ข้าไม่ใช่บุตรแห่งโชคชะตาจริงๆนะ – ตอนที่ 55

ตอนที่ 55

 

คําพูดของ จางหยุนซีทําให้ เซิ่นเทียนตกตะลึงครู่หนึ่ง

 

ถูกต้อง ทําไมข้าถึงลืมนางไปได้

 

จิ๋วเอ๋อ เคยข้าให้ฝ่าบาทช่วยเด็กผีเหล่านั้นมาก่อน

 

เมื่อเวลาผ่านไป ฝาบาทลืมไปว่า จิ๋วเอ๋อ ก็สามารถถูกชําระล้างได้เช่นกัน

 

เมื่อมองไปที่จิ๋วเอ๋อที่ดูดซับหินวิญญาณไปครึ่งถุงไปแล้วในช่วงเวลาสั้นๆ นี้

 

เซิ่นเทียนคิดอยู่ครู่หนึ่งและรู้สึกว่าการช่วยผีสาวตัวนี้จะช่วยประหยัดเงินเขได้มาก

 

ขอบคุณท่านจางหยุนซี หากท่านไม่เตือน เป็นเต๋คงลืมไปแล้ว”

 

“ถ้าเป็นไปได้ ก็ช่วย จิ๋วเอ๋อ ด้วยกัน!”

 

แซิ่นเทียนกล่าวอย่างชอบธรรมโดยไม่ลังเล

 

จางหยุนซีได้เฝ้าสังเกต เซิ่นเทียนอย่างระมัดระวัง

 

นางกําลังสังเกตว่า เซิ่นเทียนลังเลหรือไม่

 

ถ้าลังเลแสดงว่าคนๆนี้มีผีสาวในใจ บางทีเขาอาจเก็บแม่ผีไว้ด้วยจุดประสงค์ที่ไม่เหมาะสม

 

อย่างไรก็ตามการตอบสนองของ เซิ่นเทียนนั้นเกินความคาดหมายของจางหยุนซี

 

ดวงตาของเซินเทียนชัดเจนมาก ไม่มีร่องรอยของความลังเลใจและความลามกอนาจาร

 

ทันใดนั้น จางหยุนซีก็รู้สึกกลัวชายผู้สง่างามที่อยู่ข้างหน้าเขา

ดูเหมือนว่าคําเล่าลือในสวนว่านหลิงอาจไม่ใช่เรื่องปลอม

 

บางทีคนตรงหน้าเขาอาจจะเป็นผู้เชี่ยวชาญจริงๆก็ได้

 

อย่างน้อยในตอนนี้ ตัวตนของเขาน่าชื่นชม!

 

แต่ในขณะนี้ จิ๋วเอ๋อ ก็มีน้ําตาในดวงตาของนาง

 

นางคุกเข่าต่อหน้าเซิ่นเทียนที่และพูดอย่างเศร้าสร้อย

 

“ไม่ จิ๋วเอ๋อไม่ต้องการไปเกิดใหม่ ข้าต้องการอยู่กับนายท่าน”

 

“เป็นเจ้านายที่ช่วย จิ๋วเอ๋อ จากเฮยซวี่ ชีวิตของ จิ๋วเอ๋อ เป็นของนายท่าน”

 

“ถ้านายท่านต้องการให้จิ๋วเอ๋อไปเกิดใหม่ จิ๋วเอ๋อยอมตายอีกรอบดีกว่า”

 

จางหยุนซีตกตะลึงกับทัศนคติของ จิ๋วเอ๋อ

 

เป็นไปได้อย่างไรที่วิญญาณอาฆาตไม่ต้องการไปเกิดใหม่?เป็นเพราะเจ้านายใหม่หน้าตาดีกว่าเจ้านายเก่า

 

เจ้าไม่สนใจเรื่องการกลับชาติไปเกิดและอยากติดตามเขาไปตลอดชีวิตเหรอ?

 

และในตอนนี้ เซิ่นเทียนรู้สึกพูดไม่ออกและทําอะไรไม่ถูก

 

ทําไมเจ้าถึงยังอยากอยู่กับข้า!?

 

ในหนึ่งวันเจ้ากินหินวิญญาณไปกี่ก้อน เจ้าไม่ละอายใจบ้างเลยหรือ?

