หลี่เจี่ยซินไม่ตอบแต่กลิ่นไวน์หอมกรุ่นที่ออกจากปากของเธอกำลังพ่นใส่หน้าเขา พร้อมด้วยเสียงฟืดฟาดที่บ่งบอกอาการว่าเธอต้องการเพียงใด หลิวไห่ถูกเธอจับกดเอาไว้กับที่นอน เขาร้องห้ามเสียงดัง
“หลี่เจี่ยซินเธอต้องกินไวน์มาแน่ ๆ ฉันได้กลิ่น”
หลี่เจี่ยซินลูบหน้าอกของเขา
“กินไปไม่กี่แก้วเองนะ จู่ ๆ ก็อยากกิน”
หลิวไห่กลอกตาขึ้นลง เขากำลังใช้สมองและปล่อยให้เธอลูบหน้าอกของเขาอย่างบ้าคลั่ง สุดท้ายแล้วหลิวไห่จึงเข้าใจ
“หลี่เจี่ยซินเธอต้องมีปัญหากับไวน์แล้วแน่ ๆ ทีหลังถ้าฉันไม่อนุญาตห้ามกินโดยเด็ดขาด”
หลี่เจี่ยซินไม่เข้าใจ หลิวไห่จึงพูดว่า
“ตอนที่อยู่ในงานเลี้ยงเธอดื่มไวน์ ตอนที่ไปกินข้าวกลับหูเสี่ยวเทียนเธอก็ดื่มไวน์ ทั้งสองครั้งเธอจะมีอาการนี้”
หลี่เจี่ยซินพยักหน้า คิดในใจว่าช่างมันเถิด ต่อไปเธอไม่กินแล้วก็ได้แต่ตอนนี้เธอต้องการเขาจริง ๆ หญิงสาวคิดจะถอดเสื้อของเขา หลิวไห่รีบร้องเสียงหลง
“อย่าให้เสื้อผ้าฉันยับ อย่านะ”
หลี่เจี่ยซินระงับอารมณ์ตัวเอง เธอยังมีสติอยู่บ้างจึงถอดเพียงแต่กางเกงของเขาทักทายงูที่แข็งชันขึ้นมาเสียงเบาซึ่งดูเหมือนว่าในครั้งนี้หลิวไห่ไม่ผลักไสเธอแล้วกลับให้ความร่วมมืออย่างดี
เขาก้มลงจูบปากของเธอเบา ๆ แต่กลับถูกหลี่เจี่ยซินกดคอของเขาลงมาแล้วเป็นฝ่ายรุกแลกลิ้นจูบเขาอย่างกระหาย มือของเธอไต่ไปจนเจอกับงูยักษ์ของเขาพร้อมกับพูดเสียงกระเส่า
“เห็นหรือเปล่าว่าเธอก็ต้องการฉัน ใช่หรือเปล่ามันเด้งขึ้นมาแบบนี้”
หลิวไห่ครางในลำคอเมื่อหลี่เจี่ยซินเริ่มรูดหัวของมันเบา ๆ ตัวของเขาแข็งค้างไปแล้ว
“หลี่เจี่ยซินเธอมันยิ่งกว่างูพิษเสียอีก ขืนใจฉันครั้งแล้วครั้งเล่า”
หลี่เจี่ยซินกระซิบชิดริมฝีปากของเขา
“ที่รัก ถ้าเธอคิดว่าฉันแพ้ไวน์ฉันสาบานว่าจะไม่กินมันอีกแล้วไม่กินมันอีกจริง ๆ ขอเถอะนะครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้าย”
หลิวไห่ถอนหายใจแล้วบอกว่า
“เธอกดฉันซะขนาดนี้ ฉันจะสู้อะไรเธอได้ล่ะ”
หลี่เจี่ยซินดีใจเป็นอย่างยิ่ง และในตอนนี้เธอก็เผลอฉีกเสื้อของเขาจนขาดอีกครั้ง หลิวไห่ถอนหายใจพร้อมกับบอกเธอว่า
“หลี่เจี่ยซินชุดนี้ราวสองหมื่นเหรียญเธอมีปัญญาชดใช้เหรอ”
หลี่เจี่ยซินสะดุ้งสุดตัว
“ที่รัก ฉันขอใช้ร่างกายเพื่อแลกกับการทำเสื้อผ้าของเธอขาด”
หลิวไห่ร้องออกมา
“หลี่เจี่ยซินเธอนี่มันผู้หญิงที่เอาแต่ได้”
แต่เขายังไม่ทันได้ตำหนิเธอดีนักหลี่เจี่ยซินก็ทำให้เขาเคลิบเคลิ้มเสียแล้ว เมื่อหญิงสาวเริ่มลากลิ้นเลียลำคอของเขา หลิวไห่เพิ่งอาบน้ำเสร็จได้ไม่นานตัวของเขาจึงหอมกรุ่นจนเธอคลั่งใคล้ น้ำหอมที่เขาใช้ก็เป็นกลิ่นที่เธอชอบ ไม่ว่าเขาจะทำอะไรก็ถูกใจเธอไปเสียหมดจนเธอไม่อาจต้านทานหัวใจของเธอได้อีกต่อไปแล้ว
