บทที่ 18: พี่เขย ยังอยากเอาอีกหรือคะ?
แววตาคู่ที่เย็นชาจ้องเธอไว้
เควินเปิดก็พูดเห็บแนมเลย พิงกี้เธอวางแผนขึ้น
เตียงกับฉันก็พอแล้ว
ผ่านไปไม่กี่วันเธอก็หาเหยื่อรายใหม่ได้แล้วหรือ ไม่มีผู้ชายนี่เธอจะตายใช่ไหม?!
ฉันคิดไม่ถึงเลยว่าเธอจะเป็นผู้หญิงแบบนี้!”
เสียงของเขาเหมือนมีเที่แหลมคมที่ที่มแทง
พิงกีนิ่งไปครู่นึงตามด้วยส่งเสียงหัวเราะ เธอรู้สึก
ตลกจริงๆ
เธอเอามือห้ามมานพที่กำลังจะมาปกป้องไว้
เธอขมวดคิ้วเบาๆ แล้วย้อนถามเควินอย่างลึกซึ้ง
” ฉันเป็นคนแบบไหน ใช่ไม่มีผู้ชายแล้วอยู่ไม่ได้ อย่างที่คุณว่าหรือเปล่า คุณน่าจะรู้ดีที่สุดไม่ใช่หรือ?” จากนั้นเธอก็พูดเหน็บแนมต่อ
“ อีกอย่าง คุณยังบอกมาว่าวางแผนขึ้นเตียงคุณก็ พอแล้ว…หึๆ คุณหมายความว่า
คุณไม่ถือสาเรื่องที่ฉันขึ้นเตียงมีอะไรกับคุณ
แถมยังอยากให้ฉันใส่ร้ายอีกหลายครั้งหรือ?
ไม่งั้น ทำไมต้องทำหน้าและพูดเหมือนคุณไม่ตก นรกแล้วใครตกนรก? )
พิงกี้แอบรักเควินมานานหลายปี รู้ว่าเขาชอบอะไร
ยิ่งรู้ว่าจะยั่วโมโหให้เขาโกรธยังไง คำพูดที่เบาบาง
ไม่กี่คำ
ทำให้ใบหน้าที่มืดครัมของเควิน ยิ่งมืดเหมือนหมึก ดำเข้าไปใหญ่
อีกหลายครั้ง? อีกหลายครั้ง..เควินหยุดหายใจ พร้อมแววตาที่เยือกเย็น
“ พิงกี้ เธอหุบปากเดี๋ยวนี้ ! ” ร่างกายเขาเหมือนมี ความเย็นแผ่ออกมา
อากาศที่ร้อนแรงเหมือนถูกความเย็นของเขาปกคลุม จนเกาะเป็นน้ำแข็ง
และแล้วมือที่ถูกเขาจับไว้ พิงกี้เหมือนไม่รู้สึกกลัว ความโกรธแค้นของเขา
เธอสบตากับดวงตาที่คมลึกของเขาอย่างไม่เกรง
กลัว แถมสีหน้ายิ้มแย้ม
มองดูเควินอารมณ์ยิ่งอยู่ยิ่งฉุนเฉียว พิงกียิ่งรู้สก
สะใจอย่างบอกไม่ถูก
เธอแกล้งทำเสียงจริตจะก้านขึ้นมา
แ โถอายจนโกรธเลยหรือ?
ดูแล้วเรื่องคืนนั้นต้องฝันลึกอยู่ในความทรงจำคุณไว้ แน่เลยใช่ไหม?! !”
