ตอนที่ 57
“อะแฮ่ม ในเมื่อแม่นางจิ๋วเอ๋อซื่อสัตย์ต่อท่านขนาดนี้ สหายเซินก็อย่าบังคับนางเลย!”
จาง หยุนซีใช้ปราณที่เหลืออยู่เพียงเล็กน้อยเพื่อทําให้เหงื่อบนใบหน้าของนางแห้ง
พูดตามตรง นางกังวลจริงๆ ว่า เซิ่นเทียนจะขอให้นางชําระล้าง จิ๋วเอ๋อ
ท้ายที่สุดด้วยประสบการณ์ในปัจจุบันของนาง การชําระล้างแม่ผีตนนี้ไม่ใช่เรื่องง่าย!
อย่างไรก็ตาม จางหยุนซีรู้สึกโล่งใจเมื่อนางกําลังทําพิธีไปเรื่อยๆ
เซิ่นเทียนไม่ได้ใช้โอกาสนี้โจมตีนางที่กําลังร่ายคาถาอยู่
สิ่งนี้ทําให้ จางหยุนซีรู้สึกไว้วางใจเช่นเทียนเพิ่มขึ้นเล็กน้อย
สหายเต๋คนนี้ควรจะเป็นคนดี
หลังจากทําชําระล้างทารกผีจนหมดสิ้น จาง หยุนซีก็ส่งลูกประคํากลับไปให้เซินเทียน
นางกล่าวอย่างใจเย็นว่า “หยุนซีทิ้งวิชาการฝึกตนผีไว้ในสายประคํานี้”
” แม่นางจิ๋วเอ๋อสามารถเปลี่ยนพลังด้านลบกลายเป็ฯพลังธรรมได้”
“เมื่อพลังด้านลบกลายเป็นพลังธรรมอย่างสมบูรณ์ เป็นไปได้ที่จะก้าวผ่านทัณฑ์ส วรรค์และกลายเป็นเซียนผีในอนาคต”
เซิ่นเทียนเห็นว่า จางหยุนซีไม่ต้องการชําระล้างจิ๋วเอ๋อและจิ๋วเอ๋อก็ไม่ต้องการจากไป
เขาทําได้เพียงพยักหน้าอย่างช่วยไม่ได้: “ถ้าเช่นนั้นก็ขอบคุณที่ท่านเซียนช่วยเหลือ”
ลืมมันไปเถอะ ในเมื่อนางไม่ต้องการไป ก็เก็บนางไว้ก็ได้
แม้ว่าจะไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะหาอาหารให้ผีน้อยตนนี้
อย่างไรก็ตาม ปริมาณการกินของวารีหนักอี้หยวนในไตของเขาก็มากมายมหาศาล
หากเขาบีบออกมาซักส่วนหนึ่งก็น่าจะพอให้นางได้กินเต็มอิ่ม
เฮ้อ เซินเทียนรู้สึกเสมอว่าเขาถูกรายล้อมไปด้วยคนที่ชอบผลาญเงิน
ถ้าเขาไม่ได้หาเงินได้เร็วพอ เขาคงเลี้ยงดูพวกนี้ไม่ไหว!
ในอีกด้านหนึ่ง จางหยุนซีก็โล่งใจเช่นกัน
นางแอบตัดสินใจและหากนางกลับไปนางจะตั้งใจฝึกฝนศาสตนร์การชําระล้างนภา เทพอย่างจริงจัง
มิฉะนั้น คราวหน้าข้าจะไม่ตกอยู่ในสถานการณ์น่าอายแบบนี้
ที่สําคัญกว่านั้น การเฝ้าดูผีสาวน้อยตัวนั้นอยู่กับเซิ่นเทียน จางหยุนซีรู้สึกเปรี้ยวและอึดอัดเล็กน้อยในใจของนาง
เฮ้อ ถ้าข้าตั้งใจฟังอาจารย์สอนศาสตร์ชําระล้าง ข้าคงปลดปล่อยผีตนนี้ได้แน่นนอน
เซิ่นเทียนถอดสายประคําแล้วใส่ลงในถั่วเก็บหินวิญญาณอีกใบ
เขาก็คารวะไปที่จางหยุนซี: “วันนี้ข้ารบกวนท่านเซียนมากเกินไปจริงๆ”
จาง หยุนซียืนขึ้นอย่างภาคภูมิใจ ใบหน้าของนางเต็มไปด้วยความเฉยเมย: “มันง่ายเหมือนแค่ยกมือขึ้น”
หลังจากพูด จางหยุนซีก็จ้องที่ เซิ่นเทียนอย่างเฉยเมย และ เซิ่นเทียนก็มองไปที่ จา งหยุนซีด้วย
ทั้งสองเงียบ และห้องก็เงียบไปครู่หนึ่ง
เหอะๆ ในเมื่อรู้แล้วว่าฝ่าบาทไม่ใช่คนจากลัทธิ ท่านยังอยู่ในห้องข้าทําไม!
