“บูม!”
เตชิตถูกแรงที่มาแบบกระทันหันต่อยจน ล้มลงไปที่โต๊ะข้างๆเขา
หลังของเขาชนไปที่โต๊ะอย่างไม่สามารถ ควบคุมได้ ถ้วยจานกระจัดกระจาย กาแฟถูก คว่ำจนมีกลิ่นหอมเข้มข้นโชยออกมาหกใส่เสื้อ เชิ้ตของเขา ทําให้เขาที่ดูดีละเกียจคร้านกลาย เป็นคนมอมแมมเป็นพิเศษ
เขากระโดดขึ้นจากพื้น และดวงตาที่ดุร้าย มองไปที่คนๆนั้นและตะโกนว่า “เควิน นายคม คลั่งอะไรเนี่ย?!”
ในเวลาเดียวกันเขารู้สึกกินปูนร้อนท้องเล็ก
น้อย
คงไม่ใช่คําที่เขาพูดโค่นล้มถูกเควินได้ยิน เข้ามั้ง? ถ้าเป็นเขา เขาก็แทบอยากจะสับคนที่ อยากโค่นล้มเขาให้เละเป็นหมื่นๆชิ้นไปเลย
แต่ว่าถ้าเขาเป็นคนโค่นล้มล่ะก็ เขารู้สึกว่าเควินไม่รักษาผู้หญิงที่อยู่ข้างกายไว้ให้ดีก็สม น่าแล้วนี่! ทันใดนั้นเตชิตก็มีความมั่นใจมากขึ้น
“ฉันบ้างั้นเหรอ?” เควินเดินเข้ามาเหมือน เทพเจ้าปีศาจ แล้วต่อยเข้าไปอีกหมัดโดยไม่มี คําอธิบายใด ๆ
เควินมาด้วยความโกรธและดุร้าย เตชิตก็ ไม่ยอมพ่ายแพ้ ไม่นานทั้งสองก็ต่อสู้กันขึ้นมา อย่างรวดเร็ว
“อ๊า! เสื้อผ้าของฉัน!”
“ไปรีบ รีบไปเร็ว!”
“ที่รัก ฮือๆๆๆ……. กระเป๋าของฉัน! ”
.. พวกคุณอย่าตีกันเลย หยุดได้แล้ว!”
ทั้งสองคนต่อสู้อยู่ในร้านกาแฟอย่างเหิม เกริม เสียงกรีดร้องและความวุ่นวายเป็นดนตรี ประกอบของพวกเขาinsi 154 duis useful
ฟังกี้ยืนห่างจากสนามรบ เธอรู้สึกว่าชาย ทั้งสองดูเหมือนว่ายังมีสติเสี้ยวสุดท้ายหลง เหลืออยู่ ไม่นึกเลยว่าไม่ได้เอาเธอเข้าไป เกี่ยวข้องกับการต่อสู้ ดูเหมือนว่าพวกเขาจะมี ความเข้าใจโดยปริยาย และค่อย ๆ ออกห่าง จากที่ที่เธออยู่ เพื่อที่ให้เธอได้ดูกองไฟอยู่ ข้างๆ … ช่างเก่งจริงๆ
แต่นี่คือสิ่งที่เธอต้องการหรอ?
พวกเขาคิดว่าการทำเช่นนี้ ก็สามารถทำให้ เธอไม่ต้องร้อนรนใจได้หรอ?
เควินเขาเป็นบ้าอะไรอีก…. … นาทีนี้ เธอ มีข้อสงสัยเหมือนเตชิต
ผู้ชายทั้งสองค่อยๆต่อยขึ้นมาอย่างรุนแรง
ทั้งสองต่างก็หน้าบึ้ง ดวงตาของพวกเขาจ้อง มองกันอย่างดุเดือด หมัดและเท้าไม่ยอมออม มืออีกต่อไป
เห็นร้านกาแฟถูกพวกเขาทำพังจนยุ่งเหยิงทุก มีแต่โต๊ะและเก้าอี้ที่คดเคี้ยว และถ้วยจาน รอง ตกพื้นจนแตก พิงกี้รู้สึกถ้าเธอยังเกลี้ย กล่อมอยู่อย่างนี้ ถึงเธอตะโกนจนคอแหบก็ไม่มี ประโยชน์
ในขณะที่เธอร้อนรนใจอยู่ จู่ๆเธอก็นึกถึง คําพูดที่เตชิตเคยพูดกับเธอ
(ใช่แล้ว รปภ. ของห้างสตาร์ไลท์เพิ่ม ขึ้นเป็นสองเท่าแล้ว ทุกคนต่างก็เคยเห็นรูป ถ่ายของเธอ เธอแค่โชว์หน้าก็สามารถเรียก รปภ.ได้แล้ว ถ้าเจอเรื่องอะไรไม่ต้องกลัวได้ยิน
ไหม? ]
เธอไม่กลัว!
