ไล่ตามไป!” ชายสวมหน้ากากตะโกนดังลั่น ไม่นานนัก คนของสำนักอสูรจำนวนหนึ่งก็ไล่ตามพวกเขาไป
หลังจากที่ได้รับความช่วยเหลืออย่างกะทันหัน ผู้สืบทอดสำนักชิงหลิงก็ปะติดปะต่อเรื่องไม่ถูก เธอรู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองกำลังฝันอยู่ ในขณะที่มองชายหนุ่มผู้สันโดษที่เข้ามาช่วยเหลือเธอ เธอก็อดถามออกมาไม่ได้ “ท…ท่านเป็นใครกัน?”
“ข้ามีชื่อว่าเฉินจี โค้ดเนม 9-5-4-2-7!”
“เอ๊ะ? โค้ดเนม นั่นมันหมายความว่ายังไงกัน?” ผู้สืบทอดสำนักชิงหลิง ชิงเฉียนถามด้วยความสับสน
“ตั้งแต่สมัยเด็กแล้ว ข้านั้นมีความเลื่อมใสในสำนักอู๋ซินและแอบแฝงตัวเข้ามาในสำนักอสูรเป็นเวลากว่าสิบปี!”
“ท่านมาจากสำนักอู๋ซินเหรอ?” ชิงเฉียนถามด้วยความดีใจและความประหลาดใจ เหมือนกับว่าเธอได้เห็นแสงเล็ดลอดเข้ามาในความมืดอันไร้สิ้นสุด
ในขณะที่มองผู้สืบทอดสำนักชิงหลิงผู้ใสซื่อ เฉินเฉินก็รู้สึกผิด
‘ข้ามันคนที่ไร้ศีลธรรมเกินไปแล้ว ข้าหลอกลวงคนที่ซื่อสัตย์แล้วจริงๆ’
“อืม ที่ข้าทำลงไปทั้งหมดนี้ก็เพื่อสำนัก” เฉินเฉินพยักหน้าอย่างจริงจังหลังจากที่ปลอบตัวเองอย่างเงียบๆ
มันเป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้ เนื่องจากสาขาใหญ่ของสำนักอู๋ซินนั้นมักจะมีความลึกลับอยู่เสมอและมีข่าวลือว่าพวกเขามีดินแดนลับ นอกจากนี้ข่าวลือยังบอกว่ามีค่ายกลที่มองไม่เห็นอยู่รอบสำนักอู๋ซินด้วย
แม้กระทั่งศิษย์ของสำนักอู๋ซินที่อยู่ข้างนอกก็จำเป็นต้องได้รับการชี้นำไปยังตำแหน่งของสำนัก
ด้วยเหตุนี้เอง ครั้งนี้เขาจึงต้องหลอกชิงเฉียน
“ใช่ ข้าเป็นสายลับของสำนักอู๋ซินที่แอบแฝงตัวเข้ามาในสำนักอสูร เจ้าเป็นคนที่มีจิตใจดีและชอบช่วยเหลือผู้คนอยู่บ่อยๆ ดังนั้นข้าก็เลยทนเห็นเจ้าได้รับความอัปยศเช่นนี้ไม่ได้จริงๆ ข้าต้องช่วยเจ้า ต่อให้มันมีความเสี่ยงที่จะเปิดเผยตัวตนของข้าก็ตาม!”
เมื่อเห็นความมุ่งมั่นที่แสดงอยู่บนหน้าของเฉินเฉิน ชิงเฉียนก็รู้สึกตื้นตันอย่างมาก
ในโลกนี้ มีวายร้ายอย่างชายสวมหน้ากาก แต่ก็ยังมีคนดีเหมือนกับชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าเธอคนนี้
มันช่วยเรียกความมั่นใจที่เธอมีต่อโลกใบนี้กลับมา
ตูม!
ก่อนที่เธอจะได้ขอบคุณเขา แรงอัดฝ่ามือก็พุ่งมาจากที่ไกลๆและเข้ามาหาเธอจากข้างหลัง!
“ระวังด้วย!” เฉินเฉินตะโกน และปกป้องเธอเอาไว้ในขณะที่ใบหน้าของเขาซีดลงอย่างกะทันหันแล้วเขาก็กระอักเลือดออกมา
“ท่าน… ท่านไหวไหม?”
