“ นางบ้า ปล่อยลูกฟ์กูเดี๋ยวนี้นะ! ”
“ทุบตีมันให้ตายเลย!”
“…..”เสียงที่ดุร้ายดังขึ้นมาข้างหู
ไม้หน้าสามฟาดมาที่ตัวเหมือนน้ำฝน เจ็บมาก แต่ฟังกี้ ไม่มีความรู้สึก…
สายตาเธอเห็นแต่กรรไกรแหลมคมที่อยู่ในมือของก โก๋ผมทอง
เธอสู้สุดชีวิตก็จะเอากรรไกรนั้นมาถึงมือให้ได้
“เอามาให้ฉัน! “กระต่ายเวลาโมโหขึ้นมาก็กัดคนเป็น เหมือนกัน
เห็นจิ๊กโก๋ผมทองยังไงก็ไม่ยอมปล่อยมือ
พิงกี้กัดที่แขนเขาอย่างไม่คิดหน้าคิดหลัง
เธอกัดเขาสุดแรงเหมือนแทบอยากจะกัดเนื้อเขาออก มาเป็นชิ้นๆ
“ อ๊า! ” จิ๊กโก๋ผมทองร้องลั่นจนแทบขาดใจ
* มึงปล่อยกู ปล่อยกูเดี๋ยวนี้! ” เขาเจ็บจนเหงื่อไหล
ออกมา
เขาทุบตีที่ศรีษะของพิงกี้เหมือนคนบ้า
มือ จับกรรไกรไว้ปล่อยลงอย่างควบคุมไม่ได้ กรรไกรตกลงที่พื้น
พิงกี้รีบก้มไปเก็บกรรไกรไว้ในมืออย่างแน่น
“ พวกแกอย่าเข้ามานะ!ถ้ากล้าแตะต้องฉันอีกที่ฉันจะ
ตายให้ดู
ถ้าฉันไม่ตายก็คือพวกแกตาย! ถึงฉันตาย
ก่อนตายฉันก็จะไม่ให้พวกแกอยู่อย่างเป็นสุขหรอก! พิงกี้ผมเผ้ายุ่งเหยิง
แต่สายตาที่เฉียบคมเหมือนมีดที่ดูสว่างเป็นพิเศษ
เธอจ้องจิ๊กโก๋ที่อยู่ตรงหน้าด้วยความแค้น เหมือนแมว
น้อยที่ถูกบีบจนๆมุม
เงียบสงบและบ้าคลั่งขนาดนี้ ทำให้พวกจิ๊กโก๋อดไม่
ได้ที่หัวใจหนาวสั่น
มีคนพูดเสียงต่ำๆ “ ลูกพี่ นางบ้านี้จัดการยากขนาดนี้
เราจะเอายังไงดี?”
“จะเอายังไงได้อีกหล่ะ? พวกมึงนี่ไม่ได้เรื่องเลย
แค่ผู้หญิงคนเดียวก็จัดการไม่ได้!
