บทที่ 39: ยาคุมฉุกเฉิน
ขับรถออกจากวิมานเมฆ ตอนที่เควินผ่านร้านขายยา
จำเห็นเงาที่คุ้นเคย
พิงกี้ ? ทำไมเธอวิ่งออกมาไวขนาดนี้?
เพราะเขาทารุณเธอหนักเกินไปจนเธอไม่สบายหรือ?
เควินเหลียวมองลิสาที่สลบอยู่ เขาดับเครื่องและลง
จากรถ
ก้าวเท้าเดินไปที่ร้านขายยา
คุณคะ นี่คือใบเสร็จของคุณค่ะ ”
“ค่ะ ที่นี่มีน้ำเปล่าไหมคะ ให้ฉันแก้วนึ่งได้ไหมคะ?
32 พิงกี้ถาม
4 ได้ค่ะ รอสักครู่นะคะ ” พนักงานเทน้ำให้พิงกี้แก้ว
* ขอบคุณค่ะ ” พิงกี้แกะกล่องพลาสติกออก
เตรียมเอายาเข้าปาก
เงาที่มาอย่างรีบร้อนดึงแขนเธอไว้ และห้ามปราม
ท่าทีเธอ
แก้วน้ำตกลงไปที่พื้นจนเปียก ยาก็กลิงไปที่พื้นจนมี
ฝุ่นและทานไม่ได้
“ เควิน นี่คุณบ้าไปแล้วหรือ? ” เงยหน้าขึ้นก็เจอ ใบหน้าที่คุ้นเคย พิงกี้โมโหสุดขีด
“ พิงกี้ ใช่เธอจริงๆด้วย! ” เควินหยิบกล่องยาบน เคาท์เตอร์ขึ้นมา
เอามือบีบจนเป็นก้อน น้ำเสียงมีความโกรธแฝงอยู่
“ฉันเพิ่งออกมาเธอก็มาซื้อยาเลย เธอนี่อดใจรอไม่ ไหวขนาดนั้นเลยหรือ ห้า?! ” »
พิงกี้หายใจลึกๆเฮือกนึง กลั้นอารมณ์โกรธไว้
ร้านขายยาร้านเล็กๆ เริ่มมีคนจ้องดูแล้ว เธอไม่ อยากขายหน้าตรงนี้
“ มีอะไรไปคุยข้างนอก คุณไม่เอาหน้า แต่ฉันยัง อยากเอาหนังหน้าอยู่! ”
ทั้งคำเย็นชาไว้คำนึง พิงกี้ผลักประตูออกไป
เควินจ้องมองคนที่อยู่ในร้านขายยาด้วยสีหน้า
ตึงเครียด
จ้องจนคนในร้านกลัวกันเป็นแถว เขาถึงเดินออกไป
จากร้านขายยา
และเดินตามพิงกี้ไป ฟั้งกี้รอเควินอยู่ใต้ต้นไม้อย่าง
ใจเย็น
ทำให้เดาอารมณ์เธอไม่ออก พอเขาเดินเข้ามา
ใกล้
เธอถึงถามอย่างไม่แคร์สน “ พี่เขย วันนี้คุณออก จากบ้านไม่ได้พกสมองมา
หรือว่าฉันออกจากบ้านไม่ได้พกสมองมา?
ทำไมฉันรู้สึกว่าคุณยุ่งเรื่องของฉันมากเกินไปหน่อย
นะ?”
พี่เขยคำเดียว ก็เพียงพอกระตุ้นแระสามของเควิน
* พิงกี้ พูดจาดีๆนะ! ”
* ทำไมไม่เห็นจีนกินยา ”
“ กินยาไม่ดีต่อสุขภาพ ”
* รู้ว่ากินยาไม่ดี แล้วทำไมเมื่อคืนคุณไม่ใส่ถุง?!หรือว่า
คุณอยากให้ฉันท้องและถูกคนหัวเราะเยาะใช่ไหม?”
พิงกี้โมโหจนหน้าแดง และตะคอกอย่างเสียงเบา
“หรือว่า คุณไม่เพียงแต่จะให้ข่าวที่ว่าฉันยั่วสวาท
คุณเป็นจริง
คุณยังอยากให้ฉันคลอดลูกออกมาแล้วถูกคนด่าว่า
ลูกมารผจญ
จะได้แก้แค้นให้กับคุณลิสาแสนดีของคุณใช่ไหม?!”
