ผู้คนหลายร้อยคนเดินไปที่ศาลนภาซึ่งตามถนน
นอกจากนี้ยังคงดึงดูดผู้คนให้กว่าครึ่งทางเพื่อชมการแสดงดีๆครั้งนี้
เมื่อข้ามาถึงหน้าศาลานภาถนนล้วนเต็มไปด้วยผู้คน
เจ้าของร้านซ่งและลูกชายของเขารีบเดินออกไปเมื่อได้ยินการเคลื่อนไหว แต่เมื่แเห็นว่าหัวหน้ากลุ่มคือเซิ่นเทียนที่สวมเสื้อคลุมลัทธิเต๋าและถือป้ายประกาศ
”พ่อ มันคือเขาจริงๆด้วย!”
แม้ว่าเขาจะเปลี่ยนเสื้อผ้าและตอดหนวดปลอม
แต่ความหล่อเหลาของเขา ก็สามารถทำให้เจ้าของร้านซ่งหนุ่มจำเซิ่นเทียนได้ในพริบตา
สิ่งสำคัญคือการปลอมตัวของ เซิ่นเทียนนั้นเป็นเรื่องที่น่ารังเกียจเกินไป
เปลี่ยนเสื้อผ้าและไว้หนวดเคราเพื่ออำพราง?
มีแค่คนตาบอดจริงๆเท่านั้นที่จะเชื่อ!
ดวงตาของเจ้าของร้านซ่งเต็มไปด้วยความเคร่งขรึมและเขาพูดเบา ๆ : “ถ้าเป็นเขาจริงๆ นี่เป็นเรื่องที่เราไม่สามารถจ่ายไหว!”
ขณะที่ เซิ่นเทียนก้าวเข้าสู่ศาลานภา เจ้าของร้านซ่งกำลังตรวจสอบตื้นลึกหนาบางองเซิ่นเทียน
อย่างไรก็ตามเขามองไม่เห็นvtwig]p
เขาไม่รู้สึกถึงความผันผวนของพลังวิxikIในร่างกายของ เซิ่นเทียนแม้แต่น้อย
โดยทั่วไปมีเพียงสองความเป็นไปได้สำหรับสถานการณ์นี้
ประการแรกคือการฝึกตนของ เซิ่นเทียนอยู่เหนือเขามาก
ประเภทที่สองรากฐานการฝึกตนของซิ่นเทียนบดขยี้รากฐานการฝึกตนของเขาอย่างสมบูรณ์และสูงกว่าหนึ่งอขอบเขต
ไม่ว่ามันจะเป็นไปได้แบบไหนก็แสดงให้เห็นว่าเบื้องหลังของ เซิ่นเทียนนั้นใหญ่โต
C]tไม่ใช่สิ่งที่ตระกูลซ่งของเขาสามารถจ่ายได้อย่างแน่นอน
เมื่อนึกถึงสมบัติเมล็ดน้ำเต้าเซียนเจ็ดสมบัติที่เซิ่นเทียนเปิดก่อนหน้านี้ จ้าของร้านซ่งก็มียิ้มสดใสบนใบหน้าของเขา
”ข้าไม่คิดว่าปรมาจารย์เซียนโอวเทียนจะมาที่นี่ ชายชราจึงพลาดโอกาสที่จะต้อนรับท่านและข้าหวังว่าปรมาจารย์จะยกโทษให้ข้า!”
เซิ่นเทียนตกตะลึง เขาสุภาพมาก!
เขามองไปที่เจ้าของร้านซ่งหนุ่มที่ฝืนยิ้มด้านข้าง เซิ่นเทียนก็ครุ่นคิด
เจ้าเด็กนี่จำข้าไม่ได้เหรอ?
ดูเหมือนว่าตราบใดที่เจ้าเปลี่ยนเสื้อผ้าและไว้หนวดเครา เจ้ากสามารถปลอมตัวได้อย่างง่ายดาย
สมกับเป็นหลักการของต่างโลก
…
เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เซิ่นเทียนก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก: “เจ้าของร้านซ่ง ช่างสุภาพ”
เจ้าของร้านซ่งกล่าวชื่นชม: “ข้าได้ยินมานานแล้วว่า ปรมาจารย์เซิ่นไม่ธรรมดา แต่ยังมีพรสวรรค์และความสามารถที่โดดเด่น ท่านจะต้องเป็นเซียนที่ยิ่งใหญ่ในวันข้างหน้าและอนาคตของท่านก็ไร้ขีดจำกัด”
เจ้าของร้านซ่งสุภาพมากซึ่งทำให้เซิ่นเทียนรู้สึกอายเล็กน้อย
ข้าเพิ่งทุบตีลูกชายของเจ้าไปเมื่อวานนี้ แต่วันนี้เจ้ากลับยังยกย่องข้า
มันไม่สอดคล้องกับธรรมเนียมนิยายเซียน[(修仙)หรือ(Xianxia)]!
