คู่ชะตาบันดาลรัก – ตอนที่ 336 ห้องใต้ดิน

“ไฟไหม้ๆ!”

ทันทีที่เกิดไฟไหม้ก็มีชาวเมืองโห่ร้องขึ้นมา ในเมืองอันเงียบสงบนี้มีชาวเมืองจำนวนมากซึ่งไม่รู้ว่าโผล่ขึ้นมาจากไหนรีบเร่งเข้ามาดับไฟ ชายชรามีใบหน้าบูดบึ้งยืนอยู่หน้าบ้านร้างที่ถูกไฟไหม้

จางซานเจ้าของโรงเตี๊ยมพูดว่า “รู้ว่าคนแปลกหน้าผู้นั้นมาที่นี่เพื่อสร้างปัญหาทำไมท่านถึงปล่อยให้พวกเขาเข้ามากัน”

ชายชราพูดอย่างเย็นชา “หากไม่ให้นางเข้ามาจะไม่เกิดปัญหาหรือ วางไว้ใกล้ตัวเพื่อเฝ้าสังเกตจะดีกว่า แต่ทำไมพวกเจ้าถึงปล่อยให้คลาดสายตาไปล่ะ”

ภรรยาของจางซานพูดว่า “ท่านพูดเหมือนว่าพวกเราจงใจมองข้าม แม่นางผู้นั้นไม่รู้ใช้อุบายอะไรตอนที่ได้รู้ในห้องก็ไม่มีผู้ใดอยู่แล้ว”

ชายชราถอนหายใจแล้วโบกมือ “ช่างเถอะ ตอนนี้พูดไปก็ไม่มีประโยชน์ รีบให้คนออกไปตามหาก่อนค่อยว่ากัน”

ชาวเมืองตกลงกันและแบ่งออกเป็นหลายกลุ่มทันที กลุ่มหนึ่งมีหน้าที่ดับไฟ ส่วนอีกกลุ่มแยกย้ายกันค้นหาซึ่งพวกเขาจัดการได้เป็นระเบียบมาก หมิงเวยที่ซ่อนตัวอยู่ในความมืด มองดูคนที่เฝ้าห้องใต้ดินอย่างเงียบๆ พวกเขาทำตัวราวกับว่าไม่ได้ยินเสียงตะโกนไฟไหม้จากข้างนอก

แสดงว่าได้รับการฝึกฝนมาอย่างดี คำพูดเหล่านี้ผุดขึ้นในหัวของนาง นางยัดกระดาษคนที่พับไว้ส่งให้ตัวฝูจากนั้นกระซิบคำสองสามคำข้างหูของนาง ตัวฝูตอบรับแล้วเดินออกไปทันที

เมืองเล็กๆ แห่งนี้มีถนนเพียงสองสามสายไม่นานก็ค้นหาจนทั่วผู้คนหลายกลุ่มรวมตัวกันในห้องใต้ดินที่ถูกทิ้งร้าง

“ผู้เฒ่าเถิงท่านดูนี่สิ” จางซานเดินมาขอคำแนะนำ ที่อื่นพวกเขาค้นหาหมดแล้วเหลือเพียงที่นี่คิดว่าควรเข้าไปดูสักหน่อยดีหรือไม่ แต่ถ้าหากนี่เป็นอุบายของอีกฝ่ายล่ะไม่รู้ว่าในเมืองมีปัญหาตรงไหนถึงได้จุดไฟให้พวกเขาเผยตัวออกมาด้วยตนเอง

ชาวเมืองอีกคนพูดว่า “หากมีอะไรผิดพลาด ซุนลิ่ว และคนอื่นๆ จะต้องเตือนอย่างแน่นอน”

ภรรยาของจางซานหัวเราะเยาะ “พวกเจ้าโง่รึเปล่าที่อื่นค้นหาหมดแล้ว เหลือเพียงที่นี่ที่ยังไม่ค้นมันก็ชัดเจนอยู่แล้วว่ามีปัญหา” ชาวเมืองถูกนางเยาะเย้ยชะงักไปครู่หนึ่งแล้วใบหน้าของพวกเขาก็แดงระเรื่อ

