ความลับ(รัก)ของประธานพันธุ์ร้าย NC25 – ตอนที่ 113 ในที่สุดก็หาเจอ

“ไม่เป็นไปไม่ได้ แกจะมาเป็นพี่ชายฉันได้ยังไง ไอ้สวะ แกจะมาเป็นพี่ชายฉันได้ยังไง”

กู้เมิ่งเข้าไปในห้องนั้นทั้งยังโวยวายเสียงดังข้างหลังเขาคือโจอินตงลูกน้องคนสำคัญของประธานกู้ และเป็นคนที่โยนหลิวไห่ลงน้ำให้จระเข้กินในตอนที่เขาเป็นเด็ก หลิวไห่จำหน้าเขาได้แม่นยำ ในตอนนี้เขาได้แต่ระงับอารมณ์ของตัวเองเอาไว้ไม่ให้จัดการกับโจอินตงและอัดหน้าของกู้เมิ่ง

“โจอินตงพาอาเมิ่งออกไปก่อน”

“ครับนาย”

โจวอินตงลากกู้เมิ่งออกไปด้วยมือเดียว หลิวไห่เองก็เพิ่งสังเกตุได้อย่างชัดเจนว่าโตอินตงคนนี้ความจริงเขาไม่ได้แก่ไปมากกว่าเดิมเลยแม้แต่น้อย หากจะนับเวลากันจริง ๆ โจวอินตงน่าจะอายุพอ ๆ กับพ่อของเขาและพอกับประธานกู้ แต่คนคนนี้ไม่แก่ลงเลยแม้แต่น้อย หรือว่าเขาจะเป็นส่วนหนึ่งของการทดลองเช่นกัน

“พ่อครับผมไม่ยอมนะครับ พ่อมีผมเป็นผู้สืบทอดอยู่แล้วทำไมคิดที่จะทิ้งผมแล้วเอาให้มันทุกอย่าง พ่อครับพ่อเกลียดมันไม่ใช่เหรอพ่อฆ่ามันสิครับ พ่อครับ”

ประธานกู้ไม่ตอบ เขารู้ว่าเขาเลี้ยงกู้เมิ่งมาแบบผิด ๆ โยนทุกอย่างให้ลูกชายง่ายเกินไปจนเขากลายเป็นคนที่ใช้การไม่ได้ หากให้ปกครองธุรกิจของเขาต่อไปไม่ต้องทำนายก็รู้ถึงอนาคตของสกุลกู้ คงได้จบสิ้นเป็นแน่

“แกออกไปก่อน”

ประธานกู้ไล่ลูกชายเสียงเย็น กู้เมิ่งยังไงก็ไม่ยอมเขาจ้องหลิวไห่ดวงตาแทบถลนออกมา หลิวไห่ยกมุมปากในตอนนี้เขาเป็นต่อกู้เมิ่งทุกอย่าง จู่ ๆ เขาก็กลายมาเป็นลูกชายของคนที่สั่งฆ่าพ่อของเขาและผู้ชายเลวคนนี้ยังคิดยกทุกสิ่งทุกอย่างให้เขาอีก

โจวอินตงลากกู้เมิ่งออกไปไม่นานเขาก็กลับมา เขาเป็นลูกน้องคนสนิทของประธานกู้ ทั้งเขาและหลี่เจี่ยซินหลังจากได้รับการยืนยันเรื่องดีเอ็นเอว่าเขาเป็นสายเลือดของประธานกู้แล้วกลับปิดปากเงียบ หลี่เจี่ยซินจับมือของเขาเอาไว้ตลอดเวลาสายตาของเธอที่มองมาเป็นห่วงเป็นใยเขามาก

หลิวไห่ยิ้ม แน่นอนว่าเขาเองก็ตกใจไม่น้อยแต่คนอย่างหลิวไห่กระทั่งความตายก็ผ่านมาแล้วแค่รู้ว่าคนที่คิดจะฆ่าตัวเองกลายเป็นพ่อของตัวเองเขาก็ไม่ได้คิดที่จะยินดีกับข่าวนี้แม้แต่น้อย

เป็นเจ้าของสเปิร์มที่ทำให้เขาเกิดแล้วยังไงกันในเมื่อเรื่องที่ผ่านมาไม่ได้มีความหมายอะไรกับเขาเลยแม้แต่น้อย

“จบธุระแล้วก็ส่งยามาเถอะ”

หลิวไห่พูดอย่างไม่แยแส

“ใช่ส่งยามาให้เรา”