เขาเอื้อมมือออกไปและตีหน้ายิ้ม เซิ่นเทียนกล่าวว่า: เจ้าของร้านซ่งยอกยอเกินไป จากที่ผู้น่าสงสารดูลูกชายของท่านก็ไม่ธรรมดา มีพรสวรรค์ที่โดนเด่น เขาต้องเป็นเซียนที่แข็งแกร่งในอนาคตและอนาคตก็ไร้ขีดจำกัด! “
เมื่อเจ้าของร้านซ่งหนุ่ม ที่อยู่ด้านข้างได้ยินคำพูดของ เซิ่นเทียนปากของเขาก็บิดเบี้ยว
เจ้าเพิ่งทุบตีข้าเมื่อวาน!
มีพรสวรรค์โดนเด่น มันคือการเยาะเย้ยชัดๆ!
เมื่อวานเจ้าเพิ่งทุบตีคนอื่นและวันนี้เจ้าก็เปลี่ยนเสื้อผ้าใส่เคราคู่หนึ่งและมาเยาะเย้ย
!
เจ้าของร้านซ่งจับลูกชายของเขาที่กำลังอารมณ์ขึ้นอย่างใจเย้น
“ ข้าสงสัยว่าวันนี้ปรมาจารย์เซินมาที่นี่ทำไมหรือ”
ก่อนที่เซิ่นเทียนจะพูดคนทั้งสี่ที่อยู่ข้างหลังเขาทั้งหมดตอบพร้อมกัน: “ปรมาจารย์มาที่นี่เพื่อหาแร่วิญญาณและตัดมัน”
หาแร่วิญญาณและตัดมัน?
หือ?
ไม่ถูกต้อง!
เจ้าของร้านซ่งขมวดคิ้วเล็กน้อยหากเป็นการโฆษณาทำไมเขาถึงไม่ได้รับข่าวสารนี้
อย่างไรก็ตามเขายังไม่ได้เตรียมแร่พิเศษไว้เลย จะโฆษณาได้อย่างไร?
”เป็นไปได้ไหมที่เด็กคนนี้มีความสามารถในการประเมินแร่วิญญาณ?”
เจ้าของร้านซ้งประหลาดใจ
ในโลกแห่งการฝึกตนผู้ที่สามารถฝึกฝนทักษะค้นหาแร่วิญญาณได้ ล้วนเป็นขนมหวานของพวกเขา
นิกายใหญ่ๆทั้งหมดจะเร่งรีบมาเพื่อขอร้องเขา
ถ้าเป็นเช่นนั้นน้ำหนักของเด็กหนุ่มคนนี้ในตระกูลหลี่คงสูงมาก
แต่มันแย่มาก!
เขาสังเกตสักพักและชั่งน้ำหนักข้อมูลภายในใจของเขา
เมื่อนึกถึงสิ่งนี้เจ้าของร้านซ่งก็แสดงรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา: “ยินดีต้อนรับปรมาจารย์เซิ่นเข้าสู่ศาลานภา เพราะเป็นการแนะนำจากปรมาจารย์ วันนี้แร่วิญญาณทั้งหมดที่เลือกโดยปรมาจารย์เซิ่นจะได้รับการลดราคาจากร้านเราเหลือเพียง 96%”
คำพูดของเจ้าของร้านซ่งนั้นดีมาก แต่ผู้หญิงที่อยู่เบื้องหลังเซิ่นเทียนก็ไม่ได้มีความสุขด้วย
”เจ้าของร้านซ่ง ทัศนคติของท่านไม่ถูกต้อง!”
“ ตอนที่เสี่ยวหลิงเซียนมาหาท่าน ท่านมีสีหน้าขมขื่นทำไมตอนนี้ท่านถึงยิ้มอย่างมีความสุข?”
”นอกจากนี้ยังลดเหลือแค่ 96% ท่านคิดว่าพี่ชายเซียนของเราไม่สามารถจับสิ่งดีๆได้หรือ!”
”ลด 96%หรือ ลด 69%ก็ไม่ได้แตกต่างกัน ท่านกำลังดูถูกหรือ!”
”ข้าไม่ต้องการส่วนลดนี้ เจ้าจะเอาเท่าไหร่!”
…
ข้างหลังเขาผู้หญิงสี่คนที่มีชะตากรรมเอ่ยประท้วง
แต่ชายผู้มีชะตากรรมทั้งสองกำลังทุกข์ทรมาน
แม้ว่าจะลดเหลือ 96% จะไม่ใช่ข้อเสนอพิเศษ แต่ก็เป็นส่วนลดเช่นกัน!
