* พวกเราจะไปหาพิงก์ พลอย เธอก็ไปตามหากับ
พวกเราด้วยกันเถอะ!
คนเยอะพลังก็ยิ่งเยอะ ถ้าเราไปหาทั้งสามคนจะได้ไว
หน่อย!”
ไปหาก็พอ
พี่มานพต้องกลับไปพักผ่อนที่เตียง! ”
“ แต่ว่า…” น้ำหวานมองไปที่มานพ เธอเป็นน้องสาว
แท้ๆของมานพ
เธอย่อมไม่อยากเห็นพี่ชายตัวเองทรมานอยู่แล้ว
แต่เธอรู้สึกพี่ชายเธอไม่มีทางรับปากแน่ๆ ถ้าปล่อยพิง
กี้ลงได้
เขาปล่อยไปตั้งนานแล้ว
พลอย เธอหลบไป! ” มานพสายตาเย็นชาและพูด แบบไม่ไว้หน้า
“เธอมาทำให้เสียเวลา ถ้าเกิดอะไรขึ้น เธอรับผิด ชอบไหวหรือ? ”
ไม่ ฉันถอยไม่ได้!” ไม่สนมานพมีท่าทียังไง
พลอยดึงแขนเขาไว้ไม่ยอมปล่อย “ เมื่อวานฉันเพิ่ง ถามหมอที่รักษา
หมอบอกร่างกาย นอกจากถูกฟันไปสองแผล ซี่โครง พี่ยังหักไปสอง ด้วย
น้าหวานพูดอย่างไว
“ เธอว่าอะไรนะ พิงกี้หายตัวไปหรือ?” ถึงถามแบบ
แต่สายตาพลอยไม่รู้สึกตกใจอะไร สายตาเธอวิ้งๆ
เหมือนในใจแอบคิดลูกเล่นอยู่
“ ก็ใช่หน่ะสิ ฉันเป็นห่วงจะแย่อยู่แล้ว เรารีบไป
เถอะ”
น้ำหวานมุ่งหน้าเดินไปอย่างรีบร้อน แต่กลับถูกพลอย
ห้ามไว้
เธอส่ายหัวอย่างไม่เห็นด้วย เธอพูดด้วยน้ำเสียงอ่อน โยนแต่ยืนหยัด
* นํ้าหวาน พี่ชายเธอยังไม่หายดีเลย ทำไมเธอถึง ไม่รู้เรื่องอย่างนี้
เธอไม่เป็นห่วงร่างกายเขาสักนิดเลยหรือ? เราสองคนไปหา พอ
พี่มานพต้องกลับไปพักผ่อนที่เตียง! ”
“ แต่ว่า… ” นําหวานมองไปที่มานพ เธอเป็นน้องสาว
แท้ๆของมานพ
เธอย่อมไม่อยากเห็นพี่ชายตัวเองทรมานอยู่แล้ว
แต่เธอรู้สึกพี่ชายเธอไม่มีทางรับปากแน่ๆ ถ้าปล่อยพิง
กี้ลงได้
เขาปล่อยไปตั้งนานแล้ว
“ พลอย เธอหลบไป! ” มานพสายตาเย็นชาและพูด แบบไม่ไว้หน้า
เธอมาทำให้เสียเวลา ถ้าเกิดอะไรขึ้น เธอรับผิด ชอบไหวหรือ? ”
ไม่ ฉันถอยไม่ได้! ” ไม่สนมานพมีท่าทียังไง
พลอยดึงแขนเขาไว้ไม่ยอมปล่อย “ เมื่อวานฉันเพิ่ง ถามหมอที่รักษา
หมอบอกร่างกาย นอกจากถูกฟันไปสองแผล ซี่โครง พี่ยังหักไปสอง ด้วย
นี่ไม่ใช่แค่บาดเจ็บเล็กน้อยนะ! พี่เชื่อฉันไปนอนพักที่ เคียงก่อนดีไหม?”
“ พิงกี้มีอันตราย เธอคิดว่า ยังมีกะจิตกะใจนอนพักที่ เตียงได้อีกหรือ?