หลี่เจี่ยซินย้ำคำของเขา ประธานกู้ยิ้ม หน้าเหี่ยว ๆ ของเขามีเส้นตีนกาไหลรวมไปอยู่ที่หางตาแต่กลับยังดูสูงสง่าตามแบบฉบับคนรวย หลี่เจี่ยซินเองเมื่อรู้ว่าหลิวไห่เป็นลูกของประธานกู้ตอนนี้เธอเองก็มองเหมือนว่าคนสองคนจะมีหน้าตาที่คล้ายคลึงกันอยู่หลายจุด โดยเฉพาะดวงตาคมคู่นั้นในเวลาที่มองคนแทบจะลากไส้ลากพุงออกมาเลยทีเดียว

“รีบร้อนไปไหนล่ะ ไม่กินข้าวกันสักมื้อเหรอพ่อให้คนเตรียมอาหารเย็นไว้แล้ว กู้เมิ่งเมื่อกี้ที่เขาโวยวายก็อย่าไปถือสา สำหรับพ่อใครเก่งกว่าคนนั้นย่อมเหมาะสม”

หลิวไห่กลับตอบเสียงเย็น

“พ่อผมตายไปแล้วถูกไอ้เลวคนหนึ่งสั่งให้ฆ่า และผมเองก็ไม่คิดที่จะปล่อยมันให้ลอยนวล”

สองสายตาของคนที่มีสายเลือดเดียวกันต่างประสานกันอย่างเชือดเฉือนเอาเป็นเอาตาย ประธานกู้ยังยิ้มเขาผ่านประสบการณ์มาเยอะแค่คำพูดไม่กี่คำย่อมไม่ทำให้เขารู้สึกอะไร

“นับว่าในตอนนั้นพ่อไม่รู้ ขอโทษด้วยแล้วกันส่วนด็อกเตอร์หลิวหากเขาไม่ทรยศองค์กรย่อมไม่มีใครทำอะไรเขา ที่นี่แม้แต่จะเป็นลูกของประธานเองแต่หากทรยศก็ย่อมมีสภาพไม่ต่างกัน เราปล่อยให้เขาใช้ชีวิตอย่างดีมาหลายปีไม่ใช่เหรอ นับว่านั่นได้ตอบแทนที่เขาทำงานมาอย่างหนักแล้ว”

หลิวไห่กำมือแน่น หากจากจะฆ่าคนให้ตายโดยไม่แยแสคนคนนี้ยังคิดว่าพ่อของเขาติดหนี้้บุญคุณองค์กรบ้าบอนี่อีก

“ผมขอโทษครับนายน้อย”

โจวอินตงค้อมตัวลงต่ำ แน่นอนว่าในตอนนี้เขายอมรับหลิวไห่เป็นเจ้านายอีกคนแล้วหากเปรียบเทียบระหว่างหลิวไห่และกู้เมิ่งเขาก็พร้อมที่จะอยู่ข้างหลิวไห่ผู้ที่มีฝีมือเก่งกาจมากกว่ากู้เมิ่งที่ไม่เอาถ่านคนนั้น

“ฉันไม่ต้องการ”

หลี่เจี่ยซินกระแอม

“ข้าวคนเขาไม่ต้องการก็อย่าบังคับกันเลย สัจจะก็ต้องรักษายาของฉันเอามาให้ฉันได้แล้วอย่ามัวเล่นเกมอยู่เลยเสียเวลา”

ประธานกู้ลุกขึ้นยืน เขาจัดสูทของตัวเองที่ไม่ได้ยับย่นแม้แต่น้อยแต่ก็ยังทำด้วยติดนิสัย

“ฉันคืนให้แน่แต่ไม่ได้บอกว่าวันไหน หากข้าวไม่กินพักให้สบายถ้าหิวก็บอกคนที่นี่มีสิ่งอำนวยความสะดวกครบ คงต้องให้ลูกชายคนใหม่ของฉันและแฟนสาวของเขาพักที่นี่สักหลาย ๆ วันหน่อย อ้อ ไม่ต้องคิดหนีนะขอเตือนเอาไว้ก่อน”

ประธานกู้ออกไปอย่างรวดเร็วโดยทิ้งคนทั้งสองไว้ในห้อง เมื่อสักครู่หลิวไห่และหลี่เจี่ยซินคิดจะจับตัวประธานกู้เอาไว้ แต่ประสาทสัมผัสของคนทั้งคู่ก็ไวมากเมื่อรู้ตัวว่ามีแสงเลเซอร์กำลังจ่อมาที่หัวของพวกเขาอยู่ หากพวกเขาลงมาลูกปืนต้องเจาะกระโหลกเป็นแน่ ต่อให้เก่งแค่ไหนลูกปืนที่เล็งมาจากทุกทิศแบบนั้นพวกเขาก็ไม่สามารถหลบได้ทัน