 

ฝ่าบาทช่วยชีวิตเจ้าจากเฮยซวี่ เจ้าทําอย่างนี้กับฝ่าบาทไม่ได้

 

“แม่นางจิ๋วเอ๋อ เจ้าควรไปเกิดใหม่!”

 

จิ๋วเอ๋อรู้สึกอยากจะร้องไห้: “นายท่านต้องการทิ้งจิ๋วเอ๋อเหรอ?”

 

“แม้ว่าจิ๋วเอ๋อจะไม่คู่ควรกับนายท่าน แต่ถ้านายท่านมีปัญหาจิ๋วเอ๋อสามารถปกป้องนายท่านด้วยชีวิต”

 

“ ได้โปรดเถอะ นายท่านอย่าทอดทิ้งจิ๋วเอ๋อ!”

 

เมื่อมองไปที่ จิ๋วเอ๋อ ที่ขอร้องเซิ่นเทียน จางหยุนซีก็ถอนหายใจ

 

“โดยไม่คาดคิด ท่ามกลางวิญญาณอาฆาตยังมีเจ้าที่รู้จักตอบแทนความเมตตา”

 

“เอาล่ะ สหายเต่า ท่านควรเก็บ แม่นางจิ๋วเอ๋อไว้”

 

“ยังมีวิธีการฝึกตนผีสองสามวิธีในดินแดนศักดิ์สิทธิ์นภาเทพ”

 

“เมื่อข้าชําระร้างเหล่าเด็กน้อยเสร็จ ข้าสามารถถ่ายทอดให้นางได้”

 

“ถ้าแม่นางจิ๋วเอ๋อขยันหมั่นเพียร นางจะได้รับพรจากร่างกายหยินของนาง”

 

“ข้าคิดว่าคงใช้เวลาไม่นานในการลบล้างปราณจากเลือดและความพญาบาทเปลี่ยน เป็นเส้นทางผี”

 

“คราวหน้าเจ้าอย่าทําชั่วอีก มิฉะนั้น เจ้าจะกลายเป็นผีอาฆาตอีกครั้ง”

 

“นภาเทพของข้ารับผิดชอบสายฟ้า ทําหน้าที่เพื่อสวรรค์และข้าจะไม่ยกโทษให้เ”

 

คําพูดของ จางหยุนซีทําให้ จิ๋วเอ๋อ รู้สึกขอบคุณในทันที

 

นางพูดซ้ําๆ ว่า “ไม่หรอก ดา อื่น จิ๋วเอ๋อร์ พี่สาวนางฟ้าจะจําได้”

 

“จิ๋วเอ๋อจะฝึกฝนอย่างมีมุ่งมั่นในอนาคตอย่างแน่นอนสะสมคุณธรรมและทําความดีไม่ทําชั่ว!”

 

จางหยุนซีพยักหน้าด้วยความพึงพอใจเมื่อเขาได้ยินคําพูดของจิ๋วเอ๋อ

 

ในเวลาเดียวกัน นางก็ถอนหายใจอย่างโล่งอกในหัวใจของนาง

 

จริงๆแล้วเจางหยุนซีคิดจะพูดว่า จะไม่ช่วยจิ๋วเอ๋อ

 

ไม่ใช่เพียงเพราะไม่ชอบใจอะไร แต่เป็นเพราะนางไม่ได้เชี่ยวชาญในศาสตร์การชําระล้างมากนัก

 

ในฐานะนักบุญแห่งดินแดนศักดิ์สิทธิ์ จาง หยุนซีเชื่อในการแก้ปัญหาด้วยกําลังตั้งแต่

วัยเด็ก

 

ในอดีต นางเคยพบผู้ฝึกตนชั่วร้ายและอาวุธชั่วร้าย และนางก็สามารถเอาชนะลงได้

 

ส่วนเหล่าวิญญาณ นางจะส่งหน้าที่นี้ให้พี่ชายจัดการ

 

ทุกคนรู้ดีว่ามังกรฟ้า เสือขาว และกิเลนทองในดินแดนศักดิ์สิทธิ์นภาเทพ

 

นักบุญที่สวมชุดเสือขาวเป็นคนขี้หงุดหงิดที่ไม่ควรยุ่งด้วยมากที่สุด!