พิงกี้เปรียบเสมือนชีวิตพี่! ” มานพสะบัดมือของ
พลอยออก
หลังจากออกแรงเยอะไปทำให้แผลฉีกขาด
เจ็บจนหน้าผากเขามีเหงื่อซึมออกมา
เขาทนพิษบาดแผลไว้และยังอยากเดินหน้าต่อไป
ก็ฉันบอกแล้วว่าพี่อย่าขยับ! พี่ดูพี่ตอนนี้สิ จะไปหา พิงกี้ได้ยังไง? ”
ลึกๆในใจพลอยคิดว่าตัวเองเป็นแฟนของมานพ
แอบเกลียดพิงกี้อยู่ในใจลึกๆ เธอรีบร้อนพูดขึ้นมาอีก
* พี่มานพ คุณน้าบอกแล้วรอพี่ออกจากโรงพยาบาล
ให้เราสองคนไปจดทะเบียนสมรส
แต่ตอนนี้ ปกป้องพิงกี้ขนาดนี้ พี่จะให้ฉันคิดยังไง?
เมี่ก่อนเธอแอบชอบมานพมาโดยตลอด
แต่เธอรู้สึกฐานะของบ้านเขาก็ไม่ได้รวยขนาดนั้น เธอ เป็นคนหัวสูง
ในใจคิดอยากจะได้คนรวยระดับที่เข้าภัตตาคารมังกร หยกได้เป็นแฟน
แต่ว่าหลังจากผ่านเรื่องครั้งนั้นมาเธอรู้สึกกลัวแล้ว
รู้ว่าคนรวยมีอำนาจพวกนั้นถ้าจะบีบเธอตายก็ง่าย เหมือนบีบมดตัวนึง
เธอไม่กล้ามีเรื่องกับคนรวยพวกนั้นแล้ว มานพถึงไม่ ได้เก่งขนาดนั้น
แถมตอนนี้บริษัทก็ใกล้จะล้มละลายแล้ว แต่ยังไงเขา ก็ยังดีกว่าผู้ชายทั่วไป
สามรถให้เธอไม่ต้องอดๆอยากๆได้ เธอสามารถให้ เวลาเขาได้
อีกอย่างความรักความจริงใจที่มานพมีให้พิงกี้ เธอเห็น มาโดยตลอด
เธอเองยังรู้สึกอิจฉาเลย ถ้าเขาสามารถลืมฟังก็ได้
และหันมารักเธอหัวปักหัวป่า เธอก็อาจจะรักเขาใจเตียว เธอฉลาดขนาดนี้
หน้าตาก็สวยใช้ได้ เธอยังกลัวสู้ฟังก็ไม่ได้และไม่ได้ใจ ของ มานพมาหรือไง?
พลอยคำนึงถึงแบบนี้เลยตั้งเป้าหมายไว้ที่มานพ
แต่คิดไม่ถึงเขาจะตะคอกออกมาคำนึง “ พิงกี้เปรียบ
เสมือนชีวิตของเขา
เธอได้ยินแล้วแทบจะเคลียดตาย!
วันนี้ไม่ว่ายังไงเธอก็ให้มานพไปหาพิงกี้ไม่ได้!
* แต่งงาน? มานพหัวเราะเยาะ “ ฉันกับเธอเป็นอะไร
ทำไมฉันต้องแคร์ว่าเธอคิดยังไง และทำไมต้อง แต่งงานกับเธอด้วย?!
เธอหลีกไปเดี๋ยวนี้ ถ้าไม่หลีกอย่าหาว่าฉันใจร้ายนะ!
มานพดูแล้วเรียบร้อยอ่อนโยนมาก แต่ในตัวกลับมี พลังที่แข็งแกร่ง
เขาจ้องจนเธอหัวใจหนาวสั่น
พิมานพ….”
