แดนรกร้างทางทิศตะวันออก
ที่ไหนสักแห่งในห้วงเหวที่ซ่อนเร้น ห้องโถงมืดมน
ที่นี่เป็นที่ตั้งของแผ่นศิลาวิญญาณที่ใสราวกับหยกเปล่งประกายระยิบระยับ
ทันใดนั้น แผ่นศิลาวิญญาณอันหนึ่งก็แตกออก
ในความมืด ร่างหลายร่างตื่นขึ้น
“มันคือการ์ดวิญญาณของเฮยซวี่(เลือดดํา)เขาถูกฆ่าตายในอาณาจักรเพลิง(หยาน)”
มีไม่กี่คนในอาณาจักรหยานที่ฆ่าเขาได้”
“เป็นไปได้ไหมที่อิทธิพลของลัทธิศักดิ์สิทธิ์ในอาณาจักรหยานจะถูกค้นพบ?”
“ให้ไม้ดําไปที่อาณาจักรหยาน เพื่อตรวจสอบและฆ่าคนนั้น!”
“ถ้าเป็นไปได้ นําองค์ชายหกแห่งอาณาจักรหยานใหญ่มาสอน”
“ข้าได้ยินมาว่าเด็กคนนี้มีความสามารถค่อนข้างดีและเป็นวัตถุดิบที่ดีในการรับพระ วิญญาณบริสุทธิ์
“รับทราบ!”
ถ้ําไทไป (เปลี่ยนจาก ถ้ําที่ยิ่งใหญ่สีขาว)
น้ําตกที่ไหลเชี่ยวไหลลงมาจากความสูง 3,000 ฟุตและเสียงอึกทึกราวกับฟ้าร้อง
แรงกระแทกก็เพียงพอที่จะทําลายหินลงได้
อย่างไรก็ตาม ที่ด้านล่างของน้ําตกมีชายคนหนึ่งถือกระบี่ยาวและฟันน้ําตก
ผู้ชายคนนี้คือหลี่ฉางเกือ!
และข้างน้ําตก ชายวัยกลางคนยืนอยู่อย่างภาคภูมิใจ
เขาแบกกระบี่หนักไว้บนหลังของเขาและร่างกายของเขาก็เปล่งแรงกดดันออกมา
ในเวลานี้ หลี่ฉางเก๋อ(หลี่ฉางเอ๋อ) กําลังถูกดุ
” ช้าเกินไป!”
” พลัง ระเบียบ!”
“แขน ขา และนิ้วไม่แข็งแรงพอ!”
“ร่างกายเป็นรากฐาน ถ้าเจ้าต้องการที่จะฝึกฝนหากไม่มีกายากระบี่ขั้นสุดยอด ก็ ต้องขยันและใจเย็น”
“กระบี่ของเจ้าอ่อนแอเกินไป!”
ชายผู้นั้นมองไปที่ หลี่ฉางเก่ออย่างเฉยเมย:”ด้วยความสามารถแค่เจ้ายังกล้าพาน้อ งสาวออกไปเที่ยวเตร่งั้นรึ?”
“ไปเถอะ ถ้าเจ้าไม่ฝึกวิชากระบี่ฉางเหอ(แม่น้ํายาว)ในหนึ่งวันเจ้าจะไม่ได้รับอนุญาต ให้ออกจากที่นี่หนึ่งวัน!”
ทันใดนั้น ดูเหมือนชายผู้นั้นจะสังเกตเห็นอะไรบางอย่าง
เขามองไปในทิศทางของอาณาจักรหยาน: “มีคนกระตุ้นเหรียญเทพนั่นคือเด็กคนนี้
นหรือ?”
หลังจากคิดเรื่องนี้ ชายไหมก็เยาะเย้ย
“ในเมื่อเจ้าพกเหรียญติดตัวไปด้วย ก็ไม่น่าจะเป็นเรื่องยากที่จะหาเจ้าเจอ”
“มันเกิดขึ้นทในที่ที่จื่อหยางคุ้นเคย ดังนั้นปล่อยให้เขานําเด็กนั่นกลับมา!”
“เป็นชั่ว(เป็นคําเรียกแทนตัวเองของผู้สูงศักดิ์ที่เปรียบดั่งเทพต้องการเห็นความเย่อ หยิ่งที่ไม่มีใครเทียบได้”
“มันกล้าดียังไงมาลักพาตัวลูกสาของเป็นจั่ว!”
ดินแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งทวยเทพ ยอดเขาลั่วฮวง
นกกระเรียนบินลงมาอย่างสบาย ๆ และหยุดอยู่ตรงหน้าหญิงงาม
ผู้หญิงคนนี้สวมเสื้อคลุมสีขาวและชุดเกราะต่อสู้มีกระบี่สีแดงเข้มที่หลังของเธอ
เธอสวมหน้ากากขนนกฟีนิกซ์สีแดงสดบนใบหน้าและดวงตาของเธอก็สว่างรา วกับดวงดาวบนท้องฟ้า
ผู้หญิงคนนั้นลูบขนของนกกระเรียนแล้วโยนหินวิญญาณเข้าไปในปากของนกกระ
เรียน
เมื่อนกกระเรียนนําหินวิญญาณไป ขนทั่วร่างกายก็วาววับมากขึ้น
มันลอยขึ้นไปบนท้องฟ้าพร้อมกับร้องออกมาและบินไปไกล
และหญิงคนนั้นก็ค่อย ๆ มาถึงขอบหน้าผาดวงตาของนางเปล่งประกายดั่งฟ้าร้อง และฟ้าแลบสีม่วงแดง
ราวกับว่าจะชําระล้างโลก!
“ในอาณาจักรเหยียนได้แสดงสัญญาณของวิญญาณชั่วร้ายและก่ออาชญากรรมใน การทําลายเมืองและสังหารหมู่บ้าน!”
“สวนว่านหลิง ปรมาจารย์เซียน ศิษย์สายตรงของเทียนจี้จากหุบเหวลึกแห่งภูเขาอากิ
นะ ?”
“เจ้าคนหลอกลวง ดีแล้วที่ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับลัทธิ!”
หลังจากพูดจบ หญิงสาวก็ลุกขึ้นจากฟากฟ้า
จู่ๆ กระบี่ยาวสีแดงก็ถูกดึงออกจากฝักกลายเป็นสายฟ้าและแสงกระบี่ และถูกผู้ หญิงคนนั้นเหยียบเข้าไป
เสี้ยววว!
แป็บเดียวก็หายไปที่ปลายฟ้า!
อาณาจักรหยาน ห้องลับ
เชิ้นอ้าวหลับตาแน่น ขบฟัน และร่างกายของเขาก็สั่นเทาอย่างต่อเนื่อง
เหงื่อท่วมตัว!
“ใกล้แล้วครับ อีกนิดเดียวเท่านั้น!”
“อะไร!”
ดวงตาของ เซิ่นอ้าว(เปลี่ยนจากเชิ้นโอว) ก็เปิดขึ้นทันที
ใบหน้าของเขาแดงก่ํา: “นํามาให้ข้า!”
แรงกดดันอันทรงพลังกวาดไปทุกทิศทุกทางเขย่าทุกอย่างในร่างกาย
เชิ้นอ้าวค่อยๆลุกขึ้นยืนด้วยมือเปล่า
พลังอันทรงพลังอย่างไม่เคยปรากฏมาก่อนก็พุ่งขึ้นทั่วร่างกายอย่างกะทันหัน
“ทรงพลัง ทรงพลังอย่างน่าทึ่ง!”
“ข้ารู้สึกว่านี่คือความแข็งแกร่งของขอบเขตรากฐานหรือไม่”
“แน่นอนว่ามันอยู่ไกลจากขอบเขตการกลั่นฉีมากนี่คือพลังที่เริ่มต้นบนเส้นทางขอ งการฝึกฝนอมตะอย่างแท้จริง”
เชิ้นอ้าวปาดเหงื่อออกจากหัวของเขาและพูดอย่างตื่นเต้น: “ท่านจื่อหยางสัญญาว่า ตราบใดที่ข้าก้าวผ่านไปจนถึงจขอบเขตสร้างรากฐานข้าจะถูกยอบรับให้เป็นศิษย์ของถ้ําไทไป!”
“ตอนนี้ข้าทะลวงสําเร็จแล้ว ข้าแค่ต้องไปฝึกที่ถ้ําไทไป”
“ยังไงก็ตาม ข้าต้องเตรียมตัวดีๆ”
“รอสามวันเพื่อทําให้ฐานมั่นคง”
” จากนั้นไปที่สวนว่านหลิงและเลือกของดีๆ”
“ปัญหาคือ ข้าได้รับการอุปถัมภ์จากจักรพรรดิองค์ที่สิบสามเมื่อวานนี้”
“เฮ้ ข้าหวังว่ามันจะไม่ส่งผลต่อโชคของข้านะ!”
“ฮัดชิ้ว”
” อะแฮ่ม!อะแฮ่ม!”