เควินรู้สึกสีหน้าทำตัวไม่ถูก และหันสายตาไปที่อื่น
เมื่อคืนเขาไม่ได้ตั้งใจทำแบบนั้น แค่ความโกรธที่ สะสมมาทั้งคืนถูกเธอกระตุ้น
เขาเก็บกดแล้วเก็บกดอีก
สุดท้ายด้วยความโมโหสุดขีดถึงทนไม่ได้ที่จะทำกับ
เธอแบบนั้น
แล้วเขาจะเตรียมของอย่างนั้นไว้ล่วงหน้าได้ยังไง?
ในใจรู้สึกไม่ร่าเริง
ลูกของเขาจะถูกด่าว่าเป็นมารผจญได้ยังไง?
เขาพูดอย่างหนักแน่น “ ฉันไม่มีทางแก้แค้นให้ลิสา
“คุณไม่มีทางรอย่าพูดตลกเลย
คุณขาดก็แต่เอาเธอไปไหว้บูชาเหมือนเซียน ไม่ใช่
หรือ? )
“ เรื่องนั้น…เธอเป็นผู้บริสุทธิ์ ฉันรู้แล้ว
“ เรื่องอะไร? “พิงกี้ถามเสร็จก็ไหวตัวทันขึ้นมา
เธอตาค้างอย่างไม่น่าเชื่อ บอกไม่ถูกว่าในใจรู้สึกยัง
“คุณ…คุณรู้แล้ว? ” เธอคิดไม่ถึงว่าเขาจะไปตรวจ
สอบจริงๆ
เธอเคยเฝ้ารอเป็นพันครั้งหมื่นครั้งให้เขาไปตรวจ
แต่พอเขาบอกว่าไปตรวจสอบแล้วจริงๆ เธอมีความ
รู้สึกเหมือนมันไม่ใช่เรื่องจริง
เมื่อก่อน ลิสาทำให้เธอเจออุปสรรคมากมายทั้งต่อหน้าและลับหลัง
เธอก็ย่อมไม่ใจดีและยิ้มผ่านไป แต่พยายามใช้
กำลังที่ตัวเองมีเอาคืน
อยากให้ลิสาก็ได้ลิ้มรสชาติที่เจ็บปวดบ้าง แต่ว่า ไม่ว่าลิสาใส่ร้ายป้ายสีเธอ
หรือว่าเธอลงมือกับลิสาจริงๆ ตั้งแต่ต้นจนจบเควินก็
เชื่อแต่ลิสา
มีเขาเข้ามาเข้าร่วม สุดท้ายคนที่เจ็บหนักที่สุดก็เป็น
เธอทุกครั้ง
แต่ครั้งนี้ทำลายความเชื่อเธอเลย !
“ใช่ เควินเดินมาตรงหน้าของพิงกี้และพูดว่า
“ครั้งนี้….เธอกินยาก่อน ต่อไปฉันเตรียมพร้อมเอง ไม่ให้เธอต้องเสียสุขภาพ”
เขาประนีประนอมกับความปราถนาในใจ และจะ
ปกป้องเธอ เขาอยากกอดเธอ
แต่อยู่ข้างนอกผู้คนมากมาย
สองคนตอนนี้
แต่สถานะของเขาสองคนตอนนี้
เขายังไม่สามารถทำอะไร ไม่งั้นจะยิ่งมีผลเสียกับ
เควินกำมือแน่นพร้อมสีหน้าเคร่งเครียด พิงกี้กัม
หน้าไว้
ยังอึ้งและจมปักอยู่กับการที่เควินทรยศลิสาอยู่ คำ
พูดสุดท้ายที่เขาพูด
เธอฟังไม่เข้าหูสักคำ ไม่ต่างกับลมที่พัดผ่านหู
ถ้าเธอได้ยินเธอคงจะโกรธจนขยำเท้า แม่ง ! ยัง กล้าบอกครั้งหน้าอีก !
