สภาพของโรงฝึกที่ถูกรื้อค้นจนเละตุ้มเป๊ะ คนของเธอสามคนถูกทำร้ายและยังถูกบังคับให้คุกเข่าอยู่ต่อหน้าผู้ชายคนหนึ่ง ในมือของผู้ชายคนนั้นมีปืนที่กำลังจ่อเข้าไปที่หัวของครูฝึกของเธอ
หลี่เจี่ยซินกลืนน้ำลายลงคอ พวกเขามองหน้าเธอแล้วบอกเธอให้หนีไป หลี่เจี่ยซินน้ำตาคลอเบ้า เธอกำมือแน่นปล่อยถุงผักผลไม้ที่เพิ่งซื้อมาลงไปกองกับพื้น ส้มลูกหนึ่งกลิ้งไปหยุดที่หน้าของชายคนหนึ่งที่หนึ่งอยู่บนเก้าอี้ ม้นก้มลงเก็บส้มที่หยุดเมื่อกลิ้งมาโดนขาของมันขึ้นมา
ใบหน้าที่เป็นรอยนั้นแลดูน่ากลัว มันหยิบส้มขึ้นมาดมแล้วแสยะยิ้มพร้อมกับปอกส้มช้า ๆ
“ถ้าเงินไม่มีก็ขายตัวให้ฉัน เข้าซ่องสักปีสองปีแป๊บเดียวก็ใช้หนี้หมดตอนนั้นอยากได้ตึกคืนก็ไม่สาย”
มันพูดเหมือนคนมีน้ำใจ แต่ช่างเป็นน้ำใจที่น่าขยะแขยงเป็นอย่างยิ่ง
หลี่เจี่ยซินยังคงสั่นไม่หยุด เธอค่อย ๆ ก้าวเข้ามา ครูฝึกคนนั้นของเธออายุเกือบจะห้าสิบปีแล้ว เขายังแข็งแรงคล่องแคล่วแต่ก็ยังสู้คนเกือบสิบคนอีกทั้งยังมีปืนอยู่ในมือไม่ได้ ส่วนครูฝึกอีกสองคนก็มีสภาพไม่ต่างกัน ถึงแม้ว่าคนพวกนั้นจะสะบักสะบอมเช่นกันแต่สุดท้ายทุกคนก็ต้องยอมแพ้ต่อลูกกระสุนที่ยิงออกมา
หลี่เจี่ยซินรู้สึกสงสารพวกเขาสุดหัวใจ เธอไม่ได้ร้องไห้เธอมองคนพวกนั้นทีละคน จดจำใบหน้านั้นเอาไว้ในสมอง สำรวจอาวุธในมือของแต่ละคนอย่างรวดเร็วแต่ไม่รีบร้อน
คนพวกนั้นคิดว่าเธอเป็นผู้หญิง ยังหน้าตาสะสวยบอบบาง แม้แต่แรงจะฆ่าไก่ยังไม่มีจึงได้แต่หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง
แน่นอนว่าพวกมันกำลังคิดว่าตัวเองจะเป็นคิวที่เท่าไหร่ที่จะได้ลิ้มลองผู้หญิงสวยคนนี้
“ที่ผ่านมาเธอมีคนปกป้องมาตลอด ทำให้เข้าถึงตัวยาก แต่มันคิดว่ามันแน่เลยจัดการให้มันรู้เสียหน่อยว่าใครเป็นใคร ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
หลี่เจี่ยซินเบิกตากว้าง
“แกทำอะไรคุณอา”
คุณอาหลิวของเธอที่พอจะพึ่งพาได้ เป็นตำรวจใหญ่ในท้องที่ ทำให้ที่ผ่านมาพวกทวงหนี้โหดยังไว้หน้าเธออยู่บ้าง แต่ตอนนี้เกิดอะไรขึ้น
“ไม่ต้องกลัว ไม่ถึงตายหรอกแค่พิการเท่านั้น”
ผู้ชายคนนั้นหลี่เจี่ยซินพิจารณาแล้ว เธอไม่คุ้นหน้าคุ้นตาท่าทางจะเป็นลูกพี่ใหญ่ของพวกมันที่ถึงกับลงมือเอง นั่นเป็นเพราะว่าสัญญาหนี้เลือดที่พ่อของเธอได้เผลอไปเซ็นเอาไว้เพื่อพยุงกิจการโรงเรียนต่อสู้แห่งนี้
เดิมทีก็สามารถส่งเงินคืนได้ไม่สะดุด แต่ต่อมามีนายทุนใหญ่ต้องการซื้อที่ดินแถวนี้เพื่อพัฒนาเมืองและมีนักการเมืองให้ความร่วมมือ กดราคาจนชาวบ้านแทบจะไม่เหลืออะไร ทั้งยังส่งคนมาข่มขู่สารพัดให้ขายในราคาต่ำ คนหลายคนทนไม่ไหวหวาดกลัวจำใจขายและย้ายออกไป