เธอควบคุมพวกเขาไม่ได้ ก็ให้คนมา ควบคุมพวกเขาได้!
พิงกี้เดินออกจากร้านกาแฟอย่างเร่งรีบ และวิ่งไปที่ๆมีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย เธอดึงรปภ.ไว้คนนึงแล้วถามว่า “เอ่อ.. … คุณรู้จักฉันมัย?”
“อ๋อ… … คุณพิงกี้ ผมรู้จักคุณอยู่แล้ว ครับ! ” รปภ.ที่อายุยังน้อยพยักหน้า ใบหน้ามี รอยยิ้มที่เป็นมิตร จากนั้นเขาถามด้วยความเป็น มิตรไมตรี “ไม่ทราบว่าคุณเจอเรื่องเดือดร้อน อะไรรึเปล่า มีอะไรให้พวกเราช่วยเหลือไหม ครับ?”
“มีค่ะๆ คุณมากับฉันก่อนและเรียกคนมา เยอะๆหน่อย ให้พวกเขาไปร้านกาแฟฝั่งนู้น!” พิงกี้ใช้นิ้วชี้ทิศทาง
“ได้ครับ คุณพิงกี้” เจ้าหน้าที่รักษาความ ปลอดภัยรุ่นเยาว์เดินไปพร้อมกับสื่อสารกับ เพื่อนร่วมงานคนอื่นในอินเตอร์คอม
พอเดินมาถึงหน้าประตูของร้านกาแฟ ทันใดนั้นเจ้านายที่เผชิญกับความขมขื่นและ พนักงานทั้งหลายที่หวาดกลัวต่างก็ห้อมล้อม เข้ามา “รปภ.สุดหล่อพวกคุณรีบไปห้ามปราม สองคนนั่นเถอะ ไม่งั้นร้านของเราก็จะพังทลายแล้ว!”
ทั้งวิตกกังวลและทั้งหวาดกลัว อารมณ์ก็ยิ่ง
ขมขื่นจะแย่
“ไม่มีปัญหาครับ!” เจ้าหน้าที่รักษาความ ปลอดภัยตบหน้าอกของเขา แต่ตอนที่เขาเดิน เข้าไปในร้านกาแฟและเห็นหนึ่งในนั้น ทันใด นั้นเขาอึ้งตาค้างแล้วมองไปที่พิงกี้ เขาถามด้วย ความไม่เชื่อ “คุณพิงกี้คะ นั่น … คนที่กำลัง ต่อสู้คือท่านประธานเตชิตของเราหรอครับ?”
พิงกี้ทำอะไรไม่ถูก”……”
“คนที่กำลังลงไม้ลงมือกับคุณเตชิตคือ ใคร คุณรู้มั้ยครับ?”
“คือคุณเควิน”
” หา!! “เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย หนุ่มจ้องพิงกี้ พอดึงสติกลับมาได้ เขาก็ รีบตะโกนใส่อินเตอร์คอม “พี่ดำ รีบส่งคนมาสามคนเดี๋ยวนี้เลย คนที่ชกต่อยอยู่คือ ระดับbossเขียวนะ ถ้าเรามากันน้อยก็เท่ากับว่า มาเป็นที่ระบายใหbossทั้งสอง! ”
พิงกี้”
ทำไมเธอถึงรู้สึกว่าคนของเตชิตพวกนี้ไม่ น่าเชื่อถือเลย?
มันช่างเศร้าเหลือเกิน!
ข้อเท็จจริงได้รับการพิสูจน์แล้วว่าเป็น แบบนั้นจริงๆ เซนส์ของเธอนั้นแม่นยำมากไม่ ว่าจะมีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยมากี่คน รปภ.พวกนี้ก็ไม่สามารถเข้าถึงตัวเขาสองคน ได้ อีกด้านหนึ่งเพราะความสามารถแตกต่างกัน เยอะเกิน อีกด้านหนึ่งพวกเขาก็รู้สึกลำบากใจ ไม่รู้จะลงมือกับใคร
ความคิดเล็กน้อยเหล่านี้ ต่างก็เป็นรปภ.ที่ ซุบซิบให้เธอฟัง
ถ้าลงมือกับคุณเตชิต คุณแ ต กคุณเด วินฉวยโอกาสแล้วจู่โจม รปภ.อย่างพวกเขายัง จะมีชีวิตอยู่ต่อได้หรอ?