“ ไสหัวไป! ” มานพตะคอกเสร็จก็หน้าบึ้งเดินจากไป
คนที่ดูอ่อนโยนมาโดยตลอด เวลาโกรธขึ้นมาช่างน่า กลัวจริงๆ
พลอยไม่กล้าห้ามเขา ได้แต่ปล่อยเขาไป
พี่ไม่แคร์ฉันสักนิดเลยหรือ? ในใจพี่คิดถึงแต่พิงกี้คน
เดียวหรือ?
พลอยกำหมัดไว้ทั้งสองข้างไว้แน่น ตะโกนใส่เขา
อย่างโกรธเคือง
“พิงกี้ดีกว่าฉันตรงไหน? ก่อนหน้านั้นเธอเคยมั่วกับ ผู้ชายมาเยอะขนาดนั้น
ตอนนี้ยังไปเป็นมือที่สามของคนอื่น พี่ชอบตรงไหน ของเธอกันแน่?!
เสียดายเธอกรีดร้องยังไงก็หยุดมานพไม่ได้
มองดูมานพไม่เป็นห่วงร่างกายตัวเองและเดินจากไป
แบบนี้
ยิ่งทําให้เธอโมโหจนตัวสั่น
“ พลอย ถ้าไม่ใช่เห็นว่าเธอเป็นผู้หญิง และเคยเป็น เพื่อนสนิทกันหล่ะ
วันนี้ฉันจะตบหน้าเธอแหกแน่ จะได้ทำให้เธอสงบสติ
ได้! ”
น้ำหวานยังไม่ได้จากไป เธอมองพลอยด้วยสายตา
เย็นชา
ดวงตากลมโตลุกเป็นไฟ “ ต่อไปเธออย่ามาโผล่หน้า
ให้พวกเราเห็นอีก
อยากเป็นพี่สะใภ้ฉันหรือ ฝันไปเถอะ!” ครั้งก่อนตอน
ที่อยู่คอนโดของพิงกี้
คำพูดที่พลอยดูถูกมานพ เธอยังจำใส่ใจตลอด
นาทีนี้พลอยห้ามมานพแถมยังพูดคำพูดที่หึงหวงพวกนี้
ทำให้เธอรู้สึกสะอิดสะเอียนจริงๆ น้ำหวานเห็นมานพ เริ่มเดินไปไกลแล้ว
เธอจ้องพลอยไปทีนึงแล้วรีบวิ่งตามมานพไป เธอเป็น
ห่วงร่างกายของพี่ชายเธอ
และเป็นห่วงพิงกี้ด้วย เธอต้องดูแลทั้งสองให้ดีๆพิงกี้รู้สึกตัวเองใกล้ตายแล้ว เธอไอหนักจนมีเลือด
ด้วยความโมโหสุดขีดจนตาเธอเหมือนเผาไหม้เป็นไฟ
ตอนนี้สิ่งเดียวที่เธอรู้สึกโชคดีคือ
หลายวันนี้เพื่อสะดวกกับการทำงานที่บริษัทมานพ
ทุกวันเธอใส่แต่กางเกงเจ็ดส่วน ปิดมิดชิดกว่า
กระโปรงเยอะเลย
แถมยังไม่ง่ายกับการถูกดึงขาด ดวงตาเธอสวยมาก
ตอนที่จ้องคนอย่างโหด ถึงอยู่ในความมืด
ก็มีแสง เงาวับเหมือนดาบออกมา จิ๊กโก๋ผมทองจับ
ผมเธอไว้
และตบที่หน้าเธอทีนึง “ จ้องๆๆห่าอะไรวะ
กูจะคอยดูเดี่ยวอิ๊บมึงแล้วมึงยังจะกล้าปากดีไหม!
ไอ้บอม จึงไปหากรรไกรมาดี้ กางเกงนี้ดึงไม่ขาดโว้ย คอยดูกูจะตัดให้มันขาดไปเลย! ท่านี้เธอกำลังดี
ออก
พอดีเลยพวกเราจะได้เอาจากข้าหลัง!”
“ ฮ่าๆๆ จัดไป ลูกพี่นี่ความคิดเจ๋งจริงๆแฮะ!