แผลบาดที่แขนเจ็บจนทำให้จิ๊กโก๋ผมทองอารมณ์ร้าย
เป็นพิเศษ
เขาตะคอกเสียงดังและถีบคนที่อยู่ใกล้ๆ
วันนี้ยังไงกูก็เอาอี๊บผู้หญิงคนนี้แน่ มึงนี่แหล่ะไปแย่ง กรรไกรมาดี้! ”
“ ลูก…พี่ ผู้หญิงคนนี้มันบ้าไปแล้ว พวกเราจะหาเรื่อง ต่ออีกจริงๆหรือ? ”
คนที่ถูกถีบก็ไม่อยากเข้าใกล้พิงกี้ สีหน้าเขาลำบากใจ
ถ้าไม่หาเรื่องต่อ
หรือพวกมึงจะเอาเงินที่เข้ากระเป๋าแล้วคลายออกมา
อีกหรือ? ”
จิ๊กโก๋ผมทองถุยน้ำลายไปทีนึงและตบคนข้างๆอย่าง
แรงทีนึง
สุดท้ายเขาทุ่มเงินเพื่อให้มีแรงฮึดสู้
วันนี้ถ้าใครแย่งกรรไกรจากแพศยานี้ได้ ฉันจะเพิ่ม ให้ต่างหากหนึ่งแสนห้า
ใครอยากได้เงินก็ลุยเลย!” คำนี้พูดออกมาต่างก็
เงียบสง
ทุกคนกำลังคิดพิจารณา ไม่นานก็มีสายตาที่โหด
เหี้ยมขึ้นมา
“หนักสุดก็แค่ถูกกรรไกรบาดสองแผลไม่ใช่หรือ? ฉัน
ลุยเอง! ”
มีคนๆนึงก้าวเท้าออกมา อีกคนเห็นแล้วก็เริ่มสนใจ
ฮ่าๆ มีเงินให้เอาไม่เอาก็โง่เง่าเต่าตุ่นแล้ว กูก็ลุย
ด้วย! »
พิงกี้เม้มปากไว้แน่น เธอไม่ร้องขอชีวิตและไม่โมโหจน
ด่าทอ
เธอจับกรรไกรไว้แน่น ถ้ามีคนเข้าใกล้เธอๆก็จะใช้แรง
แทงกลับไป
ป้องกันตัวอย่างคนบ้า บาดแผลบนร่างกายเยอะมาก
จนมีแค่แรงเฮือก
สุดท้ายที่จะโจมตี เธออาศัยความแค่ความมุ่งมั่นแบก
รับร่างกายตัวเองไว้
แต่ถึงจะหัวดื้อยังไงก็มีเวลาที่แบกรับไม่ไหวเข่าที่หมดแรงของเธอทรุดไปที่พื้น สายตาของพิงกี้
เริ่มพร่ามัว
เธอหายใจหอบอย่างแรง เหมือนปลาที่ถูกทิ้งขึ้นฝั่ง ปอดเจ็บจนใกล้จะฉีกขาด สุดท้ายเธอเอากรรไกร มา
ที่ลําคอ
กรรไกรที่เย็นเฉียบจี้ที่คอจนเจ็บจี๊ดอย่างเห็นได้ชัด เธอกลั้นน้ำตาไม่อยู่
ไม่อยากตาย ไม่อยากตายเลยสักนิด แต่เธอคิดมา
ตั้งนานแล้ว
ถึงตายก็จะถูกหยามไม่ได้!
“ พิงกี้วางกรรไกรลง! วางลงเดี๋ยวนี้! ” ตอนที่เธอ
กำลังจะแทงเข้าไป
จู่ๆเสียงที่เหมือนฟ้าร้องก้องขึ้นมา
น้ำเสียงแฝงไปด้วยความร้อนรนใจและกระวนกระวาย
ต่อมามีเสียงเท้าเดินดังขึ้นมาเรื่อยๆ
ผู้ชายเสื้อ พวกนึงซัดเข้ามาเหมือนคลื่น
พริบตาเดียวก็ควบคุมสถานการณ์ได้
ใคร ? ฟังก็พยายามลืมขึ้นมา เพื่อจะดูคนที่เดินมา
ให้ชัดเจน
ในซอยที่มืดมน เธอพยายามมองไปข้างหน้า
เห็นแต่เงาที่สูงใหญ่วิ่งมาอย่างไร
ตอนที่เธอหมดแรงจะทรุดไปที่พื้นเขารับเธอไว้ใน
อ้อมอก
อยู่ระยะใกล้ชิด ในที่สุดเธอก็มองเห็นใบหน้าคนที่มา
ชัดเจน
ทันใดนั้นเธอตาค้างจนไม่กล้าเชื่อ “ เควิน
“ ฉันเอง ”
“ ฉันไม่ได้ฝันไปใช่ไหม? หรือว่าฉันใกล้จะตายแล้ว?
ฉัน….ทำไมฉันถึงเห็นคุณ? ” พิงกี้อารมณ์ซับซ้อน
หรือว่าเธอไม่เอาไหนจริงๆอย่างที่คิด ถึงได้รักเควินจะ
เป็นจะตาย
เพราะฉะนั้นตอนใกล้ตายถึงได้เพ้อฝันเห็นเขา
ทําไมเขาเหมือนวิญญาณเร่ร่อน เธอก็ใกล้จะตายแล้ว
เขายังไม่ยอมให้เธอจากไปอย่างสงบ!