ถ้าลงมือกับคุณเควิน… … แม่งเอ๊ย งั้นก็ ต้องดูว่าพวกเขาจะเข้าใกล้คุณเตชิตได้ไหม?
พิงกี้สุดทน ความร้อนรนใจทำให้เธอ แข็งแกร่งขึ้นมา
“พอได้แล้ว หยุดเดี๋ยวนี้!”
เธอบุกเข้าใกล้ในระแวกที่ต่อสู้กันแล้ว โยนกระเป๋าไว้ในมือของเธอใส่ทั้งสอง หลังจาก พวกเขาหยุดไปชั่วครู่ เธอก็พุ่งไปที่ตรงหน้าเต ชิตอย่างไว อยากใช้หลังบังการโจมตีของเควิน
เธอกำลังเดิมพันว่าเควินจะไม่ทำร้ายเธอ
แน่นอน ………
เก้าอี้ที่เควินใช้เป็นอาวุธ และดูตอนที่uyol 154 de sunettout
ใกล้ฟาดไปที่พิงกี้ ทันใดนั้นเขาหยุดลงมาก ระทันหัน ซึ่งอยู่ห่างจากเธอเพียงแค่ 1 เซ็นติ เมตรเท่านั้นเธอก็ยังรู้สึกได้ว่าเก้าอี้ตัวนี้นำพา สายลมพัดมาที่ผมของเธอ!
หลับตาลงให้สนิท หัวใจของพิงกี้เต้นแรง
ดังกลอง
จนกระทั่งรอบๆเงียบสงบเหมือนความตาย โดยไม่มีเสียงใดๆอีก เธอจึงถอนหายใจด้วย ความโล่งอก
เมื่อครู่เธอบุกเข้ามาเพราะความกล้าหาญ แต่พอตอนที่เผชิญกับเควินที่เหมือนปีศาจอสูร เธอถึงได้รู้ซึ้งถึงความกลัว
เธอหันไปมองชายผู้รุนแรง และถอน
หายใจเบา ๆ
เอ็นสีเขียวในมือของเขาโพล่งออกมา และดวงตาของเขาก็เย็นชา “พิงกี้ เธอรนหาที่ ตาย!””ฉันรนหาที่ตายแล้วจะทำไม? ไม่งั้นจะให้ ฉันยืนดูคุณสองคนชกต่อยอย่างเฉยเมยและไม่ ทําอะไรเลยหรอ?” พิงกี้ไม่คิดก็ตะคอกใส่เควิน เธอโมโหและเหิมเกริมกว่าเขาเสียอีก ดวงตาที่ กลมโตมีแต่ความโกรธเคือง เธอซักถาม “คุณ เควินที่มีศิลปะการต่อสู้ยอดเยี่ยม ตอนนี้คุณจะ บอกได้หรือยังว่าทำไมมาชกต่อยคนอย่างไม่ แยกแยะผิดถูก ครั้งนี้คุณทำไปเพราะสาเหตุ อะไรอีก?”
เธอกำลังจะถูกเขาทำจนตกใจตายแล้ว
จริง ๆ !
อารมณ์ของเธอก็ไม่ดีเหมือนกัน!
“เขาอยากแย่งเธอไป หรือนี่ไม่ใช่สาเหตุ หรือ?” เควินขว้างเก้าอี้ไปด้านข้าง สายตาเย็น ชาจ้องเขม็งไปที่พิงกี้ เสียงที่เย็นชาเหมือนลมที่ พัดมาจากเหว
เขาคิดไม่ถึงว่าเขามาคิดบัญชีกับเตชิต ภาพที่เห็นคือทั้งสองกำลังนั่งจู๋จี๋หยอกล้อกัน!
เขาทุ่มเทแรงกายแรงใจช่วยเธอจัดการ เรื่องวุ่นวาย แต่เธอกลับมาจู๋จี๋กับคนที่ลอบ วางแผนเธอ ผู้หญิงคนนี้ทำไมไม่มีมันสมองเลย ทำไมถึงได้โง่เขลาเช่นนี้?! โง่จนถูกคนหลอก ขายแล้ว ยังมาช่วยเขาต่อรองราคาและนับเงิน!