ที่นี่เป็นสมบัติเก่าแก่ของครอบครัว หลี่เจี่ยซินเหลือมันเป็นที่สุดท้ายที่พ่อของเธอฝากให้ดูแลก่อนตาย และเธอไม่ต้องการขายมันให้นายทุนหน้าเลือด ยังมีครูฝึกที่เติบโตมาในตระกูลของเธอทั้งครอบครัวของพวกเขาที่เธอต้องดูแลรวมแล้วเกือบสิบชีวิต
เดิมทีเธอก็พยายามมากอยู่แล้วเพื่อรักษาที่นี่เอาไว้ กระทั่งไปออกรายการศิลปะของจีนมีชื่อเสียงขึ้นมา คนรู้จึงแห่มาสมัครกิจการกำลังไปได้ดีแต่ดันเกิดเรื่องนี้เสียก่อน ที่เจ้าหนี้ของพ่อดันกลายเป็นนายทุนคนนั้นที่ต้องการซื้อตึกนี้
“คุณหนูหนีไปครับ ไม่ต้องสนใจพวกผม”
“คุณอา”
หลึ่เจี่ยซินรู้สึกคล้ายตัวเองถูกบีบหัวใจ เมื่อเห็นผู้ชายสองสามคนเริ่มซ้อมคนของเธอ
หลังจากพิจารณาพวกมันแต่ละคนอย่างละเอียด หลี่เจี่ยซินก็พบว่าพวกมันมีมากจนเกินไป อีกทั้งแต่ละคนยังมีปืนถ้าจะเอาชนะในครั้งนี้เธอต้องเร็วและจับตัวเจ้านายของพวกมันเอาไว้
หลี่เจี่ยซินยกมือขึ้น น้ำตาของเธอไหลออกมาอาบสองแก้ม
“ปล่อยพวกเขาไปเถอะ ฉันยินดีจะชดใช้หนี้ให้อยากให้ทำอะไรก็ได้ทั้งนั้นขอแต่อย่าทำร้ายพวกเขา”
ผู้ชายคนนั้นหัวเราะลั่น เมื่อเห็นท่าทางของหลี่เจี่ยซิน เขากวักมือเรียกเธอไปใกล้ ๆ
“เข้ามานี่สาวน้อย ให้ฉันดูตัวเธอให้ชัด ๆ หน่อย ว่าง่าย ๆ แบบนี้ไม่ก็ไม่มีปัญหา”
เพราะหลี่เจี่ยซินเป็นคนสวยมาก ร้อยคนที่เดินมาจะมีสักคนที่หน้าตาสวยสมบูรณ์ทั้งยังหุ่นดีมาก ๆ แบบนี้ ผู้ชายที่เห็นใคร ๆ ก็ย่อมอ่อนระทวยอยู่บ้าง
หลี่เจี่ยซินเดินไปใกล้ ๆ ผู้ชายคนนั้นอย่างระแวดระวัง ท่าทางยังหวาดกลัวอยู่มาก
ลูกน้องคนหนึ่งที่ของมันพูดขึ้น
“นายครับระวัง ผู้หญิงคนนี้มันไม่ธรรมดา”
แต่ลูกน้องคนนั้นกลับถูกเขาตบเข้าที่หน้า
“แค่ผู้หญิงอ่อนแอคนเดียว จัดการไม่ได้ต้องให้ฉันลงมาดูเองเลี้ยงเสียข้าวสุก”
หลี่เจี่ยซินยังสะอื้น ที่เห็นเขาทำร้ายคน
“ไม่ต้องกลัวเธอเป็นสินค้าชั้นยอด ให้ตายเถอะยิ่งดูใกล้ ๆ ยิ่งสวย เอาล่ะคุกเข่าลงใกล้ ๆ ฉันแล้วเงยหน้าขึ้น”
หลี่เจี่ยซินค่อย ๆ คุกเข่าลง มันยังหัวเราะอย่างพอใจ ลูกน้องคนนั้นถูกผลักให้ถอยห่างไปแล้ว
หลี่เจี่ยซินคำนวณทิศทางการเคลื่อนไหวในหัวอย่างรวดเร็วโดยที่มันไม่ทันสังเกต ก่อนที่เธอจะคุกเข่าลงด้วยทักษะอันยอดเยี่ยมและความรวดเร็วที่คนคาดไม่ถึงและไม่มีใครระวังตัว หลี่เจี่ยซินก็ถีบผู้ชายสองคนที่ยืนอยู่ข้างนายของมัน ดึงปืนออกจากมือของชายที่กำลังจ่อเข้าที่หัวของครูฝึกของเธอออกมาหมุนตัวราวพายุแล้วใช้ปืนนั้นจ่อเข้าที่หัวของเจ้านายของพวกมันแทน
ผู้ชายสองคนที่ถูกหลี่เจี่ยซินล้มถึงกับจุกลุกไม่ขึ้น หลี่เจี่ยซินหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง เธอตบเข้าไปที่ศีรษะของผู้ชายคนนั้นอย่างแรงกระทั่งหัวของเขาแตก
“ไม่ต้องกลัว ฉันไม่ฆ่าแกหรอกอย่างมากก็ทำให้เป็นอัมพาตทั้งตัว อย่างน้อยก็ทำให้พิการ ทีนี้จะแกจะปล่อยคนของฉันได้หรือยัง”
