พอเห็นอาการเดือดดาลของเซียวเจิ้นเทียน แน่นอนว่าเซียวฮั่วไม่กล้าเข้าไปแหย่นอน รีบพูดขึ้นอย่างหวาดเกรงและพินอบพิเทา“ขอโทษทีนะ บรรพชน”
เพิ่งสิ้นเสียงพูดของเขา จู่ๆด้านนอกประตูก็มีเสียงผู้ชายลอดเข้ามา：“คุณท่านครับ คุณหนูส่งพัสดุมาให้”
เป็นคนดูแลบ้านคนหนึ่ง คนดูแลบ้านเข้ามาเห็นทุกคนในบ้านกำลังคุกเข่า เขารู้สึกตกตะลึง ทุกคนส่งสายตามาทางเขา เขาจึงรู้เรื่องขึ้นมาทันที แล้วทรุดคุกเข่าลงบนพื้น
ตอนนี้ในห้องโถงเงียบกริบราวไม่มีเสียงนกร้องสักตัว เซียวเจิ้นเทียนไม่ได้พูดอะไร และก็ไม่มีใครกล้าพูดอะไร
ผ่านไปสักสามสิบวินาที คิ้วที่ขมวดของเซียวเจิ้นเทียนจึงคลายออก ถามขึ้น“คุณหนูคนไหนส่งมาล่ะ”
“เซียวห้านครับ คุณหนูใหญ่เซียว”คนดูแลบ้านตอบอึกอัก
เซียวเจิ้นเทียนกับเซียวเหอสบตากัน เป็นพัสดุที่เซียวห้านส่งมาจริงๆเสียด้วย
“แก แน่ใจเหรอ”เซียวเจิ้นเทียนถามยืนยันอีกครั้ง
คนดูแลบ้านขานอืมขึ้นทีหนึ่งแล้วพยักหน้ารับ“ยืนยันครับ ชื่อเซียวห้านเป็นชื่อคุณหนูใหญ่ ตอนนี้พัสดุยังอยู่บนรถ”
เซียวเจิ้นเทียนลุกขึ้นยืน พยักหน้าพูด“ตกลง！เซียวเหอ ตามฉันไปดู”
พอเห็นเซียวเจิ้นเทียนลุกขึ้นเตรียมจากไป ผู้คนในบ้านต่างก็ลุกขึ้นตาม
มาถึงด้านนอกประตู ตอนนี้ที่อยู่ตรงหน้าเซียวเจิ้นเทียนคือรถลากคันหนึ่ง ด้านบนรถลากเป็นลังไม้ลังใหญ่ ลังไม้นี้เป็นทรงสี่เหลี่ยม ใหญ่มาก ดูท่าน่าจะบรรจุคนลงไปได้สักสามคน ด้านนอกกล่องเขียนคำว่า “โซ่ว”ที่แปลว่าอายุมั่นขวัญยืน แล้วกล่องนั้นยังถูกห่ออย่างประณีตอีกชั้น ดูก็รู้แล้วว่าเป็นของขวัญวันเกิดที่เซียวห้านส่งมาให้
“แล้วคนล่ะ”เซียวเจิ้นเทียนถามคนดูแลบ้าน
คนดูแลบ้านถามขึ้นอย่างเกร็งๆ“คนอะไรครับ คุณท่าน”
เซียวเหอก้าวขึ้นหน้าก้าวหนึ่ง พูดขึ้นว่า“ก็คนส่งพัสดุน่ะสิ รถยังอยู่ที่นี่ แล้วคนล่ะไปไหนแล้ว”
คนดูแลบ้านกลืนน้ำลาย พูดขึ้น“ไม่ ไม่ทราบครับคุณท่าน เมื่อกี้คนยังอยู่ที่นี่อยู่เลย ผมบอกให้เข้ามารายงานตัว บอกให้รอผมอยู่ที่นี่ ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน…”
“ผัวะ！”เซียวเหอตบฉาดลงบนใบหน้าของเขา ด่าทอด้วยเสียงดุดัน“ทำไมแกไม่เฝ้าคนไว้ให้ดีล่ะวะ รู้ไหมว่าตอนนี้เรากำลังหาตัวคุณหนูอยู่ ถ้าไม่ถามเขาจะรู้เบาะแสคุณหนูได้ไง”
“พอแล้ว！”เซียวเจิ้นเทียนยกมือขึ้นห้าม“ในเมื่อเซียวห้านส่งของขวัญมาอวยพรฉัน งั้นก็มาดูกันเถอะว่าข้างในเป็นของขวัญอะไร ！เด็กคนนี้นี่ทำอะไรเหมือนพ่อไม่มีผิด ลึกลับจริงๆ”
