บท ที่ 45: ถอดเสื้อ
โดยเฉพาะ ตอนที่สายตาเคร่งขรึมของเควินมองมา พิงกี้ยิ่งรู้สึกละอายใจ
* ดูอะไร?” เธอแกล้งทำหน้าด
“ ถ้าไม่ใช่คุณดึงฉันมาจากคุณเตชิต ตอนนี้รถที่
เปื้อนก็เป็นรถเขาแล้ว
นี่..รถคุณสกปรก ไม่เกี่ยวกับฉันนะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ
นะ! ”
เควิน 4. เขายังไม่ทันสั่งสอนเธอเลย เธอก็เอา
ความผิดโยนใส่เขาแล้ว
เป็นแค่ผู้หญิงตัวเล็กๆ แต่ปากนี้ร้ายไม่เบาเลย
เหลียวมองพิงกี้ เขาเดินลงมาจากรถและเดินอ้อม
หน้ารถมาที่เธอ
พิงกี้แนบชิดที่ประตูรถ มีความตื่นเต้นนิดหน่อย
ผู้ชายคนนี้ เขา คงไม่ใช่ จะชกต่อยเธอมั้ง?
ต่างก็บอกว่าผู้ชายให้ความสำคัญกับรถของตัวเอง
มาก
และยังบอกอีกว่าผู้หญิงกับรถเป็นของที่ให้ยืมไม่ได้
ตอนนี้เธอทำรถเขาเปื้อน..
พิงกี้เหลียวมองเขาอย่างอยู่ไม่เป็นสุข กลับเห็นเค
วินดึงเสื้อผ้าออกจากเข็มขัด
และแกะกระดุมออกทีละเม็ดอย่างช้าๆ ถึงท่าทางนี้
ของเขาดูแล้วเซ็กซี่
แต่เธอก็ตกใจจนตาค้าง
* เหีย ฉันแค่ทำรถคุณเปื้อน คุณไม่ต้องถึงขั้นลงมือ กับฉันขนาดนี้มั้ง?
เป็นถึงลูกผู้ชาย จะทำแบบนี้กับผู้หญิงตัวเล็กๆได้
ยังไง
อย่างมากก็แค่..ฉันทำความสะอาดให้คุณก็น่าจะโอ
เคแล้วมั้ง! ”
“ เธอก็รู้จักกลัวด้วยหรือ?” เควินอดขำไม่ได้
เขาถอดเสื้อเชิ้ตสีดำลงมา และเอาเสื้อเชิตคลุมไว้ที่
ไหล่เธอ
ถามด้วยน้ำเสียงชา “จะไปซื้อของไม่ใช่หรือ? ฉัน
ไปเป็นเพื่อนเธอ ”
“ แต่ เสื้อผ้า…
* ฉันไม่เอาเสื้อผ้าให้เธอคลุม
หรือเธอจะให้คนมองเห็นคราบสกปรกที่กางเกงของ
เธอหรือ?”
พิงกี้ 4.” ว่าไปแล้วเขาก็หวังดี?
ผู้ชายคนนี้กลายเป็นคนระเอียดอ่อนและใส่ใจเธอ
ตั้งแต่เมื่อไหร่?