แต่ลูกประคําเก้าทารกก็ยากที่จะจัดการ

 

ถ้ามันถูกมอบให้กับจาง หยุนซีจริง ๆ นางไม่สามารถรับประกันความสําเร็จได้

 

โดยเฉพาะสําหรับผู้หญิงที่เกิดในปีหยินสุดขั้วและวันสุริยคราสพร้อมเป็นวันเดือนดับ ในเวลาเดียวกัน

 

จางหยุนซีไม่มั่นใจในการชําระล้าง แต่หากเป็นพี่ชายหรือศิษย์พี่ของนางก็อาจมีโอกาสสําเร็จสูง

 

เฮ้อ ทําไมข้าถึงเห็นด้วยกับคําขอร้องของเขา หากข้ารู้เรื่องนี้แต่แรกคงพาท่านพี่มาด้วย

 

ข้าคงสติเลอะเลือนจริงๆ

 

ในเวลานี้เองประตูห้องก็เปิดออก

 

เงาสีแดงขนาดใหญ่พุ่งตรงไปที่จางหยุนซี

 

“ฝ่าบาท ไม่ต้องกลัว ทาสชราได้ขอให้เสี่ยวเกาติดต่อผู้อาวุโสของกลุ่มผู้คุมกฎมาช่วยแล้ว”

 

“เจ้าสุนัขชั่วร้าย! ห้ามทําอะไรฝาบาท ฝ่าบาท ทาสชราจับเขาไว้ท่านหนีไปก่อน!”

 

ขณะพูด ลุงกุ้ยได้ยิงปราณกระบี่นับร้อยไปที่จางหยุนซี

 

แสงกระบี่สีม่วงที่ท่วมท้นรวมตัวกันเป็นดอกทานตะวันที่แปลกประหลาด

 

มันบานสะพรั่งในอากาศ ปล่อยพลังอันเยือกเย็นออกมา

 

“ปราณกระบี่ทานตะวัน เจ้าเป็นเพียงขอบเขตกลั่นฉีขั้นที่8แต่กลับสามารถสร้างปราณเช่นนี้ได้”

 

จางหยุนซึมองลุงกุ้ย อย่างเฉยเมยด้วยสายตาที่ครุ่นคิด

 

“น่าสนใจนะ อาจเป็นมรดกของปีศาจสุริยัน?”

“น่าเสียดายที่ฐานการฝึกตนของเจ้ามีเพียงน้อยนิด”

 

ทันทีที่เสียงหายไป ดวงตาภายใต้หน้ากากวิหคเพลิงก็เย็นชาเล็กน้อย

 

จางหยุนซีจู่ ๆ ก็ระเบิดพลังอัสนีบาตที่แข็งแกร่ง

 

ทันใดนั้น เสือขาวที่ล้อมรอบด้วยฟ้าร้องสีม่วงแดงก็ปรากฏตัวขึ้นด้านหลังจางหยุนซี

 

จาง หยุนซีค่อย ๆ ยื่นมือขวาที่เหมือนหยกออกมาอย่างช้าๆนิ้วกลางและนิ้วนาง

ประกบกัน

 

ในเวลาเดียวกัน เสือขาวที่อยู่ข้างหลังนางก็ส่งเสียงคําราม

 

ปากของเสือซ้อนกับทับสองนิ้วของ จางหยุนซีอย่างสมบูรณ์

 

ทั้ง!

 

ทันใดนั้น แสงกระบี่ที่ราวกับจะแยกฟ้าดินก็ถูกหยุด

 

กระบี่ขนอ่อนสีม่วงในมือของลุงกุ้ย ถูก จางหยุนซีจับไว้

 

แม้ว่าขันที่กู้ยจะกระตุ้นปราณวิญญาณเพื่ออกแรงดึงกระบี่มากขนาดไหน

 

อย่างไรก็ตาม สองนิ้วของ จางหยุนซียังคงนิ่งเหมือนภูเขา

 

“คราวนี้ข้าจะปล่อยเจ้าไปเพราะเจ้าทําเพื่อปกป้องเจ้านายของเจ้า”

 