เธอได้ใจและกะพริบตา
4 ฉันเชื่อแล้วว่าผู้ชายคิดถึงผู้หญิงคนแรกของเขา ไม่ยอมลืมเลือน..แต่ว่า
ต่อหน้าลิสา คุณก็น่าจะเก็บอาการที่แคร์ฉันหน่อยสิ ถึงแม้ฉันไม่รู้สึกเกรงใจ
แต่เค้าก็ไม่อยากถูกว่าที่ภรรยาของตัวเองมาตามฆ่า และลอบทำร้ายนะ )
“ พิงกี้ ทำไมเธอหน้าด้านไร้ยางอายแบบนี้? ” น้ำ เสียงเควินต่ำและเย็นชา
เขาบีบแขนที่จับเธอไว้อย่างแรง ทำให้เธอเจ็บจน เหมือนกระดูกใกล้แหลกเป็นผง
หน้าด้านไร้ยางอาย? สายตาจ้องไปที่มือของเควิน
เธอยิ้มเย้ยเบาๆ
ดวงตาที่สวยงามแฝงไปด้วยการประชด
พี่เขยสุดที่รัก ในเมื่อคุณรู้สึกว่าฉันหน้าด้านไร้
ยางอาย
แล้วทำไมยังจับมือฉันไว้ไม่ยอมปล่อยสักที?”
“ พี่เขย ” คำนึง แววตาเควินยิ่งมีดครึ้มเข้าไปอีก
4 ไสหัวไป! ” เขาทั้งแขนพิงกี้ออก เหมือนกำลัง
โยนขยะที่สกปรกออก
เขาเองก็ไม่รู้ว่าอารมณ์โกรธกริ้วของเขามาจากไหน และทำไมถึงควบคุมไม่ได้สักที
มองดูพิงกี้พูดถึงเรื่องคืนนั้นอย่างเบาบาง มองดู
สีหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใสของเธอ
เขาแทบอยากจะฉีกความสงบนิ่งของเธอให้ขาด
เธอไม่ควรจะสงบนิ่งแบบนี้
เธอควรจะอยู่ไม่เป็นสุขเหมือนเขาส!
* เควิน เราไปกันเถอะ! ” ลิสาดึงแขนเควินอย่าง
เบามือ
เธอรู้สึกกระวนกระวายใจอย่างบอกไม่ถูก เธออยาก พาเควินไปจากที่นี่เร็วๆ
ความรู้สึกบอกกับเธอว่า ห้ามให้พิงกี้โผล่มาตรงหน้า
เควินอีก พิงกี้อาจจะพูดถูก
ผู้ชายย่อมแคร์ผู้หญิงคนแรกของเขา
นี่คือครั้งที่สองที่ลิสารู้สึกเสียใจกับแผนการที่ตัวเอง ทำลงไป เธอรู้สึกเสียใจจริงๆ
เควินไม่ได้ขัดขืนและปล่อยให้ลิสาดึงแขนไว้ จาก นั้นทั้งสองก็หันหลังเดินจากไป
เขาเหมือนกำลังจะพิสูจน์อะไร เขาทั้งความเย็นชา และเคร่งขรึมที่เคยมี
มือที่แข็งแรงโอบไปที่เอวของลิสา เขาโอบร่างกาย เธอมาแนบชิดกับตัวเอง
ทำท่าสวีทหวานกว่าที่ผ่านมา ลิสารู้สึกอึ้ง จากนั้นเธอก็ยิงนุ่มนวลลง
ตามด้วยยิ้มหวานซบไปที่อ้อมอกของเควิน
เชอะ… ” พิงกี้ยิ้มประชดและดึงสายตากลับ
ชายโฉดหญิงชั่ว เกิดมาเพื่อเป็นคู่กันจริงๆ!
ถึงแม้เควินกับเธอคือผู้เสียหาย แต่เธอเกลียดลิสา แต่ยิ่งเกลียดคนที่ปกป้องลิสา
นี่มันก็ไม่มีเหตุผลจริงๆ แต่เธอเป็นผู้หญิงนิหนะ
มีผู้หญิงคนไหนที่อาศัยการมีเหตุผลแล้วรวยและมี ชีวิตที่สบาย?
ทำให้ชายโฉดหญิงชั่วเครียดจนเดินจากไป พิงกี้ รู้สึกสบายใจจัง!
แต่ว่า พอหันไปสบตากับมานพ เธอยืนที่อไปเลย
เมื่อกี้เธออินกับการแสดงไปหน่อย จนลืมไปเลยว่า มานพยังยืนอยู่ข้างๆ จะทำไงดี?
คำพูดที่เธอพูดแต่ละคำแทบจะฟังเข้าหูไม่ได้ แล้ว นี่..จะทำยังไงต่อ
สมองเธอเหมือนเครื่องยนต์ที่พังดับไป
