มือถือถูกวางสายไปอย่างรวดเร็ว
ห้า…..สําเร็จแล้ว!
“ตุ๊ดๆๆ” พิงกี้ที่ง่วงจนจะแย่โยนโทรศัพท์ ไปข้างๆ ปิดปากหาวไปทีหนึ่งและพูดกับผู้ชาย ที่หมดคำพูด “เอาล่ะ ฉันจะให้คุณดื่มน้ำอีกแก้ว หนึ่ง เราก็สามารถหลับต่อแล้ว”
พายุเป็นคนฉลาด เขาไม่มีทางโทรไป รบกวนพวกเขาอีกเด็ดขาด ผู้ช่วยส่วนตัวแต่ละ คนต่างก็เป็นคนที่มองสีหน้าเจ้านายเก่ง
“เธอยังจะป้อนน้ำฉันอีก?”
“ก็ใช่น่ะสิ ถ้าไม่ป้อนน้ำให้คุณ ขืนคุณวิ่ง หนีจะทำยังไง?” พิงกี้ทำหน้าแบบนี้ก็สมเหตุสม ผลแล้ว
“เธอให้ฉันดื่มน้ำเยอะขนาดนี้ ไม่คิดว่าฉัน จะปวดฉี่บ้างรึไง?” เควินหน้าบึ้งและกัดฟันพูด “ปล่อยฉัน ฉันจะเข้าห้องน้ำ
“ถ้าขืนคุณ ฉันจะทำยังไง?
“ฉันไม่ตีผู้หญิงหรอก”
“ไม่ๆๆๆ อย่าพูดมั่นใจขนาดนั้น” พิงกี้ยื่น นิ้วออกมานิ้วหนึ่งและส่ายไปมา “ฉันรู้สึกความ สวยของฉันมันเกินกว่าเรื่องเพศ ก็มีอันตรายอยู่ นะ……….……
“ฉันไม่มีเธอหรอก!”
“แต่เค้าอ่อนแอขนาดนี้ก็ยังรู้สึกกลัวๆนี่น่ะ ถ้าเกิดตัวเองยับยั้งชั่งใจไม่ได้ล่ะ?”
แกล้งเสแสร้งทำเป็นอ่อนแอ!
……….. เควินหายใจลึกๆ หนึ่ง และถาม กลับ “พิงกี้ หรือเธออยากให้ฉันฉี่ใส่บนเตียง
“ไม่อยากแน่นอน! คุณอย่าเพิ่งใจร้อนสิ
ให้ฉันคิดหาวิธีก่อน!
“งั้นเธอคิดเลย!”
“อ๋อ…..ฉันมีวิธีแล้ว!” เสแสร้งแกล้งทํา เป็นคิด พิงกี้กระพริบตาและลงจากเตียงหยิบ ขวดนมาขวดหนึ่ง จากนั้นก็ยัดให้เขา “คุณ ใส่ที่นี่เถอะ ฉันไม่รังเกียจคุณหรอก”
เควิน C…
“เร็วๆสิ ฉันรออยู่”
“พิง!กี้!” เควินโมโหจนแทบกระอัก เลือดออกมา เสียงก็เริ่มสั่น “เธอให้ฉัน เธอ…..เธอ…..
“อยากฉีก็ฉี่ ไม่อยากฉีก็ไม่ต้องฉี่!”
เควิน “
เควินหายใจติดขัด แววตาเย็นชา นาทีนี้ถ้า เขาสามารถเคลื่อนไหวตัวอย่างอิสระได้ล่ะก็ เขาจะจัดการเธอให้ร้องไห้จนเรียกพ่อเรียกแม่เลย!
ผู้หญิงที่ควรตายคนนี้!
ในที่สุดเขาก็รู้อะไรเรียกว่าเสือเข้าที่ราบ แล้วโดนสุนัขกลั่นแกล้ง ผู้หญิงโหดคนนี้เวลา ได้ใจจนลืมตัวขึ้นมานี่ทำให้คนโกรธจนกัดฟัน จริงๆ!
แต่แล้วก็ถูกบีบจนปัญญา……..
ความแค้นนี้เขาจะจำใส่ใจไว้
ยาค่อยๆออกฤทธิ์ เควินที่ดิ้นไม่หลุดได้แต่ หลับตาอย่างจนปัญญา
ที่จริงเขาไม่ได้ต่อต้านฤทธิ์ยาอย่างดื้อรั้น เพราะว่าในใจเขารู้ว่าตนเองไม่มีอันตรายถึงขั้น ชีวิต สําหรับเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน…..ถึงแม้เขา ไม่ได้คาดหวังให้เกิดเรื่องแบบนี้ แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะ ไม่มีความสุขให้พูดถึงเลย
ถ้าเมื่อกี้เธอไม่ทําแบบนี้กับเขา ในใจเขา อาจจะไม่ได้มีไฟลุกท่วมขนาดนี้
สําหรับตอนนี้………
ผู้หญิงคนนี้น่าโดนจัดการจริงๆ คอยดูว่า เขาจะทำให้เธอตายยังไง?!