เซิ่นเทียนจามหลายครั้งติดต่อกัน
เขารู้สึกเหมือนมีคนพูดลับหลังว่าเขาหล่อ
ในเวลานี้ แก่นทองคําทั้งสามได้ออกไปแล้ว
ตอนนี้เหลือเพียงสี่คนในที่นี้
มีชายโสดและหญิงสาวอันที่จริงไม่มีอะไรผิดปกติกับมัน
เสี่ยวหลิงเซียนยังคงถูกห่อด้วยผ้าและไม่ตื่น
สาวน้อยคนนี้หลับลึกจริงๆ
และความสนใจของ เซิ่นเทียนในตอนนี้ส่วนใหญ่อยู่ที่สายประคําในมือของเขา
“ข้าใช้เหรียญกระบี่แต่กลับได้ของเพียงแค่นี้?”
เซิ่นเทียนเลื่อนสายประคําในมือของเขาและพึมพํากับตัวเอง: “มันแตกไปหมดแล้ว มันไม่กลมเลย”
ขณะที่เขาบีบ ทันใดนั้นก็มีเสียงออกมาจากสายประคํา: ” หยุด! หยุดก่อน!”
เพิ่นเทียนตกใจและโยนสายประคําโดยตรง
แต่เขาก็เห็นว่าสายประคําเริ่มส่งลมสีดําออกมาค่อยๆ แผ่ขยายออกไป
ผู้หญิงในชุดแต่งงานสีแดงตัวใหญ่ลอยออกมา จะมีใครอีกถ้าไม่ใช่แม่ผี
เพียงแต่ว่าลูกเก้าคนและแม่ผีในเวลานี้อ่อนแอกว่าเมื่อก่อนมาก
แม้แต่รูปร่างก็เจือจางราวกับภาพลวงตาที่อาจจะถูกลมพัดปลิวไปได้ทุกเมื่อ
เห็นได้ชัดว่ามันนางบาดเจ็บสาหัส
ดวงตาของแม่ผีถูกผมยาวของเธอปิดไว้ จ้องไปที่เซิ่นเทียนอย่างแผ่วเบาะ “อย่าพาช้าไป!”
มุมปากของ เซิ่นเทียนกระตุก: “ทําไมเจ้าถึงออกมาอีกข้าจะประกาศอีกครั้งว่าข้าไม่ สนใจเป็นพ่อเด็กหรอกนะ!”
“ท่านกําลังสัมผัสร่างกายข้าและข้าไม่สามารถออกมา??”
นัยน์ตาของแม่ผีเริ่มขุ่นเคืองมากขึ้นเรื่อยๆ
นางทรุดตัวลงกับพื้น และร้องไห้ออกมา!
เพิ่นเทียนตกตะลี
อะไร!
แม่ผีร้องไห้จริงๆหรือ?
แต่การฟังผีร้องไห้ไม่ใช่ประสบการณ์ที่ดี
ถ้าผู้หญิงธรรมดาร้องไห้ ผู้ชายจะได้รับความเสียหาย 100 หน่วย
ผีสาวกําลังร้องไห้ ความเสียหายต่อชายคนนั้นเกือบถึง 1,000 หน่วย!
มันไม่ไร้ประโยชน์ที่จะบอกว่าผีร้องไห้และเสียงหอนอย่างไร
เดี๋ยวก่อน ดังนั้น ลูกประคํานี้เป็นที่อาศัยของแม่ผีทารกทั้งเก้า?
น่าอาย
เชิ้นเทียนปาดเหงื่อ: “อะแฮ่ม อย่าร้องไห้ โอเค นี่มันแค่ลูกประคําไม่ใช่เหรอ!” 2013
“ไม่รู้สิ ข้าคิดว่าเกิดอะไรขึ้นกับท่าน!”
แม่ผมองไปที่ เซิ่นเทียนด้วยความขุ่นเคืองขมขื่นและค่อยๆลุกขึ้นยืน
ดูจากรูปลักษณ์แล้ว เขารู้สึกเขินเล็กน้อย
เธอโค้งคํานับ: “ขอบคุณ เซียน ผู้อาวุโสสําหรับการขจัดความคับข้องใจและฟื้นฟูจิต ใจของจิวเอ๋อ จิวเอ๋อไม่มีอะไรจะตอบแทนท่านได้ …”
เพิ่นเทียนไอเบา ๆ และขัดจังหวะเธอ: “ถ้าอย่างนั้นเจ้าไม่จําเป็นที่จะต้องใช้ร่างกาย ตอบแทนข้า”
แม่ของลูกทั้งเก้าคนผงะไปครู่หนึ่งแล้วก็ไม่พอใจมากยิ่งขึ้นไปอีก
แม้แต่พลังงานสีดําบนร่างกายของนางดูเหมือนจะรุนแรงขึ้นเล็กน้อย
ฉินเกา ที่ด้านข้างก็แสดงความระมัดระวัง: “ฝ่าบาท ความคับข้องใจของนางดูเหมือ นจะฟื้นตัว เราควรปราบอีกครั้ง!”
เก้าทารกและแม่ผี: ” ”