“ที่รัก วันนี้ฉันรู้แล้วว่าฉันชอบเธอจริง ๆ”
หลิวไห่ยังคงคิดในใจว่าคนที่หลี่เจี่ยซินบอกชอบนั้น จริง ๆ แล้วเป็นตัวเขาหรือว่าเป็นเฉินเฟยอวี๋กันแน่
หลี่เจี่ยซินลากลิ้นเลียลงมาจนถึงสะดือของเขาทั้งถอดชุดเดรสตัวสวยที่หลิวไห่เพิ่งเลือกให้เธอออกจากร่างกาย หญิงสาวกางขา จับงูยักษ์ของเขาเอาไว้แล้วยัดเข้าไปในถ้ำสวาทแสนร้อนของตัวเอง
“ที่รัก อ๊า ดีจังเลย”
หลี่เจี่ยซินครางแผ่ว ทั้งขยับสะโพกเป็นจังหวะ หลิวไห่เอื้อมมือไปจับสะโพกของเธอ เขาหลับตาพริ้มเมื่อหลี่เจี่ยซินกระแทกร่างของตัวเองลงมาทั้งครางอย่างมีความสุข
“หลี่เจี่ยซินฉันจะทำโทษเธอคอยดูเถอะ”
หลี่เจี่ยซินยิ้ม เธอก้มลงมาจูบปากของเขา หลิวไห่อ้าปากเพื่อให้เธอสอดลิ้นเข้ามาภายใน สัมผัสอันเร่าร้อนที่เกิดจากแรงกระตุ้นทางร่างกายอันมีไวน์เป็นตัวนำทำให้หลี่เจี่ยซินแทบคลั่ง
แม้ว่าเธอจะได้ควบขี่เขาในตอนนี้หลี่เจี่ยซินกลับรู้สึกคล้ายกับว่ายังไม่พอ ช่างแตกต่างจากครั้งล่าสุดที่เธอจับเขากดเข้ากับกำแพง ทำไมในตอนนี้มันถึงได้รุนแรงมากยิ่งขึ้นหรือเป็นเพราะว่าเธอมีใจให้เขาแล้ว
หลิวไห่โอบมือรอบร่างของหญิงสาว สะโพกของหลี่เจี่ยซินซอยไม่หยุดเธอยังคงสวมเสื้อชั้นในอยู่ เขาขยับมือมาด้านหลังหวังปลดตะขอเสื้อชั้นในจิ๋ว แต่หลี่เจี่ยซินว่องไวกว่า เธอต้องการให้เขาครอบครองเธอเช่นกัน จึงปลดตะขอชั้นในอย่างเร่งร้อน
เธอดันศีรษะของหลิวไห่เข้าหาหน้าอกของตัวเอง ฝ่ามือยังช่วยประคองศีรษะของเขาเอาไว้ เอ่ยเสียงหวานใส
“ที่รักช่วยดูดนมให้ฉันหน่อย ฉันต้องการปากของเธอ”
หลี่เจี่ยซินคนนี้ในเวลาที่ต่อยตีคนก็ทำคนปางตาย ในเวลาที่มีเซ็กส์ก็แสนจะร้อนแรงเป็นอย่างยิ่ง หลิวไห่ไม่รอช้าอ้าปากขึ้นแล้วรวบดูดปลายหัวนมของเธอเข้าไว้ในปาก
“อ๊า ซี๊ด อื้อ แรง ๆ เลยที่รัก ฉันรักปากเธอที่สุด”
หญิงสาวขยับสะโพกว่องไว ปล่อยให้ผู้ชายที่เธอเข้าใจว่าคือเฉินเฟยอวี๋ปลนเปลอด้วยปากและลิ้นที่แสนชำนาญของเขา หลี่เจี่ยซินหลับตาพริ้มดันใบหน้าของเขาให้แนบชิดกับหน้าอกของตนเองให้มากขึ้น
เธอขยับสะโพกเร่งเร้าขึ้น ได้ยินเสียงครางต่ำแหบโหยของเฉินเฟยอวี๋แล้วยิ่งตื่นเต้น เขาย้ายปากมาดูดนมอีกข้างของเธอ ในขณะที่มือของเขายกขึ้นมาขยำนมข้างที่ว่างเปล่าอย่างรู้ใจ
“อ๊า ที่รักฉัน อื้อ เสียวสุดๆ เลย”
ทางรักของหลี่เจี่ยซินน้ำหวานแตกทะลักใหลออกมาเป็นสาย ความชุ่มฉ่ำหล่อลื่นให้การร่วมรักยิ่งเร้าใจ หลิวไห่พลิกตัวของหลี่เจี่ยซินให้อยู่ข้างล่าง เขาละปากจากเต้านมของเธอแล้วลากลิ้นเลียมาจนถึงลำคอ
หลิวไห่เผลอดูดคอเธอจนช้ำ ซึ่งแน่นอนว่าการกระทำของเขาถูกใจหลี่เจี่ยซินเป็นอย่างยิ่ง
“ที่รัก ซอยลงมาเร็วเข้า อ๊า ซี๊ด”
