หลังจากเข้ามาในฐานลับแล้ว หลิวไห่และหลี่เจี่ยซินต่างช่วยกันติดตั้งบางสิ่งบางอย่างเพื่อรบกวนสัญญาณด้านใน การเคลื่อนไหวของคนสองคนคล่องแคล่วและว่องไวจนกระทั่งแม้แต่กล้องวงจรปิดก็ยังจับภาพไว้ไม่ได้
หลี่เจี่ยซินลากคนสองคนเข้าไปด้านในก่อนจะช่วยกันเปลี่ยนเสื้อผ้าให้กลายเป็นคนของประธานกู้ ด้านดวงตาสวรรค์บัดนี้สามารถมองเห็นตัวอาคารได้จากดาวเทียมแล้ว จากสัญญาณที่หลี่เจี่ยซินและหลิวไห่ส่งออกมา
“เอาล่ะได้ยินแล้วใช่หรือไม่”
ดวงตาสวรรค์ถามขึ้น หลิวไห่ตอบเสียงเบา
“ได้ยินชัดเจน”
“แล้วพี่สะใภ้เล่าได้ยินชัดหรือไม่”
“ได้ยินชัดเจน”
หลี่เจี่ยซินตอบอย่างรวดเร็ว
“พวกคุณทั้งสองมีเวลาเพียงแค่ครึ่งชั่วโมงก่อนที่เราจะถูกจับได้ จัดการให้เร็วเข้าใจหรือไม่”
“เข้าใจ”
คนทั้งสองพูดขึ้นมาจนแทบจะพร้อมกัน
หลังจากนั้นดวงตาสวรรค์จึงเริ่มใช้โปรแกรมยิงสำรวจเส้นทางของฐานลับของประธานกู้ หลี่เจี่ยซินและหลิวไห่เดินไปตามเส้นทางที่พวกเขาบอกจนกระทั่งไปถึงห้องควบคุม ในขณะนั้นพวกเขาตีคนสลบไปหลายคน กระทั่งในที่สุดก็เกิดเสียงดังขึ้นมาจึงเกิดการไล่ล่ากันขึ้นมา
“มีคนบุกรุก มีคนบุกรุก”
ทีมรักษาความปลอดภัยต่างวิ่งกันมาจ้าละหวั่น เพื่อหาตัวคนที่บุกรุกแต่น่าประหลาดใจไม่ว่าจะหาทางใดก็ไม่เห็นคนทั้งสอง แม้จะดูในกล้องวงจรปิดแล้วยังไม่สามารถจับพวกเขาได้ กระทั่งในที่สุดหลิวไห่และหลี่เจี่ยซินก็โผล่มาที่ห้องควบคุมกล้องวงจรปิด
หลี่เจี่ยซินหักคอคนตายไปสองคน ในขณะที่หลิวไห่หยิบอุปกรณ์ชิ้นหนึ่งขึ้นมา เสียบเข้ากับคอมพิวเตอร์ควบคุม ดวงตาสวรรค์แฮ็กข้อมูลอย่างฉับพลัน
“ผมขอเวลาหนึ่งนาที”
หลิวไห่เสียงเย็น
“นานไป”
“ครึ่งนาที เอาล่ะเสร็จแล้ว”
“เก่งมาก”
การค้นหาจึงเริ่มขึ้น พวกเขาใช้กล้องวงจรปิดเพื่อหาตำแหน่งของห้องเก็บยาที่หลี่เจี่ยซินต้องการ จนกระทั่งค้นพบมันแล้ว ดวงตาสวรรค์แจ้งเตือน
“มีคนกำลังมาหาพวกคุณนับไม่ถ้วน เอาล่ะจะใช้ระเบิดหรือไม่”
“ไม่ใช้ แต่เราจะไต่กำแพงขึ้นไปมีท่ออากาศหรือเปล่า”
ดวงตาสวรรค์ดึงแผนผังก่อสร้างเข้ามาในคอมปรากฎเป็นรูปสี่มิติ ที่เห็นอย่างชัดเจน
“ขึ้นไปบนเพดานของพวกคุณ เลี้ยวขวาแล้วจะเจอช่องอากาศเดินตรงไปเรื่อย ๆ เดี๋ยวผมจะบอกให้หยุด”