แล้วก็.. มองดูท่อนบนที่เปลือยกายของเควิน หุ่น
ที่ดูดีกว่านายแบบ
ทำให้พิงกี้รู้สึกรอบๆมีสายตามากมายจ้องมาที่เขา
ว่าไปแล้วหุ่นของเควินก็ดูดีไม่เบาเลย
ผิวสีแทนที่อยู่ใต้แสงแฟงสีเหลืองอ่อนดูแล้วยิ่งรู้สึก
มีเสน่ห์ที่น่าค้นหาอีก
ซิกแพคที่ชัดเจนยิ่งน่าดึงดูดสายตาคน
เธอไม่ใช่เพิ่งจะเคยเห็นครั้งแรก แต่ดวงตาของพิง
ก็ถอดมองดูไม่ได้
ตอนนั้นเธอหลงรักเควิน ไม่เพียงแค่เพราะเขาเคย
ช่วยเธอ
แต่ยังเป็นเพราะว่าหน้าตาที่หล่อเหลาของเขาทำให้
เธอตกหลุมรักด้วย
เธอยอมรับว่าเธอก็เป็นคนชอบคนหน้าตาดี
* ไปเถอะ! )
เออ..เออ ” เควินก้าวท้าวเดินไป พิงกี้เดินตาม
หลังไป
เข้าไปถึงที่ร้านสะดวกซื้อ พิงกี้รีบร้อนหยิบผ้า
อนามัยห่อนึ่ง
และยืมใช้ห้องน้ำกับเจ้าของร้าน เธอเริ่มรู้สึกเครียด
เธอคงจะคลุมเสื้อของเควินไว้ตลอดไม่ได้มั้ง ไม่ เพียงแต่ดูรักใคร่กันเกิน
ถ้าเควินเปลือยกายพาเธอไปที่โรงพยาบาลก็ยิ่งไม่เหมาะสมเข้าไปอีก
ถ้าถูกคนรู้จักพบเห็น ไม่รู้ว่าจะถูกปล่อยข่าวไม่ดี
อะไรออกมาอีก?
พิงกี้นั่งลังเลอยู่ในห้องน้ำไปสักพัก
เธอ…จะให้เควินไปช่วยเธอซื้อกางเกงมาสักตัว
ไหม?
เธอกำลัง กลุ้มใจอยู่ จําประตูห้องน้ำถูกเคาะขึ้นมา
เสียงดังจนเธอตกใจ
แ ใครคะ?”
* ฉันเอง ” ข้างนอกมีเสียงที่ไพเราะดังขึ้นมา
“ เปิดประตู ฉันมีของให้เธอ”
“ ของอะไร? ” พิงกี้รู้สึกสงสัย
“ กระโปรง และก็…” นิ่งไปครู่นึ่ง เควินเปิดปาก พูด “ กางเกงใน
พิงกี้ 4 ” เธอหน้าแดงและเปิดประตู รับถุงนิ้ว มาจากมือของเควิน
สังเกตเห็นว่าข้างในมีกระโปรงที่ยังไม่ได้แกะป้าย
ออกอยู่ตัวนึง
ดูก็รู้ว่ารีบร้อนไปซื้อมาจากร้านค้าระแวกนี้ นอกจาก
ในถุงนิ้วยังมีกางเกงในที่ไม่ได้อกะป้ายออกอีกตัวนึง
ถือเอากางเกงในไว้ พิงกี้เริ่มรู้สึกอายจนหายใจไม่
คล่อง!
เพราะยังไงนี่ก็เป็นของใช้ส่วนตัวมาก เธอนึกไม่ถึง วันนึงเควินจะซื้อของอย่างนี้ให้เธอ
แต่ว่าก็ทำให้เธอแก้ปัญหาที่ยากลำบากตรงหน้านี้ได้
ขอบคุณค่ะเสียงพูดเธอเบาเหมือนเสียงยุง
* อิม * เสียงทุ้มต่ำและชิวๆของผู้ชายดังขึ้นมา
พิงก็รู้สึกโล่งอกไปที่ เธอเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่ข้างใน
เขายืนเฝ้าอยู่ข้างนอก เธอเงยหน้าขึ้นมาก็สามารถ มองเห็นผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างนอก
ในใจรู้สึกมีความปลอดภัยอย่างบอกไม่ถูก เปลี่ยน
กระโปรงที่สะอาดเสร็จ
พิงกี้สังเกตุเห็นไซส์พอดีกับเธอมาก
เธอคิดๆแล้วเควินอยู่ข้างนอกเลยอดถามอย่างสงสัย
ไม่ได้
คุณรู้ไซส์ฉันหรือ? กระโปรงตัวนี้พอดีกับไซส์ของ
ฉันเป๊ะๆเลย! ”
ถามก็ถามแบบนี้ แต่ส่วนมากพิงกี้รู้สึกเควินคงโชคดี ที่หยิบมาถูกไซส์มากกว่า
เขาเป็นผู้ชายที่มาดเข้มขนาดนั้น อีกอย่างทั้งสองก็ ไม่สนิทกัน
เขาคงไม่มาใส่ใจเธอขนาดนี้หรอก
* อืม..” เควินเปิดปากพูดอย่างเขินอาย แต่แฝง
ด้วยความได้ใจ
“ สายตาฉันแม่นยำ ความรู้สึกของมือยิ่งแม่นยำ ” บังเอิญจริงๆ คำนี้เพิ่งพูดจบ
พิงกี้ก็ประประตูเดินออกมาห้องน้ำ
พิงก์่ 4 4..