มองดูพิงกี้ที่หลับสนิททีนึง เควินหลับตาลง
ด้วยความโกรธ
เวลาบ่ายสาม หลับสบายมาตื่นหนึ่ง ใน ที่สุดพิงกี้ก็พักฟื้นจนร่างกายกระปรี้กระเปร่าขึ้น
ความทรงจำของเมื่อคืนโผล่มาที่สมอง เธอ มองซ้ายมองขวา ในที่สุดก็เห็นร่างของผู้ชายสูง ใหญ่……อืม เควิน ท่านประธานเควิน!
มองดูใบหน้าผู้ชายหล่อเหลาจนเซ่ออยู่ ครึ่งค่อนวัน สักพักพิงกี้ถึงดึงสติกลับมา
มันผิดสังเกตุ น่ะ
เกิดเรื่องใหญ่แล้ว!
จู่ๆพิงกี้รู้สึกว่าเธอก่อเรื่องใหญ่แล้ว ทันใด นั้นเธอรู้สึกเย็นๆที่ท้ายทอย
เผ่นก่อนดีกว่า!
พิงกี้รีบเก็บข้าวของอย่างรวดเร็ว เธอใส่ เสื้อผ้าให้เควิน และแกะพลาสติกที่มัดเขาออก นิดหน่อย จากนั้นก็สะพายกระเป๋าแล้วเผ่นไป
เลย
เดินลงมาถึงใต้ตึก เธอโทรหาเตชิต
“คุณเตชิต ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหน? เรื่องที่ฉัน คุยกับคุณหลายก่อนวันยังจำได้มั้ย ตอนนี้ฉัน ออกจากบ้านแล้ว อีกครึ่งชั่วโมงคุณมาหาฉันได้ มั้ย? ยิ่งเร็วยิ่งดี”
“ฉันอยู่ที่ลานจอดรถใต้ตึกเธอแล้ว !”
“ห้า อะไรนะ?” พิงกี้อึ้งจนตาค้าง นึกว่าตัว เองฟังผิด “คุณบอกว่าคุณอยู่ลานจอดรถใต้ ตึก คุณไม่ได้แกล้งฉันจริงๆใช่มั้ย?”
“แกล้งเธอ? ฉันแกล้งเธอแล้วสามารถ เหาะขึ้นไปเล่นบนสววรค์ได้รึไง?! ฉันรอเธอ สามชั่วโมงแล้ว รีบไสหัวมาเร็วๆ สายส่งเสียงตะคอกออกมา ” เควินที่อยู่ใน
“ห้าๆๆๆๆ รอก่อน ฉันจะไปเดี๋ยวนี้เลย!”
ไม่กล้าถ่วงเวลาอีก พิงกี้รีบวิ่งไปที่ลิฟท์ พอ ถึงชั้นใต้ดินประตูลิฟท์ได้เปิดออก พิงกี้ก็เห็น แลมโบกินี่สีส้มของเตชิตเลย สายตาที่พราว เสน่ห์กำลังจ้องเธอด้วยอารมณ์เสีย
“ขอโทษค่ะๆ ที่ให้คุณท่านรอนาน”
“เฮอะ!”
หลังจากขึ้นรถ พิงกี้ก็ประจบประแจงต่อ ยิ้มให้กับเตชิตด้วยสีหน้าเอาอกเอาใจ “คุณเตชิตนี่สมกับเป็นเพื่อนจริงๆเลยนะคะ เวลาเพื่อน เจอเรื่องลําบาก รีบยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือเลย มีเพื่อนแบบคุณนี่ ฉันรู้สึกโชคดีไปสามชาติเลย ค่ะ!”
“พอเลยๆ ไม่ต้องมาประจบสอพลอ รีบ คาดเข็มขัดนิรภัยเร็ว เธอเข้าใจคำว่าความ ปลอดภัยมาอันดับหนึ่งไหม?” เตชิตพูดจากใส่ ค่าหนึ่ง
‘……อ๋อ รู้แล้วค่ะ”
พิงกี้เอียงศรีษะไปหาเข็มขัด วินาทีต่อมา ร่างกายของผู้ชายกลับเข้าใกล้มาที่ทิศทางของ เธอ เงามืดหนึ่งได้ปกคลุมเธอไว้
เธอหันหน้ามา ที่โผล่อยู่ตรงหน้าเธอคือ ใบหน้าหล่อเหลาไม่มีที่ติของเตชิต ทั้งสองห่าง กันแค่ไม่กี่เซนติเมตร ใกล้จนราวกับว่าเธอแค่ กระพริบตา ขนตา งอนยาวก็สามารถปัดโดน ใบหน้าของเขาได้
เธอสามารถได้กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆบนตัวเขา มีกลิ่นไอของความเป็นชายมาก นี่ทําให้เธอยิ่ง รู้สึกอึดอัดเข้าไปใหญ่
ด้วยสัญชาติญาณพิงกี้กลั้นหายใจไว้ แผ่น หลังเธอแนบชิดกับเบาะนั่ง ร่างกายแข็งทื่อไว้ พยายามรักษาระยะห่างกับเตชิต
“ครึก” เสียงหนึ่ง เตชิตกลับไปที่ฝั่งคน ขับต่อ แววตาพราวเสน่ห์เหลือบมองเธอที่เก้อ เขิน และถามอย่างทีเล่นทีจริงไม่ให้ความเคารพ “แค่คาดเข็มขัดให้เธอเอง เธอหลบทําไม แถม หน้าแดงด้วย คงไม่ใช่คิดอะไรเลยเถิดกับฉัน
