ตอนที่ 59
เป็น ร้านค้าวิญญาณสวรรค์ อีกแล้วเหรอ?
เซิ่นเทียนอดไม่ได้ที่จะผงะ
ที่แห่งนี้เต็มไปด้วยเรื่องราวมากมาย
เซิ่นเทียนเพิ่งมาถึงสวน ว่านหลิง และที่นี่เขาได้พบกับเสี่ยวหลิงเซียน
เป็นเพราะเขาเห็นเสี่ยวหลิงเซียนร่วมมือกับชายหนุ่มตระกูลซึ่งเขาจึงมีความคิดที่จะช่วยคนอื่นหาแร่
หลังจากนั้น เช่นเทียนก็ดึงก้อนทองม่วงออกมาจากร้านวิญญาณสวรรค์ออกมาอีกครั้ง
เจ้าของร้านซ่งยังมอบแหวนจักรวาลพิเศษให้กับเซินเทียน
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ร้านๆนี้ถือเป็นดินแดนที่ได้รับพรในวันนี้
“ในเมื่อสหายเซินมีชะตากรรมกับข้า เราไปหาตอนนี้เลยดีไหม”
จาง หยุนซี ยิ้มและกล่าวว่า “ไปตามหาแร่วิญญาณกันเดี๋ยวนี้!”
เช่นเทียนตกตะลึงมองท้องฟ้าที่มืดมิด: “ไปเดี๋ยวนี้?”
จางหยุนซีพยักหน้าและตั้งตารอที่จะพูดว่า: “หยุนซีก็อยากเห็นความสามารถของสหายเต๋าด้วย!”
พูดตามตรง จางหยุนซีไม่สนใจว่า เซิ่นเทียนจะทําอะไรได้บ้าง
ด้วยความมั่งคั่งและสถานะของนาง อาวุธวิญญาณจะนับเป็นอะไร?
ในบ้านของจางหยุนซีมีสมบัติหลายอย่างมากเกินไป
สิ่งที่นางสงสัยคือ เด็กหนุ่มคนนี้มีความสามารถด้านค้นหาแร่วิญญาณจริงหรือ?
นางรู้จักปรมาจารย์การหาแร่วิญญาณ
ส่วนใหญ่เป็นคนที่แข็งแกร่งเหนือแก่นทองคําและอายุขัยของพวกเขาอย่างน้อยก็หนึ่งร้อยปี
เรื่องนี้เป็นวิชาที่ต้องใช้พลังงานมากในการเรียน และเป็นเรื่องยากสําหรับคนหนุ่มสาวที่จะเข้าใจเรื่องนี้
อย่างไรก็ตาม ตามข้อมูลของ จางหยุนซีเซิ่นเทียนได้ค้นหาแร่วิญญาณในสวนว่านหลิงแห่งนี้และเปิดออกมาเจอของล้ำค่าตลอดไม่เคยพลาด
ข้าได้ยินมาว่าเขาช่วยหลี่เหลียนเอ๋อจากถ้ำสีขาวทที่ยิ่งใหญ่ให้ได้รับน้ำเต้าเซียน7สมบัติ
จะต้องรู้ว่าลําดับที่ 36 ในการจัดอันดับไม้วิญญาณไม่สามารถละเลยแม้แต่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์
ข่าวในโลกนั้นเป็นข่าวเท็จเก้าเรื่องและเป็นความจริงหนึ่งเรื่อง จางหยุนซีจะไม่เชื่อย่างสมบูรณ์หากไม่ได้เห็น
แต่ไม่มีคลื่นใดที่ปราศจากลม เนื่องจากชื่อของปรมาจารย์เซียนเซิ่นเทียนได้กระจายออกไป
จางหยุนซียังต้องยอมรับว่าชายคนนี้กระตุ้นความสนใจของนาง
ในขั้นต้น เซิ่นเทียนไม่ต้องการออกไปค้นหาแร่วิญญาณในตอนกลางคืน
แต่เฝ้าดูผู้คุมกฎที่ออกไปพร้อมกับการอาการรชักกระตุกจากฟ้าผ่าและลุงกุ้ยที่ยังนอนหมดสติ
–
เซิ่นเทียนพยักหน้าอย่างชาญฉลาด: “เนื่องจากท่านเซียนไม่อยากรอ งั้นเปิ่นเต๋าขออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าสักครู่”
หลังจากพูดแล้ว เซิ่นเทียนก็เดินเข้าไปในห้องอาบน้ำที่อยู่อีกด้านหนึ่งของห้อง
มีเพียงจางหยุนซีที่กําลังหน้าแดงที่ยังคงอยู่
“ผู้ชายคนนี้กล้าทิ้งท่านหญิงคนนี้และไปอาบน้ำจริงๆ”
จางหยุนซีสูดหายใจเข้าลึก ๆ นางไม่เคยถูกละเลยมาก่อน!