หุบปาก! ” ไม่อยากได้ยินคำว่าตาย เควินพูดเป็น
ชา
และพริบตาเดียวก็กลับมาอ่อนโยน “ อย่าพูดโง่ๆแบบ นี้ เธอไม่มีทางตาย
มีฉันอยู่ฉันไม่ยอมให้เธอตาย
“อ๋อ” พิงกี้พยักหน้ามั่วซั่ว น้ำตาไหลมาทำให้เส้นผมที่
ติดอยู่ใบหน้าเปียก
“ คุณช่วยฉันอีกแล้ว ” ความคิดที่ล่องลอยกลับคืนมา
ที่ร่างกาย
เธอรู้ว่าเธอชื่อบื้อ เธอยังไม่ตาย
“ วางใจเถอะ มีฉันอยู่ เควินปัดผมที่อยู่บนใบหน้า
เธอออก
และจูบลงไปที่หน้าผากอย่างไม่รังเกียจความสกปรก
มือใหญ่ตรวจดูร่างกายเธอไปรอบนึงแล้วสีหน้ายิ่งแย่
เข้าไปใหญ่
“ ฉันพาเธอไปโรงพยาบาล ” พิงกี้ไม่ได้พูดอะไร ตอนนี้ก็ไม่มีแรงพูดแล้ว
เธอถูไปมา อกเขา เหมือนแมวที่กำลังอ้อนเจ้าของ
อย่างเชื่อฟัง
ในที่สุดเควินก็มีรอยยิ้มออกมา
‘ ตอนนี้รู้จักเชื่อฟังแล้วหรือ?” รู้อย่างนี้เขาน่าจะตาม ติดเธอให้แน่นหน่อย
ผู้หญิงคนนี้ ทำไมทำให้เขาวางใจไม่ลงสักที?!
เธอสูดดมอากาศที่เต็มไปด้วยกลิ่นไอโดยเฉพาะของ
ผู้ชาย
เธอรู้สึกวางใจที่สุดอย่างหาไม่ได้ เธออดไม่ได้ที่จะ อยากร้องไห้
เหมือนพริบตาเดียวกลายเป็นคนสำออยสุดขีด
เหมือนกำลังจะแสดงออกถึงความอ่อนแอของเธอ
เธอหันหลังไปมอง เควินอุ้มเธอออกจากซอยมีดทีละ
เสียงร้องอนาถของพวกจิ๊กโก๋ดังขึ้นและเบาลงอย่างไม่
ตอนนี้พวกเขาถูกจัดการอย่างน่าอนาถ เขาสูงใหญ่
ไหล่กว้าง
ก้าว
หยุด
แต่อ้อมกอดอบอุ่นไม่มีที่ติ เขาเหมือนเทพบุตรที่สูงส่ง
อุ้มเธอไว้
ให้เธอออกห่างจากความมืดมนและการถูกทําร้าย
ตอนที่ใกล้เดินออกมาจากซอยมีด พายุโบกมือให้ทั้ง สองและตะโกนอย่างดีใจ
“ เจ้านายสู้ๆครับ นี่เป็นโอกาสดีที่จะแสดงตัวเป็นฮีโร่
อย่าพลาดโอกาศดีๆแบบนี้เชียวนะ!” หน้าตาที่สดใส
แบบนี้
เหมือนตัวเองมีโอกาศเปิดซิงยังไงอย่างงั้นเลย
เชอะ….. พิงกี้ทำตาขาวอย่างไม่พอใจ เห็นท่าทาง
ของเธอแล้ว
เควินอดพูดไม่ได้ “ กลับไปฉันส่งเขาไปที่แอฟริกาใต้
ให้เขาไปขุดเพชรกับเตชิตสักสี่ห้าเดือนเป็นไง?
พิงกี้ยิ้มอ่อนๆ จากนั้นเควินก็จูบที่หน้าผากเธออีกครั้ง
พิงกี้
พิงกี้รู้สึกอึดอัด เธออยากหลบหนีอย่างห้ามใจไม่ได้
