บทที่ 17 ถูกข่มขืน
เย่หยุนซูไม่สบอารมณ์นัก เธอไม่คิดว่า แค่เริ่มต้นจะดุเดือดถึงเพียงนี้ เธอคิดว่ายังสามารถเจรจาได้เสียอีก
“คุณย่า เรื่องนี้เลื่อนไปก่อนได้หรือไม่ ถึงแม้เซียวหยางมีหลายจุดที่ไม่ดีพอ แต่ช่วงนี้เขามีการเปลี่ยนแปลงที่ดีอย่างมาก”
“กาทองแดงนั่น เขาเป็นคนซื้อมาเป็นของขวัญให้กับคุณย่า”
ทันทีที่จบประโยค หลิวฉ่ายเสียหัวเราะอย่างเย้ยหยัน ด้วยความโมโห
“ลูกรัก ไอ้ง่อยนี่ก็แค่พึ่งใบบุญลูก อย่างมันเนี่ยนะจะมีปัญหาซื้อกาทองแดงโบราณหลายร้อยล้าน ตลกสิ้นดี!”
“แกทนทุกข์มาสามปี อย่าใจอ่อนให้ไอ้ผู้ชายไร้หัวนอนปลายเท้านี่”
เย่หยุนซูกวาดสายตาไปยังคนรอบข้าง พร้อมกับเหล่าไท่จวินที่พยักหน้าให้กับเธอ และพ่อแม่ของเธอที่ใบหน้าฉาบไปด้วยความหวัง อยากจะขับไล่เซียวหยางออกไปจากตระกูลซะเดี๋ยวนี้
มือทั้งสองข้างของเย่หยุนซูกำแน่น นี่เป็นการตัดสินใจที่ยากยิ่ง
เธอไม่ใช่คนไร้หัวใจ ผ่านการใช้ชีวิตร่วมกันสามปี เธอไม่สามารถทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้
“ขอโทษค่ะ พ่อแม่ คุณย่า หนูตอบตกลงไม่ได้”
ห๊ะ!
ทุกคนในที่นี้ต่างนิ่งอึ้งไปตามๆกัน พวกเขาไม่คิดเลยว่าเย่หยุนซูจะตัดสินใจเช่นนี้ นี่เป็นโอกาสดีที่ยากยิ่ง สำหรับเธอแล้วเป็นการหลุดพ้น
ใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับคนไม่เอาไหน ดีขนาดนั้นเชียวหรือ?
ในขณะนี้เอง เย่เสี่ยวหวั่นปรากฏตัวขึ้น เธอดื่มไปไม่น้อย ฤทธิ์แอลกอฮอลทำให้เธอมึนเมา
“เซียวหยาง ไอ้คนไม่เอาถ่าน โรคจิต ไสหัวไปซะ ไสหัวออกไปจากตระกูลเย่ แล้วไม่ต้องกลับมาอีก!”
ทุกคนต่างนิ่งแข็ง ไม่คาดคิดว่าเย่เสี่ยวหวั่นจะวู่วามเช่นนี้ แม้เธอจะเป็นคนของตระกูลเย่ แต่ก็ไม่เห็นต้องลงทุนถึงขั้นนี้นี่นา
เย่หยุนซูปรี่ตัวเข้าประคองเย่เสี่ยวหวั่น “เสี่ยวหวั่น ดื่มมาหรือ ไม่เอาน่าอย่าทำแบบนี้…..”
“พี่…..ไม่ต้องดึงฉัน มันก็แค่ขยะ พี่ต้องหย่ากับมัน หย่ากับไอ้คนเจ้าชู้นี่!”
ด้วยฤทธิ์แอลกอฮอลล์ เย่เสี่ยวหวั่นชี้หน้าต่อว่าเซียวหยาง “เซียวหยางแกรีบเซ็นใบหน่าซะ เซ็นเสร็จแล้วก็ไสหัวไป ตระกูลเย่ไม่ต้อนรับแก!”
“เสี่ยวหวั่น เธอพูดอะไร?” เย่หยุนซูโมโหเล็กน้อย เย่เสี่ยวหวั่นเป็นอะไรกันแน่ แม้เธอจะมีนิสัยเอาแต่ใจบ้าง ไม่ชอบเซียวหยาง แต่เธอไม่เคยพูดจาเช่นนี้มาก่อน
“พี่ เลิกปกป้องมันได้แล้ว มันเป็นโรคจิต สารเลว! จริงๆนะ!” เย่เสี่ยวหวั่นตะโกนเสียงดังลั่น ก่อนร้องไห้ออกมา
“พี่รู้ไหม ฉันไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไปแล้ว วันนั้นที่พี่รอฉันที่บ้าน ฉันเกือบถูกข่มขืน หลังฉันตื่นมา ฉันเห็นเขา—เซียวหยาง! เขาเกือบข่มขืนฉัน!”