พอตอนที่พิงกีดึงสติกลับมาจากการอึ้ง เควินก็จาก
ไปแล้ว
เธอทำตาขาวและไม่ใส่ใจคำพูดของเควิน เธอ เปลี่ยนมาซื้อยาคุมฉุกเฉินอีกร้านนึง
จากนั้นก็ขอน้ำแก้วนึงแล้วกินยาลงไปอย่างไม่ลังเล ตอนที่ยาผ่านลงไปที่ลำคอ
รสชาติที่ขมคอนั้นทำให้จิตใจเธอสงบลง เธอรู้ว่าตัวเองต้องการอะไร
เธอเป็นแค่ผู้หญิงตัวเล็กๆคนนึงบนโลกนี้ อาจจะ ควบคุมความคิดคนอื่นไม่ได้
ยุ่งเกี่ยวกับการตัดสินใจของคนอื่นไม่ได้
แต่ว่าอย่างน้อยเธอสามารถตัดสินใจชีวิตของตัวเอง
เธอจะไม่คิดแต่ทุ่มเทให้อีกฝ่ายอย่างโง่เขลาเหมือน
เมื่อก่อน
เธอจะต้องคิดถึงอนาคตตัวเอง
เควินกลับถึงรถและเตรียมตัวขับรถไป เหลือบไป มองเห็นอย่างไม่ตั้งใจ
เขาเห็นประตูมือจับข้างคนขับมีรอยมือที่เห็นได้ชัด ทันใดนั้นเขาขมวดคิ้ว
เขาเป็นคนรักความสะอาด รถมีคนคอยทำความ สะอาดประจำทุกวัน
ในรถไม่มีแม้แต่คราบฝุ่นติด และตั้งแต่ลิสาก็สลบ
ตลอด ไม่มีทางจับที่นั่น
ตามหลักแล้วไม่น่ามีรอยนิ้วมือ รถ…สะกดรอยตามเขา?
ลิสาลงจาก
เขาเกิดมาในกองกำลังพิเศษ อดีตราชาแห่งทหารก็ ย่อมไม่ธรรมดาอยู่แล้ว
อาศัยรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ ก็สามารถสรุปหลาย อย่างออกมา
บวกกับจังหวะหายใจของลิสาก็ไม่ปกติ จังหวะลม หายใจของเธอขึ้นๆลงแรงมาก
ดูชัดมากว่ากำลังแกล้งหลับ ข้อสรุปเห็นได้อย่าง
ง่ายดาย
เมื่อก่อนเขาตั้งใจละเลยรายละเอียดข้างกายพวกนี้ ตอนนี้หัวแหลมขึ้นมา
ลิสากี่คนก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้เขา ในใจเควินมีความรู้สึก
บอกไม่ถูก
“ ลิสา ” เขาดับเครื่องยนต์ลงและพิงที่เบาะรถ จุด
บุหรี่ขึ้นมามวนนึง
พร้อมพูดเบาๆอย่างเย็นชา
“ ถ้าคุณตื่นแล้ว เราคุยกันหน่อย ” ลิสาไม่ตอบกลับ
เขาก็ไม่พูด
ผ่านไปนานมาก เควินก็ไม่ออกเสียง หมายความว่า เขาจะไม่ยอมเลิกลา
ลิสารู้นิสัยเขาดี มือที่วางอยู่ที่เข่าแอบกำไว้แน่น หัวใจก็เหมือนถูกบีบเป็นกำนึง
เธอไม่สามารถรักษาความสงบได้อีก ยิ่งไม่ต้องบอก ว่าจะแกล้งสลบตรงหน้าเขาเลย
* อืม? ” ลิสาแกล้งครวญคำนึงและลืมตาขึ้น
* พี่เควิน ลิสามาอยู่นี่ได้ยังไงคะ? ” ไม่รอให้เควิน เปิดปาก
เธอก็ฝืนยิ้มอ่อนๆ “ ลิสาจำได้แล้ว ลิสาสลบที่ห้อง
คุณ..เควิน
คุณส่งลิสากลับบ้านได้ไหมคะ? ลิสารู้สึกไม่ค่อย สบาย ลิสาไม่อยากไปหาหมอ
ลิสาอยากกลับบ้านไปพักผ่อน”
บทที่ 39: ยาคุมฉุกเฉิน
ขับรถออกจากวิมานเมฆ ตอนที่เควินผ่านร้านขายยา
จำเห็นเงาที่คุ้นเคย
พิงกี้ ? ทำไมเธอวิ่งออกมาไวขนาดนี้?