จางหยุนซึ่งอนิ้วของนางอย่างเรียบเฉยและสบัดนิ้วออกไป

 

และกระบี่ขนอ่อนสีม่วงที่ซื้อมาในราคาสูงก็แตกสลายในทันที

 

ปราณสายฟ้าถูกส่งต่อจากกระบี่ไปยังแขนของลุงกุ้ย

 

ผมและขนทั่วตัวของเขาลุกชันขึ้นทันที

 

และใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นสีดําอย่างรวดเร็ว มีกลิ่นของเนื้อไหม้ออกมา

 

“ขอท่านเซียนโปรดเมตตา ลุงกุ้ยเพียงเข้าใจผิดเท่านั้น”

 

เซิ่นเทียนขอร้องอย่างรวดเร็ว แต่ จางหยุนซีก็พูดเบา ๆ

 

“ข้ารู้ นั้นเป็นเหตุผลว่าทําไมเขายังคงยืนอยู่ตรงหน้าข้าได้”

 

หลังจากพูดจบ จางหยุนซีก็หันไปศึกษาสายประคําอย่างเฉยเมย

 

เซิ่นเทียนรีบยกลุงกุ้ยที่ทั้งตัวกลายเป็นสีดําขึ้นะ ” ท่านรู้สึกอย่างไร”

 

พ่ออุ้ยส่ายหัวะ ” ทาสเก่าไม่เป็นไร ทาสเก่าแค่เวียนหัวนิดหน่อย”

 

เชิ้นเทียนหัวเราะไม่ได้ร้องไห้ออก: “นี่คือนักบุญของแดนศักดิ์สิทธิ์นภาเทพไม่ใช่คน

เลว”

 

ตาของพ่อกุ้ยเป็นประกาย และเขาก็ยิ้มด้วยความโล่งใจ

 

“อะไรกัน แม้แต่นักบุญของแดนศักดิ์สิทธิ์ก็ยังมาหาฝ่าบาทที่ห้อง?”

 

“พระองค์ช่างอัศจรรย์จริง ๆ ถ้าหากสนมหลานรู้เรื่องท่านต้องยิ้มอย่างมีความสุขแน่ๆ..”

 

ข้าไม่ใช่บุตรแห่งโชคชะตาจริงๆนะ

ข้าไม่ใช่บุตรแห่งโชคชะตาจริงๆนะ

Score 7.8
Status: Ongoing Native Language: Chinese
อ่านนิยายเรื่อง ข้าไม่ใช่บุตรแห่งโชคชะตาจริงๆนะหลังจากที่เขาทะลุมิติมายังโลกแห่งการบ่มเพาะ เซิ่นเทียนพบว่าเขาสามารถมองเห็นโอกาสและโชคชะตาของผู้อื่นได้ เพื่อที่จะเอาโชคบางอย่างจากพวกเขา เซิ่นเทียนจึงต้องหาแผนตีสนิท … ในที่สุดทุกคนก็ตระหนักดีว่าไม่ว่าจะเป็นใครตราบใดที่พวกเขาออกไปเที่ยวกับเซิ่นเทียนพวกเขาจะได้รับโอกาสมากมาย! นับจากนั้น เซิ่นเทียน จะได้รับการขนานนามว่าเป็นเครื่องรางนำโชคที่ดีที่สุดในโลกแห่งการบ่มเพาะ! ภูติชิงหยู:“ ครั้งหนึ่งข้าเคยติดตามพี่ชายของข้าไปยังดินแดนลับคุนหลุนทางตะวันตกและได้รับลูกแก้วสุริยันและจันทรา! องค์หญิงหลิงหลง:“ ครั้งหนึ่งข้าเคยติดตามพี่ชายของข้าไปที่หุบเขาที่่ฝังศพราชวงศ์ในทะเลทางเหนือและเราทั้งคู่ได้รับการถ่ายทอดทักษะจากจักรพรรดิตัน!” ราชินีวิหคเพลิง:“ ฮ่าฮ่า ช่างเป็นเด็กน้อยอะไรอย่างนี้ เจ้ารู้ไหมว่าเขาได้กายามังกรวิหคเพลิงมาได้อย่างไร”

Comment

Options

not work with dark mode
Reset