คนที่ชื่อไอ้บอมหันหลังไปเหมือนจะไปเอากรรไกรมา
จริงๆด้วย
พิงกี้ไม่พูดสักคำ เธอกัดริมฝีปากไว้แน่น
สายตาจ้องไปที่พวกจิ๊กโก๋ที่กำลังจะใช้ความรุนแรงกับ
มืองทั้งสองจับกางเกงไว้แน่น เธอหดตัวไว้จนตัวกลม
ไม่ว่าพวกเขาจะชกต่อยตีนถีบยังไงก็ไม่ปล่อยมือ
ขาข้างซ้ายเธอโดนน้ำซุปลวกจนได้รับบาดเจ็บ
ขาข้างขวาถูกจิ๊กโก๋ใช้ไม้ตีจนด้วน นาทีนี้เจ็บปวด
เจ็บจนเธอแทบอยากจะให้ตัวเองสูญเสียความรู้สึกไป
แต่เธอต้องแบกสู้ไว้ ถึงเธอจะสู้จิ๊กโก๋พวกนี้ไม่ได้
จ๊กโก๋พวกนี้อย่าคิดจะได้ลวนลามเธอ นอกจากเธอ
เธอ
มาก
เลย
ตาย!
ไม่นานคนที่ชื่อไอ้บอมก็กลับมาแล้ว “ ลูก กรรไกร
มาแล้วครับ
ฟรีบตัดกางเกงของนางนี่ออกเลย ฉันอัดอั้นมานานจน จะตายอยู่แล้ว! ”
“มึงเร่งห่าอะไรจ๊ะ ถึงตัดกางเกงเสร็จก็ต้องให้กูเป็น
คนเอาก่อนโว้ย
มึงต่อแถวยืนรอไปเถอะ!” จิ๊กโก๋ผมทองยิ้มอย่างน่า
ยื่นมือมาก็จะตัดกางเกงของพิงกี้ แต่นาทีนั้น
พิงกี้ที่หดตัวอยู่ตลอดพลิกตัวกลับมา
พยายามแย่งกรรไกรจากเขาอย่างสุดชีวิต
กลัว
* พวกเราจะไปหาพิงก์ พลอย เธอก็ไปตามหากับ
พวกเราด้วยกันเถอะ!
คนเยอะพลังก็ยิ่งเยอะ ถ้าเราไปหาทั้งสามคนจะได้ไว
หน่อย!”
ไปหาก็พอ
พี่มานพต้องกลับไปพักผ่อนที่เตียง! ”
“ แต่ว่า…” น้ำหวานมองไปที่มานพ เธอเป็นน้องสาว
แท้ๆของมานพ
เธอย่อมไม่อยากเห็นพี่ชายตัวเองทรมานอยู่แล้ว
แต่เธอรู้สึกพี่ชายเธอไม่มีทางรับปากแน่ๆ ถ้าปล่อยพิง
กี้ลงได้
เขาปล่อยไปตั้งนานแล้ว
พลอย เธอหลบไป! ” มานพสายตาเย็นชาและพูด แบบไม่ไว้หน้า
“เธอมาทำให้เสียเวลา ถ้าเกิดอะไรขึ้น เธอรับผิด ชอบไหวหรือ? ”
ไม่ ฉันถอยไม่ได้!” ไม่สนมานพมีท่าทียังไง
พลอยดึงแขนเขาไว้ไม่ยอมปล่อย “ เมื่อวานฉันเพิ่ง ถามหมอที่รักษา
หมอบอกร่างกาย นอกจากถูกฟันไปสองแผล ซี่โครง พี่ยังหักไปสอง ด้วย
น้าหวานพูดอย่างไว
“ เธอว่าอะไรนะ พิงกี้หายตัวไปหรือ?” ถึงถามแบบ
แต่สายตาพลอยไม่รู้สึกตกใจอะไร สายตาเธอวิ้งๆ
เหมือนในใจแอบคิดลูกเล่นอยู่
“ ก็ใช่หน่ะสิ ฉันเป็นห่วงจะแย่อยู่แล้ว เรารีบไป
เถอะ”
น้ำหวานมุ่งหน้าเดินไปอย่างรีบร้อน แต่กลับถูกพลอย
ห้ามไว้
เธอส่ายหัวอย่างไม่เห็นด้วย เธอพูดด้วยน้ำเสียงอ่อน โยนแต่ยืนหยัด
* นํ้าหวาน พี่ชายเธอยังไม่หายดีเลย ทำไมเธอถึง ไม่รู้เรื่องอย่างนี้