เพราะเขาทารุณเธอหนักเกินไปจนเธอไม่สบายหรือ?
เควินเหลียวมองลิสาที่สลบอยู่ เขาดับเครื่องและลง
จากรถ
ก้าวเท้าเดินไปที่ร้านขายยา
คุณคะ นี่คือใบเสร็จของคุณค่ะ ”
“ค่ะ ที่นี่มีน้ำเปล่าไหมคะ ให้ฉันแก้วนึ่งได้ไหมคะ?
32 พิงกี้ถาม
4 ได้ค่ะ รอสักครู่นะคะ ” พนักงานเทน้ำให้พิงกี้แก้ว
* ขอบคุณค่ะ ” พิงกี้แกะกล่องพลาสติกออก
เตรียมเอายาเข้าปาก
เงาที่มาอย่างรีบร้อนดึงแขนเธอไว้ และห้ามปราม
ท่าทีเธอ
แก้วน้ำตกลงไปที่พื้นจนเปียก ยาก็กลิงไปที่พื้นจนมี
ฝุ่นและทานไม่ได้
“ เควิน นี่คุณบ้าไปแล้วหรือ? ” เงยหน้าขึ้นก็เจอ ใบหน้าที่คุ้นเคย พิงกี้โมโหสุดขีด
“ พิงกี้ ใช่เธอจริงๆด้วย! ” เควินหยิบกล่องยาบน เคาท์เตอร์ขึ้นมา
เอามือบีบจนเป็นก้อน น้ำเสียงมีความโกรธแฝงอยู่
“ฉันเพิ่งออกมาเธอก็มาซื้อยาเลย เธอนี่อดใจรอไม่ ไหวขนาดนั้นเลยหรือ ห้า?! ” »
พิงกี้หายใจลึกๆเฮือกนึง กลั้นอารมณ์โกรธไว้
ร้านขายยาร้านเล็กๆ เริ่มมีคนจ้องดูแล้ว เธอไม่ อยากขายหน้าตรงนี้
“ มีอะไรไปคุยข้างนอก คุณไม่เอาหน้า แต่ฉันยัง อยากเอาหนังหน้าอยู่! ”
ทั้งคำเย็นชาไว้คำนึง พิงกี้ผลักประตูออกไป
เควินจ้องมองคนที่อยู่ในร้านขายยาด้วยสีหน้า
ตึงเครียด
จ้องจนคนในร้านกลัวกันเป็นแถว เขาถึงเดินออกไป
จากร้านขายยา
และเดินตามพิงกี้ไป ฟั้งกี้รอเควินอยู่ใต้ต้นไม้อย่าง
ใจเย็น
ทำให้เดาอารมณ์เธอไม่ออก พอเขาเดินเข้ามา
ใกล้
เธอถึงถามอย่างไม่แคร์สน “ พี่เขย วันนี้คุณออก จากบ้านไม่ได้พกสมองมา
หรือว่าฉันออกจากบ้านไม่ได้พกสมองมา?
ทำไมฉันรู้สึกว่าคุณยุ่งเรื่องของฉันมากเกินไปหน่อย
นะ?”
พี่เขยคำเดียว ก็เพียงพอกระตุ้นแระสามของเควิน
* พิงกี้ พูดจาดีๆนะ! ”
* ทำไมไม่เห็นจีนกินยา ”
“ กินยาไม่ดีต่อสุขภาพ ”
* รู้ว่ากินยาไม่ดี แล้วทำไมเมื่อคืนคุณไม่ใส่ถุง?!หรือว่า
คุณอยากให้ฉันท้องและถูกคนหัวเราะเยาะใช่ไหม?”
พิงกี้โมโหจนหน้าแดง และตะคอกอย่างเสียงเบา
“หรือว่า คุณไม่เพียงแต่จะให้ข่าวที่ว่าฉันยั่วสวาท
คุณเป็นจริง
คุณยังอยากให้ฉันคลอดลูกออกมาแล้วถูกคนด่าว่า
ลูกมารผจญ
จะได้แก้แค้นให้กับคุณลิสาแสนดีของคุณใช่ไหม?!”