“ข้า…ข้าไม่เป็นอะไร รีบหนีกันเถอะ!” เฉินเฉินตะโกนก่อนที่จะเร่งฝีเท้า
ศิษย์สำนักอสูรเองก็หยุดไล่ตาม และแค่มองพวกเขาจากไปเฉยๆ
ชายสวมหน้ากากได้ถอดหน้ากากของเขาออก และในตอนนั้นเองก็ได้เห็นว่าเขาคือหยวนฉิงเทียน
“ทำไมศิษย์พี่ถึงทำตามใจชอบแบบนี้อยู่ตลอด? ท่านทำให้เธอกลัวและจากนั้นก็ช่วยเหลือเธอ นี่ท่านคิดอะไรอยู่กันแน่?”
ในขณะที่ส่ายหัว หยวนฉิงเทียนก็หายตัวไปในความว่างเปล่า

ในอีกด้านหนึ่ง หลังจากที่เฉินเฉินหนีออกไปพร้อมกับชิงเฉียน เขาก็กระอักเลือดออกมาอีกครั้ง ซึ่งจริงๆแล้วมันเป็นผลมาจากยาหลอกลวงที่ใช้สำหรับสร้างภาพลวงตาว่าได้รับบาดเจ็บ
“เฉินจี… เกิดอะไรขึ้นกับท่าน? แบบนี้ข้ากลัวนะ!” หัวใจของชิงเฉียนปั่นป่วนใขณะที่เธอส่งพลังชีวิตเข้ามาในร่างกายของเฉินเฉินอย่างไม่หยุดหย่อน ซึ่งมันไม่มีประโยชน์อะไรเลย
เมื่อเห็นสถานการณ์นี้ ชิงเฉียนก็เอาแต่ตำหนิตัวเองและรู้สึกผิด ถ้าไม่ใช่เพราะเขาปกป้องเธอจากการโจมตีด้วยฝ่ามือ ชายหนุ่มผู้มุ่งมั่นที่แฝงตัวเข้ามาในสำนักอสูรได้เป็นสิบๆปีจะได้รับบาดเจ็บหนักขนาดนี้ได้ยังไง?
“เซียนหญิง… หยุดเสียพลังปราณโดยเปล่าประโยชน์เถอะ การโจมตีนั้นได้ทำลายจุดตันเถียนของข้าและพลังปราณก็กำลังปั่นป่วนในร่างกายของข้า ข้าคงจะอยู่ต่อไปได้ไม่นาน โถ่ ข้าอยากจะกลับไปที่สำนักแล้วบอกท่านอาจารย์ว่าข้าไม่ได้ทำให้เขาอับอายจริงๆ…”
หลังจากพึมพำเรื่องพวกนี้ออกมา เฉินเฉินก็ตาเหลือกแล้วสลบไป

I Can Track Everything ข้าสามารถตรวจสอบได้ทุกสรรพสิ่ง

I Can Track Everything ข้าสามารถตรวจสอบได้ทุกสรรพสิ่ง

Type: Author:
โดย เรื่อง ข้าสามารถตรวจสอบได้ทุกสรรพสิ่ง I Can Track Everything “นักเดินทาง ระบบของท่านได้มาถึงแล้ว ยินดีด้วยสำหรับการได้รับระบบการตรวจสอบที่ทรงอำนาจ!” เฉินเฉินที่กำลังนั่งเบื่อหน่ายอยู่ตรงทางเข้าของหมู่บ้านหิน เพียงแค่เขากำลังรู้สึกหดหู่ เสียงก็ดังขึ้นมาในหัวของเขา เมื่อได้ยินเสียงนี้ เฉินเฉินรู้สึกมีชีวิตชีวาขึ้นมาก เขากระโดดขึ้นจากก้อนหินที่อยู่เบื้องหน้าหมู่บ้านทันที “ระบบ? พึ่งจะเพิ่มเข้ามาช้าขนาดนี้เนี่ยนะ?” “ระบบตรวจสอบในปัจจุบันคือระดับหนึ่งค่ะ เจ้าของสามารถที่จะตรวจจับทุกสิ่งทุกอย่างได้ในระยะสิบเมตร!” เมื่อเสียงในหัวของเขาดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง เฉินเฉินรู้สึกตื้นตันจนร้องไห้ออกมาได้เลย ด้วยเหตุนี้นี่เอง ประวัติศาสตร์ที่เขาเรียนรู้มาตอนมหาลัยมันไร้ประโยชน์และเขายังไม่สามารถกลายเป็นคนดังโดยการเขียนบทกลอนได้อีก เขาไม่ได้เก่งวิชาฟิสิกส์และเคมีสักเท่าไหร่ ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถที่จะคิดค้นหรือประดิษฐ์เทคโนโลยีได้ มีสิ่งเดียวที่เขาทำแล้วมันเป็นเรื่องที่น่าสนใจสำหรับคนอื่น อย่างเอ้อหยาที่อยู่ใกล้บ้านเขา นั่นคือการที่เขาทำสมุดบัญชีขึ้นมา แต่ไม่คาดคิดเลย วันนี้….