คู่ชะตาบันดาลรัก – ตอนที่ 235 หมากรุก

เดิมทีมีคนเข้าร่วมการแข่งจำนวนมาก แต่เมื่อมาถึงด่านที่สองกลับเหลือเพียงสิบคน

ผู้เฝ้าประตูที่สองเป็นลูกศิษย์จำนวนเจ็ดคน ที่นี่มีแท่นหินโผล่ขึ้นมาซึ่งมีความกว้างความยาวขนาดประมาณสามสี่จั้งซึ่งลูกศิษย์ทั้งเจ็ดยืนอยู่บนแท่นหินในตำแหน่งที่กระจัดกระจายกันไป

หยางชูถามขึ้น “ท่านนักพรตทั้งหลาย คำถามในด่านที่สองคืออะไรหรือ”

เด็กหนุ่มในชุดนักพรตที่เป็นหัวหน้าประสานมือคารวะแล้วตอบกลับไป “เล่นหมากรุก”

“อย่างไรหรือ”

“คุณชายโปรดดู” เด็กหนุ่มชี้ไปที่พื้นใต้เท้า ทุกคนเลยเห็นว่ามีเส้นสีขาวถูกวาดด้วยปูนขาว “นี่คือกระดานหมากรุกส่วนพวกเราทั้งเจ็ดคนเป็นตัวหมากรุกเจ็ดชิ้น ผู้เข้ารับการทดสอบซึ่งยืนอยู่ที่ทางเข้าอีกด้านหนึ่งทุกการย่างก้าวตำแหน่งบนกระดานจะเปลี่ยนไป ตำแหน่งของพวกเราทั้งเจ็ดก็จะเปลี่ยนไปด้วยเช่นกัน หากเดินผิดทางและตำแหน่งทับซ้อนกัน ท่านจะถูกโจมตีหากผู้ทดสอบไปถึงทางออกได้อย่างราบรื่นก็ถือว่าชนะ”

หยางชูครุ่นคิดแล้วยิ้ม “ตามที่ท่านกล่าวมามีอยู่สองวิธีที่จะผ่านด่านนี้ได้ หนึ่งคือรู้กฎเกณฑ์และแก้กระดานนี้ให้ได้ สองคือหากวรยุทธ์สูงพอก็ให้ล้มคู่ต่อสู้ซะ ใช่หรือไม่”

เด็กหนุ่มพยักหน้า “ที่คุณชายกล่าวมาถูกต้องแล้ว”

หยางชูพยักหน้าและนั่งลง “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ข้าขอสังเกตการณ์ก่อนเพื่อหาวิธีแก้กระดานหมากรุกนี้”

หยางชูไม่ลงสนาม คนอื่นๆ ก็ตกที่นั่งลำบากไปด้วย เดิมทีคิดว่าหากหยางชูรบนำหน้า ตนเองก็สามารถดูจากประสบการณ์ของผู้อื่น และบางทีอาจจะใช้ประโยชน์จากมันได้ ตอนนี้เขาไม่ขยับไปไหน และหากตนไม่เคลื่อนไหวก็ดูเป็นการตั้งใจมากเกินไป

นักกวีที่เกือบไม่ผ่านด่านก่อนหน้านี้ตาเป็นประกายทันทีที่เห็นกระดานหมากรุก

ปัญหาชนผู้มีความภาคภูมิใจในความรู้ ความรู้ที่เพิ่งได้ร่ำเรียนมาล้วนเป็นความรู้โดยกว้าง ทั้งหมากรุกและค่ายกลกระบี่ นี่เป็นทักษะที่พวกเขาชำนาญ!

ตอนนี้มีคนที่อยากทดสอบฝีมือหลายคนทีเดียว

ผ่านไปสักพักก็มีคุณชายจากตระกูลขุนนางฝ่ายบุ๋นยืนขึ้น “ท่านนักพรต ข้าน้อยยินดีที่จะลอง”

นักพรตหนุ่มผายมือ “เชิญขอรับ”