เควินรู้สึกสีหน้าทำตัวไม่ถูก และหันสายตาไปที่อื่น
เมื่อคืนเขาไม่ได้ตั้งใจทำแบบนั้น แค่ความโกรธที่ สะสมมาทั้งคืนถูกเธอกระตุ้น
เขาเก็บกดแล้วเก็บกดอีก
สุดท้ายด้วยความโมโหสุดขีดถึงทนไม่ได้ที่จะทำกับ
เธอแบบนั้น
แล้วเขาจะเตรียมของอย่างนั้นไว้ล่วงหน้าได้ยังไง?
ในใจรู้สึกไม่ร่าเริง
ลูกของเขาจะถูกด่าว่าเป็นมารผจญได้ยังไง?
เขาพูดอย่างหนักแน่น “ ฉันไม่มีทางแก้แค้นให้ลิสา
“คุณไม่มีทางรอย่าพูดตลกเลย
คุณขาดก็แต่เอาเธอไปไหว้บูชาเหมือนเซียน ไม่ใช่
หรือ? )
“ เรื่องนั้น…เธอเป็นผู้บริสุทธิ์ ฉันรู้แล้ว
“ เรื่องอะไร? “พิงกี้ถามเสร็จก็ไหวตัวทันขึ้นมา
เธอตาค้างอย่างไม่น่าเชื่อ บอกไม่ถูกว่าในใจรู้สึกยัง
“คุณ…คุณรู้แล้ว? ” เธอคิดไม่ถึงว่าเขาจะไปตรวจ
สอบจริงๆ
เธอเคยเฝ้ารอเป็นพันครั้งหมื่นครั้งให้เขาไปตรวจ
แต่พอเขาบอกว่าไปตรวจสอบแล้วจริงๆ เธอมีความ
รู้สึกเหมือนมันไม่ใช่เรื่องจริง
เมื่อก่อน ลิสาทำให้เธอเจออุปสรรคมากมายทั้งต่อหน้าและลับหลัง
เธอก็ย่อมไม่ใจดีและยิ้มผ่านไป แต่พยายามใช้
กำลังที่ตัวเองมีเอาคืน
อยากให้ลิสาก็ได้ลิ้มรสชาติที่เจ็บปวดบ้าง แต่ว่า ไม่ว่าลิสาใส่ร้ายป้ายสีเธอ
หรือว่าเธอลงมือกับลิสาจริงๆ ตั้งแต่ต้นจนจบเควินก็
เชื่อแต่ลิสา
มีเขาเข้ามาเข้าร่วม สุดท้ายคนที่เจ็บหนักที่สุดก็เป็น
เธอทุกครั้ง
แต่ครั้งนี้ทำลายความเชื่อเธอเลย !
“ใช่ เควินเดินมาตรงหน้าของพิงกี้และพูดว่า
“ครั้งนี้….เธอกินยาก่อน ต่อไปฉันเตรียมพร้อมเอง ไม่ให้เธอต้องเสียสุขภาพ”
เขาประนีประนอมกับความปราถนาในใจ และจะ
ปกป้องเธอ เขาอยากกอดเธอ
แต่อยู่ข้างนอกผู้คนมากมาย
สองคนตอนนี้
แต่สถานะของเขาสองคนตอนนี้
เขายังไม่สามารถทำอะไร ไม่งั้นจะยิ่งมีผลเสียกับ
เควินกำมือแน่นพร้อมสีหน้าเคร่งเครียด พิงกี้กัม
หน้าไว้
ยังอึ้งและจมปักอยู่กับการที่เควินทรยศลิสาอยู่ คำ
พูดสุดท้ายที่เขาพูด
เธอฟังไม่เข้าหูสักคำ ไม่ต่างกับลมที่พัดผ่านหู
ถ้าเธอได้ยินเธอคงจะโกรธจนขยำเท้า แม่ง ! ยัง กล้าบอกครั้งหน้าอีก !