เธอไม่เป็นห่วงร่างกายเขาสักนิดเลยหรือ? เราสองคนไปหา พอ
พี่มานพต้องกลับไปพักผ่อนที่เตียง! ”
“ แต่ว่า… ” นําหวานมองไปที่มานพ เธอเป็นน้องสาว
แท้ๆของมานพ
เธอย่อมไม่อยากเห็นพี่ชายตัวเองทรมานอยู่แล้ว
แต่เธอรู้สึกพี่ชายเธอไม่มีทางรับปากแน่ๆ ถ้าปล่อยพิง
กี้ลงได้
เขาปล่อยไปตั้งนานแล้ว
“ พลอย เธอหลบไป! ” มานพสายตาเย็นชาและพูด แบบไม่ไว้หน้า
เธอมาทำให้เสียเวลา ถ้าเกิดอะไรขึ้น เธอรับผิด ชอบไหวหรือ? ”
ไม่ ฉันถอยไม่ได้! ” ไม่สนมานพมีท่าทียังไง
พลอยดึงแขนเขาไว้ไม่ยอมปล่อย “ เมื่อวานฉันเพิ่ง ถามหมอที่รักษา
หมอบอกร่างกาย นอกจากถูกฟันไปสองแผล ซี่โครง พี่ยังหักไปสอง ด้วย
นี่ไม่ใช่แค่บาดเจ็บเล็กน้อยนะ! พี่เชื่อฉันไปนอนพักที่ เคียงก่อนดีไหม?”
“ พิงกี้มีอันตราย เธอคิดว่า ยังมีกะจิตกะใจนอนพักที่ เตียงได้อีกหรือ?
พิงกี้เปรียบเสมือนชีวิตพี่! ” มานพสะบัดมือของ
พลอยออก
หลังจากออกแรงเยอะไปทำให้แผลฉีกขาด
เจ็บจนหน้าผากเขามีเหงื่อซึมออกมา
เขาทนพิษบาดแผลไว้และยังอยากเดินหน้าต่อไป
ก็ฉันบอกแล้วว่าพี่อย่าขยับ! พี่ดูพี่ตอนนี้สิ จะไปหา พิงกี้ได้ยังไง? ”
ลึกๆในใจพลอยคิดว่าตัวเองเป็นแฟนของมานพ
แอบเกลียดพิงกี้อยู่ในใจลึกๆ เธอรีบร้อนพูดขึ้นมาอีก
* พี่มานพ คุณน้าบอกแล้วรอพี่ออกจากโรงพยาบาล
ให้เราสองคนไปจดทะเบียนสมรส
แต่ตอนนี้ ปกป้องพิงกี้ขนาดนี้ พี่จะให้ฉันคิดยังไง?
เมี่ก่อนเธอแอบชอบมานพมาโดยตลอด
แต่เธอรู้สึกฐานะของบ้านเขาก็ไม่ได้รวยขนาดนั้น เธอ เป็นคนหัวสูง
ในใจคิดอยากจะได้คนรวยระดับที่เข้าภัตตาคารมังกร หยกได้เป็นแฟน
แต่ว่าหลังจากผ่านเรื่องครั้งนั้นมาเธอรู้สึกกลัวแล้ว
รู้ว่าคนรวยมีอำนาจพวกนั้นถ้าจะบีบเธอตายก็ง่าย เหมือนบีบมดตัวนึง
เธอไม่กล้ามีเรื่องกับคนรวยพวกนั้นแล้ว มานพถึงไม่ ได้เก่งขนาดนั้น
แถมตอนนี้บริษัทก็ใกล้จะล้มละลายแล้ว แต่ยังไงเขา ก็ยังดีกว่าผู้ชายทั่วไป
สามรถให้เธอไม่ต้องอดๆอยากๆได้ เธอสามารถให้ เวลาเขาได้
อีกอย่างความรักความจริงใจที่มานพมีให้พิงกี้ เธอเห็น มาโดยตลอด
เธอเองยังรู้สึกอิจฉาเลย ถ้าเขาสามารถลืมฟังก็ได้
และหันมารักเธอหัวปักหัวป่า เธอก็อาจจะรักเขาใจเตียว เธอฉลาดขนาดนี้
หน้าตาก็สวยใช้ได้ เธอยังกลัวสู้ฟังก็ไม่ได้และไม่ได้ใจ ของ มานพมาหรือไง?