เมื่อคนของประธานกู้เข้ามาในห้องควบคุมกล้องวงจรปิดก็ไม่เห็นหลี่เจี่ยซินและหลิวไห่แล้ว มีเพียงคนของพวกเขาที่ถูกหักคอจนตายอยู่ที่นี่
มีสายรายงานไปถึงประธานกู้ว่าที่นี่ถูกคนบุกรุก เขาจึงโทรไปด่าลูกชายทันที
กู้เมิ่งแสร้งตอบรับพ่อแล้วส่งสัญญาณทันใด
เขาบุกมาจนถึงห้องเก็บตัวยาแล้ว แต่เขาเองก็ไม่รู้ว่าเป็นตัวยาชนิดไหน เมื่อรับโทรศัพท์กู้เมิ่งทำท่าหัวเสีย รีบไล่คนให้ช่วยกันตามล่าผู้บุกรุก
“จะมายืนเซ่อทำอะไรกันที่นี่วะ ไปสิวะ ไปลากคอมันมา”
คนทั้งหมดจึงวิ่งไปด้านนอกเพื่อออกตามล่าหลิวไห่และหลี่เจี่ยซิน
หลังดวงตาสวรรค์ได้รับสัญญาณจากกู้เมิ่ง พวกเขาจึงรีบบอกเส้นทางให้หลิวไห่รู้ทันที
“ตรงไปข้างหน้าจนสุดทางแล้วลงตรงห้องนั้น หลังจากออกจากห้องนั้นแล้วให้เลี้ยวขวาตรงไปเรื่อย ๆ จะเจอลิฟต์พวกคุณต้องลงไปชั้นG ระวังตอนออกจากลิฟต์จะมีปืนรอพวกคุณอยู่ หลบลูกปืนได้แล้วบอกผม”
หลิวไห่และหลี่เจี่ยซินระวังเป็นอย่างดี พวกเขาจึงถอดเพดานลิฟต์ด้านบนแล้วรออยู่ตรงนั้น เมื่อลิฟต์จอดที่ชั้นG ทันทีที่ประตูลิฟต์เปิดกระสุนห่าใหญ่ถูกสาดซัดเข้ามา พวกเขารอกระทั่งคนพวกนั้นยิงปืนจนหมดแม๊ก จึงค่อยขยับตัว
รปภ.พวกนั้นต่างงงเป็นอย่างมากเมื่อลิฟต์เปิดออกกลับไม่เจอใครสักคนอยู่ในนี้ แต่เมื่อพวกเขาเงยหน้ากลับมีควันหนาลอยลงมา คนทั้งหมดสำลักควันหลี่เจี่ยซินและหลิวไห่จึงหลบออกมาจากลิฟต์อย่างรวดเร็ว
ควันนั้นเป็นควันสลบคนที่สูดเข้าไปจึงล้มฟาดลงบนพื้นทันที
“หลบกระสุนเรียบร้อย”
ดวงตาสวรรค์คีย์รหัสอย่างรวดเร็ว และสุดท้ายเขาก็สามารถแฮ็กรหัสประตูได้
“ประตูด้านหน้าของคุณใช้รหัสนี้”
หลิวไห่กดตามประตูเปิดออก พวกเขาเลี้ยวซ้ายจวบจนสุดท้ายแล้วก็พบห้องเก็บตัวยา ด้วยในนี้มีกล้องที่บันทึกวีดีโอเอาไว้ กู้เมิ่งจึงทำท่าตกใจเมื่อเห็นหลิวไห่ หลิวไห่ตีจนเลือดอาบ กู้เมิ่งเจ็บใจเป็นอย่างมาก
“ทำไมแกเล่นใหญ่ขนาดนี้วะ”
“เพื่อความสมจริงไง อย่าบ่นเลย”
กู้เมิ่งได้แต่เก็บความแค้นในใจ กู้เมิ่งชี้ไปที่ตู้เก็บตัวยาก่อนจะแกล้งสลบไป
“เราต้องการรหัส”
หลี่เจี่ยซินพูดขึ้น
“รอสักครู่ ตรงนี้ค่อนข้างยากรหัสข้อมูลตัวเลขมันซับซ้อนมีตัวเลขเป็นล้านตัวเลย”
หลิวไห่เสียงเขียว
