บทที่ 54: บุกแทงเข้าไป
เสียงของเขาทั้งหนักทั้งเย็น เหมือนแท่งหิมะที่ทิ่ม
แทงเข้ากระดูก
พิงกี้รู้สึกร่างกายที่เร่าร้อนเย็นลงมาทันที เหมือนถูก คนโยนไปกองหิมะ
ทั้งกายมีแต่ความเหน็บหนาว เธอหลับตาลง พยายามสงบสติและพูดอธิบาย
* ฉันถูกมอมยา คุณเตชิตก็เหมือนกัน เรื่องที่เกิด ขึ้นทั้งหมดไม่ใช่สิ่งที่เราต้องการ
พวกเราถูกคนวางแผนลอบทำร้าย !คุณโผล่มาที่นี่ เพราะมีคนอยากให้คุณเห็นภาพนี้
จะได้เข้าใจเราสองคนผิด…คุณลองคิดดู คุณมาที่นี่ เพราะมีคนต่อมาหรือเปล่า?”
“ เธอคิดว่าใครล่อฉันมา? เฮอะ เธออยากเอาลิสา เข้ามาเกี่ยวอีกแล้วใช่ไหม?
เควินยิ้มอย่างเยือกเย็น สายตาที่เย็นชามองไปที่
เรือนร่างของพิงกี้
เห็นเธอเสื้อผ้าไม่เรียบร้อย สายตาของเธอเต็มไป
ด้วยความเข้ายาบ
ซอกคอมีรอยแดงจำชัดเจน นาทีนั้นเขาอดโมโหขึ้น มาไม่ได้ เมื่อกี้ถ้าไม่ใช่อดทนไว้
เขาแทบอยากจะบีบคอเตชิตให้ขาดจริงๆ ! พิงกี้นิ่ง ไปครู่นึง ฟังเควินเค้นถามแบบนี้
หรือว่าลิสาบอกอะไรกับเขา
“ ลิสาโรคหัวใจกำเริบ เข้าโรงพยาบาลมาสามวัน แล้ว ลิสาไม่มีทางทำอะไรเธอเลย!”
เควินโน้มตัวลง ฝ่ามือใหญ่ของเขาจับที่ใบหน้าของ
สายตาทั้งมืดมนและรุนแรง “ พิงกี้ ถึงเธอจะ
เกลียดลิสาแค่ไหน
แต่อย่าใช้วิธีที่ต่ำช้าแบบนี้ได้ไหม?”
“ ฉัน….”
* ถึงว่าหล่ะ วันนี้ลสาบอกกับฉันว่ากลัวเธอจะเกลียด
เค้า รู้สึกไม่สบายใจ
สาบอกอยากกลับไปบ้านบุญถาวรเพื่อไถ่โทษ
.….……” พิงกี้หมดอารมณ์จะพูดแก้ตัวอีก เธอกัดริม
ฝีปากไว้แน่นและสงบลง
เป็นแบบนี้อีกแล้ว ไม่ว่าเธอพูดอะไรเขาก็ไม่เชื่อเธอ
ไม่ว่าลิสาพูดอะไรเขาก็เชื่อลิสาอย่างหมดใจ ใน เมื่อแบบนี้ยังมีอะไรให้พูดอีก?
พิงกี้หายใจลึกๆ พร้อมเผยรอยยิ้ม
“ยินดีกับคุณด้วย ความรักทนทานยิ่งกว่าทองคำ
รักและไม่เคยสงสัยกัน
ในเมื่อแบบนี้ งั้นต่อหน้าคุณฉันก็จะไม่พูดเรื่องไม่ดี
ของลิสาอีก
แต่ว่า เมื่อกี้คุณทุบผู้ชายที่จะมาถอนพิษให้ฉันไป
ยังไงก็ต้องคืนฉันมาคนนึงไม่ใช่หรือไม่งั้น พิษของ
ฉันถอนไม่ออก
ค่ำคืนที่ยาวนานนี้ฉันไม่อยากอยู่อย่างทรมานเดียว
ดาย”
“ พิงกี้! “เสียงตะคอกคำนึง เควินถึงสังเกตุเห็นหน้าแววตาเธอผิดปกติ
ใบหน้า ขาวใสแดง เกิน ดวงตาแวววาวดูอ่อนโยน และเย้ายวนเกิน
ร่างกายก็ดูอ่อนเพลียเกิน….เดิมที่อยากพูดจาดดัน แต่ตอนนี้กลับพูดไม่ออก
นี่เธอถูกมอมยาจริงหน ทำไมเหมือนมารจิ้งจอก
เลย?