ประธานกู้ยกมุมปากแล้วยิ้ม

“ฉันเดาไว้ไม่ผิดกระทั่งมือปืนซุ่มยินที่อยู่ไกลจากพวกนายขนาดนี้ ยังจับสังเกตุได้อีก เก่งแบบนี้พ่อทำให้ให้ลูกไปลำบากไม่ได้หรอก”

ประธานกู้หัวเราะและออกไปแล้ว สองคนนั่งลงบนโซฟา ต่างมองหน้ากันคนทั้งคู่ไม่ยอมพูดอะไร ด้วยรู้ว่าคนพวกนี้ต้องดักฟังเป็นแน่ การสื่อสารของสองคนจึงเป็นการสื่อสารด้วยสายตาและท่าทางแต่น่าแปลกประหลาดที่คนทั้งสองกลับเข้าใจกันได้อย่างรวดเร็ว

เมื่อประธานกู้ออกไปแล้วมือปืนก็เลิกเล็งปืนมาที่พวกเขา ยาที่อยู่ในกระเป๋าไม่ได้นำออกไปด้วย หลิวไห่จับยาขึ้นมาดูทั้งยังพิจารณาอย่างละเอียด

“ใช่หรือเปล่า”

หลี่เจี่ยซินส่ายหน้า

“ตอนที่ด็อกเตอร์ฉีดให้ฉันไม่ได้ทันดู แต่คิดว่าสัมผัสได้ว่าใช่ยาชนิดนั้นหรือเปล่า”

หลิวไห่กระซิบข้างหูเธอเบา ๆ “ผมจะเอากลับไปให้แล็บของลุงเฉิงทดสอบดู ไม่แน่เราอาจแยกสารประกอบแล้วทำเป็นยารักษาให้คุณได้”

หลี่เจี่ยซินยิ้ม

“ประธานกู้ไม่น่าจะโง่ค่ะ ส่วนผสมเฉพาะที่เขาสร้างขึ้นมาคงมีแต่ที่แล็บของเขาเท่านั้นที่จะทำได้ เราต้องได้สูตรยาที่ครบถ้วนฉันถึงจะมีทางรอด”

หลิวไห่ยิ้ม

“ถ้างั้นเราก็บุกไปเอาของที่ว่ากัน”

หลังจบคำพูดของหลิวไห่เสียงระเบิดก็ดังขึ้นต่อเนื่อง แม้ว่าห้องนี้จะแน่นหนาแรงระเบิดไม่สามารถทำอะไรได้ก็ถึงกับสั่นสะเทือน

ทันทีที่ระเบิดดังขึ้น ดวงตาสวรรค์ก็เห็นแล้วว่าสถานที่ซ่อนห้องทดลองของประธานกู้อยู่ตรงไหน หลังจากที่ตามสืบหามานานและเสียงของหนึ่งในดวงตาสวรรค์ก็ดังขึ้น

“ในที่สุดก็เจอเจ้านายสักที พร้อมลุยแล้วครับว่ามาเลย”

ความลับ(รัก)ของประธานพันธุ์ร้าย NC25

ความลับ(รัก)ของประธานพันธุ์ร้าย NC25

ความลับ(รัก)ของประธานพันธุ์ร้าย NC25
Status: Completed
อ่านความลับ(รัก)ของประธานพันธุ์ร้าย NC25สภาพของโรงฝึกที่ถูกรื้อค้นจนเละตุ้มเป๊ะ คนของเธอสามคนถูกทำร้ายและยังถูกบังคับให้คุกเข่าอยู่ต่อหน้าผู้ชายคนหนึ่ง ในมือของผู้ชายคนนั้นมีปืนที่กำลังจ่อเข้าไปที่หัวของครูฝึกของเธอ หลี่เจี่ยซินกลืนน้ำลายลงคอ พวกเขามองหน้าเธอแล้วบอกเธอให้หนีไป หลี่เจี่ยซินน้ำตาคลอเบ้า เธอกำมือแน่นปล่อยถุงผักผลไม้ที่เพิ่งซื้อมาลงไปกองกับพื้น ส้มลูกหนึ่งกลิ้งไปหยุดที่หน้าของชายคนหนึ่งที่หนึ่งอยู่บนเก้าอี้ ม้นก้มลงเก็บส้มที่หยุดเมื่อกลิ้งมาโดนขาของมันขึ้นมา ใบหน้าที่เป็นรอยนั้นแลดูน่ากลัว มันหยิบส้มขึ้นมาดมแล้วแสยะยิ้มพร้อมกับปอกส้มช้า ๆ  "ถ้าเงินไม่มีก็ขายตัวให้ฉัน เข้าซ่องสักปีสองปีแป๊บเดียวก็ใช้หนี้หมดตอนนั้นอยากได้ตึกคืนก็ไม่สาย"

Comment

Options

not work with dark mode
Reset