ผู้เฒ่าเถิงโบกมือแล้วพูดว่า “เมื่อผู้มาคิดไม่ดีพวกเราก็ไม่จำเป็นต้องเสแสร้งอีกแล้ว นางพาคนมาด้วยผู้ใดจะรู้ว่าอาจซ่อนตัวอยู่ข้างนอก และรอโอกาสอยู่ก็เป็นได้ ไม่ต้องสนใจอย่างอื่นแล้วรีบหาวิธีจับพวกนางก่อนแล้วค่อยว่ากัน”

ชาวเมืองเห็นด้วย และคนหลายกลุ่มก็ตรงไปยังห้องใต้ดินที่ถูกทิ้งร้าง

“ซุนลิ่ว!” จางซานตะโกนเรียก มีคนเดินออกมาจากบ้านที่พัง “พวกเจ้ามาทำอะไรกัน”

“ที่นี่ไม่เป็นอะไรใช่หรือไม่” ทันทีที่เขาพูดจบเขาก็ได้ยินเสียงหัวเราะข้างในหู เสียงหัวเราะเบามากเนื้อเสียงที่ชัดเจนนุ่มนวลบอกได้เลยว่าเป็นเสียงของหญิงสาวรุ่นเยาว์

ชาวเมืองหันไปตามเสียงนั่นพบเด็กสาวผู้หนึ่งยืนอยู่บนหลังคาบ้านข้างๆ ได้ยินนางพูดช้าๆ ว่า “เดิมทีไม่รู้เลยว่าปัญหาอยู่ตรงไหนขอบคุณพวกท่านมาก”สิ้นเสียงนางก็กระโดดลงมาแล้วเดินเข้าไปหา

จางซานโกรธมาก “ช่างกล้ายิ่งนัก! กล้าให้ความสำคัญกับตัวเองจริงๆ!” ชาวเมืองพุ่งเข้าล้อมรอบนาง

ผู้เฒ่าเถิงตะโกน “ระวังตัวด้วยนางมีสาวใช้มาด้วย!”

ภรรยาจางซานยืนถือตะหลิวเอามือเท้าเอว “ไม่ต้องห่วงข้าระวังตัวอยู่!”

ผ่านไปครู่หนึ่งนางจางก็ตะโกนขึ้นมาจริงๆ ว่า “หัวขโมยอยู่นี่!”

ตัวฝูที่ต้องการแอบเข้าไปในบ้านที่พังยับเยินถูกพบเข้านางจึงจำเป็นต้องหนี ความลับถูกค้นพบแล้วอย่างไรเสียต้องไม่ให้ทั้งสองคนหนีออกจากเมืองนี้ไปได้ ผู้เฒ่าเถิงตะโกนขึ้น

“ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องจับกลับมาให้ได้!”

“เข้าใจแล้ว ท่านวางใจเถอะ!”

ชาวเมืองทั้งหมดแยกย้ายกันไล่ตาม กลุ่มหนึ่งอยู่ที่นี่ กลุ่มหนึ่งไล่ตามหมิงเวย และกลุ่มหนึ่งไล่ตามตัวฝู

กลุ่มที่อยู่ที่นี่นอกจากซุนลิ่วและอีกสองคนคุ้มกันที่นี่อยู่แล้ว ยังมีผู้เฒ่าเถิงและอีกสามคน เนื่องจากศัตรูได้ปรากฏตัวแล้วคนกลุ่มนี้จึงน้อยที่สุด

ซุนลิ่วถาม “ผู้เฒ่าเถิง สองคนนั้นทำไมหรือไม่ใช่คนที่หมอนั่นพามาหรือ”

ผู้เฒ่าเถิงตอบ “กองคาราวานมาก่อนหน้านี้บอกว่าเดินตามเส้นทางเก่าบนเขาเหยียนซาน และเกิดหลงทางเข้า สองคนนั้นเป็นคนที่มากับกองคาราวาน”

ซุนลิ่วเลิกคิ้ว “ฟังดูไม่เหมือนกลุ่มเดียวกันเลยนะ”

