ห่างหายไปนาน โรงเรียนผมเปิดสอนออนไลน์แล้วเลยไม่สามารถหาเวลาแปลได้เลย จะพยายามหาเวลาว่างมาแปลให้นะครับ
“มีเพียงเสี่ยวหลิงเซียนที่เป็นเซียน! อยู่ในสวนว่านหลิง ผู้ชายคนนี้ช่างเย่อหยิ่งจนเรียกตัวเองว่าเซียน”
ข้าคิดว่าผู้ชายคนนี้แค่ต้องการใช้ประโยชน์จากความโด่งดังของเสี่ยวหลิงเซียนเขาไร้ยางอายมาก”
“ ถูกต้อง ท่านพี่เซียนที่ว่าข้าเกรงว่าอาจจะเป็นนักแสดงที่เหล่าร้านค้าเตรียมมา!”
“ แม้แต่เสี่ยวหลิงเซียนก็เปิดเพียงวันละก้อน แต่ผู้ชายคนนี้กลับเปิดหินติดต่อกันหลายก้อนจริงๆ”
”ช่างไร้ยางอาย เขาเป็นเพียงนักต้มตุ๋น!”
”ใช่ๆ!”
…
“ ห้ามใส่ร้ายท่านพี่เซียนเด็ดขาด!”
“เสี่ยวหลิงเซียนคู่ควรที่จะเทียบเคียงกับท่านพี่เซียน?”
”ผู้อาวุโสเซียนช่วยผู้ที่ถูกลิขิตเปิดหิน เขาไม่ลังเลที่จะสูญเสียพลังและไม่อยากผลตอบแทนแม้แต่น้อย”
”เขาใจดีและพยายามหนักมาก ทำไมพวกเจ้าต้องใส่ร้ายเขา!”
…
เซิ่นเทียน ผงะไปชั่วขณะ
คนเหล่านี้เป็นแฟนๆของเสี่ยวหลิงหรือ?
เพราะเขามีแฟน ๆ ใน สวนว่านหลิง คนเหล่านี้เลยอารมณ์เสียหรือเปล่า?
เมื่อดูเหล่าผู้คนที่เต็มไปด้วยความขุ่นเคือง พวกเขากล่าวหาตัวเองด้วยความโกรธ
เซิ่นเทียนไม่แยแสแม้แต่น้อย
คนเหล่านี้ไม่เข้าใจอะไรเลย เพียงแค่พ่นคำไร้สาระตามใจตัวเองเท่านั้น
บนอินเทอร์เน็ตในชีวิตก่อนหน้านี้ มีเกรียนคีย์บอร์ดและแฟน ๆ ที่ไร้สมองแบบนี้มีให้เห็นมากมาย
ไม่ใช่เรื่องดีที่จะพูดถึงไอดอลที่คนเหล่านี้ไล่ตาม
ทุกคนอาจรู้สึกว่าคนเหล่านี้เป็นรูปปั้นทรายขนาดใหญ่ที่ไร้สมอง
มันไม่คุ้มค่าที่จะโกรธคนพวกนี้
…
เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เซิ่นเทียน ยิ้มเล็กน้อยและเตรียมที่จะออกไป
ท้ายที่สุดมันเป็นการกระทำที่ดีที่จะอยู่ห่างจากคนที่มีไอคิวต่ำพวกนี้
อย่างไรก็ตามแฟน ๆ เหล่านั้นดูเหมือนจะค้นพบ เซิ่นเทียน แล้ว
พวกเขาทุกคนพุ่งเข้าหาเซิ่นเทียนทีละคน
พวกเขาเต็มไปด้วยความขุ่นเคืองและพูดกับเซิ่นเทียนว่า : “เจ้าคือเวิ่นโอวเทียนสินะ! ข้าได้ยินมาว่าเจ้าเรียกตัวเองว่าเป็นปรมาจารย์เซียน เจ้าคิดว่าตัวเองคู่ควรกับตำแหน่งนี้หรือ?”
”มีเสี่ยวหลิงเซียนอยู่ในสวนว่านหลิงอยู่แล้ว ชื่อ ‘ปรมาจารย์เซียน’ เจ้ามีเป้าหมายบางอย่างใช่ไหม?”
”เซิ่นโอวเทียน เจ้าคิดว่าทักษะค้นหาแร่วิญญาณของเจ้าจะเก่งกว่าเสี่ยวหลิงเซียนหรือ!”
…
เมื่อเผชิญหน้ากับคำถามมากมาย เซิ่นเทียน ไม่ได้ตอบ
เพราะเขารู้ดีว่าต่อให้พูดไปมันคงไม่เข้าสมองอยู่ดี
วิธีที่ดีที่สุดในการเอาชนะรูปปั้นทรายคือการเผชิญหน้ากับรูปปั้นทราย
แล้วเพิกเฉยต่อรูปปั้นทราย
“ ถอยไปๆ เราจะไปร้านขายแร่วิญญาณต่อไป!”
ขันทีกุ้ยและฉินเการวมตัวกันรอบ ๆ เซิ่นเทียน เพื่อช่วยเขากั้นฝูงชนออกไป
และผู้ถูลิขิตทั้ง 20 คนเหล่านั้นก็สร้างกำแพงมนุษย์รอยๆ เซิ่นเทียน ขึ้นมาโดยธรรมชาติ
ท้ายที่สุดพวกเขายังคงไว้วางใจปรมาจารย์เซียนเพื่อให้ตัวเองร่ำรวย!
ในขณะนี้จู่ๆก็มีเสียงอุทานดังขึ้นจากฝูงชน
“ เสี่ยวหลิงเซียนอยู่ที่นี่แล้ว!”
”ว้าว ในที่สุดเสี่ยวหลิงเซียนของข้าก็มาแล้วและดูเหมือนวันนี้นางจะแต่งตัวสวยกว่าเมื่อวาน!”
”เสี่ยวหลิงเซียนนี่คือปรมาจารย์เซียนจอมปลอมที่พยายามแทนที่ท่าน!”
”เจ้ากล้าแข่งกับเสี่ยวหลิงเซียนไหม จ้าเจ้าแพ้ เจ้าต้องออกจากสวนว่านหลิงแห่งนี้ไป!”
”ใช่ออกไปจากสวนว่านหลิง!”
…
ทางเดินถูกแหวกออกจากฝูงชนและ เสี่ยวหลิงเซียนในชุดกระโปรงยาวก็เดินเข้ามา
นางช่างงดงามและความสง่างามของนางก็สูงส่งเหมือนตอนที่พบกันครั้งแรกเมื่อวานนี้
แต่เมื่อมองไปที่ เสี่ยวหลิงเซียนในเวลานี้หัวใจของ เซิ่นเทียน ก็ค่อนข้างสงบแล้ว
เหตุผลนั้นง่ายมากเพราะตอนนี้เขารู้ความจริงเกี่ยวกับนางเป็นอย่างดี
ผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่เซียนที่เก่งเรื่องการหาแร่วิญญาณเลย
เป็นผู้เชี่ยวชาญแร่ตัวปลอมที่ปลอมยิ่งกว่าเซิ่นเทียน!