บุรุษผู้นี้ยืนอยู่ที่ตำแหน่งเริ่มต้นเขาตั้งสติและก้าวเท้าก้าวแรกออกไป

ทันทีที่เขาหยุดนิ่งนักพรตทั้งเจ็ดของเสวียนตูกวันก็เปลี่ยนตำแหน่งทันที

บุรุษผู้นี้เห็นแล้วก็ดีใจ ตำแหน่งนี้คล้ายกับที่เขาคำนวณไว้ซึ่งบ่งบอกว่าความคิดก่อนหน้านี้ของเขานั้นถูกต้อง จากนั้นเขาก็เริ่มก้าวเท้าก้าวที่สอง

ตำแหน่งของนักพรตทั้งเจ็ดเปลี่ยนไปอีกครั้ง สีหน้าของคุณชายผู้นี้เริ่มเคร่งขรึมเล็กน้อย เมื่อเทียบกับสิ่งที่เขาคำนวณไว้แล้วมีความแตกต่างกันเล็กน้อย

ผ่านไปสักพักเขาถึงเริ่มก้าวเท้าก้าวที่สาม

ตำแหน่งในครั้งนี้คลาดเคลื่อนไปจากที่คิดไว้อีกครั้งเพราะหนึ่งในเจ็ดอยู่ใกล้กับเขาเล็กน้อย เขาทำได้เพียงแค่ระงับสติและคำนวณใหม่ การคำนวณของตนน่าจะถูกต้อง แต่พื้นฐานอาจผิดไปหน่อย…

ผ่านไปสักพักเขาก็เริ่มก้าวที่สี่อย่างระมัดระวัง ตำแหน่งของทั้งเจ็ดเปลี่ยนไปอีกครั้ง คนที่อยู่ใกล้เมื่อครู่ก็เคลื่อนตัวห่างไกลออกไป แต่อีกคนกลับบุกเข้าไปในเขตความปลอดภัยของเขา เขาเช็ดเหงื่อออกจากหน้าผากและคำนวณต่อไป

ก้าวที่ห้า ก้าวที่หก ก้าวที่เจ็ด…

เขาเดินหมากยากขึ้นเรื่อยๆ ซึ่งเขาจะต้องดิ้นรนเพื่อเอาชีวิตรอดท่ามกลางนักพรตทั้งเจ็ด พอคนนี้เคลื่อนตัวห่างออกไปอีกคนก็เคลื่อนที่เข้ามาใกล้ เพื่อไม่ให้ถูกโจมตี เมื่อเข้าใกล้ทางออกต้องไม่ให้ตนเองห่างไปไกลกว่านี้

เมื่อเดินมาถึงก้าวที่สิบนักพรตหนุ่มผู้เป็นหัวหน้าก็ก้าวมาหยุดอยู่ตรงหน้าเขา “คุณชาย ตำแหน่งของพวกเราทับซ้อนกันแล้ว”

สีหน้าของบุรุษผู้นั้นมืดครึ้มลง เขาประสานมือคารวะ “ตัวข้าไร้วรยุทธ์ในเมื่อทับซ้อนกันข้าก็คงพ่ายแพ้เสียแล้ว แต่ก่อนจากไปท่านนักพรตช่วยอธิบายให้ข้าฟังหน่อยได้หรือไม่ ว่าค่ายกลที่กำลังทดสอบอยู่นี้เป็นค่ายกลฉีเหมินเจ็ดชุดใช่หรือไม่”

นักพรตหนุ่มยิ้ม “ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่คุณชายมองค่ายกลเจ็ดชุดออก แต่ความจริงแล้วกระดานหมากรุกนี้เป็นค่ายกลสิบสามชุด”

“ค่ายกลสิบสามชุดจริงๆ ด้วย…” คุณชายท่านนั้นถอนหายใจ “เป็นเพราะทักษะของข้ายังไม่ดีพอต้องกลับไปศึกษาให้มากกว่านี้ ขอบคุณท่านนักพรตที่ช่วยชี้แนะ” พ่ายแพ้การประลองในครั้งนี้จึงต้องถอนตัวออกไปซึ่งไม่ทำให้เขารู้สึกขายหน้าแต่อย่างใด

ฮ่องเต้เห็นเช่นนั้นก็พยักหน้า “ไม่เย่อหยิ่ง ไม่ท้อถอย เขาเป็นคุณชายจากตระกูลไหนหรือ”

มีขันทีตอบกลับว่า “ทูลฝ่าบาท เป็นคุณชายจากตระกูลเหยียนกงพ่ะย่ะค่ะ”

ฮ่องเต้ยิ้ม “ที่แท้ก็เป็นลูกหลานตระกูลเหยียนกงไม่ทำให้บรรพบุรุษต้องอับอายจริงๆ!”