“ คุณตะคอกใส่ฉันทำไม ? ไม่งั้นคุณปลุกเตชิตตื่น และเอาขึ้นมาที่เตียงนี้
ไม่งั้นก็หาผู้ชายที่แข็งแรง บึกบึนมาให้ฉันคนนึง ฉันพูดชัดเจนขนาดนี้แล้ว
คุณยังไม่เข้าใจอีกหรือ?”
“ ฉันเข้าใจ! “
“ เข้าใจก็ดี ” พิงกี้ยักคิ้ว เธอยิ้มและพูดอย่างไม่
กลัวตาย
* ฉันจำได้ผู้ช่วยที่อยู่ข้างกายคุณก็ไม่เลว
ดูดีสะอาดสะอ้านน่าจะยังเป็นหนุ่มซิงอยู่ใช่ไหม?
ดีเลยฉันชอบสอนเด็กหนุ่มที่ยังซิงบริสุทธิ์ที่สุด คุณ มอบเขาให้ฉันเถอะ”
พายุที่ยืนอยู่หน้าประตูอึ้งจนตาค้าง “
เขาไม่เอานะ! หัวใจของเขาล่มสลาย ขาดก็แต่กอด ประตูร้องไห้แล้ว!
ถ้ามีอะไรกับคุณหนูพิงกี้จริงๆ เขายังจะมีโอกาศมี
ชีวิตรอดถึงพรุ่งนี้หรือ?
อีกอย่าง….ทำไมเขารู้สึกถึงยังไม่เกิดเรื่องอะไร ตอนนี้เขาถูกคุณหนูพิงกี้เรียกชื่อแล้ว
เจ้านายตัวเองก็จะทำตามใจเขาหล่ะ?
พายุ! ” เควินเรียกอย่างโมโหคำนึง
พายุเดินเข้ามาอย่างกล้าๆกลัวๆ “ คุณเควิน….”
ปิดปะตู! ”
“ ครับ! ” พายุรีบปิดประตู รู้สึกเหมือนโลกทั้งใบ
สดใสขึ้นมาทันที
พิงกี้ “…”
ปิดประตู ? ผู้ชายคนนี้จะทำอะไร? เธอกำลังคิดอยู่
ผู้ชายที่สูงใหญ่ก็ก้มลงมาทับเธอแล้ว ริมฝีปากที่บาง และแดงมีรอยยิ้มที่เย็นชา
สายตาที่คมลึกจ้องมองเธอ
* อยากให้ผู้ชายมาถอนพิษไม่ใช่หรือ? ฉันช่วยเธอ
เอง!”
พิงกี้หัวใจเต้นกระตุก “ ฉันไม่อยากเอาคุณหรอก!
* ใช่หรือ? ” เควินยิ้มอย่างเย็นชา
* ฉันได้ยินมาว่าตอนที่ผู้หญิงบอกไม่เอา
ต่างก็ปากไม่ตรงกับใจ ที่จริงในใจอยากได้ใจจะขาด? ยิ่งไปกว่านั้น
ตอนนี้เธอถูกมอมย คำพูดนี้มีความน่าเชื่อถือแค่
ไหน?!”