“เหมือนคนกำลังมาเราไม่มีเวลาแล้ว”
“โอเค บิงโก”
ดวงตาสวรรค์รวดเร็วเท่าความคิด ในที่สุดก็บอกตัวเลขให้กับหลี่เจี่ยซินและหลิวไห่จนได้ ในตู้เก็บยานี้ใช้อุณหภูมิค่อนข้างต่ำ หากขนย้ายยาอย่างไม่ถูกต้องเกรงว่าฤทธิ์ยาจะเสื่อม
หลี่เจี่ยซินเปิดตำราการแพทย์ในหัวสมองอย่างรวดเร็ว เธอเคยอ่านมาแล้วและจดจำได้ทั้งหมด
“น้ำแข็งแห้ง กระติกน้ำแข็งเก็บความเย็นสามารถเก็บได้ประมาณหนึ่งชั่วโมงคุณดูมีหรือเปล่า”
เสียงเบา ๆ ของกู้เมิ่งจึงดังขึ้น
ในห้องนั้นมีเครื่องทำน้ำแข็ง ด้านข้างและมีอุปกรณ์ขนย้ายยา
“เตรียมพร้อมให้เลยแฮะดีจังเลย”
หลี่เจี่ยซินยิ้มด้วยความดีใจเป็นอย่างยิ่ง
เธอรีบไปคว้าอุปกรณ์ขนย้ายยาพร้อมทั้งเติมน้ำแข็งจนเย็น แล้วกวาดตัวยาในตุ้ออกมาจนหมด
หลังจากนั้นคนก็กรูกันเข้ามา หลี่เจี่ยซินและหลิวไห่เผชิญหน้ากับพวกมันเต็ม ๆ ปืนต่างเล็งมาที่พวกเขา คนพวกนั้นยังไม่เข้ามาเพราะไม่มีใครมีรหัส แต่ดูท่าทางแบบนี้แล้วหลี่เจี่ยซินและหลิวไห่ไม่มีทางรอดแน่
หลี่เจี่ยซินขยับตัวกระทั่งเธอเดินไปเหยียบนิ้วมือของกู้เมิ่ง ผู้ชายคนนั้นร้องขึ้นมาด้วยความเจ็บ หลี่เจี่ยซินคิดว่องไวเตะกู้เมิ่งให้ลุกขึ้น เอาเจ็บจนปวดท้องและตกใจเมื่อหลี่เจี่ยซินยกปืนจ่อหัวของเขา
“หลีกไปถ้าไม่อยากให้นายของแกตาย”
กู้เมิ่งโวยวายเขารู้ว่าหลี่เจี่ยซินเอาจริงแน่ ๆ รีบไล่ลูกน้องให้หลบไปทั้งตะโกนด่า
“รีบถอยสิวะไม่เห็นหรือไงมันจ่อปืนที่หัวของฉันอยู่”
คนพวกนั้นต่างระมัดระวัง กลัวว่าหากกู้เมิ่งตายจะทำให้ตัวเองตกงานหรืออาจจะตายตามไปด้วยจึงยอมปล่อยให้หลี่เจี่ยซินและหลิวไห่เดินออกมาแต่โดยดี
“เอาล่ะพวกแกวางปืนและเดินเข้าไปในนั้น”
เมื่อออกมาจากห้องหลิวไห่สั่งให้คนทั้งหมดเป็นฝ่ายเข้าห้องแทน เมื่อคนกลุ่มนั้นเข้าไปจนหมดเขาจึงสั่งให้ดวงตาสวรรค์ทำการล็อคห้องนั้นไม่ให้ใครออกมาได้
“ฉันยังต้องใช้คุณนะพี่ชาย”
หลี่เจี่ยซินยังจ่อปืนที่หัวของกู้เมิ่งแล้วลากเขาให้ขึ้นลิฟต์มาด้วยเพื่อข่มขู่คนของประธานกู้ แม้จะหลุดพ้นออกมาจากห้องใต้ดินได้ แต่ข้างบนกลับมีเด็กทดลองที่กำลังรอจัดการพวกเขาอยู่อีกหลายคน
หลี่เจี่ยซินถอนหายใจ
“พ่อนายคิดจะฆ่านายเหรอถึงไม่ปล่อยเราแบบนี้”