ลืมมันไปเถอะ เพราะทุกคนบอกว่าผู้ชายคนนี้มีฝีมือมากในการค้นหาแร่วิญญาณ
อาจมีเทคนิคลับเฉพาะถึงต้องอาบน้ำก่อนก็ได้!
จางหยุนซียืนเฉยที่ประตูรออย่างเงียบ ๆ
พูดตามตรง ดูเหมือนว่านางไม่เคยมีอารมณ์มากเท่านี้มาก่อนในชีวิต
ในขณะนี้ มีคนเดินเข้ามาอย่างระมัดระวัง
เมื่อเห็นการจ้องมองของ จางหยุนซีกําลังมา ชายคนนั้นก็รีบพูด
“ท่านเซียนอย่าเข้าใจผิด ข้าไม่ใช่ศัตรู ข้าไม่ใช่ศัตรู”
หลังจากพูดเสร็จ ฉินเกาก็เดินไปหาขันที่กุ้ยและแบกเขาไว้บนหลัง
เขามองไปที่ห้องเล็ก ๆ ที่ เซิ่นเทียนกําลังอาบน้ำ ดวงตาของเขาค่อยๆโล่งใจและตื่น
เต้น
ฉินเกามองไปที่ จางหยุนซีและให้กําลังใจอย่างจริงจัง: “ท่านเซียน พยายามเข้า!”
“พระองค์อายุเพียง 16 ปี และยังไม่ได้แต่งงาน”
“นางฟ้าและฝ่าบาทได้โปรดพักผ่อนให้สบาย บ่าวจะเฝ้าที่ประตูเอง”
“ข้าจะไม่ให้ใครที่ไม่มีตามารบกวนท่าน”
“ท่านเซียน อย่าลังเลเลย กล้าเข้าไว้!”
เมื่อได้ยินคําพูดของฉินเกา
จางหยุนซีตกตะลึงในไม่กี่วินาที
จากนั้นใบหน้าของนางก็แดงอย่างรวดเร็วด้วยความเร็วที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า
วินาทีต่อมา แสงสายฟ้าสีขาวก็ถูกปล่อยออกมา
ฉินเกากรีดร้องตามรอยขันที่กู้ยในไม่กี่วินาทีต่อมา
“เจ้าเป็นใครกัน! ไร้ยางอายและหยาบคาย” จาง หยุนซีอายและขุ่นเคือง
นางมองไปรอบๆ แล้วค่อยๆ มองไปยังห้องอาบน้ำที่มีหมอกหนา
ท่านหญิงคนนี้เป็นเทพธิดาผู้สง่างามของดินแดนศักดิ์สิทธิ์ นางจะแอบดูผู้ชายอาบน้ำได้อย่างไร?
จางหยุนซีพ่นลมอย่างเย็นชาโดยใช้พลังวิเศษเพื่อโยน ฉินเกาและขันที่กุ้ยออกจากห้อง
ใครบอกให้พวกเขาพูดจอไร้สาระ ออกไปรับลมหนาวข้างนอกเถอะ!
เซิ่นเทียนไม่รู้ว่าตอนที่เขาอาบน้ำก็มีคนหมดสติเพิ่มอีกหนึ่งคน
เหตุผลที่เขาขอไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน แล้วจึงออกไปกับจางหยุนซีเพื่อค้นหาแร่วิญญาณ
เหตุผลนั้นง่ายมาก เพราะการดูรัศมีโชคของจางหยุนซีนั้นกินพลังงานเขาไปมาก
ดังนั้นเขาจึงต้องใช้เวลาพักฟื้น
น้ำอุ่นไหลผ่านเท้า เอวและคอของเซิ่นเทียน
ในขณะนี้ เช่นเทียนรู้สึกสบายและผ่อนคลายมาก
ส่วนผู้หญิงข้างนอก นางคงไม่รีบร้อนมากนัก!
หลังจากแช่ตัวในอ่างเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมง เซิ่นเทียนก็รู้สึกดีขึ้นมาก
จากนั้นเขาก็ค่อยๆ เดินออกจากอ่าง เช็ดตัวให้แห้งและสวมเสื้อผ้า
เมื่อเดินออกจากห้อง จางหยุนซีซึ่งยืนห่างออกไปห้าก้าวและมองตรงมาที่เขา
นางมองไปที่ เซิ่นเทียนอย่างสงบ: “สหายเซิ่นอาบน้ำเสร็จแล้ว ข้าต้องอาบน้ำด้วยไหม”
เซินเทียนส่ายหัวและพูดด้วยรอยยิ้ม: “ไม่ ท่านเซียนเราไปกันเถอะ!”