ระหว่างพูด เขาดึงเข็มขัดที่อยู่ในเอวออก
ปลดปล่อยอวัยวะที่แข็งจนจะระเบิดออกมา
จากนั้นก็ดึงกระโปรงพิงกี้ขึ้นและท่วงแทงเข้าไป พริบตาเดียวก็ถูกเติมเต็ม
“ อ๊า…อื้ม! ” พิงกี้หลับตาลง และกัดริมฝีปากไว้
เพราะฤทธิ์ยา ร่างกายเธอเตรียมพร้อมตั้งนานแล้ว เควินเติมเต็มความรู้สึกว่างเปล่าของเธอ แต่ไม่ได้
ทําให้เธอรู้สึกเจ็บ
ความสบายและมีความสุขกลับมาเป็นระลอกๆ ทำให้เธอควบคุมสติไม่ได้
นาทีนี้พิงกี้อดหัวเราะไม่ได้ ลิสาก็ไม่ง่ายเลยนะ ทุ่มเททุ่มใจวางแผนขนาดนี้
สุดท้ายถ้ารู้ว่าคนที่ติดกับดักคือเควิน แถมเขาเป็น คนยินยอมถอนพิษให้เธอเอง
ลิสาจะคิดยังไง?
* เธอหัวเราะอะไร? จับคางของพิงกี้ไว้ เควินมอง เธอด้วยสายตาเคร่งขรึม
เวลานี้ เธอไม่ใช่ควรโกรธว่าเขาทารุณเธอหรือ?
ความชื้นสั้นและความไม่ยอมแพ้ของเธอหล่ะ?
ปฎิกิริยาของผู้หญิงคนนี้นี่ผิดไปจากเดิมจริงๆ
หรือว่า…เธอก็ชอบให้เขาถูกเนื้อต้องตัวเธอ
“ ฉันรู้สึกสบายก็ต้องดีใจสิ หรือจะให้ฉันแกล้ง ร้องไห้ให้คุณดูหรือยังไง?
พิงกี้ยื่นมือกอดที่คอเขา พร้อมสายตายั่วยวน
“ อีกอย่าง พี่เขยเป็นคนรักของลิสา
ฉันนอนกับพี่เขยไม่เท่ากับว่าเป็นการแก้แค้นที่ดีที่สุด
ให้ลิสาหรือ?”
“เพราะเรื่องนี้ เธอก็มีความสุขขนาดนี้เลย?” เควิน
หยุดนิ่ง
ทันใดนั้น เขาไม่รู้ว่าจะไปต่อหรือว่าถอนตัวออกแล้ว
จากไป
พิงกี้รู้สึกได้ว่าเขาจะหยุด เธอยิ้มอ่อนๆและกอดเขา
แน่นกว่าเดิม
“ทำไมไม่กล้าทำกับฉันแล้วหรือ กลัวพี่สาวรู้หรือ หยุดกลางทางนี้ไม่ใช่ไสตล์คุณเลยนะ อีกอย่าง คุณตั้งออกไปแล้วจะไม่เสียใจทีหลังใช่ไหม?
พิงกี้แกล้งเลียริมฝีปากที่ชมพูระเรื่อ ท่าทางนี้ทำให้ เดินหายใจหนักขึ้นไปอีก
ริมฝีปาก แวววาวและชมพูช่างน่าดึงดูด เขาไม่
ชักว่าอีก ใช้แรงโจมตีเข้าไปอีก
ได้เคียงยังมีคนเป็นๆคนนึงอีก เธอกลับยังมา
ຈັກວັນກໍາເນ?
ดูแล้วเธอก็ไม่ได้มีใจให้กับผู้ชายคนนั้นใช่ไหม?
ต้เตียงยังมีคน? พิงกี้หันตาไปดู
สายตาที่มองเห็นเตชิตที่สลบจนไม่ได้สติ ทันใด
นั้น เธอเพิ่งตั้งสติกลับมาได้
พระเจ้า! เธอลืมเรื่องนี้ไปได้ยังไง?
* ผ่อนคลายหน่อย ไม่ต้องรัดขนาดนี้…
เควินขมวดคิ้ว ทั้งสบายและเจ็บปวดใจ
พิงกี้นิ่งไปครู่นึง จู่ๆเธอขัดขืนขึ้นมา
“เควิน คุณไสหัวลงไปเดี๋ยวนี้ รีบไปเร็ว!