เควิน “.*
คำพูดบางคำ มีประตูบานนึงกั้นไว้ยังดีหน่อย ตอน
ที่ทั้งสองสบดากัน
ทันใดนั้น สายตาของทั้งสองเขินอายอย่างควบคุม
ไม่ได้
พิงกี้สมองว่างเปล่าไม่รู้ว่าตัวเองคิดอะไรอยู่
แต่เควิน…เขากลับคิดถึงความเร่าร้อนที่เหมือนไฟ
ในคืนนั้น
ตอนที่เขาลูบจับเอวที่นุ่มนวลผอมบางของผู้หญิง บุกแทงเข้าไปจุดที่อบอุ่นและซ่อนเร้นครั้งแล้วครั้ง
ความรู้สึกที่สบายและสะใจจนเข้าทรวงอก
ทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะระลึกถึงครั้งแล้วครั้งเล่า
แล้วจะจำไม่ได้ๆยังไงว่าเอวเธอไซส์อะไร?
เอา คืนให้คุณ รีบใส่เสื้อเถอะ” เอาเสื้อผ้าคืนให้
เควิน พิงกี้บ่นเสียงเบา
มีไม่มีเรื่องก็โชว์หุ่น อยู่นั่นแหละ นึกว่าตัวเองเป็น นายแบบไง..”
* ฉันไม่ใช่นายแบบ แต่เธอก็ดูจนไม่คลาดสายตา เลยไม่ใช่หรือ? )
“ใคร..ใครดูจนไม่คลาดสายตา? “จ่าหน้าแดงขึ้น มา พิงกี้จ้องเขาอย่างโหด
และผลักเขาออก เธอวิ่งออกไปจากร้านสะดวกซื้อ
อย่างไว
จนลืมไปเลยว่าตัวเองยังไม่ได้จ่ายเงิน เควินยกมุม
ปากขึ้นอ่อนๆ
แล้วเดินไปจ่ายเงินที่เคาท์เตอร์ พนักงานแคชเชียร์
พูดอย่างอิจฉา
“ คุณดีกับแฟนคุณจังเลย ความสัมพันธ์พวกคุณ ต้องดีมากเลยใช่ไหมคะ? )
” เควินนิ่งไปครู่นึง สายตามีรอยยิ้มที่ลึกซึ้ง
พิงกีนึกว่ายายสมศรีไม่ค่อยสบาย ตอนนี้คงจะนอน หลับแล้ว พอเปิดประตู
นึกไม่ถึงว่าโทรทัศน์ในห้องผู้ป่วยเปิดเพลงเสียงดัง
ยายสมศรีกำลังมองดูท้องฟ้ายามค่ำคืน ได้ยิน
อยู่
เสียงคนเดิน
ยายสมศรีหันมาพร้อมสีหน้ายิ้มแย้ม “ พิงกี้ หลาน มาเยี่ยมยายจริงๆหรือเนี่ย? ”
สายตาหยุดไว้ที่ข้างหลังของพิงกี้ สมศรีเซอร์ไพรส์
“คนนี้คือ? ”
“ คนนี้คือเพื่อนของพิงกี้เองค่ะ ชื่อเควิน ยายไม่
ต้องสนใจเขาหรอกค่ะ…
พิงกี้เอากระเช้าผลไม้วางที่โต๊ะ เธอมีสีหน้ากังวล
“คุณยายคะ คุณณยายเป็นไงบ้างคะ
พวกเขาทำให้คุณยายจนกลายเป็นแบบนี้อีกแล้วใช่
ไหมคะ?