หลังจากที่เซี่ยวเหอรับคำสั่งก็บอกให้คนยกของขวัญลงมา ด้านบนมีกระดาษแผ่นหนึ่ง เซียวเหอหยิบกระดาษออกมา ยื่นส่งใส่มือเซียวเจิ้นเทียน เซียวเจิ้นเทียนเปิดกระดาษในมืออ่าน
ดูแล้ว ด้านบนมีตัวอักษรเป็นแผง
เซียวห้านไม่สามารถมาอวยพรวันเกิดให้คุณปู่ได้ ขอให้คุณปู่สมบูรณ์พูนสุข อายุมั่นขวัญยืน นี่คือของขวัญที่เซียวห้านเตรียมให้คุณปู่ หวังว่าคุณปู่จะชอบ
หลังจากอ่านข้อความจบ เซียวเจิ้นเทียนขมวดคิ้ว พูดขึ้น “เด็กคนนี้ ทำไมถึงไม่ยอมบอกว่าอยู่ที่ไหน”
เซียวเหอเห็นสีหน้าของเซียวเจิ้นเทียน จึงถามขึ้น“มีอะไรครับ พ่อ”
“แกก็ดูเอาเองแล้วกัน！”เซียวเจิ้นเทียนยื่นกระดาษให้เซียวเหอ
เซียวเหอเปิดกระดาษออก พอเห็นเนื้อความข้างใน จึงหัวเราะแล้วพูดขึ้น“เซียวห้านเด็กคนนี้ มีแก่ใจจริงๆ พ่อครับ ไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องความปลอดภัยของเซียวห้านนะครับ นี่เป็นลายมือของเธอ ก็แสดงให้เห็นว่าเธอไม่เป็นไร”
เซียวเจิ้นเทียนพยักหน้าอย่างครุ่นคิด พูดขึ้น“เฮ้อ！รู้แค่ว่าเธอไม่เป็นอะไร พ่อก็เบาใจลงเยอะ เพียงแต่ ตอนนี้เธออยู่ไหน วันสำคัญขนาดนี้ ก็ไม่หัดกลับบ้านกลับช่อง”
เพิ่งสิ้นเสียง รถลินคอร์นสีดำคันยาวค่อยๆขับมาจากระยะไกล รถลินคอร์นคันเดียวไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร กิจการตระกูลเซียวยิ่งใหญ่มหาศาล ที่บ้านย่อมมีรถลินคอร์นแบบนี้อยู่แล้ว เพียงแต่รถคันนี้เป็นของฟางซื่อกรุ๊ป เลยมีความเห็นค่อนข้างมาก
เซียวเจิ้นเทียนเคยเห็นรถคันนี้ที่ฟางซื่อกรุ๊ป พอเห็นรถคันนี้ขับเข้ามา เขาก็ตัวเกร็งอย่างบังคับตัวเองไม่ได้ รู้สึกแคลงใจ ต้องเป็นคุณชายฟางมาแน่ๆ เขาจึงมองคนในบ้านรอบๆตัว พูดขึ้น“เร็วๆๆมายืนให้ดี คุณชายมาแล้ว”
เขาสั่งของเขา ทำให้ทุกคนในตระกูลเซียวร้อนรนขึ้นมา ทุกคนยืนเข้าแถวเรียงหนึ่ง เรื่องนี้สำหรับตระกูลเซียวแล้ว วันนี้เป็นวันพิเศษทีเดียว วันเกิดของประมุขตระกูล และคุณชายตระกูลฟางตระกูลอันดับหนึ่งของเมืองเจียงตูมาเยือน
ฉับพลัน รถยนต์จอดเทียบหน้าประตูคฤหาสน์ ประตูรถก็ถูกเปิดออกฉับพลัน มีสาวขาเรียวยาวคนหนึ่งก้าวขาลงมาจากรถ สาวสวยรูปร่างสมส่วน ไม่ว่าจะเป็นรูปร่างหน้าตา สง่าราศีก็นับว่าชั้นยอด！