“ไม่ว่าจะเป็นกลุ่มเดียวกันหรือไม่ หากพวกนางคิดก่อเรื่องก็ต้องจับตัวมาให้ได้ก่อน”

ทั้งสองกำลังพูดคุยกันก็มีเสียงอู้อี้ดังมาจากด้านในคนเฝ้าที่นี่อีกคนก็ออกมาพูดว่า “เด็กคนนั้นส่งเสียงดังอีกแล้ว”

ซุนลิ่วกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เมื่อลมพัดมาดูเหมือนว่ามีกลิ่นหอมหวานลอยมา

ผู้เฒ่าเถิงรู้สึกผิดปกติ “กลิ่นอะไรน่ะ” เมื่อพูดจบเขาก็รู้สึกร่างกายไร้เรี่ยวแรง

ชาวเมืองที่เหลือต่างตกตะลึง และหันไปมองด้านนอกพบว่ามีเพียงหมิงเวยที่ยืนอยู่ตรงนั้น นางมองดูพวกเขาด้วยรอยยิ้ม “สวัสดีท่านทั้งหลาย!”

ไม่ทันจะสิ้นเสียงเงานั้นก็ขยับ ชาวเมืองหลายคนรีบรุดไปข้างหน้าเพื่อปกป้องผู้เฒ่าเถิง แล้วก็เกิดการต่อสู้กันอย่างชุลมุน ชาวเมืองที่อยู่คุ้มกันที่นี่ถูกขวาง ในความมืดตัวฝูแอบเข้าไปในบ้านที่มีสภาพพังยับเยินอย่างเงียบเชียบ

ทางเข้าห้องใต้ดินไม่ได้ถูกซ่อนไว้ แต่มีโซ่เหล็กหนาติดอยู่ ตัวฝูมองออกไปข้างนอกเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีผู้ใดสนใจตน และดึงโซ่ออกอย่างแรง

หลังจากลองอยู่สามสี่ครั้งในที่สุดโซ่ก็พังลง

เมื่อเสียงแตกหักดังขึ้นหมิงเวยออกแรงเตะเข้าไปที่พลั่วในมือของชาวเมือง พลั่วกระแทกเข้ากับจอบที่อยู่ข้างกายจนเกิดเสียงแหลมจนกลบเสียงแตกภายในบ้านได้ ตัวฝูเข้าไปในห้องใต้ดินนางไม่พบสิ่งใดในความมืดเลย แต่รู้สึกถึงลมหายใจอันแผ่วเบา

นางสำรวจทางอย่างระมัดระวังเมื่อเดินไปได้ครึ่งทางจู่ๆ ก็มีบางอย่างปรากฏขึ้นด้านข้างตามด้วยเสียง ‘คลิก’ เสียงการเสียดสีกันของโซ่เหล็กดังขึ้น จากนั้นนางก็ถูกโซ่เหล็กเย็นเฉียบรัดคอแล้วลากไปอีกด้านหนึ่ง

“เจ้าเป็นผู้ใดกัน” สำเนียงแปลกๆ ดังขึ้นในหู และร่างมนุษย์ที่มีชีวิตอยู่แนบชิดที่แผ่นหลัง

ตัวฝูคว้าโซ่เหล็กระหว่างคอแล้วถามว่า “เจ้าเป็นผู้ใดเป็นคนที่ดึงดูดพวกเรามาที่นี่หรือ”

คนข้างหลังอึ้งไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็พูดภาษาหูออกมาตัวฝูฟังไม่ออกเลยสักคำ คนผู้นั้นพูดอีกสองสามคำแต่ไม่ได้รับการตอบกลับจึงเปลี่ยนภาษา

“เจ้าไม่ได้เป็นคนของตระกูลนั้นหรือ”

“ตระกูลใดหรือ” ตัวฝูไม่เข้าใจ

หลังจากเงียบไปพักหนึ่งคนผู้นั้นก็พูดว่า “ขออภัยด้วยข้าเข้าใจผิดไป ในเมื่อเจ้าสามารถเข้ามาได้ช่วยพาข้าออกไปได้หรือไม่ ข้าจะตอบแทนท่านอย่างงามเลย”