หลิวไห่ลากปลายลิ้นมาจนถึงติ่งหูนุ่มนิ่ม ร่างกายนี้ของหลี่เจึ่ยซินหอมหวาน ความคิดแต่เดิมที่จะสลัดผู้หญิงคนนี้ทิ้งในตอนนี้แตกดับไปแล้วอย่างสิ้นเชิง หลี่เจี่ยซินเป็นผู้หญิงของเขาแล้ว เขาจะทนได้หรือไม่ที่ต้องอยู่ห่างไกลจากเธอ
และหากเธอรู้เรื่องราวหลอกลวงนี้เธอจะโกรธเขาหรือเปล่า
หลิวไห่สลัดความคิดพวกนี้ทิ้งไป เมื่อความเสียวซ่านแล่นออกจากกลางร่างกายไปจนถึงปลายเท้า แล้วไหลย้อนขึ้นมาด้านบน หลี่เจี่ยซินแยกขาออกกว้าง ปล่อยให้หลิวไห่กดร่างของเขาลงมาอย่างถนัดและหนักหน่วง
เสียงครางแผ่วหวานของเธอกระตุ้นให้เขาฮึกเหิม ตั้งแต่ร่วมรักกันมานี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้อยู่ด้านบน
“ที่รัก อ๊า ซี๊ด ฉันจะเสร็จแล้ว”
หลิวไห่ซอยสะโพกเร็วขึ้น หลี่เจี่ยซินดึงหน้าของเขามาใกล้ แล้วจูบหลิวไห่อย่างตะกละตะกลาม หญิงสาวตั้งขากับเตียงนอนพร้อมกับยกสะโพกน้อย ๆ รอรับการกระแทกที่รุนแรงขึ้น เธอเองก็ใกล้ถึงจุดหมายเช่นกัน
รสจูบที่หนักหน่วงและหวานล้ำทำให้เธอเกิดอาการเสพติด คนทั้งคู่แทบจะไม่ผละปากออกจากกัน จวบจนกระทั่งหลิวไห่เร่งจังหวะเร็วขึ้นและหลี่เจี่ยซินครางอย่างสุขสม น้ำหวานไหลล้นหลั่งเป็นสัญญาณบอกหลิวไห่ว่าเธอเสร็จแล้ว
คราวนี้เขาจึงกดสะโพกแรงขึ้นเพียงสองสามครั้งก็หลังน้ำกามสีขาวเข้าไปในตัวเธอ
หลิวไห่ฟุบใบหน้าลงบนอกของหลี่เจี่ยซิน หญิงสาวปัดปอยผมให้เขาอย่างรู้สึกผิด
“ที่รักผมเธอยุ่งเล็กน้อย แต่ก็ยังหล่อมากอยู่ดี”
หลิวไห่ยิ้ม
“เธอก็เหมือนกัน ถึงผมจะยุ่งขนาดนี้ฉันกลับรู้สึกว่าเธอสวยมาก”
หลี่เจี่ยซินหยิกแก้มของเขา
“ปากหวาน”
หลิวไห่ลุกขึ้นนั่ง เขาต้องชำระร่างกายอีกรอบ เขาดึงเธอขึ้นไปนั่งบนเตียงแล้วถามว่า
“หลี่เจี่ยซินเธอไม่คิดว่าเธอจะท้องเหรอ”
หลี่เจี่ยซินหัวเราะเสียงดังลั่น
“ไม่หรอก ฉันขอแสดงความเสียใจกับเธอด้วยแม้ว่าเธออยากจะให้ฉันท้องก็ไม่มีทางเกิดขึ้นหรอก”
หลิวไห่เอียงคอ
“เธออย่าบอกนะว่าเธอเป็นหมัน”
หลี่เจี่ยซินพยักหน้า
“ใช่ฉันเคยไปตรวจแล้ว และฉันก็ไม่สามารถท้องได้จริง ๆ ไม่ต้องกังวลไปนะ ฉันไม่ทำเธอเดือดร้อนแน่นอน”
หลิวไห่ไม่รู้ว่าตัวเองจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี จู่ ๆ หัวใจของเขาก็ดิ่งวูบลง แท้ที่จริงแล้วเขากำลังหวังสิ่งใดกันแน่ หวังให้เธอมีลูกตัวเล็กน่ารักให้เขาแบบนั้นเหรอ
หลิวไห่สลัดความคิดบ้า ๆ ออกจากสมอง เขาไม่สนว่าเธอจะมีลูกได้หรือเปล่า
สิ่งที่เขาสนคือหลี่เจี่ยซินผู้หญิงที่กระโดดเข้ามาในชีวิตของเขาแบบบ้าคลั่งคนนี้ต่างหาก
จู่ ๆ หลิวไห่ก็ดึงรู้สึกอยากกอดเธอ เขาจึงดึงร่างเล็กของเธอไปกอดเอาไว้แนบแน่น จนกระทั่งหลี่เจี่ยซินพูดว่า
“ที่รัก เรากำลังจะสายนะ รีบกันเถอะ”