เมื่อเห็นสาวสวยลงจากรถ ผู้ชายทุกคนล้วนใจเต้นตุ้มต่อม สาวสวยแบบนี้นับว่าเป็นสาวสวยโดยแท้ สามารถฟันพวกเน็ตไอดอลให้ตกขอบได้ในบัดดล ในเรื่องสง่าราศี สามารถข่มรัศมีสาวอีกหลายๆคน ผู้หญิงทุกคนเห็นหล่อนก็ย่อมอิจฉาหล่อนเป็นแน่แท้！
“ว้าว！มีสาวสวยแบบนี้อยู่ด้วย”เซียวฮั่วอดอุทานออกมาดังๆไม่ได้
ในตอนที่ขาทั้งสองของเซียวฮั่วยังไม่หัก เขาเป็นเพลย์บอยตัวยงเลยทีเดียว พวกเพื่อนกินทั้งของเขามีเยอะยิ่งกว่าเส้นขนบนตัววัว ถ้าเปรียบกับผู้หญิงก็เหมือนเสื้อผ้า เอะอะก็เปลี่ยนชุด แล้วยังเป็นเสื้อผ้าของสาวสวยที่คนอื่นคิดไม่ถึงอีกด้วย
หลังจากที่ขาหักหลายครั้งที่เขาอยากออกไปเที่ยวเล่น แต่ว่าคนในบ้านห้าม เซียวฮั่วนับว่าเป็นคนที่เห็นสาวสวยมาจนคุ้นตา พอเห็นหวังชิงชิง ยังอดอุทานออกมาไม่ได้ แค่คิดก็รู้แล้วว่าหวังชิงชิงสวยระดับไหน
“ประธานหวัง！มาแล้วหรือ”สีหน้าของเซียวเจิ้นเทียนเต็มไปด้วยความเร้าใจ เขามองดูหญิงสาวที่ลงจากรถพลางเปล่งเสียงออกไปด้วยความเคารพ
หวังชิงชิงเผยยิ้มออกอย่างใจกว้าง พูดขึ้นว่า“สวัสดีค่ะ ท่านเซียว”
พอพูดจบ หวังชิงชิงจึงปิดประตูรถ เซียวเจิ้นเทียนตะลึงเล็กน้อย เอียงหัวมองดูภายในรถสักครู่ ด้านในรถมืดสลัว ดูเหมือนจะไม่มีใครลงมาอีก ดังนั้นจึงถาม“คุณชายล่ะครับ ไม่ได้มาหรือ”
ตอนที่ถาม สีหน้าของเซียวเจิ้นเทียนแสดงความผิดหวังออกมาเล็กน้อย
หวังชิงชิงไม่ได้ตอบคำถามนี้ ได้แต่มองไปทางกล่องสวยประณีตใบนั้น ด้านบนมีเขียนคำว่า “โซ่ว”ที่แปลว่าอายุมั่นขวัญยืน เขาจึงถามขึ้นอย่างประหลาดใจ“ท่านเซียว นี่คือของขวัญวันเกิดของท่านหรือคะ”
เซียวเจิ้นเทียนร้องอ๋อขึ้นมาคำหนึ่ง พยักหน้าพูดขึ้น“ใช่ครับ หลานสาวผมส่งมาให้”
หวังชิงชิงพยักหน้าเล็กน้อยพูดขึ้น“หลานสาวท่านช่างกตัญญูเสียจริง เตรียมของขวัญชิ้นใหญ่ขนาดนี้ให้ท่าน”
เซียวเจิ้นเทียนขานรับอืม พลางพูด“ครับ แต่ว่าไม่กี่วันก่อนหน้าหลานสาวผมออกไปทำธุระ ยังไม่กลับมาเลย ผมคิดว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอเสียอีก เป็นห่วงอยู่ทีเดียวครับ ใครจะไปคาดคิดว่าวันนี้เธอจะส่งของขวัญมา”
“ท่านนี้ชื่อหวังชิงชิง ประธานหวัง เป็นผู้ดูแลฟางซื่อกรุ๊ป ทุกคนให้การต้อนรับที่ประธานหวังมาเยือนตระกูลเซียวหน่อย”เซียวเจิ้นเทียนแนะนำหวังชิงชิงให้คนในบ้านรู้จัก แล้วแถมยังปรบมือให้
“ขอต้อนรับประธานหวัง！”คนทั้งตระกูลเซียวตะโกนขึ้นพร้อมกัน แล้วทุกคนก็ปรบมือขึ้น