ตัวฝูพูด “เจ้าพูดว่าขอโทษ แต่ทำไมยังจับข้าอยู่”

คนผู้นั้นหัวเราะ และในขณะที่เขากำลังจะคลายโซ่เหล็กเขาก็ได้ยินเสียงโซ่ที่แตกออก ตัวฝูอาศัยโอกาสนี้หลุดพ้นออกมา

เขาตกใจ “เจ้า…ตัดขาดด้วยหรือ” เขารู้ว่ามีโซ่เหล็กอยู่ข้างนอกคิดว่านางคงใช้อาวุธวิเศษตัดมันให้ขาด

ตัวฝูไม่ตอบอะไร ในที่สุดนางก็ปรับตัวให้เข้ากับความมืดได้ นางอาศัยแสงเล็กน้อยที่ลอดผ่านทางเข้าห้องใต้ดินเพื่อดูเค้าโครงของอีกฝ่าย

คนผู้นั้นถูกมัดติดไว้ที่ผนังห้องใต้ดินทั้งมือและเท้ามีโซ่เหล็ก แม้ว่านางจะหักเป็นท่อนๆ แต่ก็ยังมีแม่กุญแจอีกหลายตัวที่ยึดไว้อย่างแน่นหนา พวกนางมาที่นี่เพื่อตามหาคนผู้นี้

ตัวฝูพูดว่า “เจ้าต่อต้านข้าทันทีที่พบกันหากปล่อยเจ้าออกไปผู้ใดจะรู้ว่าจะไม่หักหลังกัน”

“ข้าสาบานได้” คนผู้นั้นพูด “เมื่อครู่เป็นความเข้าใจผิดจริงๆ”

ตัวฝูคิด “ก็ได้”

คนผู้นั้นดีใจมาก “เจ้าเชื่อแล้วใช่หรือไม่”

“เชื่อหรือไม่เชื่อไม่สำคัญคุณหนูบอกว่าจุดอ่อนน่าเชื่อถือกว่าความไว้ใจ” พูดจบยันต์ในมือของนางส่องแสงสว่างจากนั้นก็แปะไว้ที่หน้าผากของอีกฝ่าย

คู่ชะตาบันดาลรัก

คู่ชะตาบันดาลรัก

อ่านนิยาย คู่ชะตาบันดาลรัก
Status: Ongoing Type: Author:
เรื่องย่อนิยาย คู่ชะตาบันดาลรัก เหตุชะตาถึงฆาตทำให้วิญญาณของ ‘หมิงเวย’ หญิงสาวผู้มีวรยุทธ์เก่งกล้า ย้อนเวลามาอยู่ในร่างของคุณหนูเจ็ดแห่งตระกูลหมิงผู้อ่อนแอ แต่เรื่องราวกลับไม่ง่ายเมื่อทันทีที่ลืมตา นางกลับพบว่าในสวนอวี๋ฟางที่นางและฮูหยินสามผู้เป็นมารดาอาศัยอยู่นั้นมีสิ่งอัปมงคล! สองแม่ลูกเชื่อว่าสิ่งนี้อาจเกี่ยวพันกับไสยศาสตร์มืด จึงได้ลงมือสืบความจริงของเรื่องนี้อย่างลับๆ และยิ่งตามสืบปริศนามากมายที่เกิดขึ้นในจวนและตระกูลหมิงแห่งนี้… กลับยิ่งเจอความลับอันดำมืดที่ซุกซ่อนอยู่ แต่ท่ามกลางความมืดมิดและสิ่งชั่วร้าย โชคชะตากลับลิขิตให้หญิงสาวได้ไขประตูสู่ความจริง… รวมถึงนำไปสู่ความรัก! นับตั้งแต่ที่ ‘หยางชู’ เหลนของฮ่องเต้จอมเสเพลแฝงกายมายังเมืองที่นางอาศัยอยู่เพื่อภารกิจบางอย่าง นางและเขาจึงได้ตกลงร่วมกันทำภารกิจไขปริศนา แต่หารู้ไม่ว่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นอาจเป็นไปเพราะโชคชะตารักบันดาลอยู่เบื้องหลัง!

Comment

Options

not work with dark mode
Reset