ระบบมันก็ได้มาถึงแล้ว! เขาไม่ได้สนใจเกี่ยวกับเรื่องตรวจสอบหรืออะไรสักอย่าง ตราบเท่าที่มันเป็นระบบ มันก็คงเป็นเรื่องที่ดีแน่นอน เขาไม่ได้ทำอะไรมากว่าสิบปี แต่ตอนนี้เขาไม่สนใจแล้วว่ามันจะเป็นระบบอะไร ขอแค่มันเป็นระบบก็พอ! การเป็นคนมันจะต้องเป็นคนกตัญญู ยังไงมันก็เป็นเรื่องที่ดีที่สุดที่มีระบบ! ‘อะไรก็ตามในระยะสิบเมตร….มันมีข้อจำกัดจำนวนในการใช้ไหม?’ เฉินเฉินถามขึ้นในหัวตัวเอง “มันไม่มีข้อจำกัดในการใช้ค่ะ ระบบจะแจ้งภารกิจลับให้กับเจ้าของ เพื่อการอัพเกรดความสำเร็จลับ รวมทั้งยังให้รางวัลกับเจ้าของเป็นครั้งคราวด้วยค่ะ ดังนั้นได้โปรดขยันขันแข็งด้วยค่ะ!” หลังจากนั้นเสียงได้จางหายไปจากในหัวของเขา เฉินเฉินนั่งคิดอยู่เป็นเวลานาน เขามองออกไปยังทางเข้าหมู่บ้านที่โดดเดี่ยวนั่น แล้วรู้สึกสิ้นหวังเล็กน้อย ชาวบ้านทั้งหมดของหมู่บ้านหินต่างเป็นชาวนากันทั้งหมด ทุกคนต่างยากจน ดังนั้นเขาจะตรวจสอบอะไรได้กัน? ภรรยาของหัวหน้าหมู่บ้านเหมือนจะมีเพชรนิลจิลดาที่มีราคาอยู่ แต่เขาจะต้องไปขโมยมัน หลังจากที่เขาตรวจพบงั้นเหรอ? เขาคงจะโดนกระทืบจนตาย ถ้าเขาทำมันอย่างแน่นอน แต่เขาไม่ได้รีบร้อนอะไร ตั้งแต่ที่มันเป็นระบบ มันก็มีความหมายในตัวของมันเอง เขาจะพัฒนาตัวเองอย่างเชื่องช้า เป้าหมายหลักของเขาในตอนนี้คือการกลับไปยังบ้านก่อน ดังนั้นเขาจะได้ไปลองใช้ระบบได้อย่างสบายใจ เมื่อเขาตัดสินใจได้แล้ว เฉินเฉินเดินกลับบ้าน ครอบครัวของเขาเป็นคนธรรมดาทั่วไปในหมู่บ้านหินและครอบครัวของเขาต่างเป็นชาวนากัน ถึงแม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้จน ครอบครัวของเขาก็อบอุ่นมากและเป็นครอบครัวที่มีความสุข เมื่อเขากลับมายังบ้าน พ่อแม่ของเขายังคงทำไร่นาอยู่ด้านนอกและยังไม่ได้กลับบ้าน เขาพูดขึ้นมาในหัวตัวเอง ‘ตรวจเงินในบ้านสิ’ “อยู่ในลิ้นชักที่ห่างออกไป 3 เมตรค่ะ ภายในลิ้นชักมีเงินจำนวน 120 ตำลึงทองแดง” นี่คือสถานที่ที่ครอบครัวของเขาเก็บเงินไว้ เฉินเฉินรู้มันดี เพราะว่าพ่อแม่ของเขาไม่ได้ปิดบังอะไรกับเขาไว้ “ใต้เตียงที่อยู่ห่างออกไป 4 เมตร ยังมีอีกสี่สิบตำลึงทองแดงค่ะ” อะไรนะ?! เฉินเฉินไม่รู้เกี่ยวกับเงินนี้เลยสักนิด มันเป็นห้องนอนของพ่อแม่เขา ซึ่งอยู่ห่างออกไปสี่เมตร มันอาจจะเป็นเงินเก็บของพ่อของเขา เฉินเฉินคิดและสรุปได้ว่ามันน่าจะเป็นไปได้ ดังนั้นเขาจึงเดินไปที่ห้องด้านข้างและก้มมองลงใต้เตียง หลังจากคว้านดูสักพักหนึ่ง เขาพบกับกระเป๋าหนังเล็กที่มีเงินอยู่สี่สิบตำลึง ‘มีเงินอยู่ด้านในจริงด้วย’ เฉินเฉินคิดกับตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็เก็บกระเป๋าหนังกลับไปยังที่เดิม ระบบยังคงพูดอย่างต่อเนื่องขึ้นมาในหัวของเขา “ก้าวไปด้านหน้าห้าก้าวและขุดลงไปใต้ดินสิบเมตร มันมีเหรียญทองแดงขึ้นสนิมอยู่” เมื่อได้ยินการแจ้งเตือน เฉินเฉินรีบหยิบพลั่วมาขุดอย่างกระตือรือร้น มันไม่ได้ใช้เวลานานสักเท่าไหร่สำหรับการหาเหรียญทองแดงขึ้นสนิม หลังจากครุ่นคิดมาเป็นเวลานาน เขาจำได้ลางๆว่าเขาเคยทำเงินหายตอนยังเด็ก มันเป็นเงินที่เขาได้มาตอนปีใหม่ และเขาอารมณ์เสียที่เงินหายเป็นเวลานานเลย ‘ตั้งแต่ที่ฉันมีระบบนี่แล้ว บางทีฉันอาจจะไปยังมณฑลใกล้ๆ เพื่อไปเก็บเงินจากพื้นมาอาศัยอยู่ต่อ…’ เฉินเฉินอดที่จะคิดออกมาไม่ได้ แต่เขาแทบจะตบหน้าตัวเองทันที หลังจากที่มีความคิดแบบนี้โผล่ขึ้นมา เมื่อเป็นนักเดินทางย้อนเวลาที่มีระบบแบบนี้แล้วแท้ๆ ทำไมความคิดของเขาถึงน่าสมเพศขนาดนี้กัน? นี่มันเป็นเรื่องที่น่าอับอายมากสำหรับนักเดินทางที่ย้อนเวลากลับมาแบบนี้! ในเวลาเดียวกัน เสียงก็ดังขึ้นมาในหัวของเขา “รางวัลความสำเร็จ – เสร็จสมบูรณ์ : ใช้ระบบเป็นครั้งแรก รางวัลที่ได้รับ : โอกาสในการตรวจสอบทุกสิ่งทุกอย่างภายในมณฑลเสฉวนหนึ่งครั้งค่ะ” เมื่อเขาได้ยิน เฉินเฉินอดที่จะคิดเรื่องเดินไปหาเงินต่ออีกครั้งไม่ได้ ทั่วทั้งมณฑลเสฉวนคงจะมีเงินจำนวนมากอย่างแน่นอน… “เฮ้อออ! ทำไมฉันถึงเอาแต่อยากจะไปเก็บเงินกัน? ฉันมาที่โลกเซียนแห่งนี้ แน่นอนละว่าฉันมาเพื่อที่จะบ่มเพาะตนกลายเป็นเซียน!” เฉินเฉินตัดสินใจได้และไม่ได้ใช้รางวัลนี้ในทันที ใครจะไปรู้กันว่าเขาจะได้โอกาสตรวจสอบพื้นที่ขนาดกว้างแบบนี้อีกครั้งกัน? มันเป็นรางวัลที่ยอดเยี่ยม เขาไม่ต้องการที่จะเสียมันไปอย่างเปล่าประโยชน์ เขาจะรอจนกระทั่งเขาคุ้นเคยกับระบบ ก่อนที่จะตัดสินใจใช้มัน Traveling through the Xianxia world, Chen Chen got the strongest tracking system and was able to track everything ever since. Chen Chen, “System, I am short of money.” “Two meters away, your father has hidden some money under the bed. Five meters away, there is a rusty copper coin buried half a meter underground.” “There is a piece of silver in the grass ahead.” Chen Chen, “System, I need some luck.” “The sh*t in front of the pigsty is actually not ordinary.” “Go to Black Peak cliff twenty miles away to jump off the cliff.” “Somewhere hidden there is a fairy cave mansion. Please explore by yourself.”

Options

not work with dark mode
Reset