มันดึกแล้ว และฝ่าบาทกําลังจะไปพักผ่อน
เพิ่นเทียนทําอะไรไม่ถูก นักบุญคนนี้ต้องการทําอะไร?
จางหยุนซีดูเหมือนจะรู้สึกได้ถึงบรรยากาศอึดอัด
นางกระแอมเล็กน้อย: “ข้าได้ยินมาว่าสหายเซินมีความชํานาญในการค้นหาแร่วิญ
ญาณ?”
เซิ่นเทียนไม่แปลกใจที่นางรู้เรื่องนี้
ตอนแรกนางสงสัยว่า เซิ่นเทียนเป็นสมาชิกของลัทธิวิญญาณชั่วร้าย
ก่อนที่นางจะปรากฏตัวต่อหน้า เซิ่นเทียนต้องมีการหาข้อมูลมาก่อนแน่นอน
เซิ่นเทียนมองหาผู้มีโชคชะตาและช่วยเลือกหิน
สิ่งนี้ได้แพร่กระจายไปเกือบทั่วทั้งสวนว่านหลิง
มันคงแปลกถ้าจางหยุนซีไม่รู้เลย!
เซิ่นเทียนพยักหน้า: “ใช่ เป็นเต๋รู้เรื่องการค้นหาแร่วิญญาณเล็กน้อย”
จางหยุนซีจ้องที่ เซิ่นเทียนอีกครั้ง: “ข้าได้ยินมาว่า สหายเซิ่นจะค้นหาแร่วิญญาณสําหรับผู้ที่ถูกลิขิตไว้?”
เซิ่นเทียนพยักหน้าอย่างตรงไปตรงมาะ “ใช่ เป็นเต่จะไม่หาให้แม้ว่าคนผู้นั้นจะเงินมากขนาดไหน”
มุมปากของ จางหยุนซียกขึ้นเล็กน้อย: ” ถ้าเช่นั้น มีโชคชะตาระหว่างข้ากับสหายเพิ่ นหรือเปล่า?”
ใบหน้าของ จางหยุนซีเต็มไปด้วยความมั่นใจและความภาคภูมิใจ
นางเป็นนักบุญของดินแดนศักดิ์สิทธิ์นภาเทพ แม้ว่านางจะไม่ได้เชี่ยวชาญในการหา แร่วิญญาณ
แต่ตั้งแต่นางยังเป็นเด็ก นางได้เรียนรู้มากมายเกี่ยวกับการหินวิญญาณจากการเข้าอ อกสวนหินวิญญาณขนาดใหญ่อยู่บ่อยครั้ง
นางไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับประเภทของปรมาจารย์หินวิญญาณที่จะเบิดหินให้เฉพาะคน ที่มีโชคชะตาเกี่ยวข้อง
เท่าที่นางเห็น นี่เป็นข้ออ้างทั้งหมดของ เซิ่นเทียนในการเลือกคนที่ถูกใจ
จางหยุนซีคิดว่าตัวเองมีรูปลักษณ์และการฝึกฝนของนางนั้นดีที่สุดในบรรดานักบุญของดินแดนรกร้างตะวันออก
ยิ่งกว่านั้น นางยังช่วยเซินเทียนปลดปล่อยเด็กผี
เซ็นเทียนควรเงยหน้าขึ้นด้วยอารมณ์และเหตุผล
และพูดว่า ท่านมีโชคชะตาเกี่ยวข้องกับเป็นเต่ํา!
อย่างไรก็ตาม ในหัวใจของ เซิ่นเทียนเขาดูงุนงงในเวลานี้
อะไร เทพธิดายังต้องการให้ฝ่าบาทช่วยค้นหาหินวิญญาณด้วย?
กล่าวอีกนัยหนึ่ง เจ้าเป็นถึงนักบุญแห่งดินแดนศักดิ์สิทธิ์
เจ้ายังคงสนใจแร่วิญญาณในสวนว่านหลิงด้วย?