อะไรนะ? !
ทุกคนในตระกูลต่างนิ่งอึ้งไป พร้อมกับเหล่าไท่จวินที่มีสีหน้าดำทมึน
เรื่องนี้ใหญ่หลวงนัก เกินความคาดหมายของทุกคน ในตระกูล เรื่องพันธ์นี้เป็นเรื่องบัดสีที่สุด
พี่เขยขืนใจน้องสะใภ้ เรื่องใหญ่หลวงพันธ์นี้ กลับถูกเปิดเผยในวันรวมญาติของตระกูล!
สายตาของทุกคนที่มองเซียวหยางนั้นเปลี่ยนไป อันที่จริงแล้ว ไม่เพียงแค่ไม่เอาไหน แถมยังเป็นโรคจิตวิตถาร!
ต้องเป็นเพราะอึดอัดที่เป็นเขยย้ายเข้า จึงลงมือระบายความใคร่กับน้องสะใภ้ตนเอง!
“เสี่ยวหวั่น เธอพูดจริงหรือ?” เหล่าไท่จวินเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“คุณย่า หนูเป็นถึงคุณหนูตระกูลเย่ หนูจะเอาเรื่องพันธ์นี้มาล้อเล่นได้ยังไง!”
เย่หยุนซูชาไปทั้งหน้า ไร้คำบรรยาย
เย่เสี่ยวหวั่นไม่มีทางพูดโกหก ในวันรวมญาติที่สำคัญเช่นนี้ เธอจะใส่ร้ายเซียวหยางด้วยความบริสุทธิ์ของตนเองได้อย่างไร!
ถ้าเช่นนั้นมีความเป็นไปได้อย่างเดียว เซียวหยางทำเช่นนั้นจริงๆ
เดรัจฉาน!
เพี๊ยะ!
เย่หยุนซูฟาดฝ่ามือไปที่หน้าของเซียวหยางอย่างจัง
ความสามารถของเซียวหยาง เขาสามารถหลบได้สบายๆอยู่แล้ว เพียงแต่เขาไม่คิดว่า เย่หยุนซูจะตบเขาจริงๆ
เย่หยุนซูจับจ้องเซียวหยางด้วยสายตาโกรธแค้น น้ำตาเจ้าการรมพลันไหลเอ่อ
เธอไม่คิดเลย เซียวหยางจะเป็นคนประเภทนี้!
สามปีมานี้ เซียวหยางไม่เคยแตะต้องตนเลยแม้สักนิด เธอคิดว่าเขาเป็นลูกผู้ชายสุภาพบุรุษเสียอีก
เธอเพิ่งรับรู้เดี๋ยวนี้เอง ทุกอย่างนั้นหลอกลวง ตนแย่ขนาดนั้นเชียวหรือ ภรรยาอยู่ที่บ้านทั้งคน แต่ยังจะทำเช่นนั้นกับน้องสะใภ้ตนอีก
เธอคิดว่าเซียวหยางเปลี่ยนไปแล้วเสียอีก
เธอคิดว่าเซียวหยางไม่ใช่คนไม่เอาถ่านที่เอาแต่ทำอาหารในครัว
เธอเคยคิดว่า จะขัดขืนคำสั่งพ่อแม่ ใช้ชีวิตอยู่กับเซียวหยางตลอดไป!
เธอไม่คิดว่า เซียวหยางจะโรคจิตได้ถึงเพียงนี้
เธอเจ็บปวดหัวใจเหลือเกิน!
เย่ถันหมิงหัวเราะอย่างได้ใจ โอกาสของเขามาแล้ว
ต่อหน้าตระกูลเย่ทุกคน ต้องทำให้มันรู้ซะบ้าง กล้ากลั่นแกล้งเอาเปรียบคนของตระกูลเย่
“ไอ้ขยะสังคม!” เย่ถันหมิงแสร้งทำทีท่าโมโหสุดขีด ก่อนแกว่งหมัดไปทางเซียวหยางเต็มแรง
ตุ่บ!
เซียวหยางเหวี่ยงกำปั้นไปที่หน้าท้องของเย่ถันหมิง เขาลงไปชักดิ้นชักงอราวกุ้งแห้ง หดตัวกับพื้น ไม่มีแรงแม้ยันตัวเองลุกขึ้น
“เซียวหยาง นายทำให้ฉันผิดหวังมาก!”
เย่หยุนซูเอ่ยอย่างเจ็บปวด เธอหยิบใบหย่าขึ้นมา เซ็นชื่อของตนเอง ก่อนโยนไปทางเซียวหยาง
“หากนายเป็นลูกผู้ชาย ก็เซ็นชื่อซะ!” หญิงสาวน้ำตาไหลพราก ตะโกนเสียงดังลั่น ใบหน้าขาวซีด พร้อมหน้าอกที่กระพือขึ้นลงถี่รัว