“บูม!”
เตชิตถูกแรงที่มาแบบกระทันหันต่อยจน ล้มลงไปที่โต๊ะข้างๆเขา
หลังของเขาชนไปที่โต๊ะอย่างไม่สามารถ ควบคุมได้ ถ้วยจานกระจัดกระจาย กาแฟถูก คว่ำจนมีกลิ่นหอมเข้มข้นโชยออกมาหกใส่เสื้อ เชิ้ตของเขา ทําให้เขาที่ดูดีละเกียจคร้านกลาย เป็นคนมอมแมมเป็นพิเศษ
เขากระโดดขึ้นจากพื้น และดวงตาที่ดุร้าย มองไปที่คนๆนั้นและตะโกนว่า “เควิน นายคม คลั่งอะไรเนี่ย?!”
ในเวลาเดียวกันเขารู้สึกกินปูนร้อนท้องเล็ก
น้อย
คงไม่ใช่คําที่เขาพูดโค่นล้มถูกเควินได้ยิน เข้ามั้ง? ถ้าเป็นเขา เขาก็แทบอยากจะสับคนที่ อยากโค่นล้มเขาให้เละเป็นหมื่นๆชิ้นไปเลย
แต่ว่าถ้าเขาเป็นคนโค่นล้มล่ะก็ เขารู้สึกว่าเควินไม่รักษาผู้หญิงที่อยู่ข้างกายไว้ให้ดีก็สม น่าแล้วนี่! ทันใดนั้นเตชิตก็มีความมั่นใจมากขึ้น
“ฉันบ้างั้นเหรอ?” เควินเดินเข้ามาเหมือน เทพเจ้าปีศาจ แล้วต่อยเข้าไปอีกหมัดโดยไม่มี คําอธิบายใด ๆ
เควินมาด้วยความโกรธและดุร้าย เตชิตก็ ไม่ยอมพ่ายแพ้ ไม่นานทั้งสองก็ต่อสู้กันขึ้นมา อย่างรวดเร็ว
“อ๊า! เสื้อผ้าของฉัน!”
“ไปรีบ รีบไปเร็ว!”
“ที่รัก ฮือๆๆๆ……. กระเป๋าของฉัน! ”
.. พวกคุณอย่าตีกันเลย หยุดได้แล้ว!”
ทั้งสองคนต่อสู้อยู่ในร้านกาแฟอย่างเหิม เกริม เสียงกรีดร้องและความวุ่นวายเป็นดนตรี ประกอบของพวกเขาinsi 154 duis useful
ฟังกี้ยืนห่างจากสนามรบ เธอรู้สึกว่าชาย ทั้งสองดูเหมือนว่ายังมีสติเสี้ยวสุดท้ายหลง เหลืออยู่ ไม่นึกเลยว่าไม่ได้เอาเธอเข้าไป เกี่ยวข้องกับการต่อสู้ ดูเหมือนว่าพวกเขาจะมี ความเข้าใจโดยปริยาย และค่อย ๆ ออกห่าง จากที่ที่เธออยู่ เพื่อที่ให้เธอได้ดูกองไฟอยู่ ข้างๆ … ช่างเก่งจริงๆ
แต่นี่คือสิ่งที่เธอต้องการหรอ?
พวกเขาคิดว่าการทำเช่นนี้ ก็สามารถทำให้ เธอไม่ต้องร้อนรนใจได้หรอ?
เควินเขาเป็นบ้าอะไรอีก…. … นาทีนี้ เธอ มีข้อสงสัยเหมือนเตชิต
ผู้ชายทั้งสองค่อยๆต่อยขึ้นมาอย่างรุนแรง
ทั้งสองต่างก็หน้าบึ้ง ดวงตาของพวกเขาจ้อง มองกันอย่างดุเดือด หมัดและเท้าไม่ยอมออม มืออีกต่อไป
เห็นร้านกาแฟถูกพวกเขาทำพังจนยุ่งเหยิงทุก มีแต่โต๊ะและเก้าอี้ที่คดเคี้ยว และถ้วยจาน รอง ตกพื้นจนแตก พิงกี้รู้สึกถ้าเธอยังเกลี้ย กล่อมอยู่อย่างนี้ ถึงเธอตะโกนจนคอแหบก็ไม่มี ประโยชน์
ในขณะที่เธอร้อนรนใจอยู่ จู่ๆเธอก็นึกถึง คําพูดที่เตชิตเคยพูดกับเธอ
(ใช่แล้ว รปภ. ของห้างสตาร์ไลท์เพิ่ม ขึ้นเป็นสองเท่าแล้ว ทุกคนต่างก็เคยเห็นรูป ถ่ายของเธอ เธอแค่โชว์หน้าก็สามารถเรียก รปภ.ได้แล้ว ถ้าเจอเรื่องอะไรไม่ต้องกลัวได้ยิน
ไหม? ]
เธอไม่กลัว!