ด้วยหินวิญญาณ 10 ชิ้นคุณสามารถประหยัดได้ครึ่งชิ้นซึ่งเป็นเงิน 400 เหรียญ!
มันสามารถเอาไปกินดื่มพนันได้!
อย่างไรก็ตามในสถานการณ์ปัจจุบันพวกเขาไม่กล้าแสดงความคิดเห็นใด ๆ
เพราะพวกเขาไม่สามารถทนความโกรธของพวกนางได้
โชคดีที่ เซิ่นเทียนไม่ปฏิเสธความเมตตาของเจ้าของร้านซ่ง
”ในเมื่อเจ้าของร้านซ่งมีเจตนาที่ดี นักพรตเต๋าผู้น่าสงสารจะไม่ปฏิเสธ แร่ที่เลือกจากผู้น่าสงสาร ขอรบกวนทางร้านช่วยตัดให้!”
“ ข้าไม่รู้ว่าเจ้าของร้านคิดเช่นไร?”
การตัดแร่จะเรียกเก็บค่าคอมมิชชั่น 10%
หลังจากหักส่วนลด 4% แล้ว ศาลานภา ยังสามารถทำเงินได้อีกมาก
ด้วยวิธีนี้แม้ว่าเซิ่นเทียนจะเปิดแร่วิญญาณจำนวนมาก แต่ตระกูลซ่งก็ไม่ต้องกังวลมากเกินไป
เพื่อให้ดำเนินการไปด้วยดี เซิ่นเทียนไม่ต้องการมีความขุ่นเคืองกับร้านค้าแร่ใหญ่ๆในสวนว่านหลิง
ท้ายที่สุดแล้วการมีสหายหลายคนดีกว่าการมีศัตรูหลายคน
”เช่นนั้น ชายชราก็ขอขอบคุณปรมาจารย์เซียนเซิ่น!”
คำพูดของ เซิ่นเทียนทำให้เจ้าของร้านซ่งประเมินเขาในระดับใหม่
ตั้งแต่สมัยโบราณการมีความสามารถที่โดดเด่นมากๆในโลกแห่งการฝึกตน พวกเขาส่วนใหญ่จะหยิ่งผยองและเย่อหยิ่ง
แต่สุดท้านต้นไม้ที่งดงามจะถูกพายุทำลายจนล้มลงและกลายเป็นเพียงกระดูก
ตระกูลที่มีสายสัมพันธ์ที่ดีกับผู้คนทุกหนแห่งจะยืนอยู่ข้างบนสุด
นี่ไม่ได้เกี่ยวกับการต่อสู้และการฆ่า แต่เกี่ยวกับมนุษยสัมพันธ์
…
ด้วยคำแนะนำของภาพฉายของทั้งสี่ เซิ่นเทียนได้เลือกแร่วิญญาณให้กับทั้งสี่คนอย่างรวดเร็ว
ราคาของหินวิญญาณเหล่านี้ไม่สูงเกินไปโดยมีตั้งแต่ 10 ถึง 200 หินวิญญาณ
ในขณะเดียวกันพวกเขาทั้ง 4 นั้นก็สามารถจ่ายได้เช่นกัน
หลังจากจ่ายเงินแล้วพวกเขาทั้งสี่ทุกคนก็จ้องมองไปที่แร่วิญญาณของพวกเขาอย่างประหม่ารอให้ช่างมาตัดแร่
โดยเรียงตามราคาแร่จากแพงสุดก่อน
ราคาขายสูงถึง 188 หินวิญญาณหากเปลี่ยนเป็นเงินก็คือ 188,000 เหรียญ
มันมากเกินพอที่จะซื้อคฤหาสน์ขนาดใหญ่ในอาณาจักรเพลิง!
“ ปรมาจารย์ท่าน ท่านแน่ใจจริงๆหรือ?”
บุคคลแห่งโชคชะตา A ดูประหม่ามากเพราะนี่คือความเงินส่วนใหญ่ของเขา
หากเขาเสียเงินนี้ไป เมื่อกลับบ้านไปเขาคงไม่ได้ขึ้นเตียงกับภรรยาไปครึ่งปี
เขารู้สึกหายใจไม่ออก
เซิ่นเทียนยิ้มเล็กน้อย: “ใช่!”
ทันทีที่คำพูดของ เซิ่นเทียนจบลงเขาเห็นมีดของคนตัดแร่ตัดผ่านชั้นหิน
แสงสีเขียวฟ้าพุ่งออกมาจากรอยแตกของหิน มันส่องสว่างอาบใบหน้าของคนตัดแร่
”ออกมาแล้ว !!!”