จางหยุนซีเหลือบมองที่ห้องข้างๆ: “ถ้าเช่นนั้น เราไปกันเถอะ!”
เมื่อผลักประตูออก นางมองไปที่ขันที่กู้ยและฉินเกาที่มีใบหน้าเป็นสีดํา
จางหยุนซีพูดอย่างเฉยเมย: ”เจ้าสองคนตามใสด้วย!”
ลุงกุ้ย และ ฉินเกามองหน้ากันด้วยอาการใจสั่น
แต่หลังจากคิดดูแล้ว ฝ่าบาทต้องตามปีศาจหญิงผู้นี้ไป
นั่นจะเป็นอันตรายเกินไป!
ถ้าฝ่าบาทเปิดหินและไม่มีสิ่งดีๆ ออกมา ถ้าผู้หญิงคนนี้ไม่พอใจ นางอาจทําอะไรกับฝ่าบาทเพื่อระบายความโกรธของนาง!
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ทั้งสองก็พยักหน้าอย่างจริงจัง
พวกเขาเดินตามหลัง เซิ่นเทียนและจางหยุนซี
เตรียมพร้อมปกป้องฝ่าบาททุกเมื่อ!
ทั้งกลุ่มเดินไปที่ร้านค้าวิญญาณสวรรค์
เนื่องจากอากาศเริ่มมืด คนเดินถนนจึงน้อยลง
นอกจากนี้ เซิ่นเทียนได้เปลี่ยนชุดลัทธิเต๋าไปเป็นชุดอื่นแล้ว เหลือไว้เพียงเคราสองอัน
ดังนั้นพวกเขาจึงเดินไปที่ ร้านวิญญาณสวรรค์แต่ก็ไม่ดึงดูดความสนใจของใครเลย
ในเวลานี้ ร้านวิญญาณสวรรค์เตรียมจะปิดแล้ว และมีคนไม่มากนักในร้าน
เหลือเพียงเจิ่นจื่อเจีย, หลิวไท่อีและเซียงเมิง
พวกเขาเป็นผู้อาวุโสของลัทธิปรมาจารย์เซียนและพวกเขากําลังพูดคุยกับเจ้าของร้านซึ่งเกี่ยวกับตําแหน่ง
“เจ้าของร้านซ่ง ไม่ต้องสุภาพ ท่านสมควรได้รับมัน!”
“ใช่ เจ้าของร้านซ่ง ข้า หลิวไท่ยี่ ไม่คัดค้านหากท่านเป็นผู้อาวุโสลําดับแรก!”
เมื่อได้ฟังคําเยินยอของ เจิ่นจื่อเจียและ หลิวไท่อี เจ้าของร้าน ซึ่งก็เต็มไปด้วยรอยยิ้ม
เขาโบกมือและพูดว่า: “ที่ไหนกัน ที่ไหนกัน ชายชราจะกล้ารับได้อย่างไร”
“ลัทธิปรมาจารย์เซียนถูกสร้างขึ้นโดยท่านและท่านควรรับผิดชอบ!”
เงินจือเจีย: “เจ้าของร้านซ่ง ท่านถ่อมตนเกินไป!”
หลิวไท่อี: ข้าคิดว่าท่านสมควรได้รับมัน!”
เซียงเมิง” ข้าก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน!”
เมื่อได้ยินคําพูดของทั้งสาม รอยยิ้มบนใบหน้าของเจ้าของร้านซึ่งก็อ่อนโยนมากขึ้น
แต่ริมฝีปากของเขากล่าวอย่างหนักแน่นว่า “ไม่ ชาวปรมาจารย์เซียนเป็นของปรมาจารย์เซียน”
“ข้าแน่ใจว่าผู้อาวุโสสูงสุดคือเรื่องใหญ่ เราจะตัดสินใจได้อย่างไรโดยไม่มีปรมาจารย์เซียน!”
หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็พูดว่า: “เชื่อชายชรา เราควรรอพรุ่งนี้และให้ท่านเป็นผู้ตัดสินใจ!”
ทันทีที่คําพูดของเจ้าของร้านซ่งจบลง เขาเห็นชายชุดขาวก้าวเข้ามาที่ประตู
หลังจากที่ทั้งสี่ได้มองเข้าไปใกล้ๆ ใบหน้าที่หล่อเหลาและเคราปลอมนั้น
ถ้าไม่ใช่ปรมาจารย์เซียนที่ทุกคนพูดถึง จะเป็นใครไปได้อีก?
เป็นไปได้ไหมที่ปรมาจารย์เซียนสามารถมองเห็นอนาคตได้ เขาจึงทํานายสถานการณ์ของเราและเข้ามาแก้ปัญหาของเราเป็นการส่วนตัว