พลอยคำนึงถึงแบบนี้เลยตั้งเป้าหมายไว้ที่มานพ
แต่คิดไม่ถึงเขาจะตะคอกออกมาคำนึง “ พิงกี้เปรียบ
เสมือนชีวิตของเขา
เธอได้ยินแล้วแทบจะเคลียดตาย!
วันนี้ไม่ว่ายังไงเธอก็ให้มานพไปหาพิงกี้ไม่ได้!
* แต่งงาน? มานพหัวเราะเยาะ “ ฉันกับเธอเป็นอะไร
ทำไมฉันต้องแคร์ว่าเธอคิดยังไง และทำไมต้อง แต่งงานกับเธอด้วย?!
เธอหลีกไปเดี๋ยวนี้ ถ้าไม่หลีกอย่าหาว่าฉันใจร้ายนะ!
มานพดูแล้วเรียบร้อยอ่อนโยนมาก แต่ในตัวกลับมี พลังที่แข็งแกร่ง
เขาจ้องจนเธอหัวใจหนาวสั่น
พิมานพ….”
“ ไสหัวไป! ” มานพตะคอกเสร็จก็หน้าบึ้งเดินจากไป
คนที่ดูอ่อนโยนมาโดยตลอด เวลาโกรธขึ้นมาช่างน่า กลัวจริงๆ
พลอยไม่กล้าห้ามเขา ได้แต่ปล่อยเขาไป
พี่ไม่แคร์ฉันสักนิดเลยหรือ? ในใจพี่คิดถึงแต่พิงกี้คน
เดียวหรือ?
พลอยกำหมัดไว้ทั้งสองข้างไว้แน่น ตะโกนใส่เขา
อย่างโกรธเคือง
“พิงกี้ดีกว่าฉันตรงไหน? ก่อนหน้านั้นเธอเคยมั่วกับ ผู้ชายมาเยอะขนาดนั้น
ตอนนี้ยังไปเป็นมือที่สามของคนอื่น พี่ชอบตรงไหน ของเธอกันแน่?!
เสียดายเธอกรีดร้องยังไงก็หยุดมานพไม่ได้
มองดูมานพไม่เป็นห่วงร่างกายตัวเองและเดินจากไป
แบบนี้
ยิ่งทําให้เธอโมโหจนตัวสั่น
“ พลอย ถ้าไม่ใช่เห็นว่าเธอเป็นผู้หญิง และเคยเป็น เพื่อนสนิทกันหล่ะ
วันนี้ฉันจะตบหน้าเธอแหกแน่ จะได้ทำให้เธอสงบสติ
ได้! ”
น้ำหวานยังไม่ได้จากไป เธอมองพลอยด้วยสายตา
เย็นชา
ดวงตากลมโตลุกเป็นไฟ “ ต่อไปเธออย่ามาโผล่หน้า
ให้พวกเราเห็นอีก
อยากเป็นพี่สะใภ้ฉันหรือ ฝันไปเถอะ!” ครั้งก่อนตอน
ที่อยู่คอนโดของพิงกี้
คำพูดที่พลอยดูถูกมานพ เธอยังจำใส่ใจตลอด
นาทีนี้พลอยห้ามมานพแถมยังพูดคำพูดที่หึงหวงพวกนี้
ทำให้เธอรู้สึกสะอิดสะเอียนจริงๆ น้ำหวานเห็นมานพ เริ่มเดินไปไกลแล้ว
เธอจ้องพลอยไปทีนึงแล้วรีบวิ่งตามมานพไป เธอเป็น
ห่วงร่างกายของพี่ชายเธอ