เจ้าควรรู้ว่าแม้ว่าจะมีหินวิญญาณจํานวนมากในสวนว่านหลิงแห่งนี้ แต่ส่วนใหญ่มีคุณภาพธรรมดาๆ
อัจฉริยะชั้นนําในดินแดนศักดิ์สิทธิ์และถ้ําสวรรค์นั้นไม่แยแสมันเลย
เฉพาะผู้ที่มีสถานะปกติในโลกแห่งการฝึกตนเท่านั้นที่ชอบเยี่ยมชมที่นี่
และนักบุญและชนชั้นสูงเหล่านั้นจะไปที่สวนวิญญาณระดับสูง
ในสวนหินวิญญาณเหล่านั้น มีหินคุณภาพสูงหลากหลายชนิดถูกรวบรวมไว้
อาจกล่าวได้ว่าไม่ว่าจะเป็นแร่วิญญาณใดๆ ก็มีค่าอย่างน้อย 1000 หินวิญญาณ
และถ้าเจ้าโชคดี ของที่เปิดข้างในนั้นล้ําค่ามาก
อาวุธวิญญาณที่ดีที่สุด วิธีลับที่สูญหาย สมบัติที่ถูกปิดผนึก
แม้แต่เทพธิดาโบราณที่ถูกผนึกและหลับใหลมานาน
ทั้งหมดมีแนวโน้มที่จะเปิดได้โดยผู้โชคดี
ข้าได้ยินมาว่าในไม่กี่ปีที่ผ่านมา
นักบุญชายของแดนศักดิ์สิทธิ์คฤหาสน์สีม่วงได้เปิดเจอแผ่นหยกครึ่งแผ่นสวนวิญญาณโบราณ
ในแผ่นหยกนั้น บันทึก “ศาสตร์จักรพรรดิไร้เทียมทาน”
โดยอาศัยมรดกชุดนี้ บรรพบุรุษของดินแดนศักดิ์สิทธิ์คฤหาสน์ม่วงจึงประสบความสํา เร็จในมีชีวิตที่สองของพวกเขา
ความแข็งแกร่งและมรดกของดินแดนศักดิ์สิทธิ์คฤหาสน์สีม่วงทั้งหมดได้รับการพัฒ นาอย่างมากด้วยเหตุนี้
ในมุมมองของ เซิ่นเทียนระดับของสวนหินวิญญาณโบราณเป็นระดับสูงของสวนหิน
วิญญาณ
นี่ควรเป็นที่ที่นักบุญอย่างจาง หยุนซีไป
ทําไมนางถึงมาสวนว่านหลิง!
พูดตามตราง! ส่วนใหญ่เป็นเพราะ เซิ่นเทียนเพิ่งสังเกตรัศมีบนศีรษะของ จางหยุนซี และไม่มีภาพโอกาส
หากไม่มีภาพโอกาสที่อยู่บนหัว ต่อให้จะมีดวงมากแค่ไหนก็เปล่าประโยชน์
ดังนั้น เซิ่นเทียนจึงทําได้เพียงถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้: ” ท่านเซียนไม่มีชะตากับ
เป็นเต่า”
ทันทีที่สิ้นเสียง เซิ่นเทียนรู้สึกว่าอุณหภูมิในห้องดูเหมือนจะลดลงอย่างรวดเร็ว
เขาไม่รู้ว่ามันเป็นภาพลวงตาหรือเปล่า เซิ่นเทียนรู้สึกถึงการจ้องมองที่ไม่มีความสุข และดูขุ่นเคืองของจางหยุนซี
จางหยุนซีสูดหายใจเข้าลึก ๆ และรู้สึกราวกับว่าปอดของนางจะระเบิดด้วยความโกรธ
ท่านหญิงผู้นี้อุตสาพยายามหาทางขอเป็นสหาย!
น่าเสียดาย น่าเสียดายมาก!
คนสกุลเจิ่น เจ้ากล้ามาก!
เทพธิดาจางหยุนซี ไม่เคยถูกพูดจาแบบนี้ใส่มาก่อน!
ในขณะนี้ มีเสียงตะโกนดังลั่นนอกบ้าน: “ท่านปรมาจารย์เซียน!”
“ผู้คุมกฎของสวนว่านหลิงมาแล้ว ใครจะกล้าหยาบคายกับปรมาจารย์เซียน?”
เพิ่นเทียนมองออกไปนอกโรงเตี้ยมผ่านประตูและหน้าต่างที่ขันที่กู้ยทุบ
และเขาก็เห็นกลุ่มเจ้าหน้ากําลังขี่กระบี่มุ่งตรงมาทางนี้
บางครั้งก็เรียงเป็นตัว “1” บางครั้งก็เรียงเป็นตัว “V”
หัวหน้าทั้งสามที่นําพวกเขาล้วนเป็นคนรู้จัก
หัวหน้าแกนทองคําทั้งสามรู้สึกตื่นเต้นมาก
โดยไม่คาดคิด เพียงไม่กี่วันต่อมา จะมีโอกาสแสดงความสามารถต่อปรมาจารย์นาง
ฟ้าอีกครั้ง
นี่คือการสนับสนุนของโชคชะตา!
เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ พวกเขาใช้พลังเต็มที่
“ผู้ฝึกตนชั่วร้ายมาจากไหน เจ้ากล้าทําอะไรกับปรมาจารย์เซียน”
“ก่อตั้งค่ายกล ทําลายความชั่วร้าย ลงทัณฑ์!”
แสงกระบี่สีทองพร่างพรายรวมตัวกันและเจ้าหน้าที่หลายสิบคนรวมกระบี่ของพวก เขาเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน
ปราณกระบี่ยาวหลายสิบลื่อปรากฏขึ้นพร้อมพุ่งตรงไปที่จางหยุนซี