คำพูดนี้ทำให้ทุกคนต่างก็ชื่นชมในตัวคุณชายที่พ่ายแพ้ไป

เข้าร่วมการแข่งขันในครั้งนี้ไม่ใช่เพื่อดึงดูดความสนใจจากฮ่องเต้หรอกหรือ หากทำให้ฮ่องเต้จดจำได้ต่อให้พ่ายแพ้ก็ถือว่าคุ้มค่า!

จากนั้นผู้เข้าแข่งขันคนที่สองเดินออกมาเขาเป็นผู้ฝึกวรยุทธ์ซึ่งได้เอ่ยปากพูดออกไปว่า “ค่ายกลแปลกประหลาดนี้ข้าไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไรทำได้เพียงวัดด้วยพละกำลังว่ามีความสามารถทำลายกระดานนี้ได้หรือไม่ ท่านนักพรตทั้งหลายโปรดชี้แนะด้วย!”

ผู้เข้าแข่งขันท่านนี้เดินแบบสุ่มๆ ก้าวไปไม่กี่ก้าวก็ไปซ้อนทับกับตำแหน่งของนักพรตท่านหนึ่ง เนื่องจากบอกไปว่าต้องการประลองด้วยวรยุทธ์ ศิษย์จากเสวียนตูกวันจึงไม่เกรงใจลงมือเข้าตรงๆ

เมื่อทั้งสองประมือกันไปยี่สิบกระบวนท่าแล้วเขาก็ถอยหลังเล็กน้อย “หากเกินยี่สิบกระบวนท่าแล้วท่านจึงสามารถผ่านไปได้ หากคุณชายต้องการให้ข้าออกจากการแข่งก็สามารถสู้ต่อได้”

คนผู้นั้นดีใจมากที่แท้ขอแค่ถึงยี่สิบกระบวนท่าก็ผ่านแล้ว ถ้าเช่นนั้นก็ยังมีความหวังอยู่!

แต่เขาเลือกที่จะผ่านไป

เดินไปได้สองก้าวก็ได้เจอกับนักพรตอีกท่านหนึ่ง ฝืนต่อสู้ให้ถึงยี่สิบกระบวนท่า เมื่อเดินไปได้หนึ่งก้าวก็ได้ปะทะกับศิษย์คนที่สาม

เช่นนี้ในการเผชิญหน้าครั้งที่ห้าในที่สุดเขาก็พ่ายแพ้และจากไปด้วยความเสียใจ

ประตูด่านที่สองมีคนถูกกำจัดออกไปติดต่อกันและในที่สุดก็มีหนึ่งคนที่ผ่านด่านไปได้

วิธีที่เขาเลือกคือใช้วรยุทธ์บังคับให้ตนเองผ่านด่านไป แต่เพราะเขาโชคดีไม่น้อยเพราะปะทะกันแค่สามครั้งก็ไปถึงเส้นชัยอย่างราบรื่น

คนผู้นี้ได้รับเหรียญทองแดง เขาดูมีความสุขมากจนแทบจะวิ่งรอบหอเหวินเต้าอย่างบ้าคลั่ง จากนั้นก็มีบัณฑิตท่านหนึ่งเข้าประลอง

เมื่อมีคนแรกเป็นตัวอย่างเตือนใจ เขาจึงเดินอย่างระมัดระวังมาก จริงๆ แล้วเขาพอมีความเข้าใจในค่ายกลฉีเหมินอยู่ระดับหนึ่ง และในที่สุดเขาก็เดินไปถึงทางออกได้อย่างปลอดภัย

ท้ายที่สุดมีสามคนที่ได้รับเหรียญทองแดง

นอกจากศิษย์จากเสวียนตูกวันทั้งสี่คนก็มีหมิงเวยและจี้เสียวอู่ ส่วนคนอื่นแข่งเสร็จหมดแล้ว

หยางชูยืนขึ้นบิดขี้เกียจ “ข้ามีอารมณ์เล่นแล้ว มาเลย!”