เธอควบคุมพวกเขาไม่ได้ ก็ให้คนมา ควบคุมพวกเขาได้!
พิงกี้เดินออกจากร้านกาแฟอย่างเร่งรีบ และวิ่งไปที่ๆมีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย เธอดึงรปภ.ไว้คนนึงแล้วถามว่า “เอ่อ.. … คุณรู้จักฉันมัย?”
“อ๋อ… … คุณพิงกี้ ผมรู้จักคุณอยู่แล้ว ครับ! ” รปภ.ที่อายุยังน้อยพยักหน้า ใบหน้ามี รอยยิ้มที่เป็นมิตร จากนั้นเขาถามด้วยความเป็น มิตรไมตรี “ไม่ทราบว่าคุณเจอเรื่องเดือดร้อน อะไรรึเปล่า มีอะไรให้พวกเราช่วยเหลือไหม ครับ?”
“มีค่ะๆ คุณมากับฉันก่อนและเรียกคนมา เยอะๆหน่อย ให้พวกเขาไปร้านกาแฟฝั่งนู้น!” พิงกี้ใช้นิ้วชี้ทิศทาง
“ได้ครับ คุณพิงกี้” เจ้าหน้าที่รักษาความ ปลอดภัยรุ่นเยาว์เดินไปพร้อมกับสื่อสารกับ เพื่อนร่วมงานคนอื่นในอินเตอร์คอม
พอเดินมาถึงหน้าประตูของร้านกาแฟ ทันใดนั้นเจ้านายที่เผชิญกับความขมขื่นและ พนักงานทั้งหลายที่หวาดกลัวต่างก็ห้อมล้อม เข้ามา “รปภ.สุดหล่อพวกคุณรีบไปห้ามปราม สองคนนั่นเถอะ ไม่งั้นร้านของเราก็จะพังทลายแล้ว!”
ทั้งวิตกกังวลและทั้งหวาดกลัว อารมณ์ก็ยิ่ง
ขมขื่นจะแย่
“ไม่มีปัญหาครับ!” เจ้าหน้าที่รักษาความ ปลอดภัยตบหน้าอกของเขา แต่ตอนที่เขาเดิน เข้าไปในร้านกาแฟและเห็นหนึ่งในนั้น ทันใด นั้นเขาอึ้งตาค้างแล้วมองไปที่พิงกี้ เขาถามด้วย ความไม่เชื่อ “คุณพิงกี้คะ นั่น … คนที่กำลัง ต่อสู้คือท่านประธานเตชิตของเราหรอครับ?”
พิงกี้ทำอะไรไม่ถูก”……”
“คนที่กำลังลงไม้ลงมือกับคุณเตชิตคือ ใคร คุณรู้มั้ยครับ?”
“คือคุณเควิน”
” หา!! “เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย หนุ่มจ้องพิงกี้ พอดึงสติกลับมาได้ เขาก็ รีบตะโกนใส่อินเตอร์คอม “พี่ดำ รีบส่งคนมาสามคนเดี๋ยวนี้เลย คนที่ชกต่อยอยู่คือ ระดับbossเขียวนะ ถ้าเรามากันน้อยก็เท่ากับว่า มาเป็นที่ระบายใหbossทั้งสอง! ”
พิงกี้”
ทำไมเธอถึงรู้สึกว่าคนของเตชิตพวกนี้ไม่ น่าเชื่อถือเลย?
มันช่างเศร้าเหลือเกิน!
ข้อเท็จจริงได้รับการพิสูจน์แล้วว่าเป็น แบบนั้นจริงๆ เซนส์ของเธอนั้นแม่นยำมากไม่ ว่าจะมีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยมากี่คน รปภ.พวกนี้ก็ไม่สามารถเข้าถึงตัวเขาสองคน ได้ อีกด้านหนึ่งเพราะความสามารถแตกต่างกัน เยอะเกิน อีกด้านหนึ่งพวกเขาก็รู้สึกลำบากใจ ไม่รู้จะลงมือกับใคร
ความคิดเล็กน้อยเหล่านี้ ต่างก็เป็นรปภ.ที่ ซุบซิบให้เธอฟัง
ถ้าลงมือกับคุณเตชิต คุณแ ต กคุณเด วินฉวยโอกาสแล้วจู่โจม รปภ.อย่างพวกเขายัง จะมีชีวิตอยู่ต่อได้หรอ?