และเป็นห่วงพิงกี้ด้วย เธอต้องดูแลทั้งสองให้ดีๆพิงกี้รู้สึกตัวเองใกล้ตายแล้ว เธอไอหนักจนมีเลือด
ด้วยความโมโหสุดขีดจนตาเธอเหมือนเผาไหม้เป็นไฟ
ตอนนี้สิ่งเดียวที่เธอรู้สึกโชคดีคือ
หลายวันนี้เพื่อสะดวกกับการทำงานที่บริษัทมานพ
ทุกวันเธอใส่แต่กางเกงเจ็ดส่วน ปิดมิดชิดกว่า
กระโปรงเยอะเลย
แถมยังไม่ง่ายกับการถูกดึงขาด ดวงตาเธอสวยมาก
ตอนที่จ้องคนอย่างโหด ถึงอยู่ในความมืด
ก็มีแสง เงาวับเหมือนดาบออกมา จิ๊กโก๋ผมทองจับ
ผมเธอไว้
และตบที่หน้าเธอทีนึง “ จ้องๆๆห่าอะไรวะ
กูจะคอยดูเดี่ยวอิ๊บมึงแล้วมึงยังจะกล้าปากดีไหม!
ไอ้บอม จึงไปหากรรไกรมาดี้ กางเกงนี้ดึงไม่ขาดโว้ย คอยดูกูจะตัดให้มันขาดไปเลย! ท่านี้เธอกำลังดี
ออก
พอดีเลยพวกเราจะได้เอาจากข้าหลัง!”
“ ฮ่าๆๆ จัดไป ลูกพี่นี่ความคิดเจ๋งจริงๆแฮะ!
คนที่ชื่อไอ้บอมหันหลังไปเหมือนจะไปเอากรรไกรมา
จริงๆด้วย
พิงกี้ไม่พูดสักคำ เธอกัดริมฝีปากไว้แน่น
สายตาจ้องไปที่พวกจิ๊กโก๋ที่กำลังจะใช้ความรุนแรงกับ
มืองทั้งสองจับกางเกงไว้แน่น เธอหดตัวไว้จนตัวกลม
ไม่ว่าพวกเขาจะชกต่อยตีนถีบยังไงก็ไม่ปล่อยมือ
ขาข้างซ้ายเธอโดนน้ำซุปลวกจนได้รับบาดเจ็บ
ขาข้างขวาถูกจิ๊กโก๋ใช้ไม้ตีจนด้วน นาทีนี้เจ็บปวด
เจ็บจนเธอแทบอยากจะให้ตัวเองสูญเสียความรู้สึกไป
แต่เธอต้องแบกสู้ไว้ ถึงเธอจะสู้จิ๊กโก๋พวกนี้ไม่ได้
จ๊กโก๋พวกนี้อย่าคิดจะได้ลวนลามเธอ นอกจากเธอ
เธอ
มาก
เลย
ตาย!
ไม่นานคนที่ชื่อไอ้บอมก็กลับมาแล้ว “ ลูก กรรไกร
มาแล้วครับ
ฟรีบตัดกางเกงของนางนี่ออกเลย ฉันอัดอั้นมานานจน จะตายอยู่แล้ว! ”
“มึงเร่งห่าอะไรจ๊ะ ถึงตัดกางเกงเสร็จก็ต้องให้กูเป็น
คนเอาก่อนโว้ย
มึงต่อแถวยืนรอไปเถอะ!” จิ๊กโก๋ผมทองยิ้มอย่างน่า
ยื่นมือมาก็จะตัดกางเกงของพิงกี้ แต่นาทีนั้น
พิงกี้ที่หดตัวอยู่ตลอดพลิกตัวกลับมา
พยายามแย่งกรรไกรจากเขาอย่างสุดชีวิต
กลัว