หยางชูเข้าไปยืนที่จุดเริ่มต้นแล้วก้าวเท้าก้าวแรก เขามองตำแหน่งที่เปลี่ยนไปของนักพรตทั้งเจ็ดแล้วก็หัวเราะและเดินเข้าไปหาหนึ่งในนั้น

ในก้าวที่สี่ทั้งสองคนได้ปะทะกัน

หยางชูไม่พูดอะไรเขาพลิกข้อมือและสะบัดพัดออกไป ทั้งสองปะทะกันเช่นนี้

ยี่สิบกระบวนท่าผ่านไปชั่วพริบตาแต่เขาไม่มีความคิดที่จะหยุด แต่ในทางกลับกันกระบวนท่ายิ่งดุร้ายกว่ากระบวนท่าก่อนๆ ราวกับจะทำให้ฝั่งตรงข้ามตาย

ศิษย์ที่ถูกส่งมาเฝ้าประตูนั้นมีความแข็งแกร่งเป็นพิเศษ แต่ภายใต้สถานการณ์ที่สลัดไม่หลุดนี้ค่อยๆ เริ่มเห็นเค้าลางความพ่ายแพ้

ในบรรดาเหล่าชนชั้นสูงมีบางคนที่รู้สึกประหลาดใจ บางคนรู้สึกพอใจ

“เขาว่ากันว่าคุณชายสามแห่งตระกูลหยางวอนหาเรื่องไม่มีความรู้ความสามารถไม่ใช่หรือจะมีทักษะเช่นนี้ได้อย่างไร”

“เขาไม่ใช่ไม่มีดีอะไรสักอย่าง องค์หญิงใหญ่กับโป๋วหลิงโหวคนก่อนที่จากไปได้เห็นภาพนี้แล้วคงนอนตายตาหลับ”

“ตอนแรกเขาไม่ได้เป็นเช่นนี้นี่ คิดว่าคงเป็นเพราะการตายขององค์หญิงและอดีตโป๋วหลิงโหวทำให้เขารู้สึกเศร้าใจมาก”

ฮ่องเต้เห็นดังนั้นก็พยักหน้าด้วยความพึงพอใจ “พี่หญิงสอนมาดีเด็กคนนี้เหลวไหลมาหลายปีแต่ก็ยังได้ความอยู่”

เผยกุ้ยเฟยยิ้มแต่ไม่พูดอะไร

เจียงเชิ่งได้ยินเช่นนั้นแววตาของเขาก็ยิ่งดำมืด

…………

Related

คู่ชะตาบันดาลรัก

คู่ชะตาบันดาลรัก

อ่านนิยาย คู่ชะตาบันดาลรัก
Status: Ongoing Type: Author:
เรื่องย่อนิยาย คู่ชะตาบันดาลรัก เหตุชะตาถึงฆาตทำให้วิญญาณของ ‘หมิงเวย’ หญิงสาวผู้มีวรยุทธ์เก่งกล้า ย้อนเวลามาอยู่ในร่างของคุณหนูเจ็ดแห่งตระกูลหมิงผู้อ่อนแอ แต่เรื่องราวกลับไม่ง่ายเมื่อทันทีที่ลืมตา นางกลับพบว่าในสวนอวี๋ฟางที่นางและฮูหยินสามผู้เป็นมารดาอาศัยอยู่นั้นมีสิ่งอัปมงคล! สองแม่ลูกเชื่อว่าสิ่งนี้อาจเกี่ยวพันกับไสยศาสตร์มืด จึงได้ลงมือสืบความจริงของเรื่องนี้อย่างลับๆ และยิ่งตามสืบปริศนามากมายที่เกิดขึ้นในจวนและตระกูลหมิงแห่งนี้… กลับยิ่งเจอความลับอันดำมืดที่ซุกซ่อนอยู่ แต่ท่ามกลางความมืดมิดและสิ่งชั่วร้าย โชคชะตากลับลิขิตให้หญิงสาวได้ไขประตูสู่ความจริง… รวมถึงนำไปสู่ความรัก! นับตั้งแต่ที่ ‘หยางชู’ เหลนของฮ่องเต้จอมเสเพลแฝงกายมายังเมืองที่นางอาศัยอยู่เพื่อภารกิจบางอย่าง นางและเขาจึงได้ตกลงร่วมกันทำภารกิจไขปริศนา แต่หารู้ไม่ว่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นอาจเป็นไปเพราะโชคชะตารักบันดาลอยู่เบื้องหลัง!

Comment

Options

not work with dark mode
Reset