ถ้าลงมือกับคุณเควิน… … แม่งเอ๊ย งั้นก็ ต้องดูว่าพวกเขาจะเข้าใกล้คุณเตชิตได้ไหม?
พิงกี้สุดทน ความร้อนรนใจทำให้เธอ แข็งแกร่งขึ้นมา
“พอได้แล้ว หยุดเดี๋ยวนี้!”
เธอบุกเข้าใกล้ในระแวกที่ต่อสู้กันแล้ว โยนกระเป๋าไว้ในมือของเธอใส่ทั้งสอง หลังจาก พวกเขาหยุดไปชั่วครู่ เธอก็พุ่งไปที่ตรงหน้าเต ชิตอย่างไว อยากใช้หลังบังการโจมตีของเควิน
เธอกำลังเดิมพันว่าเควินจะไม่ทำร้ายเธอ
แน่นอน ………
เก้าอี้ที่เควินใช้เป็นอาวุธ และดูตอนที่uyol 154 de sunettout
ใกล้ฟาดไปที่พิงกี้ ทันใดนั้นเขาหยุดลงมาก ระทันหัน ซึ่งอยู่ห่างจากเธอเพียงแค่ 1 เซ็นติ เมตรเท่านั้นเธอก็ยังรู้สึกได้ว่าเก้าอี้ตัวนี้นำพา สายลมพัดมาที่ผมของเธอ!
หลับตาลงให้สนิท หัวใจของพิงกี้เต้นแรง
ดังกลอง
จนกระทั่งรอบๆเงียบสงบเหมือนความตาย โดยไม่มีเสียงใดๆอีก เธอจึงถอนหายใจด้วย ความโล่งอก
เมื่อครู่เธอบุกเข้ามาเพราะความกล้าหาญ แต่พอตอนที่เผชิญกับเควินที่เหมือนปีศาจอสูร เธอถึงได้รู้ซึ้งถึงความกลัว
เธอหันไปมองชายผู้รุนแรง และถอน
หายใจเบา ๆ
เอ็นสีเขียวในมือของเขาโพล่งออกมา และดวงตาของเขาก็เย็นชา “พิงกี้ เธอรนหาที่ ตาย!””ฉันรนหาที่ตายแล้วจะทำไม? ไม่งั้นจะให้ ฉันยืนดูคุณสองคนชกต่อยอย่างเฉยเมยและไม่ ทําอะไรเลยหรอ?” พิงกี้ไม่คิดก็ตะคอกใส่เควิน เธอโมโหและเหิมเกริมกว่าเขาเสียอีก ดวงตาที่ กลมโตมีแต่ความโกรธเคือง เธอซักถาม “คุณ เควินที่มีศิลปะการต่อสู้ยอดเยี่ยม ตอนนี้คุณจะ บอกได้หรือยังว่าทำไมมาชกต่อยคนอย่างไม่ แยกแยะผิดถูก ครั้งนี้คุณทำไปเพราะสาเหตุ อะไรอีก?”
เธอกำลังจะถูกเขาทำจนตกใจตายแล้ว
จริง ๆ !
อารมณ์ของเธอก็ไม่ดีเหมือนกัน!
“เขาอยากแย่งเธอไป หรือนี่ไม่ใช่สาเหตุ หรือ?” เควินขว้างเก้าอี้ไปด้านข้าง สายตาเย็น ชาจ้องเขม็งไปที่พิงกี้ เสียงที่เย็นชาเหมือนลมที่ พัดมาจากเหว
เขาคิดไม่ถึงว่าเขามาคิดบัญชีกับเตชิต ภาพที่เห็นคือทั้งสองกำลังนั่งจู๋จี๋หยอกล้อกัน!
เขาทุ่มเทแรงกายแรงใจช่วยเธอจัดการ เรื่องวุ่นวาย แต่เธอกลับมาจู๋จี๋กับคนที่ลอบ วางแผนเธอ ผู้หญิงคนนี้ทำไมไม่มีมันสมองเลย ทำไมถึงได้โง่เขลาเช่นนี้?! โง่จนถูกคนหลอก ขายแล้ว ยังมาช่วยเขาต่อรองราคาและนับเงิน!