พอตอนที่พิงกีดึงสติกลับมาจากการอึ้ง เควินก็จาก
ไปแล้ว
เธอทำตาขาวและไม่ใส่ใจคำพูดของเควิน เธอ เปลี่ยนมาซื้อยาคุมฉุกเฉินอีกร้านนึง
จากนั้นก็ขอน้ำแก้วนึงแล้วกินยาลงไปอย่างไม่ลังเล ตอนที่ยาผ่านลงไปที่ลำคอ
รสชาติที่ขมคอนั้นทำให้จิตใจเธอสงบลง เธอรู้ว่าตัวเองต้องการอะไร
เธอเป็นแค่ผู้หญิงตัวเล็กๆคนนึงบนโลกนี้ อาจจะ ควบคุมความคิดคนอื่นไม่ได้
ยุ่งเกี่ยวกับการตัดสินใจของคนอื่นไม่ได้
แต่ว่าอย่างน้อยเธอสามารถตัดสินใจชีวิตของตัวเอง
เธอจะไม่คิดแต่ทุ่มเทให้อีกฝ่ายอย่างโง่เขลาเหมือน
เมื่อก่อน
เธอจะต้องคิดถึงอนาคตตัวเอง
เควินกลับถึงรถและเตรียมตัวขับรถไป เหลือบไป มองเห็นอย่างไม่ตั้งใจ
เขาเห็นประตูมือจับข้างคนขับมีรอยมือที่เห็นได้ชัด ทันใดนั้นเขาขมวดคิ้ว
เขาเป็นคนรักความสะอาด รถมีคนคอยทำความ สะอาดประจำทุกวัน
ในรถไม่มีแม้แต่คราบฝุ่นติด และตั้งแต่ลิสาก็สลบ
ตลอด ไม่มีทางจับที่นั่น
ตามหลักแล้วไม่น่ามีรอยนิ้วมือ รถ…สะกดรอยตามเขา?
ลิสาลงจาก
เขาเกิดมาในกองกำลังพิเศษ อดีตราชาแห่งทหารก็ ย่อมไม่ธรรมดาอยู่แล้ว
อาศัยรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ ก็สามารถสรุปหลาย อย่างออกมา
บวกกับจังหวะหายใจของลิสาก็ไม่ปกติ จังหวะลม หายใจของเธอขึ้นๆลงแรงมาก
ดูชัดมากว่ากำลังแกล้งหลับ ข้อสรุปเห็นได้อย่าง
ง่ายดาย
เมื่อก่อนเขาตั้งใจละเลยรายละเอียดข้างกายพวกนี้ ตอนนี้หัวแหลมขึ้นมา
ลิสากี่คนก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้เขา ในใจเควินมีความรู้สึก
บอกไม่ถูก
“ ลิสา ” เขาดับเครื่องยนต์ลงและพิงที่เบาะรถ จุด
บุหรี่ขึ้นมามวนนึง
พร้อมพูดเบาๆอย่างเย็นชา
“ ถ้าคุณตื่นแล้ว เราคุยกันหน่อย ” ลิสาไม่ตอบกลับ
เขาก็ไม่พูด
ผ่านไปนานมาก เควินก็ไม่ออกเสียง หมายความว่า เขาจะไม่ยอมเลิกลา
ลิสารู้นิสัยเขาดี มือที่วางอยู่ที่เข่าแอบกำไว้แน่น หัวใจก็เหมือนถูกบีบเป็นกำนึง
เธอไม่สามารถรักษาความสงบได้อีก ยิ่งไม่ต้องบอก ว่าจะแกล้งสลบตรงหน้าเขาเลย
* อืม? ” ลิสาแกล้งครวญคำนึงและลืมตาขึ้น
* พี่เควิน ลิสามาอยู่นี่ได้ยังไงคะ? ” ไม่รอให้เควิน เปิดปาก
เธอก็ฝืนยิ้มอ่อนๆ “ ลิสาจำได้แล้ว ลิสาสลบที่ห้อง
คุณ..เควิน
คุณส่งลิสากลับบ้านได้ไหมคะ? ลิสารู้สึกไม่ค่อย สบาย ลิสาไม่อยากไปหาหมอ
ลิสาอยากกลับบ้านไปพักผ่อน”
